Zondag, twee weken geleden, schreef ik het stuk over mijn bezoek aan het medium, Hanneke. Mijn bezoek aan haar was fantastisch, ik heb er veel aan gehad. Ik ga niet meer terug want ik heb gekregen waar ik voor kwam en verder heb ik weinig met het spirituele dus ik laat het voorlopig hierbij. Het heeft me een goed gevoel gegeven en met dat gevoel leef ik tevreden verder. Goed, hoofdstuk medium afgesloten. Maar nu komt ‘ie.
Diezelfde avond ben ik met Hef en een bevriend stel van aan het eten in de Seafood Bar in Amsterdam. En net toen ik het kopje ‘medium’ had afgesloten, gebeurde daar weer zoiets vaags. Zo vaag en onwaarschijnlijk dat ik eraan twijfelde om er überhaupt over te schrijven maar ik heb besloten het toch te doen omdat het een mooie intro is naar het volgende hoofdstuk in mijn relatie met Mr. Wrong. En omdat er drie getuigen waren die het alle drie kunnen beamen. Niet dat dat moet of nodig is maar als ik dit zelf zou lezen, zou ik denken ‘Tuurlijk Angel. Je had zeker niets om over te schrijven’. Maar het is nou eenmaal gebeurd wat er in mijn leven gebeurt, deel ik met je.
Terwijl ons tafeltje wordt vol geplempt met oesters, een seafood plateau en fish & chips, zit er naast ons een ouder stel te dineren. Ik schat ze dik in de zestig maar ze zien er jong en actief uit. Tot in de puntjes verzorgd allebei. De meneer zit naast me, de mevrouw schuin tegenover me. Ze draagt haar blonde haar in een chic laag knotje en ze is werkelijk prachtig opgemaakt. Ze komt me op geen enkele manier bekend voor maar toch krijg ik het gevoel dat ik haar ergens van ken. Een onverklaarbaar gevoel dat je weleens hebt bij bepaalde mensen. Het zijn rijke mensen, dat zie ik aan hoe ze gestyled zijn. Het zou zomaar kunnen zijn dat hij een succesvolle carrière als strafrechtadvocaat achter zich heeft en nu met zijn vrouw van zijn pensioen geniet. Wat zij in haar leven heeft gedaan, vind ik lastig te gokken. Het zou van alles kunnen zijn. Misschien was ze in de jaren ’50 een van de eerste fotomodellen of mannequins. Ze is er mooi genoeg voor. En heeft ze daarna jarenlang een praktijk in de neuropsychologie gehad. Na een uur valt het me op dat ze zijdelings vaak naar me kijkt. Ik besteed er verder geen aandacht aan en vind het niet vervelend want steeds lacht ze vriendelijk naar me en kijkt snel weer weg als ik terug kijk. Als ze uitgegeten zijn en haar man gaat afrekenen, staat ze op om haar sjaal over haar beigekleurige outfit te draperen en pakt ze haar kleine Chanel tasje van tafel. Ze frummelt zich tussen onze tafeltjes door, stopt als ze er bijna uit is en bukt dan om dichtbij mij oor iets tegen me te zeggen.
“Dag, ik ben Elizabeth. Het spijt me dat ik je stoor maar ik wil graag iets tegen je zeggen.”
Ik blijf in mijn stoel zitten en kijk omhoog in haar mooie, vriendelijke gezicht.
“Normaal gesproken sluit ik me ervoor af omdat het anders te druk wordt in mijn hoofd maar het is bij jou zo sterk dat ik het toch graag aan je mee wil geven.”
Ik kijk haar niet begrijpend aan.
“Ik zie dat je een dierbare verloren bent. Ik denk dat zijn naam Hans is.”
En daar is diezelfde glimlach weer van mij die ik ook bij Hanneke kreeg. Ik deel mezelf nog steeds in onder het kopje ‘sceptici’ en toch sta ik er nu weer compleet voor open.
