“Yes darling. When are the babies coming?”
Huh? Wat doe jij nou? Even kijk ik hem verbaasd aan. Hoor jij niet aan mijn kant te staan? Zeker als ik me met veel moeite net staande weet te houden tussen jouw gelikte, superieure volk. Dan moet je samen met mij een front tegen de rest van de wereld vormen. Maar wacht, ik zie het al aan die kop van hem. Is hij me nou…? Ja. Ik zie het al. Hij is me aan het pesten. En dat vind ik aandoenlijk. En schattig. Want hij weet nog niet wat hem te wachten staat. Hij kent me nog niet goed genoeg om te weten dat ik verbaal nogal ontwikkeld ben en zo genadeloos hard terug kan slaan dat hij straks in een hoekje zit te huilen. Ik vind een beetje plagen ook leuk. Dat heen en weer pingpongen met scherpe opmerkingen. Maar meestal is dat met mij niet leuk omdat ik mensen vaak met een snoeiharde reactie wel zo hard van tafel veeg dat het gelijk game over is. En nu is hij aan de beurt. Hij wil me een beetje plagen. Aaaah…. Kijk hem nou staan daar op zijn schattige glimschoentjes. Met die zogenaamd uitdagende blik in zijn kop. Niet zo’n heel handig idee van Mr. Wrong, want als ik eenmaal besluit om de gepolijste, sophisticated versie van mezelf over boord te flikkeren, blijft er een hele andere Angel over en die vind ik veel leuker. Maar goed, it’s your choice. Hij heeft zojuist de kooi opengezet en daar ga ik dankbaar gebruik van maken dus ik besluit er vol in te hakken.
“Well, as soon as you can get it up properly, I suppose. And keeping it up for longer than two minutes might be helpfull too I would say.”
BAM. Da’s 1. Dan richt ik me tot zijn vrienden en kijk ze allemaal stuk voor stuk aan.
“When are the babies coming? Well, I just burried my father and the first thing I did when I dragged myself out of the living hell I was in, was signing up at the sperm bank. Everybody around me is dying and it’s getting kind of lonely, so I need to produce some new people. So it’s going to be a sperm bank baby or a Mr. Wrong baby. But that all depends on his adorable, little penis.
En dat was nummer 2. Gelukkig bevind ik me in gezelschap dat over een gezonde dosis humor beschikt en sta ik 10 seconden later te high fiven met drie gillende vrouwen.
In de auto zit ik er toch over na te denken. We hoeven ‘het gesprek’ heus niet nu te hebben. Ik bedoel, daar is het natuurlijk allemaal veel te prematuur voor. Maar ik ben er toch wel nieuwsgierig naar. ’s Avonds thuis aan een goed glas wijn (ja, we zijn aan de lopende band aangeschoten maar zo gaat dat nou eenmaal in het begin), besluit ik het er toch op te wagen.
“Great friends you have.”
“Yes, they’re great.”
“Yeah, great. Especially when they asked me when I was expecting to get pregnant.”
Mr. Wrong trekt een mondhoek op en begint nauwelijks zichtbaar te lachen.
“What exactly is your story on the field of children? Why don’t you have them yet?”
“Ok. There we go. I knew this was coming”
“Excuse me? I knew this was coming?”
Nu ben ik beledigd. Wat nou “I knew this was coming?” Jouw vrienden beginnen verdomme over babies. Dus ga nu niet doen alsof ik als een wanhopige rammelende eierstok constant aan je kop trek over kinderen. Hij neemt een slok van zijn wijn en zet het glas neer maar laat het niet los. Tussen zijn vingers draait hij het glas in rondjes over het marmeren aanrechtblad van het kookeiland.
“Wil je überhaupt nog wel kinderen?”
“Yeah. No. Well. I guess. With the right person in the right time.”
Ok. Laat maar zitten dit gesprek. Dat komt later wel. Want deze week is er weer iets gebeurd waardoor dit ingewikkelde gehannes met Mr. Wrong in een klap relativeert.
Dit is Gekkie. Gekkie is een King Charles Cavalier van zeven jaar oud. Ze is zo goed als doof en zo goed als blind. Ze is het liefste hondje dat ik ooit heb gehad. Ik heb twee rottweilers gehad die ook lief waren en waar is vreselijk veel verdriet om heb gehad toen ze dood gingen maar Gekkie is nog veel liever. Het is nauwelijks een hondje. Ze heeft geen eigen mening. Ze laat alles toe. Ze kent geen nee, alleen maar ja. Ze kan alleen maar kwispelen, niet blaffen. En snurken als een beer. Ze slaapt twintig uur per dag en snurkt werkelijk als een dronken vrachtwagenchauffeur maar dat vinden we allemaal schattig. Ze vind alles goed, laat de grootste honden wild aan haar snuffelen en haar omver lopen, zelfs als ze eigenlijk bang is en met rust gelaten wil worden maar dat zal ze nooit laten merken.
