Bad Ass

Door Angel – ‘You never cease to amaze me’ vind ik een mooie uitspraak. Jaren geleden, toen ik een jaar of 20 was, zei een vriendje dat ooit eens tegen mij. Ik kon het helaas niet terug zeggen, maar het is altijd bij me blijven hangen. Misschien wel omdat het vooral (ik geef je nu even de gelegenheid om je kotspan te pakken) zo van toepassing is op mezelf.

Ik sta nog steeds regelmatig versteld van mezelf. Mijn gezonde dosis zelfvertrouwen is gebaseerd op niets. Ik zie mezelf namelijk als een grote chicken shit. Ik heb nooit ruzie want ik ben een master op het gebied van conflicten ontwijken. Mijn zusje daarentegen is nooit voor iemand bang geweest. Zonder dat ze daar iets voor hoefde te doen, waren klasgenootjes op de basisschool al als de dood voor haar. Zelfs als volwassen vrouw komt ze nu nog wel eens mensen tegen waar ze vol verbazing van moet horen ‘ja, ik zat bij jou in de klas maar ik durfde nooit wat te zeggen want ik was vet bang voor je’. Dat bad ass image had ik niet. Als iemand een agressieve toon tegen me aanslaat of ik vind dat een situatie een dreigende wending krijgt, peer ik ‘m. Poef! Weg.

Scar FaceMaar kennelijk heb ik toch ergens heel ver weg een flinterdunne grens en kan ik soms compleet perplex van mezelf staan. Zo blijkt er een heuse Scar Face in mij te huizen die zich een keer geheel onverwachts liet zien toen ik jaren geleden de hond aan het uitlaten was. Maddox, een schat van een joekel van een rottweiler, legde een evenredige joekel van een drol. Keurig op het hondentoilet in het park. Een meneer met een slanke boxer die hij Cindy noemde (seriously…?) kwam naast mij staan.
‘Je gaat die hoop ik wel opruimen hè?’
Nu had Maddox die dag ervoor een dikke outdoor party in de tuin voor zichzelf georganiseerd door de vuilniszak open te scheuren om daar een bak lasagna uit te trekken. Ik keek naar de plas lichtbruine diarree die door de stromende regen vrijwel gelijk weg spoelde.
‘Nou, ik ben eigenlijk mijn zakjes vergeten mee te nemen.’
‘Dat kan wel zijn dametje, maar deze troep kun je hier niet zomaar laten liggen. Straks stappen Cindy en ik er nog in.’
Verbaasd keek ik om me heen over het gigantische terrein. Gras, gras en nog meer gras zover het oog reikte. En zei hij zou ook… Cindy?
‘Oh… ja. Dat zou wel vervelend zijn ja. Uhm… even denken.’
‘Daar hoef je niet over na te denken hoor. Gewoon maar even opruimen, zo hoort dat. Dat moeten we allemaal en dat is ook je verantwoordelijkheid met zo’n grote hond.’
Met een mond vol tanden zocht ik naar woorden, maar ik had geen flauw idee hoe ik hierop moest reageren. Kreeg ik nou kritiek op mijn gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel? Maddox’ broertje was inmiddels dood maar ze waren ooit met z’n tweeën en ze scheten wat af samen. Het liefst geen grote, stevige hopen efficiënt op één plek maar netjes verspreid over het hele veld. Om de vijf minuten een nieuw stukje stront op een vers stukje gras. Ik heb daar door de jaren heen misschien wel vierhonderd drollen uit het gras staan peuteren.
‘Mijn Cindy heeft niet van die ongezonde ontlasting hoor. Maar ja, die krijgt ook goed voer.’ ging hij verder.
Maddox zette zich schrap om nog een keer goed te persen, spoot zijn laatste druppel er horizontaal uit, keek de stront-officier trots aan en huppelde tevreden weg. Inmiddels begon ik me licht te irriteren. Hij hield me ruim tien minuten vast met zijn lessen over een schoon veld, over hoe gevaarlijk rottweilers kunnen zijn, over verantwoordelijkheid voor hondenpoep en een eindeloze monoloog over hoe asociaal ik ben.
‘Weet u wat, ik loop nog een rondje met hem en dan ga ik een zakje halen. Tot ziens!’
‘Nou, dat zou ik niet doen. In die tussentijd ligt dat hier maar.’ riep hij me na terwijl ik weg liep.
‘Ja, ok!’ riep ik. Zo, dat is een prettige reactie. Heeft hij he-le-maal niets aan.

