Laatst zat ik in de taxi naast een hele lieve en vriendelijke chauffeur. Ik vertelde hem dat ik uit Houten kwam en meteen verscheen er een twinkeltje in zijn ogen. “Houten? Echt waar? Woon je daar al je hele leven?”. “Jep, ik ben een echte Houtenaar meneer, geboren en getogen” zei ik vol trots. Want jullie moeten weten dat ik gek ben op Houten en dat ik me er nooit voor heb geschaamd dat ik uit een dorpje kom. Bovendien zijn er maar weinig echte Houtenaren, de meesten zijn import uit Utrecht of zijn er pas ergens tijdens hun kinderjaren komen wonen.
“En heb je er dus ook op school gezeten?” vroeg hij. “Jazeker, op basisschool De Rank” zei ik. “Ah” zei de chauffeur. “Ik was concierge op Het Schoolhuis. De beste tijd van mijn leven”. Ik zag een zweempje verdriet in zijn ogen. “Maar waarom bent u dan nu taxichauffeur?” vroeg ik. “Tja” vervolgde hij. “Er was geen geld. Ik moest eruit. De mensen zeiden, we willen je houden Maymun, maar de overheid ging bezuinigen. Ik had geen keuze. Ik moest weg.”
Deze man was concierge op een basisschool in Houten. In mijn ogen niet een heel spectaculair beroep. Het verdiende ook vast geen vetpot. Maar voor hem was het echt zijn droombaan. Hij zei het letterlijk. Ik had zo met hem te doen. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die hun droombaan hebben gevonden. Ik weet hoe geweldig het is, want zelf heb ik ook mijn droombaan gevonden. Hij was ook één van de gelukkigen, maar werd eruit bezuinigd. En nu rijdt hij mensen rond. “Ook leuk hoor” zei hij. “En het betaalt de rekeningen.”
Op dat moment besefte ik weer eens dat ik ontzettend veel geluk heb in dit leven. Ik ben gezond. Ik heb een lieve familie die mij door dik en dun steunt. Ik heb een geweldige, hechte band met mijn zusjes. Ik heb trouwe vrienden en vriendinnen. En dan heb ik ook nog eens een droombaan.
Soms vragen mensen mij wat ik zou zijn geworden als ik Beautylab.nl niet was gestart. Mijn eerste ingeving is dan ‘gewoon, laboratorium analist, want dat heb ik immers gestudeerd’. Bij nader inzien, en ook omdat er uit de Jung Typology Test kwam dat ik een ENFP ben, denk ik eigenlijk van niet. Ik houd er van om mezelf uit te dagen, dus routinematig werk, en sowieso werken voor een baas, is niet iets wat in mijn aard ligt. Was ik Beautylab.nl niet gestart, dan was ik vast wel iets anders gestart. Dan had ik een succesvolle webshop gerund, of was ik me misschien wel gaan focussen op YouTube filmpjes, of misschien was ik wel een T-shirt label begonnen, of had ik een creatief bureau opgericht.
Ik ben altijd al een beetje ondernemend geweest. Als scholier kocht ik al trendy zonnebrillen in bulk via eBay en verkocht ik ze met winst door via Marktplaats. Dat waren die ‘shutter glasses’ en daar kon je destijds moeilijk aan komen, laten zag je ze overal. Of ik maakte ‘Paul Frank’ buttons en ‘Spongebob’ buttons die ik verkocht op het schoolplein. Ik had ze op mijn rugtas gespeld, de beste reclame die er is natuurlijk, want klasgenootjes zagen dat en wilden ze ook hebben. Later heb ik nog twee succesvolle webshops gerund, eentje met sieradenonderdelen en eentje met handgemaakte bath & bodyproducten. Ondernemen, creatief bezig zijn, inspelen op de trends, dat is iets wat ik altijd al heb gedaan.
Dus ja. Geen idee wat ik nu had gedaan als ik nooit Beautylab was gestart. Beautylab combineert alles wat ik leuk vind en waar ik goed in ben, dus ik vind het een gek idee dat Beautylab er misschien wel nooit geweest zou zijn. Ik denk dat ik hoe dan ook was uitgekomen bij Beautylab. Dat ik er hoe dan ook ingerold zou zijn. Dat het gewoon zo moest zijn.
