Door Angel – Ga er maar even goed voor zitten want deze week krijg je een flinke lap tekst om je doorheen te worstelen. Dit verhaal verdient namelijk elk dirty detail. Daar gaan we.
Een lui, milieuvervuilend varken. Dat is wat er achter mijn naam staat in het woordenboek. Al veertien jaar doe ik alles -ja, echt alles- met mijn grote liefde; de auto. Ik woon pakweg 100 meter bij de AH vandaan en zelfs dat pierenstukkie doe ik het liefst met de auto. Net als jij, vind ik dat schandalig. Behalve als het sneeuwt, hagelt, regent, miezert, hard waait, zacht waait, meer dan 25 graden is, minder dan 10 graden is, als ik hoge hakken draag of als ik meer dan drie kilo aan boodschappen nodig heb. Nee, ik vind mijn auto geen overbodige luxe. Het is, net als mijn telefoon, een primaire levensbehoefte. Ik weet niet eens hoe het openbaar vervoer werkt.
Maar… wijsheid komt met de jaren, zeggen ze. En dus vind ik, lui varken of niet, dat ik best mijn steentje bij mag dragen aan het behoud van de aarde. Als ik met papa naar zijn dagelijkse doses bestralingstherapie ben geweest, zitten we op de terugweg naar huis in de auto.
“Pap, ik moet je wat vertellen. Ik heb er lang en goed over nagedacht en ik ben tot een weloverwogen beslissing gekomen. Ik ga het gewoon doen. Het is nu of nooit.”
“Wil je een geslachtsoperatie?”
“Bijna goed. Ik wil een fiets.”
Ik spreek de zin uit alsof ik zeg: ‘Ik ga voor vijf jaar naar Afrika om het hongerprobleem op te lossen en een geneesmiddel tegen Aids te ontwikkelen.’
“Rij dan gelijk maar even naar de fietsenboer bij mij op de hoek. Dan mag je een fiets uitzoeken.”
“Echt? Dankjewel!”
“Wat ga je eigenlijk doen met die fiets? Je zit altijd in die auto van je”
“Ik ga hem helemaal in elkaar trappen en dan gooi ik ‘m in de gracht.”
“Even serieus.”
“Nou, nu jij ziek bent, ben ik zó vaak hier in die dure centrum-ring waar jij woont, en ik betaal me bont en blauw aan parkeerkosten. Dus dan zet ik mijn auto bij mama op haar privé parkeerhaven en dan kan ik de rest fietsen. O ja, en het is beter voor het milieu. Of zoiets.”
Kijk mij nou toch eens ontzettend bewust en volwassen bezig zijn met mijn superefficiënte, milieubewuste, parkeerkostenbesparende, geniale oplossing. Ik denk dat ik een brief ga schrijven aan de minister president. Met het verzoek om iedereen een gratis fiets te geven. Dan is de ozonlaag binnen no-time weer vrij van gaatjes en lekker anti-UV en shit zodat we ook minder snel rimpels krijgen. Win-Win.
Tien minuten later sta ik zo blij als een kind met een 2e hands Gazelle in mijn hand. Lekker zadel, goed slot, lekker lampie (top! Loopt op batterijtjes, hoef ik niet zo hard tegen die dynamo op te fietsen), leuk belletje erop. Kortom, helemaal perfect om de wereld eens fatsoenlijk te gaan verbeteren. Na wat logistiek gehannes om zowel mijn auto als mijn fiets bij mijn moeder te krijgen, besluit ik mijn nieuwe levensstijl met onmiddellijke ingang te implementeren.
“Mam, ik heb een fiets van papa gekregen! Ja, leuk hè. Geef me even de sleutel van de parkeerhaven, dan kan ik mijn auto daar gratis parkeren en fiets ik de rest van de dag fluitend het leven door!”
Moeder Natuur vond kennelijk dat het iets te lang heeft geduurd voordat ik mijn briljante, wereldverbeterende ingeving kreeg. Als ik vrolijk naar buiten ren met de sleutel, staat er naast mijn auto een handhaver -en let op: een handhaver, geen politieagent- gezellig een bekeuring uit te schrijven.
You have got to be f*cking kidding me. Ik schaf een parkeerkostenbesparende fiets aan en binnen een kwartier heb ik er al één te pakken? Mijn auto staat nog geen twee minuten voor de deur, ik zweer het je. Wacht maar, dit los ik wel op. Ik trek mijn hele trukendoos open en blaas hem weg met een charmeoffensief waar zelfs een dooie pier nog heet van wordt.
“Oh, hallo meneertje van de handhaving!”
