Vorige week kwam Editie NL bij mij thuis om me wat vragen te stellen over striae. Plots vroeg de presentator ‘heb je zelf striae?’ waarop ik meteen antwoordde ‘ja’. Daarna vroeg hij heel ad-rem ‘mogen we het zien?’ en zonder nadenken riep ik ‘ja, natuurlijk!’. De seconden erna, toen de cameraman zich op heuphoogte installeerde en de presentator naar voren leunde, turend naar mijn dijen, schoot er wel even door me heen ‘mijn God, Serena, wat heb je nu weer gedaan?!’. Ik liet me echter niet kennen en tilde mijn rok op, zodat de cameraman een goed shot kon nemen van mijn striae. Ik zeg nog ‘je moet niet te veraf staan, dan valt het namelijk niet zo op door de lichtweerkaatsing’ waardoor de cameraman een luttele seconde later zowat bovenop mijn bovenbenen staat om ‘closejes’ te nemen. Schaamde ik mij? Nee, eigenlijk niet. Ik was alleen een beetje bang dat er misschien ineens een verdwaalde schaamhaar in beeld zou komen, haha!
Is striae dan iets waarvoor we ons zouden moeten schamen? Toen ik jonger was – ik was een jaar of 13, gok ik – ontdekte ik op een dag roodpaarsige streepjes op mijn dijen. De dag er voor zat er niets en een dag later zaten ze er! Bam. Tenminste, zo leek het. Ik vroeg aan mama wat het kon zijn en ze antwoordde dat het striae heette, dat je dat krijgt omdat je lichaam groeit, en dat de kleur langzaam verandert naar een lichtere kleur, en dan valt het niet meer zo op. Ik was niet gerustgesteld. Bij mijn vriendinnetjes deed ik navraag. ‘Ja ik heb dat ook, hoor. Op mijn borsten.’ zei mijn buurmeisje. Op zich logisch, want die waren bij haar binnen een korte tijd aanzienlijk gegroeid. Waar ik het nog moest doen met strakke beugelloze hemdjes droeg zij al cup B. Ze trok haar shirt omhoog. Bij haar waren ze al lichter geworden, zag ik. Ik deed een stapje dichterbij. Lichte, een beetje kronkelige streepjes liepen over haar borsten als kleine riviertjes. ‘En hier ook’ zei ze. Ze trok haar broek een stukje omlaag. Precies op dezelfde plek als waar ik mijn roodpaarsige strepen ontdekte, had zij ze ook. ‘Dat trekt nog wel weg’ zei ze. ‘Hoe lang duurt dat dan?’ vroeg ik. Ze haalde haar schouders op. ‘Geen idee, ze worden gewoon steeds minder fel en op een dag zijn ze licht, bijna huidkleurig. Misschien een paar maanden?’. Ik geloofde haar. Ik was gerustgesteld. Nu ik een compagnon had gevonden die net als ik voorzien was van paarse streepjes, voelde ik me niet meer alleen. Sterker nog, ik vond het best stoer. Ik groeide. Ik werd een vrouw, compleet met billen, borsten, heupen, lovehandles, hobbels en bobbels. Deze platte indo kreeg vorm, dames en heren! Dat was natuurlijk best spannend en nieuw voor me.
In de loop der jaren heb ik steeds meer compagnons gevonden. Vriendinnen, zusjes, nichtjes, random vrouwen op straat, zelfs bij mannen in de sportschool (die soms iets te veel aan de gewichten hebben gehangen) ontdekte ik striae op de armen en onderrug. Uit onderzoek blijkt zelfs dat 90% van de vrouwen striae heeft. Waarom schamen we ons er over het algemeen dan voor? Ik zal je zeggen waarom ik denk dat dit zo is. Omdat er overal wordt gesproken van ‘last hebben van striae’ en omdat er talloze middeltjes op de markt zijn om striae te voorkomen of tegen te gaan. Ik vind ‘last hebben’ zo’n beladen, negatief woord. Het is niet dat het pijn doet of dat je er ook maar iets aan kunt doen. In de magazines worden lichamen glad geshopped en zien we eigenlijk nergens modellen met streepjes, terwijl ze die statistisch gezien wel zouden moeten hebben.
