Een paar maanden geleden heb ik jullie deelgenoot gemaakt van een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven; ineens had mijn vader kanker. We zijn nu een aantal maanden verder and guess what…? Hij staat nog steeds overeind!
Nadat de diagnose werd gesteld, hebben de artsen zo snel mogelijk een behandelplan opgezet. Hij onderging een 14 uur durende operatie waarbij de tumor in zijn hals is verwijderd, al zijn tanden zijn getrokken en verschillende huid en weefseltransplantaties zijn gedaan. Niet verrassend waren de eerste 48 uur ongelooflijk pijnlijk voor hem. Hij kon niet zelfstandig ademen, eten, drinken en ontlasten. Alles ging door slangen, pijpen en kokers zijn lichaam in en uit, zoals je dat vaak ziet bij mensen die een zware operatie achter de rug hebben. Hij kon niet praten en moest opschrijven wat hij wilde of nodig had. Zwaar, pijnlijk en verdrietig maar op de derde dag zat hij alweer grapjes te maken en was de stemming optimistisch.
Twee maanden na zijn operatie was hij voldoende hersteld om aan de bestralings- en chemotherapie te beginnen. Zeven weken lang ging hij dagelijks naar het UMC voor de bestralingstherapie en om de twee weken werd hij een aantal dagen opgenomen voor een chemokuur. De meeste steun komt van zijn trouwe vrienden, van mijn moeder en van Dewi en mij. Maar op hele slechte dagen wisten wij soms ook niet hoe we hem moed moesten inpraten en dan kan hulp uit onverwachte hoek komen.
Drie keer werd hij voor zijn chemokuur opgenomen op de afdeling in het UMC. Op zijn kamer lag hij met drie andere mannelijke kankerpatienten. Eerlijk gezegd keek ik niet uit naar deze opname. Ik zag het niet zitten dat hij een paar dagen moest doorbrengen met doodzieke mensen en had verwacht dat het zijn doorzettingsvermogen geen goed zou doen. En toch werd ik gelijk de eerste keer verliefd op zijn kamergenoten. Hij lag op een kamer met drie andere kankerpatienten. De een had het in zijn darmen, de ander in zijn teelbal en weer een ander in zijn longen. Papa’s directe buurman was een jonge, opgewekte gast van een jaar of vijfendertig. Hij had net zo goed vrijwillig kaal kunnen zijn in plaats van als gevolg van de chemo want verder zag hij er zo gezond uit als een vis.
“Hoi!”
“Hoi!”
“Waarom ben jij hier?”, vroeg ik hem.
“Teelbalkanker”
“Jeetje! Last van…?”
“Nee, helemaal niet. Ja, beetje moe. Maar dat is helemaal niet erg.”
“En jullie?”
“Onze vader krijgt hier chemo. Voor de mond & hals.”
“Al weggehaald?”
“Ja, nu bestraling & chemo”
“Ooh… Komt helemaal goed! Geen gezeik, weg met die troep. Niks aan de hand.”
“Ja, dat hopen we natuu…”
Tring!
“Sorry! Deze pak ik ff… Hey pik! Ja, top. Gaat lekker, jongen. Met jou? Kom je even langs? Feestje? Wanneer? December? Ja natuurlijk ben ik erbij!”
Meneer 2 lag direct tegenover hem. Een gezellig mannetje van rond de 50 jaar oud. Hij heeft zachte donshaartjes op zijn hoofd, een extreem vriendelijk gezicht en de liefste ogen die ik ooit heb gezien. En dan nu het allerschattigste; met een tevreden glimlach op zijn gezicht zit hij neuriend op de rand van zijn bed een tafelkleedje te borduren.
“Hallo! Welkom om de afdeling.”
“Hallo! Dank u!”
“Komen jullie je vader even brengen? Wat gezellig. Dag meneer! Wat heeft u?”
Mijn vader geeft antwoord en legt kort zijn behandelplan uit.
“Oooh… dat klinkt hartstikke goed meneer! Nou, u bent er alweer bijna uit. Fijn hoor.”
De waarheid was dat we nog niet eens op de helft waren maar wat kon mij dat schelen? Deze mensen gaven mij maar vooral mijn vader het gevoel dat er geen vuiltje aan de lucht was. En ik kon er geen genoeg van krijgen!
