Door Angel – Alles eraf! Weet je het nog? Een paar weken geleden moest ik van het ene op het andere moment van mijn bos haar af. Mijn handelsmerk, waar ik altijd zoveel complimenten over kreeg, voelde ineens als een blok aan mijn been. Het gebeurt niet vaak, maar als ik even niet meer weet hoe ik het aan moet pakken is mijn haar steeds weer de lul.
Nou ben ik gelukkig niet snel omver te krijgen. Er is echter één hardnekkige angst die ik al mijn hele leven met mij mee sleur; de angst dat mensen om mij heen dood gaan. Mensen zijn niet te koop en niet vervangbaar. Een simpel, universeel gegeven dat voor ieder mens opgaat. Toch lijk ik er meer last van de hebben dan anderen. Als kind al was dit het ergste dat me kon overkomen en het is nooit uit me gegroeid. Als je ouder wordt, leer je van je fouten. Je begint de circle of life wat meer te begrijpen. Je valt, je staat op en kweekt zo een iets dikkere huid die ieder jaar weer iets meer bestand is tegen pijntjes. Maar de kinderlijke gedachte ‘als papa of mama iets overkomt, spring ik van een dak’ is naadloos mijn volwassen leven in meegelift. Hoewel ze stokoud zijn geworden, is het verlies van opa en oma me beide keren vies tegen gevallen. En als ik dan toch eens per ongeluk fantaseerde over wat er zou gebeuren als mijn ouders iets zou overkomen, kwam ik zelfs op deze leeftijd niet verder dan ‘dat kan ik niet aan, dus dan ga ik ook maar liever dood.’
En ineens had mijn vader kanker. En ineens was van een dak springen geen optie meer. Niemand leert je hoe je met zo’n situatie om moet gaan en dus moet je improviseren en vertrouwen op je eigen kracht. Je valt terug op je bekende en vertrouwde gedragspatronen en aangezien ik een oplossingsgerichte persoonlijkheid heb, wil mijn lijf op zo’n moment onmiddellijk handelen.
Hoi vriendin! Heb je een probleem? Gaan we oplossen.
Sta je met pech langs de weg? Ik kom er nu aan.
Heb je ruzie? Ik ben onderweg.
Heb je kanker…? En dan is het stil. Daarna is het nog even stil. En dan moet er toch gehandeld worden. Maar wat? Wat moet ik doen?! Moet ik eigenhandig die tumor eruit snijden? Moet ik de beste kanker specialist ter wereld opsporen en daar een affaire mee beginnen zodat ik zeker weet dat mijn vader de beste en de snelste behandeling krijgt?
Er was niets dat ik kon doen om de situatie op te lossen, maar er moest iets gebeuren en het moest drastisch zijn. Het enige dat ik kon bedenken, was: mijn haar eraf. En het luchtte enorm op. Want na een kilo aan haargewicht eraf en een stevige nacht slaap, was ik de volgende morgen wonderbaarlijk genoeg in staat om mijn mind set radicaal om te gooien. Precies 24 uur had ik nodig om van ‘WTF krijgen we nou en weet je wat? Laat allemaal maar zitten’ naar ‘Ok, kom maar op met je k*tstrijd. Kanker is een klootzak en het toeval wil dat ik met klootzakken wel raad weet.’
Dus ik haal diep adem. Ik ga rustig zitten en neem de tijd om een gedegen plan van strategie te schrijven.
Plan van aanpak
Een enge ziekte als kanker is nauwelijks te overzien. Hoe maak je iemand zowel mentaal als fysiek sterk genoeg? Ik hakte het hele proces daarom in kleine stukjes en maakte voor elk hoofdstuk een nieuwe plan. Met als eerste doel papa klaar te stomen voor het grootste obstakel; de zware operatie die hem binnen drie weken te wachten stond. De tumor in zijn hals groeide snel. Binnen een aantal weken van een pingpongbal tot formaat grapefruit. Zo te zien had de tumor haast. Geen probleem, dan gaan wij ook een stapje harder lopen.