“Ja!”, roep ik bevestigend uit.
“Ik zie dit wel vaker bij mensen als ik in het openbaar ben maar doorgaans geef ik er geen aandacht aan. Ik wil mensen liever niet overvallen met dit soort gevoelige toestanden, snap je? Maar deze meneer, ik denk dat het je vader is, staat al de hele avond bij je. Hij heeft een enorme bos rozen vast. Een hele grote bos van allemaal verschillende kleuren.”
Ze maakt een gebaar met haar armen om uit te beelden hoe groot het boeket is. I must say, het is een behoorlijke bos.
“Echt?”
“Ja. Voor jou en je zus omdat jullie binnenkort jarig zijn.”
Hef hoor ik op de achtergrond zachtjes mompelen ‘…are you fucking kidding me?’, en hij neemt nog een slok van zijn glas wijn. Ik moet wel lachen om zijn reactie. Hij bedoelt het niet kwaad.
“Goh, wat leuk dat u dit tegen me komt zeggen! Dat vind ik echt ontzettend fijn.”
Het gaat me te ver om haar te vertellen dat ik net bij een medium ben geweest. Het gaat haar ook niets aan en wat heeft zij aan die informatie helemaal niets. Onmiddellijk voel ik hoe mijn lichaam zich weer, net als toen bij Hanneke, vult met warmte. Een heel gezellig, warm gevoel stroomt er door mijn lijf. Ik realiseer me dat het het tegenovergestelde gevoel is dat ik had toen papa overleed. Dat was koud, hol, leeg, zwart en oneindig pijnlijk. Dit voelt als een regenboog waar Pipi Langkous op een eenhoorn vanaf komt glijden en ze strooit allemaal glitters en bloemetjes over me heen.
Dewi en ik zijn inderdaad volgende maand jarig maar dat weet zij niet.
“Hij is aan de vroege kant maar hij grijpt de gelegenheid nu aan omdat ik dit alleen nu aan je door kan geven.”
Ik sta op.
“Elizabeth, ik vind het fantastisch dat je de moeite neemt om dit met me te delen. Dit maakt me heel blij, dankjewel.”
“Heel graag gedaan.”
Dan pakt ze mijn schouders vast en draait me zachtjes met mijn rug naar mijn tafelgenoten.
“Nog iets anders, je hebt een kinderwens hè?”
“Tja, ach… Een sterke wens… ik zit meer een beetje in tijdnood. En mijn vriend moet nog een beetje over de streep getrokken worden.”
“Daar hoef je je geen zorgen over te maken. Dat komt wel. Heel snel.”
Vaag hè? Dat is toch debiel dat dit zo kort op elkaar gebeurt? Goed, de eerste keer zocht ik het zelf op. Maar nu komt het naar me toe. Vind ik toch leuk. Soms krijg je zulke leuke cadeautjes van het leven. En daar ben ik op zo’n moment dan even enorm dankbaar voor. Leuk, dankjewel! En weer verder. Tot zover Elizabeth. Ik bedank haar nogmaals hartelijk en ze vertrekt met haar man. Als ik weer ga zitten, staren drie paar ogen me vragend aan.
“Don’t look at me. I can’t help this.”