Ik heb ongelofelijk veel geluk gehad dat ik op het juiste moment wist wat ik wilde en dat ik de kracht en motivatie had om er keihard voor te gaan. Twee jaar lang heb ik ervoor moeten knokken om op het punt te komen dat ik mijn baan in het laboratorium kon opzeggen en fulltime voor Beautylab kon gaan. En daar ben ik trots op. Want ik weet dat geluk alleen me nooit mijn droombaan zou hebben bezorgd.
Soms weet je gewoonweg niet wat je wilt, of waar je goed in bent, dus waar begin je dan met zoeken? Ik ben er van overtuigd dat iedereen, als je maar luistert naar je talenten en het juiste moment afwacht, zijn of haar droombaan kan vinden. Als je eenmaal weet wat je wilt, is het makkelijk om ergens naar toe te werken. Voor de een is dat concierge op een basisschool in Houten, voor de ander is dat het runnen van een blog.
Geloof jij dat er droombanen bestaan? En zo ja, heb jij je droombaan gevonden? Wat zou jij het liefste willen doen voor de kost?
Until next time,
Serena Verbon
hee , waar is je vriend ? niet lullig bedoeld maar ik heb m al een tijdje niet meer voor bij xien komen
en ohja je site is zo lovelyyyyy
love,
floor
In dat geval volg je niet alles want ze heeft het een paar artikelen geleden gezegt
Ik geloof wel dat er droombanen bestaan. Als je plezier hebt in hetgeen wat je doet en er gelukkig van wordt. Het kan!
Mijn droombaan?
Ik weet het nog niet..
Ik heb wel een idee; iets wat mij wel leuk en een hele mooie uitdaging lijkt…
Maar voorlopig hoop ik eerst weer aan het werk te komen, ervaringen op doen, geld verdienen, sparen… een goede basis opbouwen voor de toekomst.
Misschien, hopelijk, gaat het er (ooit) wel van komen 🙂
Ik weet precies wat mijn droombaan is.
Maar helaas ben ik al 5 x afgewezen wel bij verschillende bedrijven.
Ik wil erg graag stewardess worden, maar er zijn bijna geen vacatures en er zijn zoveel meiden die dit willen. De sollicitatie rondes zijn erg streng.
Ik blijf vol houden! Want dit is echt wat ik wil.
Maar wat geweldig dat jij je droombaan hebt gevonden 😉
Wat een inspirerend artikel dit! Dat is ook precies de keuze die ik gemaakt heb, een klein half jaartje terug. Ook ik koos er voor om van mijn blog mijn werk te maken. Ik ben hbo afgestudeerd en ik had ervoor kunnen kiezen om daar een baan in te vinden. Ik ben net moeder geworden en mijn droom is om zelfstandig thuis te werken, ook ik heb van mijn blog mijn werk gemaakt, en daarmee allerlei risico’s genomen. Eigenlijk heb ik het beste gedaan wat ik kon doen, mijn hart volgen, gelukkig zijn en dit maakt me de gelukkigste Kelly die ik kan zijn. Live your dreams, work hard, en je komt er hoe dan ook! Genieten van je leven is zoveel meer waard dan maar moeten en mee moeten gaan met de normen van de maatschappij.
Hoi,
Ik heb zeker mijn droombaan gevonden. Ik werk op een woning met mensen die een ernstig meervoudige beperking hebben. Hier haal ik al mijn voldoening uit en geniet van de hechte banden die ik heb opgebouwt. Mijn clienten kunnen niet praten, lopen enz. Daarom zijn zij voledig afhankelijk van ons verzorgers. De liefde en lol die ik ervoor terug krijg maakt alles weer goed. Zolang ik iemand tevreden en zo gelukkig mogelijk zijn/haar leven kan laten lijden ga ik met ontzettend veel plezier naar mijn werk toe! Ik zou ze geen van alle willen missen! Bedankt mijn jongens!
Iedereen die intensief verzorgend werk doet zou iedere dag een lofzang voor en na het werk moeten krijgen!
Leuk artikel, n eens goed om bij stil te staan!