Striae wordt door de maatschappij neergezet als iets waar je vanaf moet komen, in plaats van iets dat bij het leven hoort. Striae is net zo normaal als het hebben van moedervlekken en sproetjes. Normaler nog, aangezien er percentueel meer vrouwen zijn met striae dan dat er vrouwen zijn met sproeten en moedervlekken. Het is dan wel niet iets waarmee je geboren wordt, maar aangezien bijna iedere vrouw het heeft is het eigenlijk maar vreemd dat er zo negatief over wordt gedaan.
Vandaag liet mijn nichtje Hester haar buik aan me zien. Ze is zo’n 2 maanden geleden bevallen van haar tweede kindje. ‘Kijk, deze streep is van Noah’ ze wijst naar een lange streep die rechts van haar navel loopt ‘en deze is van Lorena’ wijzend naar een streep die zich meer naar rechts en iets lager bevind. ‘Misschien moet ik er maar hun namen bij laten tatoeëren’ lacht ze. ‘Voor elk kind krijg ik één streep cadeau, en dan weet ik wie me welke heeft gegeven’.
Striae is leven. Het is een teken van groei. Groei van jezelf, groei van een nieuw leventje. Iets waarvoor we ons allerminst zouden moeten schamen. Nee, waar we juist trots op zouden moeten zijn.Bovendien kom je er toch niet vanaf, dus learn to love them!
En tóch, lukt het maar niet om striae als iets moois te gaan zien. Maar ik geef niet op. Dankzij Kim Kardashian is iedereen binnen korte tijd dol geworden op grote billen dus hopelijk zorgen de pro-striae accounts (Instagram accounts waar men alleen maar foto’s plaatst van striae) en celebs die trotse foto’s plaatsen van hun striae er voor dat we over een paar jaar heel anders tegen striae aankijken. Wie weet. Ik heb goede hoop. Ik zal vandaag in elk geval een foto van mijn striae posten om deze beweging te supporten!
Meer lezen over striae, hoe ontstaat het, wat kun je doen om het te voorkomen en als je het eenmaal hebt, wat dan? Klik dan hier voor een ouder artikel over striae.
Schamen jullie je voor je striae? En denken jullie dat het ooit zo normaal wordt als het hebben van sproetjes en moedervlekken?
Until next time,
Serena Verbon
PS. vanmiddag om 15u komt er nog een video online!
Prachtig artikel. Je schrijft er echt ‘liefdevol’ ofzo over. En terecht, want we zouden allemaal van ons lichaam moeten houden zoals het is. Ik heb er ook last van, op allerlei plaatsen en ook echt best wel erg. Het is wel helemaal wit geworden in de loop van de tijd, maar als puber zijnde durfde ik amper wat bloters te dragen, in de angst dat mensen het zouden zien. Ook heeft mijn moeder (die er zelf blijkbaar geen last van heeft,) er altijd heel negatieve opmerkingen over gemaakt, waardoor ik me jarenlang kapot heb geschaamd. Ik vind het geweldig dat er nu zoveel positieve aandacht voor komt en dat er vrouwen op Instagram vol trots de ‘stripes they earned’ tonen. Girlpower!
Goed artikel Serena! Zou je misschien ook zo’n artikel over cellulitis kunnen schrijven want dat was iets dat ik op 14/15jarige leeftijd al had en toen dacht dat je dat pas kreeg als je 50 was, haha. Vind het nu nog steeds niet leuk om te hebben, maar dat hoort er eigenlijk ook wel bij.
