Angel | Mr. Wrong part 2

Door Angel – Happy Friday allemaal! Om je de laatste en doorgaans zwaarste dag van de week door te sleuren, trakteer ik je vandaag op het volgende stukje geschiedenis met Mr. Wrong. Dan ben je onderaan het verhaal toch weer vijf minuutjes dichterbij het weekend.

In de vorige column (hier is ‘ie) heb ik de eerste ontmoeting met Mr. Wrong uiteengezet. Heel spannend allemaal maar vooral heel vervelend. Het laatste waar ik namelijk op zit te wachten, is een crush op de foutste man ter wereld. Dus wat doen we daarmee? Juist. Uit het hoofd zetten die rotzooi en wel onmiddellijk.

‘’Hij gaat me toch niet appen. Let maar op.’’
PLING!
– DEAR ANGEL, IT WAS A PLEASURE MEETING YOU –
‘Ha! Het is nog een charmeur ook, die vuile boef. Kent vast elke truc uit het boekje. Sterker nog, hij heeft dat hele rotboek waarschijnlijk zelf geschreven.’

Ik reageer er niet op. Ik laat me door Demy thuis afzetten, gooi mezelf uitgeput op bed en berg het hele kansloze verhaal keurig op in het laatje ‘kansloze verhalen’. Ik houd voet bij stuk en wis Mr. Wrong uit mijn systeem. Die loeiende alarmbellen in de onderbuik hebben wij vrouwen tenslotte niet voor niets. Kijk, je hart volgen is één ding, maar dit geval is het niet mijn hart dat spreekt. Dit is, platgezegd (en om maar even in mannentaal te spreken) mijn pik achterna lopen. En daar ben ik te oud en te wijs voor. Zonder enige moeite verdwijnt Mr. Wrong van mijn netvlies. Toch krijg ik tegen alle verwachtingen in dezelfde week weer een berichtje van hem. Nogmaals dat hij het een ‘great pleasure’ vond me te ontmoeten (compleet negerend dat ik op zijn eerste bericht niet heb gereageerd, heerlijk die arrogantie) en wanneer hij me mag trakteren op een diner. En weer blijft het van mijn kant doodstil.

In de tien maanden die volgen, begint het hele ziekenhuistraject met mijn vader. Op het moment dat er kanker bij hem wordt geconstateerd, staat mijn leven compleet in het teken van hem. Zijn ziekte brengt mij op de een of andere manier heel dicht bij de essentie van het leven waardoor ik een tijdelijke aversie ontwikkel tegen alles waar ik normaal gesproken gek op ben. Me mooi maken, mooie spulletjes kopen, flirten, nachten doorzakken met vriendinnen en van (disaster) dates wil ik al helemaal niets weten. Zelfs mijn lange lokken knip ik helemaal kort om me metaforisch te wapenen tegen de onmogelijke strijd die ik moet voeren. Ik besluit ik mijn hele sociale leven stil te zetten om me volledig te kunnen focussen op papa. Mr. Wrong had al weinig kans op succes maar in de huidige situatie is hij vrijwel kansloos.

Toch maken we een aantal afspraken die ik consequent blijf afzeggen. Op zijn berichtjes reageer ik zelden maar Mr. Wrong is een geduldige doorzetter en hij blijft ongeremd in mijn telefoonscherm verschijnen. Verbazingwekkend genoeg zijn het altijd keurige, vriendelijke, soms zelfs lieve berichtjes. Nooit opdringerig, nooit ongepast. Als papa in november overlijdt, heb ik aan sommige berichten zelfs een klein beetje steun. Maar nog altijd is het contact voornamelijk eenrichtingsverkeer. Langzaam aan vraag ik me af of ik wellicht toch iets te streng in mijn oordeel ben geweest.

Een klein jaar na de beruchte ontmoeting in het restaurant zit ik met vriendin Demy aan de zoveelste borrel in een cocktailbar. Wekenlang heb ik in een veilige grot geleefd en het is de eerste keer na papa´s uitvaart dat ik weer in een bar tussen de mensen zit.

‘’Eend, hoe is het met die halfgod van je?’’
Nonchalant haal ik mijn schouders op.
‘’Weet ik veel. Hij appt regelmatig maar ik houd afstand.’’
‘’Waarom?’’
‘’Really? Waarom? Omdat ik net mijn vader begraven heb en mijn hoofd nu niet naar een 50 Shades of Grey affaire staat. En omdat er met een dikke vette Edding stift in koeienletters FOUT op zijn voorhoofd staat.’’
‘’Snap ik, Eendje. Maar het is niet erg om weer een beetje aan jezelf te gaan denken en weer eens wat leuks te doen. En wie zegt dat het een 50 Shades affaire wordt?’’
‘’Dat zegt mijn intuïtie. En wij zijn toevallig al een poosje besties, mijn intuïtie en ik.’’
‘’En hoe is het met je hart? Heb je daar nog wel eens contact mee?’’
‘’Zucht. I know Deem… komt allemaal wel weer op zijn tijd. Wat doen we? Nog een emmer tequilla?’’
Demy gebaart naar de cocktailshaker dat er nog een rondje gemaakt mag worden.