Ik heb mijn droomjob gevonden. Ik ben verkoopster in een schoenwinkel, maar doe het heel graag! In het begin zei ik al lachend tegen m’n baas: dit is mijn droomjob! En we lachten erom, maar ‘t is wel echt zo! 🙂
Al hoop ik ooit wel zelfstandig te kunnenworden, dat zou echt super zijn! 🙂
Leuk om ineens dit artikel te lezen, inspirerend. En het is heel goed om eens stil te staan bij waar je blij mee bent. Het leven is te kort om doorheen te racen. Ik geloof zeker in droombanen! Als kind dacht ik dat anatoom patholoog of rechter mijn droombaan zou zijn, maar als puber zijnde vond ik school niet interessant genoeg. Op mijn 15e begon ik met ondernemen: een strijkservice in het dorp (ben ook een trotse dorpeling, haha). Nu combineer ik mijn studie met mijn webshop. Want nu vind ik school wel interessant 😉 Het is een drukke combi, maar ik zou het niet anders willen. Superblij met wat ik doe!
Heel erg inspirerend artikel Serena!
Thanks!
Ik ben superblij met mijn baan 🙂
Niet lullig bedoelt maar is het uit met je vriend? Lees er al een tijdje niets over. Misschien is dit privé dus heb ik niks gezegd 🙂
Ik dacht er ook aan. Hij kwam al weinig voor en de laatste keren al helemaal niet.. Je hoeft niets te delen he, maar omdat hij regelmatig langskwam in je blog valt t nu op…
Sinds begin dit jaar. Zie het personal tag artikel van een weekje geleden..
Wat een mooi verhaal!
Het is bijzonder wat kinderen allemaal uitkramen, piloot, ballerina, brandweerman etc. Toen ik een kind was zei ik altijd; Ik wil koken voor de Koningin! Ik ben zelf opgegroeid in de horeca, en spendeerde een aantal uur na schooltijd groenten te snijden met een bot botermes. Prachtig vond ik het! Toen ik 14 was deed ik een vooropleiding consumptieve techniek vmbo. Verschillende onderdelen, koken, bakken, banket, toerisme en serveren. Verschillende stages gelopen in keukens en voor de schermen in een restaurant. Toen kwam ik er achter dat het werken in de keuken helemaal niks voor mij was en ben 2 jaar later verder gegaan op het MBO als gastvrouw. Tot mijn 16 ben ik elke dag gepest op school, ik kon niks goed doen, was lelijk en altijd de pineut. Ik ben een echte gastvrouw en vind het geweldig om voor andere mensen te zorgen en ze een onvergetelijke avond te bieden. Mensen respecteerde me ineens omdat ik goed in iets was, mijn werk. Een makkerlijk persoon ben ik nooit geweest. Mijn manager vond het altijd wel leuk, iemand met karakter en een eigen wil, ‘die komt er wel’ zei hij altijd. Ik was 20 jaar en wou reizen ‘nu kan het nog’ ik was klaar met Nederland, verkering uit, ruzie met moeders, ik moest mezelf weer terug vinden. Mijn doel was om 11 maanden naar Australië te gaan en veel te werken en te leren. En dat heb ik gedaan, koffer gepakt en gelijk naar de outback voor 3 maand. Je komt jezelf zo tegen, ik heb daar zoveel geleerd! Maar goed, ook rondgetrokken totdat ik platzak in Darwin aan kwam. Werkte bij een geweldig restaurant en cocktail bar. Maar niet genoeg uren dus ik moest voor iets anders gaan. Toen ik het mijn Manager vertelde begon ik spontaan te janken. Ik was verliefd geworden op mijn werk. Wie heeft er een kerel nodig? Ze smeekte me om te blijven, klinkt erg zielig maar zo was het wel! Een week later kreeg ik een contract voor mijn neus en een sponsorship. Dat betekend dat ik in Australië mag blijven werken en burger word! Ik heb mama maar gebeld dat ik niet thuis kom in November. Ik was 21, en met trots kan ik zeggen restaurant manager. Nu twee jaar later, geniet ik nog elke dag van mijn werk. Ik kan wel zeggen : Dit is mijn droombaan!
Je hebt een prachtig beroep Serena, en elke nacht lees en kijk ik met veel plezier op je blog, vanuit het verre Australië. Dank je wel!