Ik loop NOOIT in een bikini (wel in badpak) omdat ik de striae die ik sinds ongeveer mijn 13e op mijn onderrug heb vreselijk vind. Aan het eind van mijn eerste zwangerschap verschenen aan de onderkant van mijn buik de eerste striae strepen en aan het eind van mijn 2e zwangerschap kwamen er daar nog veel meer bij. Ik vind het verschrikkelijk. Mijn vriend vind het mooi.. Ik zit erover na te denken om op onze vakantie naar Portugal over een paar weken gewoon een bikini te dragen. Daar kent toch niemand me! Ben benieuwd of ik het aandurf.. Leuk artikel! xx
Heel mooi artikel Serena! Echt…!
Toch vind ik het telkens wat “jammer” dat er eerst een bekendheid met iets over de brug moet komen zodat het bespreekbaar kan worden voor een grotere massa. Het is iets wat we állemaal hebben (of zullen krijgen 🙂 ). Het zou alvast een hele stap vooruit zijn mochten we niet te snel met de vinger wijzen naar andere vrouwen; maar een beetje liever voor elkaar worden… 🙂
Ik ben helemaal pro “positive body image”! 🙂 fijne dag!
Same here. Ik was een jaar of 13 toen ik me kapot schrok tijdens het omkleden voor gym: ineens, uit het niets, zaten er rode strepen op mijn dijen. Huh, waar kwamen die nu ineens vandaan? Wat is het?! Ik heb jarenlang gedacht dat ik de enige was met zulke gekke strepen, maar dat is natuurlijk grote vette onzin geweest. Bijna alle vrouwen die ik ken hebben ze! Inmiddels zijn ze wit van kleur, heb ik ze ook op mijn billen en borsten en stoort het me niet meer. Ze zitten er nu eenmaal, ze horen bij me. Take it or leave it. What you see is what you get!
Goed dat je hier aandacht aan geeft! Ik moet zelf zeggen dat ik niet denk dat ik striae ooit als iets dat net zo normaal als sproetjes of moedervlekjes is ga zien, maar ik denk ook niet dat het iets is waar je je voor moet schamen. Trots erop zijn zou ik ook niet meteen doen, maar het is niet gek. Ik denk dat het meer iets is dat er nu eenmaal bijhoort, of we dat nu leuk vinden of niet.
Super goed artikel en zoals altijd top geschreven! Ik weet niet of straie ooit zo geaccepteerd zal worden als moedervlekken, maar hopelijk wel meer geaccepteerd dan nu.
Top artikel en fijn dat je er zo over denkt en open over bent. Ik heb ze echt zo’n beetje overal.. Armen, borsten, dijen, knieën en “verse” op mijn buik. Ze komen nu dus nog steeds. Natuurlijk vind ik het vervelend en ja ik schaam me er ook voor. Ik zorg meestal wel dat ze zo min mogelijk opvallen. Wordt eens tijd dat ik er ook zo over leer denken als jij!
Heerlijk artikel om te lezen: grappig en (hoe kan het ook anders) heel erg herkenbaar.
Acceptatie van striae lijkt mij inderdaad de beste optie, maar toch weet ik dat ik zeer geïnteresseerd zal zijn als er in de toekomst een product op de markt komt waar je striae mee kan verminderen. Het blijft een dubbel gevoel…
Wat leuk en luchtig geschreven! Precies zoals we over ons lichaam moeten denken! Top artikel Serena!
Erg leerzaam en informatief artikel! Wij, als vrouwen, hoeven ons helemaal niet te schamen voor striae (hoewel het nog steeds niet echt geaccepteerd wordt lijkt het wel). Bijna iedereen heeft het wel, dus eigenlijk is het een heel normaal iets.
Is het misschien een idee als je lezers foto’s laat opsturen van hun striae en hun prachtige lichaam, zodat je die kan plaatsen als een ‘ode aan de vrouw’? Gewoon anoniem, zodat niemand weet wie, maar wel dat er zoveel vrouwen zijn met hetzelfde. Want bij iedereen ziet het er weer net iets anders uit.
Hieronder zei iemand het mooi: het is een mooi teken van imperfectie, omdat het allemaal niet perfect hoeft! It’s a perfect imperfection!
Goed artikel! Bijna iedereen heeft het dus eigenlijk zouden we ons inderdaad totaal niet moeten schamen!