Ze haat douchen maar laat zich zonder te mopperen rustig een half uur wassen en knippen. Gekkie snapt niet dat ze meetelt in deze wereld, dat ze net als andere honden mag aangeven wat ze wel en niet wilt. Ze denkt dat ze geboren is om alleen maar liefde te geven en te gehoorzamen, te doen wat anderen willen dat ze doet. Gekkie is 100% goedheid, 100% aardigheid, 100% vriendelijkheid. Ze laat zichzelf uit. Wij zetten de deur voor haar open, dan gaat ze een stukje wandelen en na tien minuten komt ze uit zichzelf terug. Dan gaat ze bij de koekjestrommel geduldig zitten wachten tot er toevallig iemand langs komt en haar iets lekkers geeft. Ze is de spil van ons kleine gezinnetje. Nu Opa, Oma en Papa dood zijn, is het Gekkie die mijn moeder, mijn zus en mij bij elkaar brengt. Het is een kwetsbaar, onhandig hondje dat door haar slechte ogen overal tegenaan loopt. Niet zoals Jagger en Maddox. Actieve, scherpe beren van 60 kg waar ik op kon gaan liggen om met ze te stoeien. Gekkie heeft een anatomisch onhandig en kwetsbaar lijf dat moeilijk te knuffelen is en soms moet ik me bedwingen om haar niet tot moes te knuffelen.
Afgelopen donderdag: Ik sta op de snelweg in de file op weg naar Amsterdam. Om 18:00 belt mama om te zeggen dat Gekkie niet lekker is en dat Dewi onderweg is om samen naar de dierenarts te gaan. Om 19:00 sta ik nog steeds in de file, ik ben bijna bij het huis van Mr. Wrong. Mijn telefoon gaat weer, het is mijn zus. Ze huilt, op de achtergrond hoor ik mijn moeder huilen. Heel hard.
“Angel! Ze beweegt niet meer.”
“Wat?”
“Ze beweegt niet meer. Ze ademt niet meer! WAT MOET IK DOEN?”
Op de achtergrond hoor ik mijn moeder roepen. “GEKKIE! GEKKIE! WORD WAKKER!”
Als ik een beetje in paniek raak, begin ik altijd te huilen. Als ik echt in paniek raak, word ik een buddha. Kalm en beheerst met een strenge ondertoon spreek ik mijn zus toe.
“Dewi.”
“Mama zegt dat er bloed uit haar mond kwam!”
“Dewi. Raap haar op en breng haar naar de dierenarts.”
“Maar ze beweegt niet meer!”
Het gehuil van moeder op de achtergrond snijdt dwars door mijn hart.
“Dewi, je moet nu iets doen. Ga nu onmiddellijk naar de dierenarts. Ik kom eraan.”
Ik druk haar weg en bel Mr. Wrong.
“Hello darling! You will not believe what I am cooking for you. It’s the first time I tried this, I made boerenkool! Typical Dutch dish right? You will die when you…”
“PUT ON SOME CLOTHES EN COME DOWN IMMEDIATELY! WE NEED TO GO TO UTRECHT!”
“Why? What’s going on?”
“NOW! I AM WAITING IN THE CAR. NOW!”
Ik ga op de passagiersstoel zitten, hij moet maar rijden. Ik zit al twee uur in de auto en ben kapot. Als ik Mr. Wrong uitleg wat er aan de hand is, laat hij zien wat hij waard is. Het is maar een hond zullen veel mensen denken, en het is niet eens zijn hond maar hij neemt het bloedserieus en is ongelooflijk lief voor me. Dan bel ik mijn zus.
“Hoe gaat het? Waar zijn jullie? Ik ben onderweg! Waar moet ik heen?”
“Ze is dood Angel. Nadat jij belde, heeft ze nog twee keer diep gezucht. Nu is ze dood.”
“Ik kom eraan.”
En dan, als Gekkie dood is, ik niet meer hoef auto te rijden en ik niets meer voor haar kan doen, komen de tranen. Ik mis haar nu al. Weer iemand kwijt. Gekkie verliezen brengt me weer terug naar het in laten slapen van mijn andere honden. Maar ook naar de dood van papa en van opa en oma. Mr. Wrong parkeert de auto voor de deur van mijn moeders huis. Als ik de voordeur open doe, voel ik mijn handen een beetje trillen. Op de bank zit mama met op haar schoot Gekkie in haar dekentje gerold.