En daar, right there, ga ik al gelijk desastreus de fout in. Hoewel ik het oprecht niet zo bedoel, zie ik aan de barstende bloedvaten in zijn ogen dat ik hem tot in de krochten van zijn ziel verneder. Ondanks het feit dat ik door de blauwe dienders stelselmatig ‘mevrouwtje’ word genoemd, is het blijkbaar kei-en-keihard not done om eerdergenoemde ‘meneertje’ te noemen en hoewel het in koeienletters op zijn rug staat, al HELEMAAAL niet in combinatie met ‘… van de handhaving’. Waar of niet, er heerst nou eenmaal een hardnekkig gerucht dat handhavers een beetje zuur kijken naar hun eigen functie omdat ze liever politieagent zouden willen zijn.
“Oh sorry, ik bedoel uhm… Ik bedoel Hallo, meneer agent! Politieagent, toch?” waarmee ik het hele theater alleen maar erger maak.
“U heeft geen parkeerkaartje gekocht. Een flinke boete dus.”
“Begrijp ik. Maar ik sta hier nog geen minuut en ben alleen even de sleu…”
“Ja… dat zeggen ze allemaal. Houd maar op. Die boete krijgt u nu toch al.”
“Maar meneer, ik heb toch een paar minu…”
“Ja… dat zeggen ze allemaal.”
Onderbreekt hij me nu al twee keer om exact hetzelfde te zeggen? Ik voel mijn hoofd rood en heet worden.
“Ik heb toch een paar minuten nodig om binnen de sleu…”
“Mevrouwtje, houd maar op met die paar minuten. Ik heb u tien minuten gelden al gescand.”
“Nou, dat vind ik knap. Dat heeft u dan zeker al rennend achter mij aan gedaan, terwijl ik hier de wijk in reed.”
“Gaan we nu ook nog bijdehand doen, mevrouwtje?”
“Meneer, als ik een regel overtreed, ben ik meer dan bereid daar een bekeuring voor te betalen. Maar ik sta hier twee minuten en dat weet u ook. Ik krijg mijn gelijk als ik bezwaar tegen de boete ga indienen omdat ik kan laten zien dat ik binnen vijf minuten een kaartje heb gehaald, wat ik nu onmiddellijk kan gaan doen. Maar laten we ons die administratieve rompslomp beide besparen. Tien minuten geleden stond ik hier nog niet.”
Als hij op geen enkele manier laat blijken dat hij me gehoord heeft, spuit de stoom uit mijn oren.
“U krijgt de bekeuring. U kunt ook een fiets kopen, dan heeft u dit probleem niet.”
En dan knapt er iets. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn het mensen die en plein public hooligan gedrag vertonen. Maar nu verlies ik alle controle.
“IK HEB VERDOMME NET EEN FIETS GEKREGEN VAN MIJN VADER DIE KANKER HEEFT. DAAROM BEN IK ZO VAAK IK DEZE DURE KLOTEWIJK WAAR IK ME HET SCHOMPES BETAAL AAN PARKEERKOSTEN!”
“Wilt u er nog een bekeuring bovenop, mevrouwtje?”
“Ja. Ik wil niets liever. Schrijf maar uit ja.”
Ondertussen hoor ik in de verte het zenuwachtige gelach van mijn moeder die komt aangesneld met een koud glaasje cola. Mama is zo’n typische conflictontwijkende Indo. Compleet doorgeslagen in haar beleefdheid.
“Hahahaaa! Goedenmiddag meneer agent! Duizend maal excuus voor mijn dochter, hoor! Ze bedoelt het niet zo. Ze heeft veel stress op het moment. Hahahaaa! Wilt u een lekker koud glaasje prik? Het is zo warm. Haha!”
Bij het uitstoten van dat laatste nerveuze lachje, zet ze haar schoen op mijn blote voet en boort haar hak in mijn wreef.
“Niet zo’n grote mond!” sist ze in mijn oor.
Ik trek het glas uit haar hand en neem er een grote slok van. Meneertje Handhaving schrijft onbewogen verder. Als de cola me enigszins heeft afgekoeld, besluit ik het op te geven.
“Weet u meneer. Het is in Nederland een nationale sport om handhavers te pesten. Jullie worden dehele dag door beledigd en juist daarom doe ik er niet aan mee. Een bekeuring is een bekeuring, als je een fout maakt hangt daar een consequentie aan vast. Maar hiermee heeft u dat net verpest. Ik ga niet alleen maar mee doen met de rest van het land. Ik loop voortaan voorop. Fijne dag nog.”
Naast mij staat mama inmiddels hysterisch te lachen en de ene na de andere verontschuldiging uit te gieren.