Papa heeft geen reserves dus daar staan we 1-0 achter. Hij is nooit een grote eter geweest en met zijn (slechts) zestig kilo aan lichaamsgewicht is hij in de boksring geen geduchte tegenstander tegen klootzakken. Vanaf het moment dat we wisten dat het niet goed zat, zijn we om de dag samen met hem gaan eten. Niet om in drie weken dertig kilo aan te komen. Wel om op gewicht te blijven en om zijn lijf vol te pompen met voldoende vitaminen en voedingsstoffen om de operatie goed door te komen. Ondanks dat mijn ouders gescheiden zijn, stond mijn lieve moeder om de haverklap voor hem te koken en het werkte. Kanker is taai, slim en snel. Maar dat zijn wij ook.
Van alle wapens die je in een dergelijke strijd nodig hebt, heb ik op de allerbelangrijkste geen invloed. Zijn eigen mind set. Hoe staat hij erin? Verliest hij de moed? Hoeft het voor hem niet? Alles, het hele verhaal, zou staan of vallen bij zijn instelling. De opluchting was dan ook enorm toen ik zag dat hij zich aan het wapenen was om er full power voor te gaan. En dat had hij vooral te danken aan zijn fantastische vrienden die als een rij bunkers om hem heen zijn gaan staan om hem te steunen. Het gaat hier over een tijdsbestek van een aantal weken. Vanaf het moment van het slechte nieuws tot aan de operatie was de algehele stemming goed en optimistisch. Ieder mens gaat er op zijn eigen manier mee om, maar voor ons werkt dit het beste. Papa maakt grappen, Dewi en ik gaan er overheen. Er wordt gelachen, er wordt gegeten, er wordt geleefd.
Hup-Hans-Hup!
Een dag voor zijn ziekenhuisopname hebben Dewi en ik een surpriseparty voor hem georganiseerd met als insteek ‘Het grote Hup-Hans-Hup aanmoedigingsfeest.’ Nog één keer een goed feestje en een dikke dosis gezelligheid voordat de match begint. Natuurlijk volgen er nog vele feestjes voor hem, maar mocht dit helemaal verkeerd aflopen, dan hebben we deze avond maar mooi samen gehad! Al zijn vrienden waren er voor hem om hem een hart onder de riem te steken.
We hebben een boek gemaakt waarin iedereen een persoonlijke boodschap voor hem heeft geschreven. Een heerlijk boek om mee te nemen naar het ziekenhuis vol vrolijke beterschapkaarten, foto’s en teksten als:
“Hans, dit gaat helemaal goed komen! Over een paar weken ben je weer up & running.”
“Lieve Hans, het is een klote wedstrijd. Je moet er even doorheen, maar je hebt ‘m zo goed als in de pocket! Tot snel.”
“Hansie, weg met die troep en herstellen. Tot snel aan de bar, jongen!”
Ik ben niet zo spiritueel aangelegd, maar zodra een theorie uit de spirituele hoek wetenschappelijk wordt onderzocht, ben ik om. Zo is gebleken dat als veel mensen tegelijk op een positieve manier aan iemand denken, dit een substantieel effect heeft op het genezingsproces en ik geloof werkelijk dat zoveel vertrouwen en zoveel positieve energie hem een onwaarschijnlijke boost power hebben gegeven.
Hij belde me ‘s morgens vroeg, tien minuten voordat hij de O.K. in werd gereden.
“Mop, ik heb goed geslapen. Ik voel me goed en ik ben niet zenuwachtig dus je hoeft je geen zorgen te maken. Alles komt goed.”
Een klein wonder, want dit soort teksten passen absoluut niet bij hem en dat maakte het des te waardevoller. Hij is dus rustig en kalm de narcose uit gegaan en kwam er net zo rustig en kalm weer uit. Sterker nog, de verpleging van de Intensive Care vertelde dat hij na het ontwaken uit de narcose doodleuk zijn bed uit probeerde stappen met een “Zo, dat zit erop. Ik ga naar huis!” houding.