Leuk artikel 🙂
Wat grappig, ik ben ook geboren in Houten!
Maar ik ben al voor mijn 1e verjaardag verhuisd.
Mooi geschreven! Ikzelf heb nu ook absoluut mijn droombaan! Ik wist al lang wat ik ongeveer wilde. Heb unief in de richting gedaan en zonder ene herkansing vlotjes geslaagd. Ik dacht dat ik makkelijk werk zou vinden. Maar ik heb 9 maand intensief gezocht en uiteindelijk een job genomen die me niet lag. Maar ja, een mens moet werken. Ik was daar zo ongelukkig en heb een sprong in het diepe genomen door ontslag te nemen en opnieuw te zoeken. En toen vond ik mijn droomjob, dankzij een paar elementen relevante werkervaring werd ik aangenomen. Het was toen een groot risico, maar nu zie ik dat het allemaal een reden had. Dus ik zou zeggen: geef nooit je dromen op, en durf risico’s te nemen op het juiste moment (volg je gevoel)! Ik vind niet dat ik ‘geluk heb gehad’: het heeft 4 jaar hard studeren gekost, gefinancierd door een bijbaan, 2 jaar geduurd om te zoeken en ik heb met veel angst die stap destijds moeten zetten. Maar stap 1 is inderdaad weten wat je echt wilt en wie je echt bent en welke talenten je hebt!
Stiekem is mijn droombaan forensisch patholoog. “Stiekem”, omdat ik het in mijn onderbewustzijn altijd heb gewild maar het is iets wat je meestal niet van de daken schreeuwt. Daarnaast hebben mensen dan gelijk het idee dat je te veel CSI hebt gekeken. Nu kan ik die droom echt waarmaken, want ik begin binnenkort als arts in opleiding tot patholoog. Er zijn maar 5 forensisch pathologen in Nederland, dus het is een zeer select groepje en ik weet dus ook niet of het gaat lukken (misschien vind ik het wel helemaal niet leuk als ik er mee in aanraking ga komen).
Wat een mooi artikel heb je geschreven, mooi om te lezen.
ik geloof in droombanan
tja ….. ik wil later zangeres worden al een droom toen ik klein was 4jaar
maar ik heb het gevoel dat ik nooit zangeres zal worden
vorig jaar
was er een madame die zei ik zal je een zangeres worden alle bedoel van zij kende eenregisseur
en mijn ouders kende die regisseur ook ze zaten vroeger in de zelfde klas
aachh ik heb toch nooit geluk
dus ik wachte wanneer die regisseur zou komen
maar toen hoorde ik niets meer van die madame dus ik heb die regisseur nog altijd niet gezien jammer
tis altijd bij mij die negatief is
kheb al familie problemen dan gebeurt dit
school is the feel nu the huiswerk toetsen spreekbeurten streaks is het weer examen
mij bff verraad me ik voel het
ze is veranderd door iemand die super populair is
niemand gelooft me niemand snapt me
u geeft alleen hoop
ik begin me leven te haten
Inspirerend verhaal, al denk ik wel dat naast al jouw harde werk het geluk behoorlijk aan jouw kant heeft gestaan. Niet iedereen die net zo gedreven en ondernemend is eindigt zo succesvol. Maar wel zielig van die man.
Haha Serena! Maymun betekent in het turks ‘aap’! Moest er wel even om lachen toen ik ‘t las
Tja…. Helaas voor mij ook heel herkenbaar…
Werd er ook uit bezuinigd. Voor mij een kans om me te laten omscholen en te doen wat ik heel graag wilde en waar mijn hart ligt!
Ik heb een cursus imagostyling gedaan en was bezig met een cursus make-up. Mijn droom! Ik zou voor mezelf beginnen!! Mijn website had ik al, en visitekaartjes.
En toen werd ik ziek……
Helaas heb ik nog zo’n 35% longinhoud over waardoor ik erg op mijn energiepotje moet letten. Ik word niet meer beter. We proberen mijn gezondheid stabiel te houden maar de realiteit is dat de kans groot is dat mijn longen op den duur verslechteren en het dus niet realistisch is om dit op te pakken…..