Haar ogen zijn dik van het huilen. Gekkie heeft haar ogen dicht, het lijkt alsof ze slaapt. Ze snurkt alleen niet zoals ik gewend ben. Ik ga geknield voor haar zitten, neem Gekkie’s hoofd in mijn handen en druk haar koppie tegen mijn gezicht aan. Ze is nog warm. Door de beweging van haar hoofd gaan haar ogen open en ze kijkt me recht in de mijne aan. Haar tongetje hangt zoals altijd uit haar mond alleen nu is het blauw en droog in plaats van roze. Waar is nou precies aan dood is gegaan, weet ik niet. Ik rol haar uit het dekentje en neem haar in mijn armen. Zo loop ik een tijdje met haar rond door het huis. Dan roep ik mijn zus.
“Dewi, we moeten haar zo snel mogelijk begraven. Anders loopt mama nog drie dagen met een dode hond in haar armen rond.”
We begraven haar om 20:00 in de tuin, lekker dichtbij ons. Mr. Wrong graaft het gat, hij is fantastisch. Troost iedereen, gaat de keuken in en maakt voor ons allemaal een grote salade. He’s fucking perfect.
Lieve Gekkie, bedankt voor je liefde, je vriendelijkheid en je aardigheid. Mocht je daarboven, in die hondenhemel onze andere honden tegen komen, geef ze dan een lik. Ik hoop dat je het fijn bij ons hebt gehad.
Liefs,
Angel
Wat verschrikkelijk voor je! Toen ik las ‘Hij is maar een hond, zullen veel mensen denken’ snap ik precies wat je bedoelt. Zo dacht ik vroeger misschien ook wel een beetje, maar toen mijn eigen hondje gebeten werd door een andere hond, zag ik het heel erg anders. Hij verloor een van zijn oogjes, op de andere heeft hij grijze staar. Een diepe wond, die inmiddels genezen is. Wat een geluk hadden we, dat hij nog leeft. Maar we hebben verschrikkelijk verdriet gehad, ik was erbij toen hij aangevallen werd en zag mijn moeder ook in paniek, wat verschrikkelijk pijn doet. Ons hondje was een zelfde type als die van jou denk ik, ook alleen maar goedheid en liet alles maar toe, al vond hij het niet fijn. Hij is een beetje familie van hetzelfde ras, namelijk een amerikaanse cocker spaniel. Wat ik probeer te zeggen, is dat ik je pijn héél goed snap. Voor een moment dacht ik ons hondje ook kwijt te zijn. Ik wens je echt alle sterkte toe! xxx
Ik heb enorm gelachen om diss nr.1 en nr.2.
Niet gedacht dat er een vervelende einde zou zijn. Gecondoleerd meid.
En heel veel sterkte!!
Wat super verdrietig weer voor je, Angel :(. Het is afschuwelijk om een dier te verliezen. Veel sterkte zonder Gekkie!
Poeh wat een mooie blog en een brok in mijn keel ervan. Veel sterkte! X
wow dit verhaal, heel veel stertk met het verlies van Gekkie. Kreeg de tranen in mijn ogen. Ondanks dat je mij niet kent mag je altijd met mij ijsbeer (witte golden retriever) komen knuffelen. BECAUSE HER WILL TO PLEASE IS JUST SOOO HIGH.
xo
Heel veel sterkte met het verlies van gekkie..
Een vette lach om Mr. Wrong en vlak daarna een traan (oke, wel meer) om Gekkie… wat vreselijk dat jullie dat lieve beestje nu al moeten missen =( En wat bijzonder knap dat je in een stuk tekst zoveel emotie weet los te brengen
Mooi! Dank je voor het mooie deel!
awwwh nee, heb je verhaal jankend af zitten lezen. Onze hond ging in 2004, ik zal je het dramatische verhaal maar besparen. We hebben een week zitten janken geloof ik, wat een rotervaring was dat. En later nog veel vaker afscheid moeten nemen van huisdieren…het doet elke keer weer zo veel pijn.
Ik vind het wel superlief dat jouw MrWrong er op dat moment voor je was en dat hij je zo gesteund heeft. Top!
Verdomme, onze hond was precies het zelfde. Wij hebben ‘m helaas moeten laten inslapen omdat hij epileptische aanvallen had door z’n tumor :(.
Lieve Angel, heel veel sterkte met het verlies van Gekkie. Wij hebben net hetzelfde hondje, Elvis. Hij is ook super lief, altijd goed gezind en enthousiast over alles. Ik kan me inbeelden hoe verschrikkelijk het is om Gekkie te moeten afgeven, slaapzacht Gekkie xxx
Sterkte lieve Angel.