Ik heb ze zelfs op mijn knieën 😉 Goed dat je hier aandacht aan besteed!
Wauw goed artikel zeg! Echt super stoer van je Serena, dat je gewoon je striae hebt laten zien op tv. Het is zeker niet iets om je voor te schamen, al snap ik het wel van veel vrouwen. Ik vind het juist een mooi teken van imperfectie, want het hoeft allemaal niet perfect.
Amen! Mooi artikel Serena. Ik heb ook striae. Mijn man ook trouwens, door zijn groeispurt naar 2.03m.
Het klinkt nogal ongeloofwaardig (zeker gezien ik 30 weken zwanger ben) maar ik heb dus geen striae. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord toen een vriendin me er een paar jaar geleden over vertelde. Wel heb ik cellulitis als een malle, iets wat ik dan weer veel minder flatterend vind en ook echt heel erg van baal.
Ik heb het niet. Denk ik. Hoop ik toch. Het is me toch nog nooit opgevallen. 🙂
Yes, ik heb het ook. Op mijn billen en de buitenkant van mijn bovenbenen. Een heel klein beetje op mijn borsten – die zijn nooit echt groot gegroeid, haha. Mijn zusje heeft het bijv. ook aan de binnenkant van haar bovenbenen, ik ken onwijs veel vrouwen die het hebben. Tof artikel, lekker verfrissend en puur! Heel entertaining geschreven ook.
Hoi Serena,
Goed onderwerp! Ik ben zelf 5 weken geleden bevallen van een prachtige zoon. Helaas zit mijn lijf nu onder de striae. Als puber kreeg ik het al tussen mijn benen en op mijn bovenbenen en nu loopt het n.a.v. de zwangerschap tot ver boven mijn navel, helemaal vol. Ik zie het, bij mij, toch als een soort verminking, zeker in de mate waarin ik het heb. Er is ook een litteken achtergebleven van de keizersnede die ik heb moeten ondergaan maar daar heb ik dan weer absoluut geen moeite mee. Daaruit is mijn zoon geboren. Naast het feit dat door de zwangerschap en de keizersnede ik ver uit vorm ben zie ik mij vooral door de striae niet meer in een bikini op het strand. Voor mij begint dus de zoektocht naar een mooi corrigerend badpak…
Wat goed dat je hiet over schrijft en gewoon je striae hebt laten zien op tv! Zou ik toch wel spannend vinden hoor. Ik heb het ook vooral bij mn heupen en bovenbenen (laten dat nou mn breedste punten zijn). Eerlijk gezegd zou ik het mooier vinden als het er niet zat maar erg vind ik het ook weer niet. Cellulite is ook zoiets, bijna iedereen heeft het maar we moeten het ook proberen weg te smeren/sporten. Nou ik sport meer dan ooit en mijm benen zijn een stuk gespierder maar die cellulite zit er nog hoor. Ook dat leer ikte accepteren. Dit soort artikelen helpen ecjt. Over cellulite las ik bijv op girlsgonestrong, zij schreven er ook zo van ah joh maak je niet druk over, verademing!
Een fijn verrfrissend geluid inderdaad, want het is allemaal gewoon zo normaal (net als rimpels krijgen wanneer je ouder wordt).
Als iemand die zelf veel met modellen werkt kan ik je zeggen dat ook modellen striae, sinasappelhuid en coupreuse hebben. Over het algemeen is het een lichte vorm of doen zij er – omdat je er als model nu eenmaal perfect uit moet zien – meer aan om het tegen te gaan met cremetjes en dergelijke.
Ps: kusjes aan coco en clarence ik ben diep fan!
Ik ben vooral jaloers op je mooie billen (zelfs met streepjes)!
Oh, misschien zijn het wel helemaal niet jouw billen.. Negeer het dan maar 🙂
Ik ben momenteel 29 weken zwanger en inmiddels zitten er op mijn buik ook aardig wat strepen.. maar mij ervoor schamen? Nee hoor, ik ben er trots op! Het laat zien dat ik leven heb gegeven straks.. het zijn mijn tijgerstrepen. 😉 En ik zal straks evengoed lekker in bikini over het strand lopen!