Dit is nu bijna 2 jaar geleden en ben nu bezig alles een plekje te geven…..
leuk dat je voor je droom opkomt
jammer vakje longen
probeer te rusten
Wat een mooi verhaal. Ik geloof er ook in dat als je hard werkt je er wel komt. Ookal verlies jij je baan, wat heeel vervelend is, uiteindelijk zul je iets vinden wat bij je past. Mits je er voor open staat.
Ik weet nog niet zo goed wat ik wil. Eerst mijn studie afmaken en dan vind ik mijn pad vast in iets dat ik erg leuk vind.
das waar
ik moe ook nog afstuderen ben bijna 14 haha
Nou ja je hebt geluk gehad dat je wist wat je wilde en dat je hard hebt gewerkt, maar je hebt ook gewoon GELUK gehad imho
ja das waar niet iedereen heeft geluk
MAAR JIJ WEL
Wat een mooi verhaal! Heel erg inspirerend. Ik ben nu aan het leren voor basisschool juf, en ik moet zeggen dat het echt mijn droombaan is. Het heeft mij wat tijd gekost, maar nu weet ik zeker dat ik op het goede pad zit.
Ik geloof zeker dat er droombanen bestaan, en hoop dat ik dit ook zal krijgen later! Ik heb er meerdere in gedachte: inkoper van een gaaf modemerk, styliste, full-time blogger en youtuber, de hunkemoller winkels van mijn moeder overnemen of mode en/of reis fotografe! Top geschreven verhaal!
Sneu dat er door de economische situatie mensen banen verliezen… In mijn ervaring veranderen droombanen ook weer. Zo wilde ik vroeger dokter worden. Tegenwoordig ben ik interieur designer maar heb hiervoor gewerkt als redacteur en stylist. Wie weet wat er over een tijdje op mijn pad komt of hoe mijn interesses zich verder verdiepen. Luister sowieso naar je hart, dan komt het altijd goed.
Wat een mooi en inspirerend verhaal! Ik mijn droombaan nog niet gevonden. Op dit moment studeer ik nog, maar ben heel gelukkig dat ik kan en mag studeren en hoop dat ik na mijn studie een leuke en misschien zelfs wel mijn droombaan vindt!
Absoluut mijn droombaan gevonden! Op mijn 17e begonnen bij de politie in Amsterdam, hard moeten werken om als bubbly meisjemeisje in een keiharde wereld staande te blijven maar ben inmiddels 23 en ik ga iedere dag, hoe heftig het werk ook is, met een big smile naar huis!
Ik ben sinds een maand 24 en werk alweer 5 jaar in de kinderopvang. Tijdens de opleiding ben ik bijna een keer gestopt, omdat ik het niks vond. Uiteindelijk heb ik doorgezet en heb ik mijn opleiding zelfs versneld af kunnen maken.
Nu ik zo voor Angel het een en ander mag doen, merk ik dat ik helemaal de verkeerde kant op was gegaan. Maarja wat wil je.. je moet op je 15e kiezen welke vervolgopleidingwil doen en omdat ik eigenlijk helemaal niet wist waar mijn interesses lagen, koos ik maar voor simpel en veilig: kinderopvang.
Wat ik nu allemaal voor angel en TBB kan en mag doen, past helemaal in mijn straatje… creatief bezig zijn, lekker freubelen in de keuken, acties bedenken en heel de marketing en social media kant. Heerlijk vind ik het! En dan het leukste, het contact met de klant. De complimenten die we krijgen zijn natuurlijk heerlijk, maar ook de klachten neem ik erg graag in behandeling. Het zoeken naar eeb oplossing en zorgen dat het goed komt.
Ik hoop dat ik mij nog lang kan ontwikkelen in mijn werkzaamheden en stiekem hoop ik nog meer, dat ik nog verder kan groeien binnen het bedrijf. Of ik echt helemaal mijn huidige baan op zou kunnen zeggen, durf ik niet te zeggen… de toekomst zal het leren
Nu ik dit zo getypt heb denk ik, nee… ik heb ook een mooie ( en soms moeilijke ) eigenschap waardoor ik erg goed ben in het verplaatsen in situaties en mensen helpen met hun problemen. Maar omdat ik situaties niet kan loslaten en met andermans problemen blijf tobben, heb ik besloten hier niks mee te doen.