“Wat heeft u?” vroeg ik hem.
“Darmkanker.”
“Jeetje. Al lang?”
“Nee, eigenlijk niet. Het was echt zo’n ‘komt een vrouw bij de dokter’ verhaal. Ik kwam voor een buikgriepje en en ging naar huis met darmkanker. Ik woon ook al een paar weken niet meer thuis, ik zit nu in een verpleeghuis want ik ben alleen maar ik word top verzorgd hoor. Zulke lieve mensen, net een hotel. Fantastisch! En hier ook. Het is hier zo fijn. Vriendelijke mensen om me heen, goede verpleging. Nee… niets op aan te merken. Heel prettig!”
“Goh… En wat zijn de vooruitzichten? Bent u snel weer de oude?”
“Ja, natuurlijk kom ik er bovenop! Wat denk jij nou? Volgend jaar loop ik weer voorop in de avondvierdaagse!”
Vol verbazing staarde ik hem aan. Hoe was het mogelijk dat 2 verdiepingen lager, patienten steen en been zaten te klagen over die ontstoken teen die maar niet wilde genezen en dat deze mensen hier hun levenbedreigende ziekte recht in het gezicht leken te spugen en tegen de kanker zeiden ‘Prima dat je even in mijn teelbal/darmen/hals zit maar ik heb nog een hoop te doen dus ik laat je er even uitslopen als je het goed vind. Ja? Top!’
Een Surinaamse man van goed in de zestig liep de hele dag te lachen en te zingen. Hij kwam terug van zijn lunch uit het ziekenhuisrestaurant en of hij nou hier vandaan kwam of hij kwam van het toilet, het was elke keer weer een feestje.
“Een hele goede, gezellige middag mensen!”
Dewi en ik werden altijd zo blij en vrolijk van hem dat we leuk met hem mee deden.
“Dag meneer huppeldepup!”
“Alles goed met iedereen hier? Ja, natuurlijk gaat alles goed. We hebben tenslotte maar een beetje kanker. Anders zouden ze ons niet proberen op te lappen. Ja toch buurman?! Hahaha!” En dan liep hij weer rond om iedereen te high-fiven.
Papa werd omgeven door lotgenoten waarbij de levenslust uit de oren spoot. Een betere remedie voor een kankerpatiënt is er niet. Grappig dat juist op de plek waar de concentratie dood en verderf het grootst was, wij de grootste bron van vechtlust, levenslust, doorzettingsvermogen en optimisme hebben gevonden.
Natuurlijk begon de behandeling na 7 weken zijn tol te eisen. Zijn keel is kapot, zijn huid is verbrand, zijn smaakpapillen zijn stuk en hij heeft al maanden niet gegeten. Hij heeft veel pijn, hangt slap van de morfine en baalt ervan dat al zijn tanden zijn getrokken. Maar hij is niet kaal geworden en we kunnen fase 2 afvinken! Doordat ze zijn hele kop van voor tot achter en van links naar rechts hebben opgereten zijn er waarschijnlijk bepaalde zenuwen verwijderd, waardoor de spierziekte verdwenen is waar hij al 20 jaar mee liep. Kijk, weer een pluspuntje!
Tijdens zijn laatste bestraling vroegen Dewi en ik of we mee mochten. Hij werd met zijn op maat gemaakte masker aan de tafel geschroefd en Dee en ik mochten op camera’s kijken naar hoe het allemaal in zijn werking gaat. Heel sci-fi allemaal en bloedinteressant om te zien. Ik snap nu namelijk waarom er zoveel geld voor de zorg nodig is. We zijn er nog niet maar na alles wat ik tot nu toe heb gezien, ben ik ontzettend dankbaar voor het Nederlandse zorgstelsel. En voor het verplegend personeel en de behandelend artsen die ons constant het gevoel geven papa geen nummer is. Dat is hij natuurlijk wel want de hoeveelheid kankerpatienten vormt een onophoudelijke stroom van komen en gaan maar ze weten ons het gevoel te geven dat er met man & macht wordt geknokt voor het terugwinnen van zijn gezondheid en dat hierbij kosten noch moeite worden gespaard.