Een kleine week later loop ik met Dewi naar de straat van mijn moeder (die nog steeds boos is “waar heb jij in vredesnaam zo’n grote mond ontwikkeld?!’’), en vertel haar in geuren en kleuren over mijn aanraking met justitie. Het is te heet om te discussiëren dus Dewi houdt het bij een kort maar krachtig “Assholes”.
Als we de hoek om lopen, sta ik plotseling stil.
“Dee, kijk nou! Daar staat hij weer!”
Meneertje Handhaving staat zijn routineklusje uit te voeren, dit keer bij een grote, dikke, vette, milieuvervuilende Hummer (ja, er zijn nog steeds idioten die erin rijden) die voor onze fietsen staat geparkeerd. En zo is Moeder Natuur ineens aan mijn kant komen staan en geeft ze me helemaal gratis en voor niets, een verrukkelijke, unieke kans die we met beide handen aangrijpen. We kijken elkaar een ogenblik aan en zonder ook maar iets te overleggen of voor te bereiden, komen we op exact hetzelfde moment in actie. We gooien onze handen in de lucht en rennen, wild zwaaien, op Meneertje Handhaving af.
“Neeee! Wacht even! Nee, nee, nee meneer. We staan hier net!”
“Te laat, dametjes.”
Hij lijkt zich me totaal niet te herinneren. Niet vreemd natuurlijk, de dialoog die wij een aantal dagen ervoor hadden, voert hij waarschijnlijk meerdere keren per dag.
“Neee, alstublieft!’’, roept Dewi met een smekend kindstemmetje, “die auto van haar vriendje. Die wordt echt super-super-superboos als ze een bekeuring krijgt!”, gaat ze liegend verder.
Oh leuk! Dewi profileert ons als twee trashy leeghoofden die in dure auto’s van hun pooiervriendjes mogen rijden.
“U heeft geen parkeerkaartje gekocht. Een flinke boete dus.”
“Ja, maar we staan hier nog geen minuut en we moesten alleen even snel…”
“Ja… dat zeggen ze allemaal. Houd maar op. Die boete krijgen jullie nu toch al.”
“Maar meneer, we gingen alleen…”
“Ja… dat zeggen ze allemaal.”
En ja hoor, Meneertje Handhaving heeft geen flauw benul meer van onze gezellige ontmoeting want we staan hier extract dezelfde dialoog af te draaien.
Als we hem nog ruim vijf minuten aan het hoofd hebben staan zeuren, zeg ik ineens triomfantelijk:
“Nou vooruit, geef die bekeuring dan maar. Het is toch mijn auto niet. En ook niet van een vriendje. Fijne dag nog!”
Zo, die zit. De beteuterde padvinder kijkt verward naar de Hummer. Dan naar onze fietsen. En dan teleurgesteld naar het scanding in zijn hand. Dewi en ik geven elkaar een high-five, trekken onze fietsen uit de rekken en fietsen vrolijk weg.
Huppekee.
– Angel
Instagram: @thebeautybakery
Haha, zo n typische conflict ontwijkende indo… heel herkenbaar! Denk dat me moeder hetzelfde had gereageerd… wat me alleen nog kwader maakt 😛
zo leeeuk je schrijft echt zo leuk 🙂 🙂 🙂
Haha geweldig angel!
Hahahaha, zo geweldig geschreven Angel! Ik zat je stuk weer met een grote lach op mijn gezicht te lezen. Leuk leuk!
hahahahah fantastisch!
Hahaha heel leuk geschreven!
Whahahah dat was het lezen van die lap tekst dubbel en dwars waard. Meneertje van de handhaving toch, wat doet u nu?
Ik ken je moeder niet maar zie zo die scene, inclusief glaasje cola, helemaal voor me, geweldig!
Beautyful?
hahaha, Angel! Wat een geweldig artikel! Het is misschien juist goed dat je op zulke momenten stevig in je schoenen staat! :))
Goh, dit verhaal heeft wel wat weg van deze grap:
Ik ging gistermiddag even een broodje halen bij de bakker. Als ik 5 minuten later naar buiten loop, staat er een agent heel vrolijk een bon uit te schrijven. Dus ik denk: he, dat gaat niet zomaar. Dus ik begin te schelden tegen die agent, en hij schrijft nog een bon uit. muggenzifter! .. de bandenspanning.. achterlijke gladiool! .. verkeerd geparkeerd.. en zo gaat het nog wel even door. Ik scheld nog een tijdje door, er is bijna geen plaats meer onder de ruitenwisser! Ik krijg door dat het geen zin heeft.. ik geef het op,
en loop naar mijn eigen auto die om de hoek staat geparkeerd.