Misschien dat ik het daarom ook het mailcontact met de klanten van tbb heel belangrijk vind en daar heel goed meeom kan gaan. Zucht.. dit artikel zet me aan het nadenken hihi.
Hier nog een echte Houtenaar! Oke, wel in Utrecht geboren maar goed in Houten hebben we geen ziekenhuis.
Op dit moment studeer ik nog maar ik geloof er zeker in dat een droombaan bestaat. Wat de mijne gaat worden weet ik nog niet maar ik ben ervan overtuigd dat ik hem ga vinden!
Liefs,
best leuk om er over te denken wat mijn droombaan is… Sinds ik klein (echt klein) ben, doe ik van alles met mode en fashion. Ik maakte mijn eigen ontwerp-boekjes en sinds een jaar of 2 weet ik wat ik echt wil: ik wil graag fashion gaan studeren in Londen. Dan wil ik of mode ontwerpen of styliste zijn…
-xx-
Sanne
Ja ik heb mijn droombaan. Eigenlijk ben ik bloemist maar dat was helemaal niks voor mij. Want al vanaf dat ik een klein meisje was stroomde er al diesel door mijn aderen.
De droom is uitgekomen en jaren geleden heb ik mijn groot rijbewijs gehaald en ben toen aan mijn Internationale carrière als vrachtwagenchauffeur begonnen. Ondertussen ben ik moeder geworden van een prachtige dochter. Maar het bleef kriebelen. Ik heb weer een baan als chauffeur. Nu de weekenden als mijn man thuis kan zijn. Ik vertrek zaterdags richting Zweden en ben dinsdag weer terug. Mijn dochter (bijna 3) vind het oh zo interessant dat mama dat doet. En mijn man heeft echt papa-dochter tijd. En ik….. Ik geniet onderweg
Leuk om erover na te denken wat je droombaan eigenlijk is 🙂
Ik ben er zelf hard aan bezig om hem waar te maken, alleen de energie die ik ervoor nodig heb ontbreekt nog een beetje. Maar wie weet komt dat nog 🙂
Ik heb mijn droombaan wel te pakken geloof ik 🙂 heb er hard voor gewerkt, maar toch kwam het behoorlijk onverwacht! Ik heb er wel een aantal dingen voor moeten opgeven, zo ben ik naar het buitenland verhuisd waardoor ik vrienden en familie natuurlijk veel minder vaak kan zien. Maar gelukkig krijg je er ook weer veel voor terug.
Ik ben nu (een van de vele) ontwerper van prints voor een van de grootste kledingzaken van de wereld. Het blijft een beetje bizar om te beseffen dat mijn ´werk´ door honderdduizenden mensen gedragen wordt, maar ik ben er trots op en ontzettend blij dat ik deze stap heb mogen/kunnen zetten.
Al kan ik, net als iedereen, soms natuurlijk toch gewoon over mijn werk klagen 🙂 het blijft werk!
Ik blijf het erg spijtig vinden dat niet iedereen zijn droombaan kan uitvoeren. Hoe gelukkig zouden we met zijn allen wel niet zijn, in plaats van ons te moeten slepen naar een baan die we niet graag doen, alleen maar om de rekeningen te kunnen betalen. Ik denk dat er meer mensen ongelukkig zijn met hun baan dan dat er mensen hun droombaan uitvoeren, en van die gedachte word ik best triest. Hoe jammer is het niet als je het grootste deel van je leven ergens moet slijten waar je niet graag bent. Ik zit ondertussen al bijna vijf maanden thuis en vraag me ook regelmatig af wat ik het liefste zou doen. Een succesvolle blog lijkt me wel iets, en anders boeken schrijven, het was mijn kinderdroom maar ook nu droom ik er nog van. Ik heb een manuscript klaarliggen maar de perfectionist in mij is bang voor de kritiek die er op zou kunnen komen. Misschien moet ik die perfectionist maar eens in een hoekje schoppen.