Ik kan me er eerlijk gezegd ook écht niet druk over maken. Ik wist eerst niet eens dat ik het had, tot ik een keer met een vriendin ging zwemmen en het bij mezelf én haar zag. Zij maakte zich er trouwens ook absoluut niet druk om. Heb het dan ook altijd raar gevonden dat de media er zo’n probleem van maakt.
Mooi artikel!
Heel mooi geschreven artikel!
Inderdaad niets waar men zich voor zou moeten schamen.
Mijn buik zit behoorlijk onder na 2 zwangerschappen. Je doet er niets aan. Wat ik meer jammer vind is dat mijn huid wat slapper is geworden. Ach, ik heb 2 mooie dochters en een goede broek doet wonderen 🙂 En ik loop ‘s zomers gewoon in bikini hoor!
Ik heb het ook bij mijn billen en benen, maar eerlijk gezegd kan het me vrij weinig schelen. Ik snap wel dat je er onzeker over kunt zijn, maar je kunt er niets aan doen. Het gaat vanzelf, helaas. Dan kunnen we het maar beter omarmen, want bijna iedereen heeft het!
Wat een goed artikel! Ik heb er zelf ook al jaren last van en zag het eigenlijk ook als storend, maar eigenlijk heb je gelijk, het is normaal, we hoeven ons er niet voor te schamen! Jammer eigenlijk dat het in de media zo wordt weggewerkt, anders zouden we het waarschijnlijk nog wel iets vinden hebben :-p Mij stoort het vooral in de zomer omdat ik dan bruiner wordt en de lichte lijnen dan meer opvallen, maar tja, dat hoort er nu eenmaal bij!
Wat heb je hier mooi over geschreven Serena 🙂 Respect!
Ik heb zelf vast ook wel straien maar ik let er niet eens echt op maakt me allemaal niet uit eigenlijk hahah. Vroeg me altijd al af waarom dit zon groot issue is bij vrouwen 🙂
Wat een mooi artikel. Het is iets wat bij vrouwen hoort. We zouden het allemaal moeten accepteren. Wat fijn dat je zo ook de iets jongere vrouwen zich er bewust van laten worden!
Goed stuk! Ik wou dat ik dit kon lezen toen ik 13 was! Thuis moesten we ‘s ochtends vaak de badkamer delen, en op een dag stapte ik uit de douche waarna mijn vader me vol afschuw aankeek en vroeg: wat heb jij op je billen? Heeft iemand je soms geslágen?! Ik was zo beschaamd. Nee ik had geen slaag gekregen en ik wist niet waar die vette rode strepen vandaan kwamen. Ik was ook niet dik ofzo. Nu zijn ze gelukkig allemaal wit geworden en schaam ik me niet meer, maar destijds haatte ik ze.
Hee Serena,
Toch vind ik het heel knap dat je ze hebt laten zien.
Zelf zou ik het nooooit doen. Maar de mijne zijn echt heeeel bad.
Ik ben in de puberteit veel gegroeid, maar ook heel veel aangekomen. Daardoor heb ik de striae nu overal.
Op mijn schouders, mijn bovenarmen, bij mijn oksels, op mijn borsten, mijn hele romp zit eigenlijk zo’n beetje vol, evenals mijn dijen en billen. Ik heb het zelfs in mijn knieholtes. Gelukkig zijn ze wel heel erg vervaagd, maar ze zijn heel diep. En als ik nu ga afvallen worden ze heel lelijk.
Ah welja. Ik ben nu 25 en ze horen mij me. Maar still.. Nieeemand zijn mijn buik! Behalve mijn vriend dan.
Ga door met je goede werk en dames inspireren. Ik volg je al een paar jaar en je doet het echt mega goed! Je schrijf hele boeiende artikelen.
