Door Angel – Alles eraf! Weet je het nog? Een paar weken geleden moest ik van het ene op het andere moment van mijn bos haar af. Mijn handelsmerk, waar ik altijd zoveel complimenten over kreeg, voelde ineens als een blok aan mijn been. Het gebeurt niet vaak, maar als ik even niet meer weet hoe ik het aan moet pakken is mijn haar steeds weer de lul.
Nou ben ik gelukkig niet snel omver te krijgen. Er is echter één hardnekkige angst die ik al mijn hele leven met mij mee sleur; de angst dat mensen om mij heen dood gaan. Mensen zijn niet te koop en niet vervangbaar. Een simpel, universeel gegeven dat voor ieder mens opgaat. Toch lijk ik er meer last van de hebben dan anderen. Als kind al was dit het ergste dat me kon overkomen en het is nooit uit me gegroeid. Als je ouder wordt, leer je van je fouten. Je begint de circle of life wat meer te begrijpen. Je valt, je staat op en kweekt zo een iets dikkere huid die ieder jaar weer iets meer bestand is tegen pijntjes. Maar de kinderlijke gedachte ‘als papa of mama iets overkomt, spring ik van een dak’ is naadloos mijn volwassen leven in meegelift. Hoewel ze stokoud zijn geworden, is het verlies van opa en oma me beide keren vies tegen gevallen. En als ik dan toch eens per ongeluk fantaseerde over wat er zou gebeuren als mijn ouders iets zou overkomen, kwam ik zelfs op deze leeftijd niet verder dan ‘dat kan ik niet aan, dus dan ga ik ook maar liever dood.’
En ineens had mijn vader kanker. En ineens was van een dak springen geen optie meer. Niemand leert je hoe je met zo’n situatie om moet gaan en dus moet je improviseren en vertrouwen op je eigen kracht. Je valt terug op je bekende en vertrouwde gedragspatronen en aangezien ik een oplossingsgerichte persoonlijkheid heb, wil mijn lijf op zo’n moment onmiddellijk handelen.
Hoi vriendin! Heb je een probleem? Gaan we oplossen.
Sta je met pech langs de weg? Ik kom er nu aan.
Heb je ruzie? Ik ben onderweg.
Heb je kanker…? En dan is het stil. Daarna is het nog even stil. En dan moet er toch gehandeld worden. Maar wat? Wat moet ik doen?! Moet ik eigenhandig die tumor eruit snijden? Moet ik de beste kanker specialist ter wereld opsporen en daar een affaire mee beginnen zodat ik zeker weet dat mijn vader de beste en de snelste behandeling krijgt?
Er was niets dat ik kon doen om de situatie op te lossen, maar er moest iets gebeuren en het moest drastisch zijn. Het enige dat ik kon bedenken, was: mijn haar eraf. En het luchtte enorm op. Want na een kilo aan haargewicht eraf en een stevige nacht slaap, was ik de volgende morgen wonderbaarlijk genoeg in staat om mijn mind set radicaal om te gooien. Precies 24 uur had ik nodig om van ‘WTF krijgen we nou en weet je wat? Laat allemaal maar zitten’ naar ‘Ok, kom maar op met je k*tstrijd. Kanker is een klootzak en het toeval wil dat ik met klootzakken wel raad weet.’
Dus ik haal diep adem. Ik ga rustig zitten en neem de tijd om een gedegen plan van strategie te schrijven.
Plan van aanpak
Een enge ziekte als kanker is nauwelijks te overzien. Hoe maak je iemand zowel mentaal als fysiek sterk genoeg? Ik hakte het hele proces daarom in kleine stukjes en maakte voor elk hoofdstuk een nieuwe plan. Met als eerste doel papa klaar te stomen voor het grootste obstakel; de zware operatie die hem binnen drie weken te wachten stond. De tumor in zijn hals groeide snel. Binnen een aantal weken van een pingpongbal tot formaat grapefruit. Zo te zien had de tumor haast. Geen probleem, dan gaan wij ook een stapje harder lopen.