Auteur
lieve Kim,
Ik denk dat Stephen King ook niet meteen een perfect verhaal schreef, ook hij heeft natuurlijk de nodige kritiek van een publisher gekregen. Als je het nooit instuurt, kan je jezelf en je verhaal ook nooit verbeteren. Het is nooit in een keer perfect. Stilstaan is achteruitgaan. Ik hoop dat je de moed vindt om je verhaal in te sturen. Dat is in elk geval een stap in de goede richting!
Wat een lieve comment en dan nog mijn lievelingsauteur erbij halen, super 🙂
Dit plaatje vond ik er wel bij passen: http://i1.wp.com/distilleryimage3.ak.instagram.com/a3378800735311e3a622128130bd76d7_8.jpg
(P.s hier ook nog een thumbs up voor Stephen King!)
Heel goed artikel! Laat je wel nadenken over hoeveel gelukkig meeste mensen in Nederland eigenlijk hebben
X
Wat mooi geschreven! Ik hoop dat ik ook ooit kan leven van mijn droombaan! Ik vind je wel een hele grote inspiratiebron, want zelf zou ik ook supergraag willen leven van mijn blog (ook al zou het maar het minimumloon zijn dan doe ik in ieder geval wat ik leuk vind), maar ik besef mij best dat daar heel veel werk en geduld voor nodig is en dat een beetje geluk ook wel nodig is hiervoor. Het punt is alleen dat ik echt merk dat ik van bloggen blij word en dat ik bij het bloggen eigenlijk alles kan combineren wat ik geweldig vind!
Leuk artikel, doet je even beseffen wat je leuk vind of om de dingen te bereiken die je graag wilt doen.
Ik geloof dat je je eigen geluk kan creëren, dmv hard werken en blijven geloven.
Wie bereikt nou wat hij/zij wilt als je thuis op de bank Dr. Phil zit te kijken?
Bij mijn droombaan ben ik nog niet, maar die hoop ik nog wel te vinden!
Ik werk nu op de vleesafdeling in de supermarkt (wat ik al wou vanaf dat ik een vast contract kreeg) en dat vind ik tot nu toe best leuk om te doen 🙂 ik hoop dat ik binnen dr supermarkt door kan groeien naar versmanager, want dat lijkt me wel heel erg leuk!
Serena, wat goed dat je zegt dat je geluk hebt gehad. En het dus niet alleen maar met hard werken heeft te maken. Vooral de jonge generatie wordt door de maatschappij geleerd dat het leven maakbaar is, maar dat is natuurlijk niet het geval en zorgt alleen maar voor een hoop teleurstelling. Hard werken en doorzetten is stap 1, maar een portie geluk is net zo hard nodig. Stap 3 is dat geluk, de kansen, te zien en te pákken natuurlijk.
Het ‘Je kan worden wat je wilt’ wordt mij dus een beetje te vaak en te hard geroepen. Voor veel banen geldt bovendien dat er maar een paar van zijn en men een van de velen is die die baan willen.
Leuk verhaal trouwens hoe jij vroeger al als ondernemer in de dop buttons en zonnebrillen verkocht!
Prachtig stukje heb je weer geschreven Serena! Het blijft elke keer weer een feest om je blog te lezen,
dikke Kus
Offtopic; De Xenos mason jars staan nu in de folder, en zijn dus als het goed is in elk filiaal te vinden. Ik heb er net 4 gekocht, en ook een grote glazen sapkan met tap in dezelfde stijl voor 10 euro. Ik was zo jaloers dat jij ze al had, haha! X
Mooi artikel! Er zijn zoveel mensen die werk maar als werk zien. Zonde, want ik denk dat je er zelf altijd meer uit kan halen. Je moet er zelf wel voor werken. En een droombaan is voor mij geen dikke carrière met minsten drie keer de Balkenende norm als salaris, maar je doet iets waar je hart ligt. Voor mij is dat altijd iets creatiefs geweest, iets met vormgeving, dingen bedenken. Door omstandigheden kan ik niet werken, maar bloggen helpt me wel te uiten.
Ik vind deze new week artikelen zo leuk, goed en inspirerend geschreven. Mijn complimenten! Ik hoop echt dat ik een baan later vind die precies bij mij past want tot nu heb ik echt een hekel aan alle (bij)baantjes die ik heb gehad… of maybe is werken niks voor mij:p
Mooi geschreven. Ik geloof er ook in. Droombanen bestaan. Je moet er net een treffen en er ook hard voor werken, natuurlijk.