De operatie duurde veertien uur. Omdat hij er onherkenbaar uitzag, is één van zijn beste vrienden om beurten met ons de intensive care opgegaan. Deze vriend was mijn op dat moeilijke moment mijn redding, it wasn’t a pretty sight. Om je vader zo te zien is heftig. Opgezwollen als een watermeloen en compleet afhankelijk van alle apparatuur waar hij op aangesloten was.
Hoe kom je de tijd door?
Dewi en ik hebben de afgelopen weken iedere dag, de hele dag, in het UMC gehangen. We waren druk met kleine nuances om zijn verblijf daar op te leuken en zijn positieve stemming te stimuleren. Elke dag verse bloemen. Elke dag een nieuw kaartje op zijn prikbord. En omdat humor ons overal doorheen trekt, overal een grapje. Maar omdat zo’n kamer al vrij snel barst van de bloemen en de gelukswensen, moesten we iets anders bedenken om de lange dagen door te komen. Omdat we geen types zijn die de hele dag op zijn kamer gaan zitten huilen en om de stemming optimistisch te houden (maar vooral omdat we van pure verveling geen idee hadden hoe we ons moesten vermaken) hebben we onszelf maar bezig gehouden met andere belangrijke ziekenhuiszaken.
Het kopiëren van belangrijke documenten.
Het uitvoeren van top-secret spionage werkzaamheden.
Het aankopen van internationale kunst en het uitbreiden van de kunstcollectie.
Het testen van de ziekenhuisbedden.
Kwalitatief onderzoek verrichten op papa’s verrukkelijke 3-sterren voer.
Het bedenken en testen van strafmaatregelen voor lastige patiënten.
Het opsporen en rapporteren van spontaan dood neervallende patiënten.
Het testen van de rolstoelen.
Het overtreden van de regels. Zeer belangrijk en niet te overschatten.
Het testen van de selfie-capaciteit van zowel de goederen-, patiënten- als personeelsliften.
En natuurlijk, het vullen van de zakken.
Cliché’s
Het leven hangt van clichés aan elkaar. Kijk op je Facebook wall en de ene naar de andere tegeltjeswijsheid vliegt je om de oren. Ik vind ze stom. Je hoort en ziet ze zo vaak dat ze gaan lijden aan woordinflatie en je amper nog stil staat bij de werkelijke betekenis. En toch, op de lastige momenten merk je dat ze stuk voor stuk waar zijn.
Zoals bij alle belangrijke dingen in het leven, de geboorte van een kind of juist de geboorte van een levensbedreigende ziekte, alles wordt onbelangrijk. Daar heb je je eerste cliché. Want juist op deze momenten zie je dat de meest waardevolle dingen gratis zijn. Alles waar je een prijskaartje aan kunt hangen, al staan er zes nullen op, zijn in één klap waardeloos. Probeer maar eens ergens een krat trouwe vrienden te kopen. Mijn vader kan ze op twee handen niet tellen. Probeer maar eens een blik onvoorwaardelijke steun te kopen. Of een fles mentale support. Of een kilo wilskracht. ‘’Mag ik daar een zakje -extra snel- herstel bij? Ik wil graag voor het WK thuis zijn.’’
Afhankelijk van zijn herstel was de voorspelling dat hij na ongeveer drie weken naar huis zou kunnen. “Drie weken?” dacht ik. “Right… maak daar maar drie maanden van.”
Vandaag, tien dagen na de operatie, komt hij thuis. Hij is onwaarschijnlijk snel hersteld. Zelfs de artsen en de verpleging staan verstelt. De afgelopen dagen hebben we met een team vrienden keihard gewerkt om zijn huis op te knappen. Alle ouwe, stoffige troep eruit. Frisse, nieuwe, vrolijke spulletjes erin. Het hele huis is op zijn kop gezet om de komende tijd wat comfortabeler voor hem te maken.
We zijn er nog niet, want er staan nog een aantal dingen op het menu zoals de uitslag van het lab en de bestralingen. De kans dat het terug komt is er natuurlijk altijd, maar dit rondje hebben we vast gewonnen.