Ik zeg er verder niets over, ik voel niet de behoefte dit nog helemaal te gaan uitmelken met mijn tafelgenoten. Het is gebeurd, het is van mij en ik houd het lekker klein. Terug naar de dagelijkse gang van zaken. Terwijl zij hun gespreksonderwerk weer oppakken, denk ik nog even na over Elizabeth, over baby’s en over hoe Hef hierin staat. We hebben het er een aantal keer over gehad. Eerst die toestand met dat slechte zaad inleveren bij de dokter toen hij en zijn ex eraan wilden beginnen. Toen was ik ineens aan de beurt voor donorzaad en heb ik van het hele traject afgezien zodat hij en ik het samen kunnen gaan doen. Maar ergens blijft hij nog steeds als de dood voor een baby. Roept de hele tijd dingen als ‘first we need a bigger house’ en ‘we need more money because you have no idea what a baby costs’ en dat soort shit. Ik zeg dan niets, alleen maar ‘hm hm’. Maar bij mezelf denk ik ‘hoeveel geld denk jij eigenlijk dat een baby kost?’ We hebben namelijk een riant leven en van al die restaurantbezoeken, tripjes en spa-dagen die wij doen, kun je een heel gezin met drie kinderen onderhouden. Ik maak me nergens druk om. Dat kind gaat echt niets tekort komen met de financiële middelen waar we nu over beschikken.
De volgende dag ben ik Elizabeth alweer vergeten. Tot een week later.
Afgelopen maandagavond. Ik zit in de auto op weg van Utrecht naar Amsterdam. Mijn telefoon gaat.
“Hi darling.”
Ik hoor het gelijk. Hij heeft een slokje op. Niet bijna bewusteloos bezopen, dat doet hij niet meer na mijn dreigement. Dat heeft toen goed gewerkt. Maar een gezellige slok zoals nu, dat gun ik hem wel. Ik ben tenslotte zijn moeder niet. Het is een volwassen kerel die moet doen wat hij wil. Maar straalbezopen thuis komen en mij dan gaan lastig vallen met onsamenhangend filosofisch gelul is er gelukkig niet meer bij.
“Hello.”
Ik word altijd een beetje streng als hij een sappie op heeft. Niet boos maar streng. Zo van ‘leuk dat jij in die gezellige vibe van je zit, maar ik ben broodnuchter dus ik doe er niet aan mee.’ Dat laat ik dan merken door niet als een verliefd meisje mee te gaan darlingen-en. Ik houd het bij een eenvoudig en bijna zakelijk ‘hello’.
“Darling, I have some great news!”
“What is it?”
“I had a great talk this evening with die-en-die-en-dinges-friends from Denmark during diner and it opened my eyes!”
“What?”
“I will tell you when you get home and you will be very happy with it.”
“What is it?”
Hij heeft al opgehangen.
Als ik thuis kom, staat er een fles champagne klaar op het kookeilandje. Tegen de fles champagne staat een handgeschreven kaartje. Dat doet hij vaak. Dan pakt hij een stuk karton, een oude ansichtkaart of een visitekaartje van zichzelf en daar schrijft hij dan met een dikke edding stift een romantisch stukkie tekst op. Vandaag is de boodschap ‘Let’s do it.’
Verrassing verklapt. Ik weet al lang wat hij gaat zeggen maar hij wil dit blijkbaar graag groots en theatraal aanpakken. Ik ben er niet voor in de stemming want het is laat, ik ben moe en ik heb hoofdpijn maar vooruit, doe het spelletje wel even mee. Terwijl hij twee glazen laat vollopen, trap ik mijn schoenen uit en gooi ik mijn tas op de grond.
“Darling, I did soms soul searching.”
“Are you serious? That is a song title.”, zeg ik cynisch.
Ik roep mezelf tot de orde. Angel, bek houden. Hij staat hier een prachtig moment te creëren en jij verziekt het met je sarcastische opmerkingen. Ik kan het niet helpen. Ik word altijd zo als hij gedronken heeft. Hij wil dan altijd graag de nacht met me omtoveren tot een lange magische filmscene vol champagne, rode rozen en dramatische, zwoele muziekjes op de achtergrond en ik denk alleen maar ‘houd je poëtische geleuter bij je en ga slapen.’
“Can you shut up for a minute?”
“Sorry. So, what’s your big news?”
Hij gaat rechtop staan, alsof hij een publiek van vijfhonderd man moet toespreken, en gaat plechtig verder.
“Tonight I made the biggest decision in my life and I have never said this to anyone before.”