Ik wil al 2jaar bloggen en of vloggen, en een webwinkel lijkt me ook leuk, heb ook detailhandel gestudeerd maar durf gewoon niet ik ben bang dat mijn dyslexie en ADD mij in de weg staat, en dan komen de “normale” onzekerheden er nog bij.. Wat vind de omgeving er van, of doe ik het dan wel goed? Om gek van te worden! Vind het ongelofelijk knap en leuk dat jij dit zo goed kan Serena!
Mooi en inspirerend! 🙂 Ik wil arts worden. Ben nu 24 en rond in mei mijn VWO af.
Mensen noemen me oud. Ik ben niet oud.
Ik ben bereid lang te werken voor wat ik wil. 🙂
Ik ben 33, heb een dochter van 7 en een zoon van 1 jaar, en begin in september aan een HBO opleiding. Jij bent piepjong, geweldig dat je je VWO diploma straks hebt! Je bent nooit te oud om te leren.
Nee joh, jij bent zeker niet te oud. Ik ken een vrouw die telkens weer uitgeloot werd voor Geneeskunde, in de tussentijd daarom Psychologie heeft gedaan. En uiteindelijk werd ze ingeloot en pas op haar 37e huisarts. In de tussentijd heeft ze ook nog drie kinderen gekregen! Zij wilde het zó enorm graag, dat ze dus gewoon op ‘oudere’ leeftijd alsnog die opleiding heeft gedaan. En misschien zijn dat wel de beste artsen, want er staan soms zulke broekies van co-assistenten in het ziekenhuis. het is nou eenmaal een baan waar je een flink portie levenservaring voor nodig hebt, lijkt mij.
Succes!
Dat denk ik ook. Ik heb veel ervaring met artsen, en bij sommige artsen kun je voelen waar ze het voor doen. Dat dat echt is waar ze graag willen zijn en dat ze mensen willen helpen 🙂
Arts worden is natuurlijk in geen enkel geval super makkelijk, maar als je er ook nog zo veel extra moeite en geduld in hebt gestoken laat dat juist zien dat dat echt is wat je heel graag wilt.
Dat doe je echt goed! 🙂
Bewonderenswaardig hoeveel geduld (en waarschijnlijk ook doorzettingsvermogen) je hebt om te bereiken wat je graag wil. Ik wens je in elk geval heel veel succes!
ik ben nu 12 en ik wil al vanaf mijn 7e dierenarts worden en ik hoop dat het gaat lukken want ik wil het echt super graag, maar omdat ik het zo graag wil heb ik ook hoop dat het mij gaat lukken 😀
Inspirerend artikel!
Mooi inspirerend artikel! Ik ga volgend jaar Pedagogische Wetenschappen studeren, en ik hoop dat ik over een aantal jaren dan ook kan zeggen dat ik mijn droombaan gevonden heb!
Mooi stuk Serena! Ik denk dat een droombaan voor iedereen anders is, maar ik denk dat er voor iedereen wel echt een droombaan is. De meesten zullen waarschijnlijk niet écht op de perfecte plek werken, want het is natuurlijk afhankelijk van je motivatie en de kansen die je krijgt. De tekst op de foto met je zusjes is zo waar!
Oh en ik denk dat psycholoog zijn voor mij de perfecte baan is, dat wil ik al sinds groep 8 (zit nu in 6 gymnasium)
Wat voor psycholoog denk je te willen worden? Gezien je die keuze deels dit jaar moet maken zou ik me maar heel goed gaan verdiepen naar welke uni je wilt gaan. De ene uni leidt op tot onderzoeker en de ander weer tot behandelaar 😉
Elke universiteit leidt psychologie studenten op tot onderzoekers, de universiteit is immers zelf een onderzoeksinstituut.
Als men klinisch psycholoog/behandelaar wil worden dan volgt er nog een GZ-opleiding om patienten te mogen behandelen.
Ik ben er nog niet helemaal uit wat mijn droombaan is. Gelukkig heb ik ook nog een hele tijd! In mijn ogen ben je echt een top ondernemersvrouw 🙂