Een paar weken na mijn radicale knip-beurt, wilde ik toch met je delen wat er precies aan de hand is. Voornamelijk omdat we er allemaal, vroeg of laat, in onze omgeving een keer mee te maken krijgen. Als dat gebeurt, wees dan niet bang dat je het niet aan kunt. Gun jezelf wat tijd om in paniek te raken, maar daarna staat er vanzelf een sterkere versie van jezelf op om dit varkentje te wassen.
Weet precies hoe je je voelt.. In 2012 werd bij mijn vader een tumor ontdekt in zijn darm.. Heel onze/mijn wereld op z’n kop. Maar Godzijdank is alles goed gekomen en is hij weer helemaal gezond. Hoop dat het met jouw vader ook zo mooi afloopt!! Heel veel sterkte.
Lieve angel, wat mooi omschreven. Ik wil je vader, jou en familie heel veel sterkte, maar vooral succes wensen! Xxx
WOW Angel, wat een ontzettend mooi verhaal. Wat knap dat je dit wil delen en ik heb echt bewondering voor de kracht die jullie opbrengen…
Wat fijn dat hij hersteld is, je mag van geluk spreken. Je ouders kunnen er van de ene op andere dag niet meer zijn.. En dat weet ik maar al te goed sinds afgelopen jaar, ook al ben je nog maar 19, het kan snel gaan jammer genoeg..
Heel veel sterkte. Wat goed dat je zo je best doet voor je vader. Iemand die positief is ingesteld komt veel verder. Positief zijn en blijven is erg moeilijk… Maar als zijn omgeving hem er bij helpt dan moet het lukken. Heel veel sterkte ik wens jullie al het goeds toe.
Angel ik vind het een mooi artikel. Super knap hoe dat jij en de rest van je familie er mee omgaan. Keep the good spirits up! Heel veel sterkte.
Veel liefs
Wat erg, Angel. Dit stuk heb je echt mooi geschreven. Heel erg realistisch en herkenbaar. Veel sterkte!
Wat een mooi verhaal. Heb het met spanning gelezen. Ik heb zelf ook maar 1 angst en dat is mensen verliezen die dicht bij mij staan. Mijn moeder vecht nu al 2 jaar voor de 2e keer tegen kanker en ik weet heel goed hoe het voelt. Ik praat er wel met vrienden en vriendinnen over maar zij zullen nooit weten hoe het is of voelt. Ik wens jou en je familie veel sterkte want deze ziekte is inderdaad een klootzak en niets is zeker. X
Wat zwaar k*t voor jullie !
Als jullie op elkaar lijken, zal hij het sowieso wel redden ! Vooral ook met alle liefde om hem heen.
Heel veel sterkte,
Liefs
Heel mooi geschreven, heel veel sterkte! x
Lieve Angel. Wat komt jouw stuk als geroepen. Afgelopen week heb ik te horen gekregen dat mijn peettante borstkanker heeft. Niet helemaal hetzelfde als één van je ouders, maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Door jouw stuk merk ik maar weer hoe belangrijk het is om optimistisch te blijven, ook al is het een klote situatie. Dankjewel! En heel veel sterkte.
Heb het zelf ook mee gemaakt met 3 familie leden van mij, helaas ook niet afgelopen met een happy end.. Kusjes en veel sterkte! Xxxxx
Jouw verhaal over je angsten m.b.t. de dood ervaar ik precies zo en dat ontroert me. Net als de rest van je verhaal! Mocht ik ooit ook voor dezelfde uitdaging komen te staan dan heb ik van jou geleerd hoe je er mee om moet gaan en I pray to god I will! Wat mag je vader RETE trots op jullie zijn en wat fijn dat hij jullie in deze moeilijke periode aan zijn zijde heeft. RESPECT! Heel veel beterschap voor je papa!!!
Wat mooi geschreven, ik moest er serieus om huilen! Mijn moeder had vier jaar geleden ook kanker, maar gelukkig heeft ze het overleefd!