Papa heeft geen reserves dus daar staan we 1-0 achter. Hij is nooit een grote eter geweest en met zijn (slechts) zestig kilo aan lichaamsgewicht is hij in de boksring geen geduchte tegenstander tegen klootzakken. Vanaf het moment dat we wisten dat het niet goed zat, zijn we om de dag samen met hem gaan eten. Niet om in drie weken dertig kilo aan te komen. Wel om op gewicht te blijven en om zijn lijf vol te pompen met voldoende vitaminen en voedingsstoffen om de operatie goed door te komen. Ondanks dat mijn ouders gescheiden zijn, stond mijn lieve moeder om de haverklap voor hem te koken en het werkte. Kanker is taai, slim en snel. Maar dat zijn wij ook.
Van alle wapens die je in een dergelijke strijd nodig hebt, heb ik op de allerbelangrijkste geen invloed. Zijn eigen mind set. Hoe staat hij erin? Verliest hij de moed? Hoeft het voor hem niet? Alles, het hele verhaal, zou staan of vallen bij zijn instelling. De opluchting was dan ook enorm toen ik zag dat hij zich aan het wapenen was om er full power voor te gaan. En dat had hij vooral te danken aan zijn fantastische vrienden die als een rij bunkers om hem heen zijn gaan staan om hem te steunen. Het gaat hier over een tijdsbestek van een aantal weken. Vanaf het moment van het slechte nieuws tot aan de operatie was de algehele stemming goed en optimistisch. Ieder mens gaat er op zijn eigen manier mee om, maar voor ons werkt dit het beste. Papa maakt grappen, Dewi en ik gaan er overheen. Er wordt gelachen, er wordt gegeten, er wordt geleefd.
Hup-Hans-Hup!
Een dag voor zijn ziekenhuisopname hebben Dewi en ik een surpriseparty voor hem georganiseerd met als insteek ‘Het grote Hup-Hans-Hup aanmoedigingsfeest.’ Nog één keer een goed feestje en een dikke dosis gezelligheid voordat de match begint. Natuurlijk volgen er nog vele feestjes voor hem, maar mocht dit helemaal verkeerd aflopen, dan hebben we deze avond maar mooi samen gehad! Al zijn vrienden waren er voor hem om hem een hart onder de riem te steken.
We hebben een boek gemaakt waarin iedereen een persoonlijke boodschap voor hem heeft geschreven. Een heerlijk boek om mee te nemen naar het ziekenhuis vol vrolijke beterschapkaarten, foto’s en teksten als:
“Hans, dit gaat helemaal goed komen! Over een paar weken ben je weer up & running.”
“Lieve Hans, het is een klote wedstrijd. Je moet er even doorheen, maar je hebt ‘m zo goed als in de pocket! Tot snel.”
“Hansie, weg met die troep en herstellen. Tot snel aan de bar, jongen!”
Ik ben niet zo spiritueel aangelegd, maar zodra een theorie uit de spirituele hoek wetenschappelijk wordt onderzocht, ben ik om. Zo is gebleken dat als veel mensen tegelijk op een positieve manier aan iemand denken, dit een substantieel effect heeft op het genezingsproces en ik geloof werkelijk dat zoveel vertrouwen en zoveel positieve energie hem een onwaarschijnlijke boost power hebben gegeven.
Hij belde me ‘s morgens vroeg, tien minuten voordat hij de O.K. in werd gereden.
“Mop, ik heb goed geslapen. Ik voel me goed en ik ben niet zenuwachtig dus je hoeft je geen zorgen te maken. Alles komt goed.”
Een klein wonder, want dit soort teksten passen absoluut niet bij hem en dat maakte het des te waardevoller. Hij is dus rustig en kalm de narcose uit gegaan en kwam er net zo rustig en kalm weer uit. Sterker nog, de verpleging van de Intensive Care vertelde dat hij na het ontwaken uit de narcose doodleuk zijn bed uit probeerde stappen met een “Zo, dat zit erop. Ik ga naar huis!” houding.
De operatie duurde veertien uur. Omdat hij er onherkenbaar uitzag, is één van zijn beste vrienden om beurten met ons de intensive care opgegaan. Deze vriend was mijn op dat moeilijke moment mijn redding, it wasn’t a pretty sight. Om je vader zo te zien is heftig. Opgezwollen als een watermeloen en compleet afhankelijk van alle apparatuur waar hij op aangesloten was.
Hoe kom je de tijd door?
Dewi en ik hebben de afgelopen weken iedere dag, de hele dag, in het UMC gehangen. We waren druk met kleine nuances om zijn verblijf daar op te leuken en zijn positieve stemming te stimuleren. Elke dag verse bloemen. Elke dag een nieuw kaartje op zijn prikbord. En omdat humor ons overal doorheen trekt, overal een grapje. Maar omdat zo’n kamer al vrij snel barst van de bloemen en de gelukswensen, moesten we iets anders bedenken om de lange dagen door te komen. Omdat we geen types zijn die de hele dag op zijn kamer gaan zitten huilen en om de stemming optimistisch te houden (maar vooral omdat we van pure verveling geen idee hadden hoe we ons moesten vermaken) hebben we onszelf maar bezig gehouden met andere belangrijke ziekenhuiszaken.
Het kopiëren van belangrijke documenten.
Het uitvoeren van top-secret spionage werkzaamheden.
Het aankopen van internationale kunst en het uitbreiden van de kunstcollectie.
Het testen van de ziekenhuisbedden.
Kwalitatief onderzoek verrichten op papa’s verrukkelijke 3-sterren voer.
Het bedenken en testen van strafmaatregelen voor lastige patiënten.
Het opsporen en rapporteren van spontaan dood neervallende patiënten.
Het testen van de rolstoelen.
Het overtreden van de regels. Zeer belangrijk en niet te overschatten.
Het testen van de selfie-capaciteit van zowel de goederen-, patiënten- als personeelsliften.
En natuurlijk, het vullen van de zakken.
Cliché’s
Het leven hangt van clichés aan elkaar. Kijk op je Facebook wall en de ene naar de andere tegeltjeswijsheid vliegt je om de oren. Ik vind ze stom. Je hoort en ziet ze zo vaak dat ze gaan lijden aan woordinflatie en je amper nog stil staat bij de werkelijke betekenis. En toch, op de lastige momenten merk je dat ze stuk voor stuk waar zijn.
Zoals bij alle belangrijke dingen in het leven, de geboorte van een kind of juist de geboorte van een levensbedreigende ziekte, alles wordt onbelangrijk. Daar heb je je eerste cliché. Want juist op deze momenten zie je dat de meest waardevolle dingen gratis zijn. Alles waar je een prijskaartje aan kunt hangen, al staan er zes nullen op, zijn in één klap waardeloos. Probeer maar eens ergens een krat trouwe vrienden te kopen. Mijn vader kan ze op twee handen niet tellen. Probeer maar eens een blik onvoorwaardelijke steun te kopen. Of een fles mentale support. Of een kilo wilskracht. ‘’Mag ik daar een zakje -extra snel- herstel bij? Ik wil graag voor het WK thuis zijn.’’
Afhankelijk van zijn herstel was de voorspelling dat hij na ongeveer drie weken naar huis zou kunnen. “Drie weken?” dacht ik. “Right… maak daar maar drie maanden van.”
Vandaag, tien dagen na de operatie, komt hij thuis. Hij is onwaarschijnlijk snel hersteld. Zelfs de artsen en de verpleging staan verstelt. De afgelopen dagen hebben we met een team vrienden keihard gewerkt om zijn huis op te knappen. Alle ouwe, stoffige troep eruit. Frisse, nieuwe, vrolijke spulletjes erin. Het hele huis is op zijn kop gezet om de komende tijd wat comfortabeler voor hem te maken.
We zijn er nog niet, want er staan nog een aantal dingen op het menu zoals de uitslag van het lab en de bestralingen. De kans dat het terug komt is er natuurlijk altijd, maar dit rondje hebben we vast gewonnen.
Een paar weken na mijn radicale knip-beurt, wilde ik toch met je delen wat er precies aan de hand is. Voornamelijk omdat we er allemaal, vroeg of laat, in onze omgeving een keer mee te maken krijgen. Als dat gebeurt, wees dan niet bang dat je het niet aan kunt. Gun jezelf wat tijd om in paniek te raken, maar daarna staat er vanzelf een sterkere versie van jezelf op om dit varkentje te wassen.
Ik had mijn haar vanochtend gekruld en had een volle bos en dacht aan jouw posting van je prachtige haar. Nu lees ik dit. Ik wil je vader en de familie veel beterschap en sterkte wensen. Sending positive energy now!!
Mooi en sterk geschreven, ik heb stiekem moeten lachen om de luchtigheid. Positief en nuchter denken help écht. Sterkte en voorspoedig herstel! X
Wauw, ik heb serieus gehuild. Niet alleen doordat ik mijn moeder door een hersentumor op 5 jarige leeftijd heb verloren, maar ook op de manier hoe je alles fantastisch te woord brengt. Heel veel sterkte, Angel xx.
Wat prachtig geschreven Angel. Ik maak momenteel precies hetzelfde mee met mijn moeder alleen kunnen ze bij haar de primaire tumor niet vinden, alleen de uitzaaiingen in haar hals. Ik heb ke hele verhaal zitten “ja knikken” en huilen. Het is precies hoe ik mij voel. Ik heb er zelf ook een soort gelijk verhaal over geschreven. Dat helpt ook bij de verwerking. Ik wens je heel veel sterkte toe, evenals je vader!
Wow, wat heftig! Tranen in mijn ogen tijdens het lezen van dit stuk. Heel veel sterkte voor je vader en de rest van jullie familie/vrienden! <3
Prachtig geschreven, kippenvel!
WAUW! heftig maar o zo mooi geschreven, huilend je verhaal gelezen.
En uiteraard sterkte voor jullie vader als ook voor jullie 😉
Heel heel heel veel respect voor dit..
Jullie positieve instelling is geweldig.
Keep your head up and your heart strong!
Heel mooi stuk, heel goed geschreven. En natuurlijk goed dat dit ook eens aan bod komt, want vroeg of laat krijgen we idd op een of andere manier hiermee te maken…
Veel sterkte en een goed herstel voor je vader!
Het is trouwens fantastisch mooi om te zien wat iedereen uit zijn omgeving voor hem doet! 🙂
Met tranen in mijn ogen heb ik dit gelezen! Zoveel respect voor de manier waarop jullie er mee omgaan! Heel veel sterkte X
Jeetje wat ontzettend heftig, kippenvel en tranen in mijn ogen. Je hebt dit zo mooi geschreven, leef heel erg met je mee en hoop dat de stijgende lijn zal blijven. Echt oneerlijk wat je is overkomen, maar ik gun je van harte dat het herstel bij je vader spoedig zal verlopen. Veel sterkte en kracht toegewenst, liefs Dagmar
Hup hans hup!!!
Ik stuur bij deze een lading vol positiviteit jullie kant op!!
Liefs
Kippenvel verhaal. ……
Angel,
Wat een mooi geschreven stuk! Zo direct uit het hart. Heb erbij zitten huilen en kan me er heel erg in inleven.
Twee jaar terug had ik bijvoorbeeld telkens nachtmerries dat mijn vader kanker had en dat niet had gezegd tegen ons. Nadat deze droom vaker terugkwam, ben ik met hem naar de dokter gegaan (heb hem meegesleurd) en had hij een gezwel in zijn hals. Deze groeide ook als een tierelier en dus werd het weggehaald, en na lab onderzoek is niet uitgewezen of het goed of slechtaardig was, dus hij wordt nu nog regelmatig gecheckt.
Ik vind je woorden echt inspiratie. Vooral die laatste zinnen zullen me echt bijblijven.
Heel veel sterkte.
Liefs,
Sharon
Wauw wat een mooi verhaal, maar tegelijkertijd lijkt het me ook niet makkelijk geweest. Mooi om te zien hoe jullie er met z’n allen elkaar en je vader er doorheen hebben gesleept!
Jeetje, beetje tranen in mijn ogen. Angel heel veel sterkte en zo te lezen zijn jullie een sterke familie.
Wat een prachtig verhaal! Kanker speelt op het moment ook een grote rol in mijn familie, en het blijft moeilijk. Maar het komt allemaal goed <3
Wauw respect Angel!
Bij het lezen van de laatste zinnen hield ik het niet meer droog. En je hebt helemaal gelijk, vrienden zijn niet te koop. Jammer dat dit berichtje voor mij een paar maanden te laat komt want ik had het wel nodig gehad zegmaar. Maarja
What doesn’t kill you makes you stronger!
Heel veel sterkte voor de komende periode!
Ik heb een lichtje voor je vader gebrand, alle beetjes helpen toch?
Veel liefs
Wat mooi verwoord en wat een heftig verhaal! Hele herkenbare dingen die je vertelt, maar vooral heel knap hoe je jezelf open stelt en ermee omgaat. Ik geloof zeker dat positiviteit iets goeds met je doet. Heel veel sterkte de komende tijd voor je vader en voor jullie allen!
Ooh Lieve Angel (en Dewi), Wat ontzettend vereerd voel ik me dat je dit met ons lezers wilt delen. Ik kan niets meer (helaas) dan heel veel sterkte en succes wensen met dit lastige traject. Maar als ik dit lees heb ik er zeker vertrouwen in, wat een mindset heb jij! (Een stuk sterker dan ik toen mijn moeder ziek werd). Hang on 🙂
Wauw angel, kippevel…
Wat een klotetijd nu, maar zo mooi om te lezen hoe jullie het met elkaar hebben opgepakt! echt super knap van jullie.
hoop dat je vader goed herstelt, maar zo te lezen is het wel een taaie knakker!
Wat mooi geschreven.. Respect! Heel erg veel sterkte <3.
Wauw, wat een prachtig verhaal en zo herkenbaar.. Toen ik hoorde dat mijn vader kanker had stortte mijn wereld in en precies hoe jij schrijft zo heb ik het voor mijn gevoel ook mee gemaakt! Mijn vader heeft het helaas niet overleefd en is vorig jaar januari overleden. Maar geef de moed nooit op! Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Ik begrijp wat je bedoeld, ik heb nooit de tijd gehad om in paniek te raken. Dat mijn oma (mijn alles) lymfoon kanker had werd voor mij achter gehouden, dat ze al 3 operatie’s gehad heeft. En toen ik het wist werd als nog elke operatie achter gehouden, toen ik eindelijk alles wist had ze blijkbaar al 10 operatie’s gehad. 5 aan haar ogen en 5 op andere plekken. Ik was niet in paniek ik was boos. Want ik voelde wel dat er wat aan de hand was, iets ergers dan de mislukte rug operatie (dat komt er ook nog eens bij trouwens, wat wel vertelt was. Nu houden ze me gelukkig op de hoogte, maar vertrouwen op dit gebied heb ik soms niet meer in mijn familie…
Sterkt! En ik wens je vader al het goeds van de wereld toe 🙂
Zo herkenbaar dit.. Vorige week was het precies een jaar geleden dat mijn moeder ziek werd.. Op diezelfde dag kregen we de uitslag dat nu juist alles weer goed is. Ik denk aan jullie familie en wees inderdaad positief, dat helpt <3
Heel veel sterkte. En wat schrijf je prachtig. En geweldig om te zien dat jullie zo positief zijn.
Veel sterkte Angel Mijn moeder heeft deze k** ziekte overwonnen en dus ga ervoor. Positieve houding doet heel veel net zoals goede vrienden die je steunen
Mooi geschreven! Sterkte!
Ondanks de 30 graden waarmee ik nu hier in Zambia je verhaal zit te leven heb ik kippenvel. Kippenvel met dezelfde pijnlijke gedachte dat ik niet zonder mijn ouders zou kunnen, maar ook kippenvel hoe Angel-like-mooi je dit beschreven hebt en het allerbelangrijkste hoe jullie hier als familie en vrienden mee zijn omgegaan.
Wauw, wat zullen jullie een ontzettend fijne familie zijn en ik weet zeker dat je vader er goed uit komt met zoveel positiviteit!