Liefs, Denise
Mooie post Serena :). Het is moeilijk om iets als mooi te gaan zien, maar juist door deze media aandacht wordt het misschien wat makkelijker om het te accepteren. Stiekem weten we wel dat niemand perfect is, en dat er heel veel gephotoshopt wordt, en dat die dunne modelletjes er een dagtaak aan hebben hun lichaam zo ‘perfect’ te krijgen. Thanks!
Ik heb het ook en ik schaam me er niet voor. Afgelopen week nog laten zien aan een huisgenoot laten zien die de afgelopen weken teveel in de sportschool is geweest en nu ook een mini streepje op zijn schouder heeft.
Ik ben het helemaal met je eens, het zou gewoon geaccepteerd moeten worden. Ik hoop dat er later inderdaad een ander beeld is ontstaan over striae 🙂
Liefs
Super goed artikel Serena! Knap geschreven
Wat leuk geschreven! Super dat je er zo luchtig over doet. Het is immers ook geen big deal.
Ja ik heb het ook! Op me borstel, billen, binnen- en buitenbenen en op me heupen. Ik heb nog nooit iemand van mijn leeftijd met striae gezien, ik ben 20 jaar overigens..
ik vind dat als ik jouw stukje zo lees het iets heel normaal is en je er eigenlijk niet voor hoeft te schamen
Ik ben nu 21 en heb het zo’n beetje overal.. Heb ze al jaren dus nu heb je iemand gevonden :p
Mooi geschreven. Ik heb ook striae, vooral op mijn buik vanwege mijn zwangerschap. Mooi vind ik het niet, maar het zit er nu eenmaal. Gelukkig voornamelijk op mijn onderbuik zodat er een bikinibroekje overheen kan. Dit geeft al aan dat ik me er ergens toch voor schaam. Al is dit niet helemaal het geval. Maar zoals je aangeeft, er zijn veel vrouwen die het hebben, van dik tot dun.
Striae is als tijger strepen, het laat zien dat wij innerlijke kracht en groei hebben. Ik heb na mijn zwangerschap geen een streepje op mijn buik gekregen, maar op mijn heupen zit genoeg en weetje dat is helemaal niet erg. Het laat zien dat ik een vrouw ben en dat is niks om mij voor te schamen.
Ik vind stiae niet iets om je voor te schamen, ik heb het zelf ook op mijn benen. Het zit er en het is prima maar ik vind het weer een stap te ver om een foto ervan op instagram te plaatsen, daar wordt ik mee dood gegooid de afgelopen week voor mijn gevoel
Tof artikel Serena, met dit artikel draag jij meteen je steentje bij aan de pro-striae beweging! En om eerlijk te zijn: ik vind het ook helemaal niet gek. Gewoon wat streepjes, so be it, hoort bij het leven. Ik heb zelf geen striae, maar ik ben dan ook nog maar 16. Wat nog niet is kan nog komen 🙂
Stoer van je hoor! Om dat zo te bespreken en vooral te laten zien aan editieNL!
Ik heb het op mijn bovenbenen, heb me daar nooit voor geschaamd eigenlijk. Mooi is het niet maarja, heel erg lelijk ook niet. Het hoort er gewoon bij.
Goed onderwerp. Niet iets om je voor te schamen
Goed onderwerp. Ik denk dat het al normaal is – ik heb het trouwens ook! – maar dat het abnormaal wordt gevonden erover te praten. Ik heb zelf geen moeite met mijn striae. Nu is het bij mij, net als bij jou, ook bijna licht geworden. Het enige waar ik mij niet prettig over voel is mijn figuur. Maar dat is weer een ander verhaal. 😉 Hopelijk wordt het in de toekomst normaal om openhartig over striae (en andere kwaaltjes) te praten.
Ik heb het ook. Lijkt me normaal. Ik heb ook sproeten en cafe au lait vlekken. Dus ik kan me er echt niet druk om maken.
Ik vind het echt tof van je dat je op tv je straie hebt laten zien! Ook ik heb het op mijn dijen, niks aan te doen. Fijn artikel om te lezen!
Liefs, Iris