“Hit it.”
“I am ready to have a baby with you. I want this to happen and I want this with you because you are the one and you will be the coolest mother.”
En dat vind ik dan weer hartstikke lief van zo’n beer van een kerel. Weg met dat cynisme en sarcasme. Drink je glas leeg en neem er nog één om de Ibuprofen mee weg te spoelen tegen de koppijn. Dit moet gevierd worden.
P.S. Dit gebeurde afgelopen maandag. Het is nu zondag. Hef is al de hele week met vrienden aan het vieren dat hij eindelijk een baby wil. Echt de whole shabang met champagne en alles. Vind je dat niet hilarisch? Dus niet dat ik zwanger ben, of bevallen ben van een kerngezonde baby, nee… dat hij een baby ‘wil’.
Ik ga deze hele week met mijn vriendinnen vieren dat ik een miljoen wil.
Wil je af en toe een glimp van Mr. Wrong zien? Op mijn Instagram account post ik heeeel soms een kleine sneak peak. Dus als je wilt gluren… be my guest. Oh! En Snapchatten doe ik nu ook. Kijk je mee? Snapchat: Angelraterman
Liefs,
Angel
Sommigen verdienen veel geld door mensen in de shit te werken. Dit zijn onbetrouwbare artsen en psychiaters die maar wat zeggen. Ik voel mij zeer benadeeld in beroepsgroepen waar men een beter inkomen heeft en koopt in duurdere zaken en waardeloos werk aflevert. Het zijn in mijn ogen bijna gewetenloze mensen die patienten in nood in de steek hebben gelaten en er een misdadig ego op na hielden of zelf een stoornis hadden. Ze maakten je van hun afhankelijk en hebben je symptomen van een stoornis aangepraat uit boekjes. Wisten de praktijk niet aan de theorie te koppelen. Ze maken dat je aan zelfvervreemding lijd kortom het is hersenspoeling gedachtenoplegging. Ze willen wel dat e daar je hele leven blijft. Een decadente verfijnde levenswijze zonder inhoudelijk iets te bieden te hebben. Het zijn de onvolgroeide en ongecorrigeerde uitwassen in dat beroep. Telkens lastig vallen en in je leven zitten en kreeg de politie aan de deur telkens als je de huisarts belde. Ze kon niets. Als je daar met klachten kwam dan ondervroeg ze je niet eens op klachten. Het valt niet mee om hun te pakken te krijgen. Al je gegevens zijn uitgewist waar je daar voor bent gekomen. Het lijkt wel alsof ze mensen patienten en hun eigen beroep verloochenen. Die mensen hebben het moeilijk en zij laten zich verwennen met beautyarrangementen en wellnesscentra dure etentjes en exotische resorts en vaak op vakantie en de duurste zaken aandoen en ook kledingzaken en om een denigrerende manier op je neerkijken.
Ik begon dit artikel met onwijs kippenvel door jouw mooie ervaring in het restaurant en sluit het artikel af met een grote glimlach en hardop gegniffel!
snapchat dan weer eens mens!
jou verhaal was eigenlijk een van de weinige dingen die ik ook daadwerkelijk bekeek op snapchat… ?
Ja precies! Dit!
Ge-weldig! Echt, ik hou van jouw verhalen. En hoe bijzonder dat je bent aangesproken door Elizabeth, echt heel mooi! Ook dat ze heeft besloten om naar jou toe te stappen. En oehh ik hoop dat je wens snel vervuld mag zijn!
Hahaha. Geniaal. Het leven vieren. Ook als het er nog niet is…
Wel knap trouwens, van een zestiger, dat ze in de jaren 50 al mannequin was…
Hoi Angel,
Een vraagje, zou ik de gegevens mogen van de medium Hanneke waar jij geweest bent?
Zou haar ook graag willen bezoeken.
Vriendelijke groet!
Wauw Wauw en Wauw!