PLING!
Verveeld kijk ik naar de telefoons die op tafel liggen. Het is mijn schermpje dat oplicht.
‘’Goh… als je het over Satan hebt… Hij stuurt een berichtje.’’
‘’Wie?’’
‘’De halfgod.’’
‘’Echt? Wat stuurt ‘ie?’’
– HELLO DARLING, HOW ARE YOU? –
‘’Wat ga je terugsturen?’’
‘’Niks.’’
‘’Eend. Stuur nou eens wat terug.’’
‘’Zucht… ok. Omdat je zo aan mijn kop trekt.’’

– PRIMA. EN JIJ? –
– PRIMA… ALS JE EINDELIJK EENS GA ZIEN. IK WACHT NU EEN HALF JAAR. LIJKT ME MEER DAN GENOEG.-

‘’Hij wil me zien.’’
‘’Echt? Heb jij niet vier keer jullie dates afgezegd?’’
‘’Ja.’’
‘’En hij wilt je nog steeds zien?’’
‘’Kennelijk wel, ja. Hij zal wel kurkdroog staan, die smeerlap.’’
Ik besluit de boot lekker af te houden. Daar ben ik goed in.

– WEET IK NIET. ERGENS VOLGENDE MAAND? –
– ERGENS NU? –
– NEE. IK KAN NIET MEER RIJDEN. HEB IETS TEVEEL CHAMPAGNE OP –
– ZEG ME WAAR JE BENT. IK STUUR EEN AUTO MET CHAUFFEUR OM JE OP TE HALEN –
Haha! Wie denkt hij eigenlijk voor zich te hebben? Een oproepkracht? Sodemieter op mafkees.
‘’Je gaat.’’
‘’Ja. Naar huis ja. Auto’s met chauffeur maken al geen indruk meer op me sinds mijn zestiende.’’
‘’Je gaat.’’
‘’Nee, Deem. Ik ben geen Chinese afhaalmaaltijd.’’
‘’Angel, die vent is prachtig. En hij wilt je heel graag zien. Hij moet op je lijstje, al is het maar voor één keer. Waar is je avontuurlijke kant gebleven?’’
Ik sta op, draai me op en buk voorover.
‘’Weet ik niet. Kijk even in mijn hol ergens achterin, aan de linkerkant geloof ik. Misschien ligt ‘ie daar, ergens helemaal achter mijn geëmancipeerde kant.’’
‘’Luister nou eens. Hij is attent, welbespraakt, intelligent. Je moet niet zo oordelen. Je gaat.’’
‘’Nee.’’
‘’Je begint een zure, ouwe feminist te worden.’’

BAM! Daar zijn ze, de magische woorden. Ze slaan in als een bom. Het voelt alsof ze twee breinaalden dwars door mijn oren mijn hoofd in boort. Mijn grootste angst. En die gore trut zegt het gewoon hardop. Dat wil ik niet! Ik wil geen ouwe, verstokte mannenhater worden. Terwijl ik me afvraag of ze gelijk zou kunnen hebben, breekt het zweet me uit. Maar na een korte worsteling in mijn brein, wint de feminist in mij het van de verdwaalde avonturier.
‘’Nee.’’, zeg ik resoluut.
‘’Ok, ik ben uitgepraat. Ik ga niet eens de moeite doen om je te overtuigen. Je hebt dit nodig. Je bent in de bloei van je leven en slipt dicht daar beneden. Stap in. Ik breng je er nu heen.’’
Uit mijn tas pak ik een tissue.
‘’Hier. Om de stront uit je horen te halen. Ik zal het nog één keer duidelijk zeggen; NEEN.’’
Hoe ze het voor elkaar heeft krijgt, weet ik niet. Ze zal wel misbruik hebben gemaakt van het iets te hoge alcoholpromillage dat door mijn aderen suist.

Een half uur later, ergens midden in de nacht, ergens midden in Amsterdam en ergens midden op straat zet ze haar auto stil. Ze stapt uit, loopt om de auto heen en opent mijn portier.
‘’Demi. Als ik morgenochtend dood in een greppel lig, is het jouw schuld.’’
Met een ferme ruk, sleurt ze me uit mijn stoel en zet me met mijn handtas op de stoep.
‘’Zo, nu ben je een stoephoertje. Geniet van je Russische pooier.’’
Verbouwereerd kijk ik toe hoe ze doodleuk met piepende banden de straat uit scheurt.

Langzaam draai ik me om en kijk omhoog naar het pand waar hij woont. En dan realiseer ik me dat ze gelijk heeft. Ik heb dit nodig. Na het verschrikkelijke jaar dat ik achter de rug heb, moet ik mezelf een pleziertje gunnen. De nachtmerrie moet ergens stoppen en eens moet de eerste keer zijn. Dan maar met een man die zo mooi is dat mijn ogen er pijn van doen. Ik zet een paar ferme stappen voorwaarts en druk resoluut mijn vinger op de bel van de intercom. Daar klinkt die adembenemende stem weer.
‘’Hello darling. Glad you made it.’’

Jaaa… da´s een fijne cliffhanger hè?

Wil je af en toe een glimp van Mr. Wrong zien? Op mijn Instagram account post ik heeeel soms een kleine sneak peak. Dus als je wilt gluren… be my guest!

Liefs,
Angel