Deze slag is al gewonnen en ik zou eerder zeggen dat het nu 2-1 voor jullie staat!
Liefs en een dikke knuffel met een knipoog omdat het zeker weten goed komt! X
Sterkte Angel! Klinkt heel herkenbaar, mijn moeder heeft het ook gehad. Zij heeft het uiteindelijk niet overleefd. Maar ik heb zo het idee dat jouw vader hier doorheen komt. Liefs! X
Wow, wat een doorzettingsvermogen, heel veel sterkte de komende tijd!
Hee Angel,
Ik heb het met tranen zitten lezen, want ik weet precies wat je voelt een mee maakt…
Mijn vader had hotchkin, kanker in zijn lymphen… Dit heeft hij ter nauwernood mogen overleven. Dit jaar word hij pas 47.
Angel, heel veel sterkte toe gewenst!
En zoals je zelf al zei, humor doet een hoop goed!
Liefs xx Anne
Sterkte!
Respect! X
Tranen in mn ogen en kippenvel. Veel sterkte en ook ik zal mn positiviteit jullie kant opsturen.
Wow Respect! Goed geschreven en veel sterkte!
Wauw, kippenvel. Wat een mooi verhaal. We denken aan je, veel sterkte, liefs Sophie
Wat een prachtig hoopvol stuk lieve Angel! <3 Ik wens jullie hele gezin, maar vooral ook vaderlief himself natuurlijk heel veel sterkte en kracht toe de komende tijd. Op een spoedig herstel!
Wauw, prachtig geschreven!
Lieve Angel, heel veel sterkte!
Wat heb je dit mooi geschreven Angel! Ik vind vooral het eerste stukje erg herkenbaar, als je mij vraagt wat het ergste is dat me mogelijk kan overkomen, dan was en is dat nog steeds een familielid dat overlijdt. Maar de ervaring heeft me (helaas) geleerd dat zelfs àls het ergste gebeurt, dit niet het einde is en zelfs aanleiding kan geven tot veel nieuwe kansen en mooie momenten. Nog een tegeltjeswijsheid die erg waar blijkt te zijn. Veel sterkte de komende tijd en blijf vooral zo positief!
Wat een mooi, inspirerend artikel en erg mooi geschreven!!
Heel veel sterkte en hopelijk herstelt je vader snel en kun je nog lang van zijn aanwezigheid genieten!
Snap precies wat je doormaakt. Optimistisch blijven is heel belangrijk. Goed gedaan Angel! En veel sterkte!
Liefs, Veerle.
Als we nou allemaal een kaartje aan Hans sturen, ook al kennen we hen niet? Gewoon naar Serena’s postadres met boven het adres op de envelop ‘Beautylab, tav Hans’
Of zit je daar echt niet op te wachten, Angel? Kan ik me ook goed voorstellen.
Ik liep gisteren door het UMC – omdat mijn moeder net geopereerd was aan borstkanker. en zag het bekertje staan – dacht al: leuke grap!
je verhaal geeft mij veel kracht – dank hiervoor.
Wauw, I’m speechless, prachtig geschreven; ik moest echt even een traantje wegpinken. Zo sterk als jullie er in staan is geweldig. Heel veel sterkte komende tijd! Wie positief denkt, trekt het positieve aan.
Wat heftig meis! En wat gaan jullie er fantastisch mee om! Alle sterkte en geluk toegewenst de komende tijd!
Angel, je bent geweldig. Ik deel je visie van positief aanpakken. Sterkte de komende tijd, en ik hoop dat alles goed komt!
Heel veel sterkte Angel! En beterschap aan je vader.
Ik snap je radeloosheid en gevoel onmacht. Mijn opa heeft ook kanker en gaat helaas niet meer beter worden..
Ik vind het ontzettend dapper van je hoe open je erover bent en hoe sterk je ermee omgaat!
Wauw, wat ben jij sterk. Wat knap dat je het wilt delen en dat je er op zo’n positieve manier mee omgaat, net als je pa. Super! Ik hoop voor je op het beste en dat je vader snel “genezen” verklaard mag worden. Sterkte en succes jullie allemaal de komende tijd <3