Ooooh vreselijk! Jij kan alles zo perfect verwoorden, ik ben mijn tranen echt aan het bedwingen nu en zeker omdat ik zelf ontzettend veel van dieren houdt… super veel sterkte gewenst!! Slaapzacht Gekkie.❤
Ja hoor. De watervallen zijn hier ook geopend! Vreselijk.. veel sterkte met het verlies van Gekkie.
Aah wat een droevig einde Angel… Wat heb je weer een mooi stuk geschreven en heel veel sterkte met je verlies!
gecondoleerd met gekkie en heel veel sterkte!!
Sterkte..:(
Lieve Angel,
ik geniet elke week weer van je avonturen en kijk na je cliffhangers altijd uit naar het volgende artikel.
Deze keer las ik de laatste regel en veeg daarna de tranen uit mijn ogen en van mijn wangen. Het verlies van een geliefd huisdier komt altijd hard aan en doet zo’n pijn! Heel veel sterkte voor jou en je familie!
Nu ga ik snel mijn beestjes extra knuffelen.
Liefs,
Mieke
Heel veel sterkte met het verlies van jullie meisje.
Sterkte! Een huisdier verliezen is zo ontzettend pijnlijk.
Sterkte angel!
Ja, lief dat hij zo lief was. Fijn dat hij steun en troost kon bieden.
Los van dat. ´En omdat ik het eigenlijk niet echt wilde, heb ik een keer mijn zaad gemanipuleerd voordat ik het in het ziekenhuis inleverde´. W.t.f.
Ik weet dat er mensen zijn met beperkt moreel besef, daar valt helaas niet veel aan te doen, maar dit is wel een klapper. Gruwelijk. Zo je eigen vrouw bezeiken, degene van wie je eigenlijk het meest zou moeten houden. Degene met wie je eigenlijk het meest zou moeten willen delen, degene die jou het meest zou moeten kunnen vertrouwen. Gewoon lekker belazeren omdat je te stompzinnig bent om eerlijk te kunnen zijn. En dan kun je het ook nog hebben over het belazeren van ziekenhuispersoneel, alsof die niks beters te doen hebben dan iemand proberen zwanger te maken met gemanipuleerd zaad. Walgelijk. En ook heel erg ondankbaar.
Ik was altijd een beetje voor Mr. Wrong, dacht dat hij een klootzak was om inderdaad van te kunnen houden, maar dit zijn meer trekjes van een slappe zak. Sorry, dit kan niet door de beugel 🙁
Hm. Ik klink misschien een beetje lomp hier, maar ik heb blijkbaar nogal sterke gevoelens over dit onderwerp… Ik vind het ook lastig om te lezen dat hij het probeert goed te praten door te zeggen dat zij het misschien ook eigenlijk niet graag genoeg wilde. En door te doen alsof hij wel een klein beetje in zijn recht stond omdat hij zogenaamd al zeker wist dat hij de fulltime huisman zou moeten worden en niemand toch van hem zou kunnen verwachten dat te willen doen? Eerlijk zijn is niet zo moeilijk, en noodzakelijk als het om dit soort grote beslissingen gaat. En nu hou ik op met ranten 😉 Excuses als mijn reactie vervelend overkomt.
Alsnog ken je natuurlijk alleen maar zijn kant van het verhaal. Hij heeft zijn inschatting op dat moment gemaakt over zijn relatie met zijn ex partner waar hij al heel lang mee samen was.
Je hebt geen idee wat voor relatie hun hadden en wat hun privé gesprekken zijn geweest. En dat is maar goed ook! Want als Mr. Wrong alle details van hun relatie had gedeeld was dat nog oneerlijker geweest ten opzichte van zijn ex en ten opzichte van Angel.
Wat hij toen heeft gedaan is tussen zijn vrouw en hem, klinkende dat zij ook een carrière gerichte vrouw was en voorkeur gaf voor het even tussendoor een kind produceren wat een lange tijd bij een nanny kon zijn. Als ze elkaar weinig zagen was er misschien weinig communicatie.
Echter is hij nu wél eerlijk geweest richting Angel en geeft haar wel de kans om haar keuzes hier in te maken. Wat gebeurt is is gebeurt, maar je hebt in feite verder niks te maken met de vorige relaties van je partner. Hij heeft vertelt hoe het zit en meer kan hij niet doen.
Op basis hiervan kan Angel dus een persoonlijke keuze maken waar sommige mensen het mee oneens zijn en anderen het mee eens zijn.
Veel sterkte, een huisdier verliezen is altijd zwaar! Wel bonuspuntjes voor Mr. Wrong voor zijn fantastische aanpak, daar mogen dan gerust kindjes van komen.
xx
Wat ontzettend naar! Heel veel sterkte!