Heerlijk verhaal weer 🙂 hahah super schattig dat ie het zo viert hahah. Wat doet ie als het zover is?! ?
Ah wat een mooi verhaal, heel bijzonder van die vrouw in het restaurant! En wat een hilarische maar lieve manier van Hef om je te laten weten dat hij er klaar voor is, haha, denk trouwens dat niemand er aan twijfelt dat jij zeker een coole mom wordt 😀
Life is beautiful, isn’t it? <3
Lachen weer met die laatste zinnen van je, geniaal gewoon. Ik moet Hef trouwens gelijk geven: je wordt een hele coole mama 🙂
xx
Hahaha ik moest serieus hardop lachen van je laatste zinnen :p
Wel bijzonder dat je zo van je vader hoort 🙂 dan is hij toch niet echt weg.
Leuk dat Hef heeft gezegd dat hij een kindje wil en het wil proberen 🙂
Ik zou ook graag een kindje willen alleen zit mijn vriend wel in zon fase van ja ik wil wel. Maar pas als we er financieel beter voorstaan of hij heeft zoiets van dat komt nog wel ooit.
We hebben beide gewoon een goede baan en leven redelijk loyaal. Dus ik zie het probleem niet. Maar ik wacht wel tot hij er klaar voor is.
Lijkt me ergens toch bijzonder als het uit zichzelf zo eruit komt.
Groetjes!
Muhuhahahahaha, Angel, ik reageer eigenlijk nooit op je verhalen (hoewel ik ze wel altijd met veel plezier lees), maar nu kan ik niet anders dan even een berichtje typen. Wat een man: vieren dat hij een baby wil! Ik wens jou veel plezier met het vieren dat je een miljoen wil, hahahahahahahaha *ROTFL*.
En wat een bijzondere ervaring, in dat restaurant, ik vind het knap dat je er zo op reageert!
Lieve Angel,
Wat een bijzondere ervaring(en) moet dit geweest zijn. Het is je van harte gegund.
Ik ben zelf ook altijd erg sceptisch en weet nooit zo goed of ik dit soort dingen moet geloven, maar om een of andere reden doe ik dat bij jou wel en ik hoop ook echt diep in mijn hart dat dit allemaal zo is. Wat mooi (maar moeilijk voor ze) dat sommige mensen hier gevoelig voor zijn. Zelf zijn mijn vriend en ik een goede vriend van ons verloren, niet aan een ziekte, maar helaas door toedoen van een ander. Ik zou het heel mooi vinden als hij de dierbaren die hij heeft achtergelaten nog zou kunnen zien, we missen hem onwijs en ik (met vele anderen) denk nog iedere dag aan hem. Ik hoop dat het goed met hem gaat en hoop dat hij kan zien hoeveel zijn dierbaren hem missen. Wellicht ‘horen’ we ooit nog iets van hem.
Heel veel succes met alle spannende dingen die er gaan gebeuren in je leven! Het werden er twee, toch? 😉
Liefs,
Nikki
Afgelopen donderdag was ik met mijn vriend in jouw favoriete spa. Je liep samen met Hef voorbij en ik zei tegen m’n vriend. ‘Dat is Angel met Hef. ” wie is Angel?” Angel is van de zin “Een korte, sterke windhoos later sta ik met een hoofd volledig bedekt onder een laag grijs-witte as, stukken verkoold Jagger uit mijn mond te kokhalzen.” Daar heb ik toen -noem het zwarte humor- tijdens het ontbijt gehuild van het lachen. Hij wist gelijk over wie ik het had. Mooiste is.. ik heb Hef nog steeds alleen van de achterkant gezien.. 😐 Jullie zijn wel een superstel, ik hoop dat hij dat vieren snel doet.. laat de kindjes maar komen 😉
Ik zal de blog van het ten huwelijk vragen en deze blog weer onder z’n neus schuiven, ik hoop dat hij hier ideeën uit opdoet 😉
Ik lees telkens met plezier je verhalen.