Tot zover de update. De kanker heeft dankzij de operatie een stevige linkse gekregen. In de tweede fase van chemo- en bestralingstherapie een goedgemikte rechtse. Nu nog een genadeklap en dan is de strijd hopelijk gewonnen. Natuurlijk voel ik veel onzekerheid en ben ik soms bang. Maar hoe dit ook afloopt, (en ik hoop dat ik niet te zweverig klink) ik voel vooral dankbaarheid. Dankbaarheid voor zijn trouwe vrienden, voor de artsen en het verplegend personeel, voor mijn moeder en mijn zusje, voor mijn vriendinnen en vooral voor de kankerpatienten op zijn afdeling bij wie het eindeloze optimisme het beste medicijn is.
Lfs,
Angel
Volg me ook op instagram via @thebeautybakery
Ik heb (nog) niemand die echt dicht bij me staat aan deze K*t ziekte verloren maar je hoort het overal om je heen, ik word er altijd bang van.
Optimisme doet heel erg veel, ik ben blij voor jullie en hoop echt dat je vader (en de rest natuurlijk ook) weer helemaal gezond word en deze k*t ziekte nooit meer terug komt!!!
Pfff heftig..
Heel veel sterkte!
Het voelt alsof ik mijn eigen ervaring terug lees met mijn vader.
Stay positive! Hij kan het, ik weet het zeker!
Met jullie steun is hij al op de goede weg!
XoXo Melanie
Heb jou verhaal met tranen in mijn ogen zitten lezen. Ik weet zo goed wat jij voelt, mijn moeder heeft borstkanker gehad. Als je het hoort stort je wereld echt in, niks is meer belangrijk alleen maar het beter worden. Gelukkig na een tijd zagen wij het ook positief in. Elke dag ben ik nog dankbaar dat mijn moeder nog bij ons is en die klote ziekte heeft overleefd. Nu mijn tante ook borstkanker heeft gehad(gelukkig ook gewonnen van die ziekte!) is bij mij het besef dat de kans voor mij ook heel groot is. Maar ook als dat gebeurd zullen we vechten en er alles aan doen om te winnen! Want kanker mag het nooit winnen!
Ik wens jou, je vader en de rest van de familie nog heel veel sterkte in deze periode. Want ik weet als geen ander dat ook al is je vader gezond verklaard, het nog lang niet klaar is.
Hou je ons op de hoogte?
Lieve Angel, heb deze update met een brok in mijn keel gelezen. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om je vader zo ziek te zien.
Ik heb er erg veel bewondering voor hoe positief jullie alles bekijken. heel veel sterkte en ik duim mee voor een happy end.
Heel veel sterkte lieve Angel!! Ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed gaat komen want je vader heeft zoveel steun op dit moment! X
Angel, ik wil je ontzettend veel sterkte wensen en je vader ook!
Je hebt het weer prachtig geschreven en ik zit hier met tranen in m’n ogen achter de receptie op het werk. Ontzettend mooi dat jullie in deze moeilijke tijd toch zo positief kunnen blijven.
Respect! Wij zijn er voor jullie.
We love you
Ontzettend veel sterkte in deze zware tijden! Ongelofelijk hoe jullie je er doorheen slaan met zoveel positiviteit en liefde!
Ik wens jullie zo veel sterkte en liefs. Kanker is een verschrikkelijke ziekte waarbij alles kapotgemaakt moet worden om ervan te genezen.
Werd er even stil van. Het is zo een rot ziekte. Gelukkig wordt je vader omringt door veel positiviteit, heel belangrijk! Heel veel sterkte deze tijd.
Wauw. Wat een mooi verhaal. Het is bijzonder hoe deze mensen ermee om kunnen gaan.
Heel veel sterkte toegewenst aan jou en je familie.
Wel wil ik nog even kwijt dat in lang niet alle ziekenhuizen de zorg zo optimaal is. Voor sommige ziekenhuizen is de patiënt een nummer, zoals mijn vader…. Lang niet bij alle verplegers en artsen, maar bij meer dan nodig is. Ik snap het aan de ene kant wel maar aan de andere kant is dit een zorgwekkende situatie. Het is geen doen met een doodzieke vader ook nog personeel te hebben die niks doen of niet luisteren naar de patiënt.