Wat knap dit! Vooral het laatste stuk vind ik prachtig. Erg bewonderenswaardig. Veel sterkte!
Wow, sterkte!
Erg inspirerend dit.
Wat knap geschreven weer dit, brok in mijn keel. En erg herkenbaar, die chronische angst dat een van mijn ouders wat overkomt. Ik kan er in complete paniek van raken. Gelukkig heb ik een lieve vriend die mij zo nu en dan wat afremt.
Bijzonder dat je dit kunt zo goed kunt verwoorden
Heel dapper vooral. Mijn beste vriendin heeft in een gelijke situatie gezeten, en haar moeder uiteindelijk verloren. Zij sprak er amper over. Maar jij verwoord vrijwel precies wat zij gedacht en gedaan heeft. Ik hoop dat jullie de strijd niet zullen verliezen. Geniet van elkaar! Veel liefs voor jou en je familie
Wow. Wat heb je dit prachtig geschreven Angel. Kudo’s. En ontzettend veel sterkte toegewenst de komende tijd.
Wauw meid; woorden schieten te kort. Daarom alleen: ik heb heel veel bewondering voor je. Respect voor hoe je hier in staat. Veel sterkte gewenst voor jou en je familie!
Wow wat een heftig nieuws! Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Hey Angel,
Wat een super topper ben je.
Ik vindt het geweldig dat je zo voor je vader klaar staat.
Ouders zijn nou eenmaal je leven en in mijn ogen nog steeds samen met partner het allerbelangrijkst.
Ik wens jullie allen veel sterkte in deze zware tijd en ik hoop dat je vader de wedstrijd wint.
Hup Hans Hup!
Wat schrijf je toch weer prachtig, Angel! Veel sterkte voor jou en je familie (vooral je vader) in de komende periode.
Wow wat een heftig verhaal zeg! Maar wat goed dat je vader zo sterk is en de moed heeft vastgehouden! Dat is de beste instelling ooit! Mijn oma is een maand geleden helaas overleden na een strijd van 2 jaar tegen longkanker. Toen de kanker werd vastgesteld, zat zij in één van de laatste fasen. Ze besloot om te vechten. Ze ging de strijd tegen haar ziekte aan. En wat heeft ze gevochten. Niet kort na de eerste paar bestralingen werd vastgesteld dat de kanker was uitgezaaid naar haar hoofd, ook werd er voorzichtig gezegd dat het een wonder zou zijn als ze de kerst van 2013 zou halen. Ze heeft de kerst van 2014 gehaald. Sterker nog: ze heeft na de kerst van 2014 nog een half jaar geleefd. Puur omdat ze mentaal zo zo sterk was en omdat ze zelf wilde leven. Ze was nog niet klaar met het leven hier en mede door haar grote wilskracht heeft ze het nog zo lang volgehouden. Zorg dat je vader zo positief blijft en een grote wilskracht blijft houden, de resultaten hiervan zullen verbluffend zijn! En natuurlijk heel veel sterkte!
Pff, tranen in mijn ogen, heftig. Ik vind het erg knap hoe je ermee omgaat Angel, wat zijn jullie lief voor je vader.
Ik wens hem heel veel sterkte, wat een rotziekte is het toch ook 🙁
Lieve Angel,
Dit verhaal sprak mij heel erg aan, omdat ik zoiets niet lang geleden heb mee gemaakt, alleen zonder een happy end.
Op oudejaarsdag kreeg mijn vader een hartaanval, out of the blue. Deze aanval zorgde voor een hartstilstand, ik ben toen begonnen met reanimeren.
Dit is het engste wat ik mijn leven ooit heb moeten doen, ik had op dat moment een adrenaline rush en weet hier niet veel meer van. In mijn herrinnering is dit een waas, alleen het gevoel van angst en hysterie is blijven hangen. Van mijn moeder heb ik later gehoord dat ik puur handelde alsof ik dit vaker deed, maar ik deed dit voor het eerst… bij mijn vader. Uiteindelijk heeft de ambulance de reanimatie overgenomen en de reanimatie was gelukt.