Wat ben je een inspirerende, knappe vrouw met een droomleven! 🙂
Jullie gaan een prachtig gezin hebben!
Ik krijg ook altijd zo’n houding als mn vriend een sappie op heeft en ik nuchter ben haha.. Hij is dan ook helemaal lovey dovey en na 10 minuten denk ik man doe toch eens normaal :’) Fijn dat Hef eindelijk overstag is, we zien de aankondiging wel he van een mooi bloedje!
Haha dat laatste stukje ^^ Maar ik snap hem ergens wel. Ik kom zelf uit een arm gezin en heb geen kinderwens, maar als ik kids zou willen zou ik ook eerst een mooi huis willen en veel geld zodat ik ze alles kan geven wat ik nooit heb gehad. Hoe fout eigenlijk, zo klinkt het alsof kinderen krijgen alleen maar voor rijke mensen is weggelegd.
Haha wat een stel zijn jullie toch ook! Heel leuk om te lezen weer 🙂
Hahaha die laatste zin, ik ga stuk!
Jeej goed nieuws !
Alleen ergens noem je de vrouw Hanneke en de andere keren Elizabeth. Foutje?
xx
Een aantal weken geleden was ik bij een medium, Hanneke. Deze dame in het restaurant heet Elizabeth. Het zijn verschillende dames.
Lfs!
Wat super fijn zeg dat die vrouw zomaar naar je toe kwam…snap precies wat je bedoeld met een kadotje…..hoop dat ik ooit een soortgelijk iets mag meemaken. En hopelijk komt er snel een mini angel….dat moet wel een super knap kindje worden met zulke ouders?
Aw wat leuk! En dat spirituele geloof ik wel. Ik heb het zelf ook meegemaakt. Geniet er van.
Hoeveel meer bevestiging heb je nog nodig van het universum en van je pa? Wat geweldig. Het leven stopt niet na de stoffelijke dood maar gaat anders verder… 🙂 Dank voor het delen en wens je alle geluk toe!
Hahahaha 🙂
Leuk zeg! Kan zomaar heel snel gaan! Mijn vriend was er 24 december klaar voor, dat vertelde hij me dus met kerstavond, dus wij gauw die pil weggeflikkerd! Aankomende 24 december ben ik uitgerekend! Precies een jaar later. Ik hoop voor jullie dat het ook zo snel zal gaan! ?
Jezus….smelt….
Oh oeps…Hmm mag ik dit zeggen als comment? Hoog tijd om die baby’s maar te gaan maken dan 😉
Haha agossie wat zegt hij dat lief, “because you will be the coolest mom” 😉 En dat hij nu een week lang zijn grote geestelijke stap aan het vieren is, haha ik ga stuk, maar het klinkt zo lief en oprecht allemaal dat ik er ook een beetje van smelt 😉
Die kinderen van jullie worden wel godverdorrie knap
Dat worden mooie kindjes..ik ga over 3 weken bevallen en gun je dit bijzondere gevoel..en hou ons op de hoogte!!;)
Hahaha supergrappig weer! Dat wordt werken voor die baby Angel 🙂
Zo bijzonder! Krijg er kippenvel van als ik zoiets lees!
Gefeliciteerd met jullie we-willen-een-baby, haha. Hopelijk kunnen we je binnenkort feliciteren met een zwangerschap (:
Ik ben ook wel toe aan een mini-Angel!
Haha ja ik ook! Dat wordt echt een knappe baby ?
Hoop voor jullie dat het allemaal gaat lukken, maar zelf al dik een jaar in medische molen wegens diagnose azoospermie. Dus dat hij heeft lopen ‘rommelen’ met zijn zaadonderzoek bij zijn ex vind ik nogal heftig.. waarom doet iemand zoiets?! Erg pijnlijk!