HondentoiletIk was inmiddels bij een groepje andere hondenuitlaters gaan staan die me vroegen wat die zeikerd tegen me te zeikstralen had. Kennelijk stond hij bekend als een vervelende etter.
‘Vergeet je niet die vieze poep nog even op te ruimen?’ Daar was hij weer.
‘Nee.’ was mijn kort maar krachtige reactie en richtte mijn woord weer tot een mevrouw uit het groepje.
‘Haar hond heeft net een grote bolus neergelegd, maar ze ruimt het niet op. Dat kan natuurlijk niet. We moeten ons allemaal aan de regels houden. Anders wordt het hier één grote mesthoop.’
Die hufter was het nu in de groep aan het gooien en zocht medestanders. Zonder dat ik het wist, was mijn grens in zicht gekomen en hij kwam akelig dichtbij om er overheen te stappen.
‘Meneer, we staan hier in de stromende regen. Er ligt niet eens poep meer, dat is allemaal al weg gespoeld.’
‘Nou, nee hoor. Je kunt best nog wat weg halen. We moeten het hier allemaal netjes houden. U doet uw eigen behoefte toch ook niet in de woonkamer?’
‘Goed, heeft u een rietje? Dan zuig ik het even uit de grond.’
Ik schrok van mijn eigen brutale weerwoord. Zo ben ik niet opgevoed. Altijd vriendelijke blijven, altijd netjes antwoorden. Boos worden is nergens voor nodig.
‘Gaan we bijdehand doen dametje? Ruim gewoon je afval even op alsjeblieft.’
Dit was het moment dat ik één van mijn ‘out-of-body-experiences’ kreeg en geen enkele sturing meer had over mijn handelen, zowel verbaal als fysiek. Enorm spannend want ik kijk dan vanaf een afstandje naar mezelf en heb geen idee wat er gebeuren gaat.
‘U heeft gelijk. Ik bel mijn kleine zusje wel even om te vragen of er een poepzakje gebracht kan worden.’
Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak en terwijl hij over ging, keek ik hem vriendelijk lachend aan.
‘Papa? Hi, met mij…’
‘… nee hoor, alles gaat goed… ’
‘… zou jij alsjeblieft even naar het park kunnen komen om mijn taser te brengen? Doe maar die nieuwe met 50.000 volt. Ja, zit in mijn roze beautycase. En neem voor jezelf ook wat leuks mee. Je honkbalknuppel of zo. Oh nee, doe maar je koevoet. Die staat al in de gang… ’
‘… ok, super. Tot zo, pap!’
De hele groep was stil gevallen en keek me geschrokken aan. Een enkeling keek triomfantelijk naar de poepzeikerd.
‘Momentje meneer, help is on the way. We gaan dit keurig oplossen.’
Het leek wel of mijn vader al die tijd achter een boom klaar stond want binnen een minuut kwam hij aanlopen. Zonder taser en zonder koevoet natuurlijk. We zijn geen echte tokkies.
Cindy’s baasje zette het op een rennen terwijl er zeven kleuren stront uit zijn broekspijpen liep. Mijn vader greep de eerste beste die hij zag, een oud mannetje met een tekkel en ik kon nog net op tijd roepen ‘Nee papa, dat is hem niet!’.

2014-01-09 20.44.03 HDRNu kun je je terecht afvragen, waarin ben je nou zo’n held geweest? Je pappie bellen als het te moeilijk wordt? Klopt. Maar vergeet niet dat dit voor een ‘weg-renner’ heel wat is. Cindy’s baasje liep vanaf die dag met een grote boog om me heen en heeft nooit meer iemand lastig gevallen als éénkoppige strontbrigade. En ik? Ik was positief verrast van mezelf. Kennelijk laat ik dus toch niet altijd over me heen lopen. En dat is fijn om te weten.

Wanneer ben jij geschrokken van je eigen optreden?

Liefs,
Angel

P.S. Ik heb er trouwens nog wel eentje. Wil je weten hoe ik reageerde toen ik ooit mijn ex met een andere vrouw in mijn bed betrapte? Of kan ik dat niet maken…?

 

Volg:

190 Reacties

  1. Jade
    11 april 2014 / vrijdag, 11 april 2014

    Ik vind dit echt leuk om te lezen.
    Tuurlijk wil ik weten hoe je op je ex reageerde..

    Ik laat niet snel over me heen lopen heel veel mensen zeggen ook dat ik een grote mond heb.. Zo ook mijn docenten ik ben al verschillende keren de klas uit gestuurd omdat ik ‘brutaal’ was… Maar laatst schrok ik echt van mezelf.. Ik en mijn broertje hadden namelijk een heftige ruzie.. We waren op elkaar aant schelden en op begeven moment begin hij met een boek naar mijn hoofd te gooien dus ik pakte een glas dat naast me stond en gooide het beel harder terug… Hij dook aan de kant en ik gooide recht door onze ruit heen… Probeer dat maar eens uit te leggen aan mijn moeder… :$

    Dus een ruit verder en nog een paar opstanden verder kwam de volgende ruzie… Op school in de buiten-aula.. Ik en een meisje hadden al 2 maanden ruzie.. Toen ze over me ging roddelen ben ik naar haar toe gestapt en gevraagt: ‘wat probeer je hier mee te bereiken? Dat mensen me niet mogen ? Want dat gaat hem niet worden!! Want als jij er even niet bent zegt iedereen letterlijk iedereen dat ze gek van je gezeik worden.’ En ik denk dat ze dat niet zo heel erg leuk vond dus ze begon te schelden op mij wn. Ik natuurlijk terug.. Toen liep ik weg nadat ze stil was.. En opeens vliegt er iets hards tegen me aan.. Dus ik draai me om en zie d’r lachen.. Loop naar haar toe en sla haar 1 keer.. Wilt ze gaan trappen maar ik heb redelijk snelle reflexen.. Dus ik pak haar been en duw haar op de grond .. Toen kwam de conciërge op ons af en haalde mij van haar af.. Daarna bleek ze een bloedneus en een kneuzing te hebben..