Hij mocht naar het ziekenhuis en kwam op de intensive care, in een coma, aan de beademing. Mijn vader heeft toen een koeling procedure meegemaakt omdat een reanimatie ervoor kan zorgen daf het lichaam toxische stoffen aan gaat maken. Dit duurde 3 dagen, daarna werd hij van de koeling af gehaald. Er kwam gunstig nieuws dat de infecties die hij haf opgelopen minderden. En later kon hij zelf weer ademen. Hij mocht over naar de cardiologie afdeling. De intensivist en neuroloog deden testen, hiervan was de uitslag dat ze niet wisten of hij überhaupt wakker zou worden en ook niet hoe. Een ding was zeker: hij had hersenschade. In zn totaliteit heeft mijn vader 3 weken in coma gelegen tot hij overleed, zijn hart hield er toch mee op, 58 jaar is hij geworden. Ik was mijn vader kwijt op 22 jarige leeftijd. In het begin was ik een wrak, ineens moest ik een kist uitzoeken en een crematie regelen.
What the fuck.
Nu ben ik op een betere plek. Want ik weet dat mijn vader niet als kasplantje had willen leven, en dat was wel gebeurd als hij het had overleefd. En omdat voor zijn aanval we een mooie kerst samen hadden gevierd.
Zijn laatste dagen waren samen met familie en waren gelukkige dagen. En toen hij in coma lag, bleven we tegen hem praten. We hadden tegen hem gezegd dat we het goed hadden en dat hij rust moest vinden als hij dit nodig had. Als ik nu terug kijk, kan ik zeggen dat hij gelukkig heen is gegaan.
Wat ik wil zeggen is dat je de komende tijd met je vader moet koesteren en spendeer de tijd die je hebt met hem. Zorg ervoor dat hij gelukkig is 🙂
verder wil ik je vader, jou en je familie veel sterkte wemsen rondom deze situatie. Ik leef met jullie mee en hoop op het beste,
Kristel
Sterkte <3
Heel veel sterkte met je verlies 🙁 Ik moest een paar tranen wegpinken bij je verhaal. Wat ontzettend knap wat je gedaan hebt. Je vader zou heel trots op je geweest zijn. Fijn dat jullie nog zo’n mooie kerst hebben gehad met de familie!
Wat een ontzettend mooi verhaal heb je er van gemaakt en ik vind het erg stoer dat je je haar eraf hebt gehaald. Heel veel sterkte de komende tijd voor jou, je vader en jullie familie!
Ontroerend, krachtig en hoopvol.. Wat heb je dit mooi geschreven Angel. En je humor blijft overal in terugkomen. Wat fijn dat je de afgelopen periode met ons wilde delen. Ik hoop dat ik er in mijn naaste omgeving niet mee hoef te maken, maar wanneer het zal gebeuren zal ik jouw tekst erbij halen. Ik wens je vader heel veel sterke en ook voor jullie als de mensen om hem heen. Wat een steun ben je geweest voor hem en elkaar.
Bedankt voor jouw verhaal.
Sterke, helaas weet ik hoe het is om familieleden met kanker te hebben. Maar de moeilijkste tijden zijn niet altijd de slechtste tijden. Banden worden sterker en God geeft kracht.
Angel, je bent een topper.
Wat fantastisch dat je dit doet voor je vader!
Heel veel sterkte gewenst..
Wat verschrikkelijk voor je!
Aan je columns kun je altijd al merken dat je zo dol bent op je vader! Ik hoop echt dat hij er weer helemaal bovenop komt!
Heel erg veel sterkte voor je vader en al zijn vrienden. En jou en je zus, natuurlijk! Ik weet zeker dat hij er met jullie steun bovenop komt!
Angel, veel sterkte de komende tijd! Ik heb bewondering voor de instelling die je hierdoor heb gekregen! Dat je alles aanpakt om het zo positief mogelijk op te lossen!
Lieve Angel,
ik kan je helemaal plaatsen in jou situatie.