Wat heftig, maar mooi geschreven! Sterkte Angel! X
Een mooi verhaal en ik ben blij te horen dat het alweer beter gaat met je vader en hij er zeker weten bovenop komt! Ik ken veel mensen die kanker hebben (gehad) en of ze nu zijn overleden of niet, degene die levenslust hebben of hadden zijn wel gelukkiger en dat is het beste medicijn om kanker te overwinnen of om nog net iets langer van je leven te kunnen genieten. Zo mooi om te zien hoe mensen helemaal kunnen opbloeien ook al kijken ze zoals jij zei de dood in de ogen. Heel veel liefs!!
Wauw, ik kreeg er kippenvel van.. Prachtig geschreven Angel, en wat die laatste fase betreft, hou de moed er in! Ik duim voor jullie 🙂
Ik ben sprakeloos en heb een traantje of twee weggepinkt bij je verhaal. Wat is het toch mooi om te lezen dat ondanks alle rotheid van deze piepsituatie jullie rechtop blijven staan en keihard doorvechten. Moge jullie deze kracht voor altijd behouden!
Mooi geschreven Angel! Optimistisch blijven is inderdaad het beste middel. Het komt vast goed met je vader, met mij is ook alles goed gekomen. Jullie zijn kanjers!
Liefs, Veerle
Wat mooi geschreven! En zo fijn dat het erop lijkt dat je vader er bovenop gaat komen! Lijkt me ook echt dat mede-patiënten die zo positief zijn ook echt helpen! Heel veel sterkte nog!
Wauw wat een mooi stuk Angel! Het raakt me echt, ik ben zelf werkzaam in de zorg. Ik stop er mijn hart en ziel om het ziek zijn draagzaam te maken, net dat beetje hoop en vele liefde te geven. En dan om dit soort reacties te ontvangen.. de dankbaarheid, is meer waard dan al het geld van de wereld!
Wat een mooi stuk! Ik blijf samen met jou hopen dat je vader er helemaal bovenop komt! Blijven vechten daar 🙂 Sterkte!
Heel mooi geschreven, Angel! Ik wens jullie veel sterkte! Lfs!
Wauw, wat is dit mooi en inspirerend! Ik wens jou, je vader en je familie heel veel sterkte :). Ik hoop dat iedereen op die kamer gauw weer de oude is!
ik heb me al vaak afgevraagd hoe het met hem ging, maar vond het nogal onbeleefd er zo echt naar te vragen. Ik ben heel blij dat het de goede kant aan het uitgaan is, en dan met zulke kamergenoten 🙂 Mentaal geholpen worden doet ook al veel! Ik wens hem (en natuurlijk heel die kamer) het beste!
Ahh wat mooi en goed beschreven allemaal! Ik hoop oprecht voor jullie dat alles weer snel goed zal zijn en dat ik in een nieuwe update kan lezen dat je vader weer de oude is! Sterkte!
Angel,
Ik studeer radiotherapie en ik vind je verhaal echt fantastisch.
Het is vreselijk en helemaal wat je zegt: de een mekkert om een zere teen, terwijl de ander lachend vecht voor zijn leven met lotgenoten.
Voor je vader, je familie en jezelf heel veel succes en keep up the positieve vibe!
Jemig, wat ontroerend, Angel. Ik herken heel veel in wat je allemaal zegt, zeker over de angst om de mensen om je heen te verliezen. Ik heb vroeger ook vaak geprobeerd een voorstelling van te maken hoe ik zou reageren als één van mijn ouders iets zou overkomen. Bij de gedachte alleen al raakte ik in paniek. En het rare is, als het noodlot dan toeslaat, dan ga je gewoon door. Je moet door, want ze hebben je nodig.
Mijn papa kreeg in september 2012 te horen dat hij de ziekte van Kahler had – kort door de bocht is dat een soort beenmergkanker. Hij zou niet genezen, maar het was wel lang stabiel te houden. Jaren had hij nog voor de boeg, volgens de artsen. Vol optimisme met het behandelplan gestart. Je komt in een onwerkelijke wereld terecht. En het is ongelooflijk hoeveel positiviteit ik overal proefde. Mensen die zeer ziek zijn, maar toch zo’n drive hebben om te overleven, om te winnen van deze vreselijke ziekte.
De behandeling van mijn vader sloeg helaas niet aan. We hoorden in maart 2013 dat hij ook longkanker had. Twee soorten kankers die niks met elkaar te maken hebben. Dat is vrij zeldzaam en het overkwam mijn vader en ons. Dat was een enorme dreun. Ze konden niks voor hem doen, want de behandeling voor de Kahler zat de longkanker behandeling in de weg. Bovendien was de longkanker al in stadium 4, dus het was sowieso al een uitzichtloze situatie. Zo bizar. Uiteindelijk, na een zware maar zo’n dappere strijd, is mijn papa in augustus 2013 overleden.
Toch kijk ik met dankbaarheid terug naar de geweldige zorg die hij heeft gekregen van de artsen en verpleegkundigen. Maar ook naar de steun van de mensen om ons heen. Deze afschuwelijke periode heeft mij sterker gemaakt als persoon. Het laat je de belangrijke dingen in het leven zien. Ik heb geleerd om me niet meer druk te maken om kleine onbenullige dingen, maar om juist sterk te zijn en opkomen voor mezelf. En vooral te doen wat je leuk vindt! Het leven is zo kort en kan zomaar voorbij zijn. Heel cliché, maar als je zoiets meemaakt, heel erg de waarheid. Zo heb ik besloten om een functie die ik had op te geven, omdat het teveel stress opleverde en te weinig energie. Het is jammer dat ik eerst zo’n nare situatie mee moest maken om in te zien dat het ook anders kan. Maar goed, ik heb het gedaan en het voelt als een bevrijding!
Lieve Angel, ik wens je vader, jou en de rest van het gezin/familie heel veel sterkte en kracht. Ik support stilletjes mee en hoop op een goed herstel van jouw papa — zo te horen is hij een echte vechter, dus het moet gewoon goed komen met die genadeklap!
Sorry voor het hele verhaal, maar ik voelde de behoefte om het te delen. Jouw verhaal raakte me. Zeker in jullie optimisme en doorzettingsvermogen. Prachtig om te lezen! Mijn verhaal heeft niet zo’n goede afloop, maar ik weet wat de artsen allemaal kunnen betekenen en doen en ook hoe vaak het wèl goed afloopt. En daar ga ik in jullie geval heel hard voor duimen!
🙁 Zo droevig, hoop dat het leven jullie nu wel toelacht. Je bent er denk ik sterker uitgekomen. Bedankt voor het delen van je verhaal, ook hiervan kunnen mensen wat van opsteken…
Heb een brok in mijn keel van je verhaal. Ik maak me er ook al sinds ik jong ben druk om, wat als er met een van mijn ouders iets gebeurt?
En omdat je het zoveel om je heen hoort (kanker) kan je gewoon bijna niet geloven dat je zoveel geluk hebt dat niemand die dicht bij je staat (of jezelf) het heeft of zal krijgen.. Ik probeer wat positiever te denken, want zolang het er niet is wil ik me er niet te druk om maken. Ik hoop dat ze een soort wondermiddel vinden voor deze k*t ziekte! heel veel sterkte nog!
Wauw, mooi verhaal dit! Echt goed geschreven.
xx
Heel heftig om te lezen. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte toe.
Jeetje, wat heftig maar mooi geschreven! Heel veel sterkte voor jou en je familie!
Wauw, wat een prachtverhaal! Deze keer heb ik het gelukkig wel droog gehouden. Zo mooi hoe je die levenslustige sfeer hier neerzet 🙂
Wauw, wat mooi geschreven over zo een heftig onderwerp eigenlijk. Heb heel veel respect voor de manier hoe jij, je familie en de kamergenoten met deze ziekte omgaan. Ik wens jou, je familie en vrienden en je vader veel beterschap en sterkte! Ik hoop dat hij deze vervelende ziekte snel overwint.
Heel veel sterkte! Ik hoop dat hij er snel boven op komt! Liefs annemijn
Als je dit leest zijn al die alledaagse probleempjes echt niets, heeeeel veeeel sterkte!