Toevallig. Leuk geschreven hoor, daar niet van.
Of deze: http://jokesplace.com/joke/parkingticket
zo toevallig is het dus niet 🙂
Btw, het roze fiets plaatje… beautyful? Really?
Hahaha !!!
Hahahah wat een geweldig verhaal weer!
Heerlijk stukkie weer!
Love you Angel, heerlijk verhaal weer!
Whahaha, de enige denkbare reactie: HAHAHAHAHAHAHA
Ikzelf heb in dergelijke situaties een soortgelijke rol als je moeder trouwens. *susserdesus*
Je beschrijft alles zo grappig, leuk om te lezen!
Hahahahha, Angel, wat ben jij toch geniaal! :’)
Hahahaha geniaal!
Alles wat ik hierop te zeggen heb is: whahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha etc.
Precies omdat ons mam ook een net-niet-politieteagente is hahahahahahahahaha etc
Hahaha, zoals altijd smullen dit verhaal!!
Whaha wat een verhaal zeg!! Balen van de bekeuring……
hahha geweldig weer om te lezen!
Hahaha wat een juweeltje weer, top geschreven!
Hahaha ik heb hardop gelachen om de zin van de pooiervriendjes.
Angel verdient haar eigen show op tv, zo grappig is ze!
Geweldig !!
Wat ben je toch geweldig angel! Ik moet elke keer zo hard lachen om jou verhalen! Echt als er een reality serie van je komen zou ik elke keer kijken! *
oh angel, hoe maak je het toch ook iedere keer weer mee.
voor ons gelukkig niet zo erg want des te meer hebben wij weer om vrolijk van te worden. je verhalen zijn altijd super. je zou er een verhalenbundel van moeten maken. denk dat veel mensen / meiden daar nog vrolijker van zullen worden.
liefs
Wat ben je toch geweldig angel, echt ik m
HAHAHAHAHAAAAAAAA, Angel, je MOET een boek gaan schrijven. MOET MOET MOEEEEEEEEEEEEEEET!
Haha, Angel wat kun jij toch heerlijk schrijven!
Wanneer krijg jij je eigen reality serie? Haha
Ik kijk nooit tv, maar voor die realityserie zou ik thuisblijven. Ik zeg doen. Iemand contacten binnen de tv-industrie?
Geweldig hahaha!!
Jij bent één wrede chick!!! Amen
Hahahaha echt geweldig weer. Ik herken me hier zó in terug!!
OMG hahahahahahahaha
Schrijf een boek ofZo
Haha GE-NIAAL! & zo typisch Angel 😀 Je brengt me op ideeën :p
Ohh wat een heerlijk verhaal weer! Ik kan zo genieten van jouw verhalen Angel!
whahaha ik ga stuk hier! Mooie joke!
Angel, schrijf een boek.
Je zou er de wereld mee verbeteren, heus.
Trouwens, maak er maar een reeks boeken van 😉
Amen. En als ik hier wat aan mag toevoegen: het boek moet ook verfilmd worden hè!
Oh Angel wat schrijf je geweldig!!
haha toevallig heb ik gister ook een bekeuring gehad, jaaawel omdat mn bonnetje van betaald parkeren op ze kop achter het raam lag. wist ik veel in het boerengat waar ik woon hoef je niet betaald te parkeren..
Geniaal!!!! Zo gelachen, je schrijft echt leuk.
Haha die Angel, mooie actie. Blijf het idd ook frappant vinden dat dit soort figuren altijd strooien met “mevrouwtje”, maar zodra je dit gedrag gaat spiegelen ben je ineens bijdehand/respectloos…….
Deze is tenminste nog uit zijn auto gekomen! Tegenwoordig zie je ze ook in die scanauto’s rijden. Verschrikkelijk vooral als je merkt dat ze 10x het zelfde blokje om gaan, waarschijnlijk hopend op een verlopen ticket. Bah.
Hahah zoo grappig om te lezen! Zag het helemaal voor me 🙂 Ik heb nooit het lef om zoiets te doen dus goed dat jij het het doet 🙂
Hahahah geweeeelddiggg
Top! 1-0 voor angel ^^
hahaha leuk geschreven! Soms heb je gewoon echt pech met een bekeuring.. en soms is het wel enigzins onterecht. Aan de andere kant doen de politieagenten/parkeerwachters/hoezeookgenoemdworden hun werk.
Sterkte met je vader. Helaas weet ik net als jouw hoe het is om een ouder (of ander naaste famlielied) te hebben met kanker. Gelukkig is het nu inmiddels 5 jr geleden en is mijn moeder ‘kankervrij’ verklaard.