9 jaar geleden is mijn oma overleden aan een tumor in haar keel en het was te laat om die te kunnen verwijderen. Ze hadden haar gewoon opgegeven. Ze heeft een hele zware en moeilijke tijd tegemoet gehad we moesten alles voor haar pureren ze kon niet meer kauwen niks. Terwijl mijn oma echt een vrouw was die van heel erg lekker eten hield. Ze genoot van het leven en van het etenm daarom was het ook zo vreselijk om aan te zien dat al haar eten moest gepureerd worden. 3 maanden na dat ze de tumor hadden ontdekt is ze overleden. En als dat al niet erg genoeg was heb ik 2 maanden later mijn vader verloren. Ik was helemaal de weg kwijt en ben er met moeite boven op gekomen!
Nu 9 jaar later ben ik gelukkig samen met mijn vriend en mijn 2 jarige dochtertje en nog een dochtertje op komst.
Wat ik hier mee probeer te zeggen is familie en vrienden kunnen je helpen om er over heen te komen maar alleen jij weet hoe t aan voelt en hoe jij dit kan oplossen bijvoorbeeld je haren knippen (wat super staat)
heel veel sterkte voor jou en je familie en ik zal aan juliie denken heel veel liefs vanuit almere! ♡
Dit is enorm herkenbaar, mijn moeder is net van de chemo af. Ik heb mijn leven ook volledig on hold gezet in die periode en heb daar geen minuut spijt van. Ook toen ik net weer mijn blog was begonnen en het ineens snel weer slechter ging met haar, ging wederom alles on hold. Familie is te belangrijk. Alle kracht voor jou en je familie, ik weet (helaas) hoe dit voelt. xxx
Wauw ik ben er stil van Angel!
Bah, wat een klote “nieuws”!
Ik wens jou, je zus en familie heeel veel sterkte! En natuurlijk vooral je vader veel kracht en beterschap! Deze wedstrijd gaat hij winnen!! (de eerste ronde is hij al door)
Liefs, Mynth.
Heel veel sterkte en ik hoop op een snel herstel. Aan jouw instelling kan het in ieder geval niet ligge. Diep respect daarvoor 🙂
Heel veel sterkte, xx!
Ik vind het super dat jullie zo positief zijn, dat doet een hele hoop in de strijd tegen kanker! Heel veel sterkte de komende tijd en altijd positief blijven!
Geweldige instelling- jullie allemaal. Ik wens je vader heel veel WK plezier!
Phoe wat een verhaal! Het eerste stukje kan ik me zo in vinden. Ik denk er altijd aan, wat als mijn moeder komt te overlijden, wat doe ik dan? Dan stort mijn wereld in denk ik altijd. Dan kan ik niet meer verder leven en als ik eraan denk kan ik spontaan gaan huilen.
Wat een kracht hebben jullie. Sterkte de aankomende periode! Ik denk met alle positiviteit aan jullie zodat je vader beter wordt!
Ah echt een heel mooi stuk. Veel sterkte Angel! Jullie gaan er echt heel knap mee om met z’n allen.
Ik vind het waanzinnig hoe je zo’n verschrikkelijke gebeurtenis toch een positieve lading kan meegeven.
Heel veel sterkte
Heel veel sterkte!!!!
Al was het wel grappig om de umc fotos te zien omdat ik zelf in het umc op de radiotherapie werk… Succes met het masker maken, ct en mri en de bestralingen!
Wauw wat heb je dit goed opgechreven! Ontzettend veel sterkte de komende tijd!
Heel veel sterkte! Oprecht bewondering voor hoe je het aanpakt.
<3
Superheftig en supermooi geschreven. Sterkte de komende tijd, hup Hans hup!
Bedankt hiervoor. Veel sterkte!
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik zit te janken. Mijn gezondheid is op het moment ook niet al te best, en daar ga ik even niet zo goed mee om, terwijl ook ik ben opgegroeid met het weglachen van problemen. Maar wat een kracht Angel, ik zal mijn best doen daar zelf ook kracht uit te putten. Bedankt voor het delen van je verhaal en nog heel veel sterkte