Wauw, wat heb ik veel respect voor de manier waarmee jij, je familie en de kamergenoten omgaan met de ziekte! Zulke mensen kunnen echt een geweldige steun zijn. Heel veel sterkte aan je vader en familie! X
Wat een heftig onderwerp en ik lees je verhaal met een glimlach op m’n gezicht. Ik snap de positiviteit die je krijgt van die drie mannen. Hoop dat je vader door knokt en de kanker delete uit z’n lijf en leven
Je vader komt er weer bovenop, sterkte hebben jullie niet nodig maar wel veel liefde van bekende en onbekende om hier doorheen te komen. Ik denk aan jullie en zend alle liefde en positiviteit die ik in me heb jullie kant op.
Jij weet mensen te raken tot in het diepst van hun ziel….Je vader is een vechter en het is geweldig dat jullie met hem mee vechten, samen kom je het verst.
Heel veel sterkte voor je vader en iedereen om hem heen en een dikke knuffel voor jou, die verdien je.
liefs, Linda
Wat mooi geschreven. Heftig allemaal zeg, maar fijn dat je vader op een kamer met zulke optimistische mensen zit. Beterschap en veel sterkte!
Prachtig geschreven. Ik ben blij dat je vader met,zo’n lieve, postitieve mensen omringd is en ik hoop dat hij snel de kanker overwint.
Wat fijn dat jullie er zo goed in staan! En dat je vader er zo veel steun uit kan halen. Positief blijven is het beste wat je kan doen. Toen mijn moeder kanker had (helaas aan overleden) was ze ook zo positief mensen konden niet begrijpen dat ze zich zelf niet wilde verliezen aan kanker door maar te sippen,. Sterkte nog de komende tijd wat er ook gebeurt jullie kunnen t met zn alle aan!!
Heel veel beterschap en sterkte!
Volgens mij heeft je vader heel veel steun aan je als ik het zo lees. En heeft hij een geweldige dochter. Daar zouden sommige “heksen” nog wel is een puntje aan mogen zuigen! “personality begins where comparison ends”
Prachtig geschreven en zo herkenbaar uit de tijd dat mijn moeder kanker had. Zij is helaas maar 43 geworden, alleen altijd vol humor en optimisme gebleven. Een keer kwam ze net uit het ziekenhuis na een chemokuur en toen reed net de chemokar langs. Zegt ze: “Kijk, ik kan meteen meerijden!”
Dit is maar een voorbeeldje. Ze was zo ongelooflijk krachtig en dat herken ik bij veel kankerpatienten.
Het beste voor jullie allemaal Angel! X
Onwijs heftig, maar inderdaad wel mooi om te zien dat mensen nog zo zwaar vol met levenslust kunnen zitten. En hoe erg wij ons eigenlijk kunnen aanstellen over dingen die hierbij in het niets vallen.
Je kan zo goed schrijven! Ik ben dan toch altijd weer blij dat er zulke optimistische mensen rondlopen.. 😉
Ik hoop ook dat alles weer goed komt met je vader en de andere drie mannen op de kamer! Veel sterke!! x
Sinds twee weken weten we dat mijn oma borstkanker heeft. Direct werden er allemaal afspraken in het ziekenhuis gemaakt en begin volgende week wordt de tumor in haar borst verwijderd. Daarna volgen een nog onbekend aantal bestralingen Het ziet er allemaal gunstig uit. De tumor is namelijk niet heel groot. Toch ben ik bang. Dat het toch nóg meer foute boel is dan dat het al is. Dankzij dit artikel kijk ik op een andere manier naar de kanker. Hoe die mannen in de kamer van jou vader over deze ziekte praatten is echt heel grappig en positief. Positief is hoe je tegen deze ziekte aan moet kijken. De moed niet verliezen. Ik hoop dat mijn oma er weer helemaal bovenop komt en dat we nog lang samen kunnen bakken spelletjes kunnen spelen 🙂 Jij nog veel sterkte met je vader! xx
Wauw, wat ontzettend mooi geschreven. Ik wens jou, je familie en op de eerste plaats je vader natuurlijk ; heel erg veel sterkte toe! Liefs!
Fijn dat t zo goed met je vader gaat!
Mooi beschreven hoor! Wat fijn dat je vader zoveel positieve mensen om zich heen heeft, dat is al de helft van de genezing 🙂 Veel sterkte met de rest van de behandeling / het herstel van je vader!
Wow, Super heftig hoor! Veel sterkte toegewenst!
Heel mooi geschreven. Veel sterkte.. Xx
Veel sterkte!