    Ik ben misschien wel klein maar laat niet over me heen lopen

    Grtjs. Jade

    • Jade
      11 april 2014 / vrijdag, 11 april 2014

      Wat ik daarboven heb geschreven .. Ik. Heb geen idee wat ik daarmee bedoel

      • Jade
        11 april 2014 / vrijdag, 11 april 2014

        Oeps.. verkeerde laatmaar

  2. margo
    18 januari 2014 / zaterdag, 18 januari 2014

    Geweldig om te lezen!
    ik ben een keer geschrokken vanmezelf door deze opmerking tegen inmiddels ‘GE-LUK-KIG’ mijn ex die zich om elk dingetje zielig vond en druk over maakte:
    ” zeg, kun je 1 keer je klep houden? Over de pijntjes hier en de gevoelige snaar daar. Je kan beter naar een plastische chirurg gaan om je piemel te laten veranderen in een vagina! Je bent niet zielig en helemaal niet eerlijk! ” oeps….

  3. Kimberly
    17 januari 2014 / vrijdag, 17 januari 2014

    Wauuuw topper!

  4. Lysanne
    16 januari 2014 / donderdag, 16 januari 2014

    Angel, WAAROM heb jij geen eigen blog?! Ik geniet elke keer van je stukjes en reken maar van yes dat ik alle ins en outs wil weten hoe jij die ex hebt aangepakt!

    Groetjes, Lysanne

  5. Esmee
    15 januari 2014 / woensdag, 15 januari 2014

    Ik liep een paar jaar geleden stage in een bakkerij en de baas daarvan was elke dag op mij en z’n personeel aan t schelden en schreeuwen en chagrijnig te doen, hij was dan wel zo dat als bv een leraar van school kwam dat ie ineens poeslief was.. en op een dag draaide ik een bakplaat niet snel genoeg om dus hij zo DRAAI DIE PLAAT NOU S OM! Alsof ie al uit zn vel sprong ofzo toen werd het me in een keer te veel barste ik in tranen uit kwam z’n zoon nog naar me toe om te vragen wat er was ik helemaal overstuur: Hij schreeuwt altijd zo! Gelijk mocht ik weg om nooit meer terug te hoeven komen. Was eerst helemaal boos en bang enzo maar al snel dacht ik dit is t beste wat ik ooit heb gedaan ik voelde me echt bevrijd om van die man af te zijn. En hoef m ook nooit meer te zien.

  6. Claudia
    14 januari 2014 / dinsdag, 14 januari 2014

    Hmm dat moment moet voor mij nog komen! Hopelijk is het dan niet zo’n zeikerd als bij jou…

  7. Neziya
    14 januari 2014 / dinsdag, 14 januari 2014

    Wow jij kan echt goed vegalen opschrijen en ben nu wel noeuwsgierig naar dat andere verhaal haha. En het is je ex dus dat mag je wat mij betreft wel maken xd

  8. Lola Reggy
    14 januari 2014 / dinsdag, 14 januari 2014

    Hahahahahahahaha, VERHAAL MET EX SVP. Of is dat een geintjuh???

  9. Caro
    14 januari 2014 / dinsdag, 14 januari 2014

    Ge-wel-dig verhaal! Je schrijft altijd zo leuk en grappig vind ik 🙂
    Ennn dat andere verhaal wil ik ook wel lezen hoor..

  10. liza
    14 januari 2014 / dinsdag, 14 januari 2014

    haha geweldig ik heb me dood gelachen,en ik wil heeel graag je andere verhaal horen over je ex 😉 kan niet w8ten xxx

  11. ilse
    13 januari 2014 / maandag, 13 januari 2014

    Ik vind het goed van je dat je zo op het juiste moment het goede weet te zeggen. bij mij komt dat vaak pas zo’n 3 uur later terwijl ik tv zit te kijken ofzo. En dit was natuurlijk ook gewoon een vervelende zijk vent, die z’n plezier haalt uit het irriteren van iedereen in het park, en het is goed dat hij even een toontje lager gaat zingen, maar helaas moet ik het wel met die meneer eens zijn dat het wel zo netjes is de poep van je hond even op te ruimen. Maar dat had hij ook op een wat vriendelijkere manier kunnen vragen natuurlijk. o, en nu ben ik trouwens wel heel nieuwschierig naar het verhaal over je ex. Kan dat je volgende collum worden? (kun je best maken als je de namen veranderd)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *