Hoe het allemaal begon

Lezers die mij al heel lang volgen en mensen die in het bezit zijn van Serena’s Stijlgids weten waarschijnlijk wel hoe het zit, maar toch leek het me leuk om jullie eens wat meer te vertellen over de begintijd van Beautylab. Hoe kwam ik erbij om te bloggen? Hoe is het allemaal begonnen? En wat zorgde voor mijn grote doorbraak? Ik zou zeggen, pak er een kopje thee bij, want het is STORY TIME!

Ondernemen heeft altijd al in mijn bloed gezeten. Op de middelbare school kocht ik Paul Frank en Sponge Bob buttons op via eBay, en die verkocht ik met een klein beetje winst per stuk door via Marktplaats en aan klasgenootjes. De business ging supergoed, op een gegeven moment liep iedereen met mijn buttons op zijn rugtas! Van de winst kocht ik meer buttons en zo ging dat een tijdje door, tot ik weer iets anders tegenkwam. Ik kocht een partijtje Shutter Shades op (die waren destijds helemaal hip, want Kanye West droeg ze in zijn nieuwste videoclip Stronger) en ook die verkocht ik met gemak door op het schoolplein. Dat klinkt overigens allemaal heel louche, maar het was gewoon legale handel hoor!

Een paar jaar later (dit was geloof ik in 2005) startte ik een webshop met sieradenonderdelen, Tutti Frutti Jewels. Dat kwam niet zomaar uit de lucht vallen, want daarvoor waren mama en ik druk met het maken van onze eigen sieraden. Ik had er veel plezier in en gebruikte het liefst edele materialen zoals sterling zilver, echte edelstenen en Swarovski kristallen. De liefde voor sieraden en edelstenen is hier dan ook ontstaan. Mama en ik kochten snoeren met edelstenen op via eBay, gebruikten een deel voor onszelf en de rest verkocht ik door via mijn webshop. Ik onderscheidde me van de andere webshops omdat ik ook onderdelen verkocht van sterling zilver en goldfilled, en omdat ik kralen en snoeren aanbood van echte edelstenen. Verder kocht ik gewoon hele leuke, aparte en unieke kralen in, die je nergens anders kon krijgen in Nederland. De business ging goed, en toen ik naar Texas vertrok voor mijn afstudeerstage nam mijn moeder de handel tijdelijk over.

Toen ik een jaar later terug kwam uit Texas merkte ik dat het tijd was voor iets anders. In de tussentijd had mijn moeder een nieuwe hobby gekregen, namelijk zeep maken. Zeep maak je door oliën te verzepen met een mengsel van gootsteenontstopper en water. Het klinkt heel bizar, maar dit is echt hoe het gaat. Het is best een ingewikkelde methode. Het is niet zomaar een DIY die je ‘eventjes’ maakt, er gaat veel research aan vooraf. Omdat je gootsteenontstopper gebruikt heeft de pas gegoten zeep een té hoge pH voor onze huid, en moet je hem 6 tot soms 8 weken laten rusten (de vakterm is eigenlijk ‘kuren’) tot hij ‘veilig’ is voor gebruik. En omdat mama zo enthousiast was met zepen maken, lag ons hele huis – I KID YOU NOT – van de huiskamer tot aan de zolder nog aan toe helemaal VOL met zelfgemaakte zeep. Allemaal zeep dat moest kuren. “Mam, this has to stop!” zei ik. Alle zeepjes die mijn moeder had gegeven aan vrienden en familie kregen positieve feedback. Ze waren dan ook heerlijk! Het was tijd voor iets nieuws. Ik besloot om Tutti Frutti Jewels dicht te gooien en een nieuwe webshop te openen waarin we de zeepjes van mijn moeder verkochten. Samen bedachten we de naam The Secret Garden. Dit was in 2007 of 2008.

the secret garden zeepMama stak mij aan met het zeepvirus. Samen experimenteerden we erop los. Dan maakten we weer zeep met groene thee, dan weer met geitenmelk, dan deden we er honing bij, dan weer zeewierpoeder. We hadden de grootste schik! En de zeepjes verkochten ook echt als warme broodjes. Zodra we weer een nieuwe zeep online hadden gezet, kwamen de bestellingen binnen. Ik wilde onze klanten graag op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen, dus startte ik een blog die ik koppelde aan onze webshop. Ik noemde deze blog www.thesecretgardenslaboratory.blogspot.com. Je begrijpt dat ik er toen nog totaal niet mee bezig was om een goede, catchy domeinnaam te bedenken, haha! Wat een joekel van een naam!

Als mama en ik weer een nieuwe zeep in de mal hadden gegoten maakten we een foto en plaatsen we die online, zodat onze klanten wisten dat er over 8 weken weer een nieuwe zeep online zou komen. En omdat we in sommige zepen geitenmelk hadden gebruikt, schreef ik ook blogposts over de fijne eigenschappen van geitenmelk op de huid. Gewoon een stukje aanvullende informatie, wat je niet allemaal kwijt kunt in de productomschrijving van een webshop.

bodyscrubcollectieOp een gegeven moment stond ik onder de douche met een heerlijke scrub van Sabon. Ik had er een vermogen voor neergeteld, maar goed, een mens mag zichzelf van tijd tot tijd best verwennen toch? Onder de douche bestudeerde ik de ingrediënten en terwijl ik dat deed verscheen er een denkbeeldig lampje boven mijn hoofd. Waarom maak ik niet gewoon mijn eigen scrub en verkoop ik die door? Naar de ingrediënten van de Sabon scrub kijkende voelde ik me haast opgelicht! Gewoon €30 voor een beetje olie met zout. Wat zij kunnen, kan ik ook. En zo vulden we The Secret Garden webshop aan met zelfgemaakte body scrubs. Later maakten we ook onze eigen lippenbalsems, kleimaskers (die je thuis moest aanlengen), bad bruisballen en whipped body butters. Maar ook pure sheabutter en African Black Soap, die we rechtstreeks uit Afrika importeerden. De producten werden naar hartenlust gekocht en kregen lovende kritieken.

the secret garden zeep webshopInmiddels werden we namelijk ook ‘gevonden’ door beautyblogs, die onze producten reviewden. Ik kan me nog herinneren dat Debbie van Beautyscene vroeg of ze mijn scrub ook per liter kon kopen, haha! Ze vond hem zo heerlijk! En volgens mij was Cynthia (Miss Lipgloss) één van de eerste bloggers die ik ‘vond’ via het internet en die ik mailde of ik haar een pakketje met onze producten mocht opsturen, die ze later hier reviewde.

libellecloseupVia de beautyblogs en via het ‘Lush Forum’ werden we steeds bekender en liepen de zaken steeds beter. We werden ook zo nu en dan vermeld in magazines (zoals Libelle) en op allerlei leuke websites zoals Flavourites. Ook onze Secret Garden blog kreeg redelijk veel respons. Ik kan me nog herinneren dat ik tegen Maren zei ‘kijk dan, er zijn vandaag gewoon 300 mensen op de blog geweest!’. Ik kon het gewoon niet geloven.

Hoewel The Secret Garden liep als een trein, werd het ons toch wel een beetje te veel. Destijds werkte ik fulltime op het laboratorium. Ik begon ‘s ochtends om 8 uur, kwam thuis rond een uurtje of half 6 ‘s avonds. At mijn avondeten, en ging aan de slag. Mails beantwoorden, bestellingen inpakken, nieuwe zeep en scrubs maken (het maken van een zeep duurt soms wel 2 uur), nieuwe foto’s + bijbehorende productomschrijvingen online gooien, we maakten erg lange dagen. Het was niet raar als we rond 2 uur ‘s nachts pas in bed belandden. En dan de volgende dag stond ik om 8 uur weer op het lab. Niet te doen. Daarnaast begonnen we ons zorgen te maken. We verkochten in feite cosmetica, maar er gelden strenge regels in de EU. Eigenlijk moesten al onze producten officieel gekeurd worden. En die keuringen kosten muchas moneys. Op een gegeven moment kwamen we op een punt dat we moesten kiezen:

1. Ik zeg mijn baan op, we lenen geld van de bank of zoeken investeerders, laten onze producten officieel keuren en we gaan er voor!

2. We sluiten de deuren van The Secret Garden

Het was het één of het ander. We moesten kiezen, want we trokken het fysiek en mentaal gewoon niet meer. We maakten dagen van 18-19 uur. En inmiddels waren we anderhalf jaar verder. Dat breekt je op een gegeven moment echt op. Hoewel ik voor de volle 100% achter onze producten van The Secret Garden stond, vond ik zo’n grote beslissing wel eng. Je baan opzeggen. Geld lenen. Heel veel geld lenen. En dat allemaal steken in een business. Mama is niet zo ondernemend als ik, zij is meer het creatieve brein. Het ondernemende gedeelte zou dus vrijwel allemaal op mijn schouders terecht komen. Ik had het ondernemen dan wel in mijn bloed, ik durfde het op dat moment gewoon niet aan. Het financiële risico was te groot. Nu zou ik zoiets wel aandurven, maar toen was ik een stuk jonger, onervarener en ik denk ook te onzeker op dat gebied. We besloten dus om de digitale deuren van The Secret Garden te sluiten, tot grote teleurstelling van onze lieve, vaste klanten.

Maar als er ergens een deur dicht gaat, gaat er ook weer ergens een deurtje open. En dat deurtje heette bloggen. Onze The Secret Garden blog hebben we trouw bijgehouden, en nu de webshop wegviel had ik ineens wat meer tijd over om te bloggen. En niet alleen over ingrediënten, maar ook gewoon over persoonlijke kwesties, shoplogs, outfit posts en wish lists. Ik kreeg steeds meer lol in het bloggen en de bloglezers die ik via de webshop had opgebouwd, bleven hangen. En elke maand kwamen er weer wat nieuwe lezers bij. Ik besloot dat ik mijn blognaam moest veranderen, want www.thesecretgardenslaboratory.blogspot.com was veel (maar dan ook echt véél) te lang. Ain’t nobody got time for that!

Ik dacht na over een naam en kwam eigenlijk al vrij snel op Beautylab. Ik blogde voornamelijk over beauty, waar mijn passie vandaag de dag nog steeds ligt, en ik werkte op een lab. Simpel. Beautylab.nl werd vastgelegd en met gepaste trots presenteerde ik mijn nieuwe blognaam aan mijn volgers. De naam werd goed ontvangen en sindsdien heb ik eigenlijk ook nooit spijt gehad van deze naamswisseling.

Onder Beautylab.nl blogde ik vrolijk verder, en ondertussen nam ik ook video’s op die ik op mijn YouTube kanaal plaatste. Mijn allereerste tutorial was een kneuterige poging tot een Lady Gaga look, opgenomen op mijn zolderkamertje in mijn ouderlijk huis. Deze video is geplaatst in maart 2009, dat is dus 6 jaar geleden! Ik weet nog dat ik waterproof eyeliner gebruikte van Gosh, die ik zowat van mijn gezicht moest krabben omdat dit spul blijft zitten als een huis, haha! Ik editte mijn video’s met Windows Moviemaker en de kwaliteit was verre van HD. Wat een verschil met nu!

Op een gegeven moment kwam er weer een nieuwe videoclip uit van Lady Gaga, Telephone, en ik weet nog dat mijn nichtje Robin bij me op bezoek was, in mijn inmiddels eigen appartementje. Het was echt een BIG THING en ik zat helemaal klaar achter mijn computer om als één van de eersten de clip te bekijken. In deze clip draagt Lady Gaga blikjes in haar haren en heeft ze een onwijs vette cateye, en ik besloot spontaan om de look na te maken op mijn nichtje. Lekker tutten, nichtjes onder elkaar. Die avond editte ik de video, zette ik hem online, en ging ik slapen.

De volgende ontdekte ik dat de video 300,000 keer bekeken was, ik wist niet wat ik meemaakte! Je moet je voorstellen, destijds had ik 2000 abonnees. Dan is 300,000 keer echt enorm veel!

lady gaga tweet beautylabWat bleek, Lady Gaga had mijn video bekeken en de link via haar Twitter account (met miljoenen followers) gedeeld. Zo ontzettend gaaf! Ik was echt even star struck!

3fmgiel ladygagatelefoonIk blogde puur en alleen als hobby, maar toen dit gebeurde ging er een soort knopje om. Ik kreeg heel even een kijkje in het leven van hoe het kon zijn als ik nóg meer mijn best deed en nóg bekender zou worden met mijn blog. Ik had er eventjes van geproefd, en dat was voor mij voldoende om beide schouders eronder te zetten en er voor de volle 1000% voor te gaan. De tweet van Lady Gaga was voor mij dan ook een kickstart. Ik contacteerde 3FM en EditieNL, die het nieuws behandelden in hun shows. Ik kwam voor het eerst met mijn naam op de radio en met mijn hoofd op TV. Voor mij een bijzonder moment!

Ik begon meer te bloggen en plaatste – naast mijn fulltime baan – elke dag een nieuwe blogpost. Ik deed mijn beste om originele onderwerpen te vinden en probeerde me met mijn laboratorium achtergrond te onderscheiden. En dat werkte. Ik viel op en werd door steeds meer magazines genoemd, kranten wilden mij interviewen en zo nu en dan werd ik gevraagd voor een televisie item.

In de tussentijd verdiende ik zelfs een zakcentje met mijn blog. Langzaamaan werden de bedragen steeds groter en begon ik in te zien dat ik van bloggen wel eens een fulltime baan zou kunnen maken. En toen ik las dat Miss Lipgloss en Beautygloss er van konden leven, wist ik zeker dat dit mij ook zou kunnen lukken! Ik was er nog lang niet, maar ik bleef doorgaan met bloggen want ik voelde gewoon dat het er voor mij ook in zou zitten. Op het lab maakte ik wekelijks een sommetje: wat zijn mijn vaste lasten? En wat heb ik verdiend met mijn blog? Kan ik de vaste lasten hiervan betalen? Mijn doel was om 3 maanden achter elkaar genoeg te verdienen zodat ik in elk geval mijn vaste lasten kon betalen. En toen dat moment aanbrak, twijfelde ik heel even. Moet ik nu echt mijn fulltime baan opzeggen? Een baan met een vast contract opzeggen voor een onzekere toekomst als eigen ondernemer?

In de tussentijd was ik zowel mentaal als fysiek behoorlijk afgepeigerd (ik maakte weer lange dagen zoals in The Secret Garden tijd) dus ik wist dat ik wederom voor een belangrijke keuze stond en een knoop moest doorhakken. Maar dit keer stelde ik mezelf de vraag: krijg ik er spijt van als ik het NIET doe? Ja. Daar ga ik zeker spijt van krijgen. En wat heb je nu echt te verliezen, Sereen? Je hebt geen kinderen die financieel van je afhankelijk zijn, je hebt geen hypotheek, en als het niet werkt, neemt het lab je met alle liefde terug. Het was allemaal ineens helemaal helder voor me. Ik moest dit gewoon doen.

Een dag later stapte ik het kantoor van mijn hoofdanalist binnen en zegde ik mijn baan op. Zonder overleg met wie dan ook. Ik had dit gewoon in mijn eentje besloten en ik wist zo zeker dat ik dit wilde, dat ik het ook niet nodig vond om dit met anderen te bespreken. Bovendien doe ik toch wel altijd waar ik zin in heb. Maar, misschien was ik stiekem toch ook wel een beetje huiverig voor de reactie van mijn ouders. Ik had geen zin in discussie en ik had er geen zin in om ‘overgehaald’ te worden om het niet te doen, want ik wilde hoe dan ook fulltime voor mijn blog gaan. Daar had ik mijn zinnen echt op gezet.

Zoals verwacht waren mijn ouders niet blij. Ze vonden het echt dom dat ik mijn baan (met vast contract) had opgezegd. Ik legde uit dat ik genoeg geld verdiende om het te proberen met mijn blog, en dat het alleen maar beter kon gaan omdat ik er nu ook meer tijd voor had. Maar, ze wilden het niet horen en volgens mij ben ik zelfs met ruzie naar huis gegaan. De dag erna radiostilte. Echt niet leuk. Ook al ben ik een volwassen vrouw, ik heb een goede band met mijn ouders en ik voel me altijd prettiger als mijn ouders achter me staan. Een dag later kwam ik thuis en stond er een bos bloemen in mijn appartement, met een briefje van mijn ouders: Serena, we zullen altijd achter je staan en je steunen in je keuze.

bloementips - 9Dat maakte me zo gelukkig! En ze hebben niet gelogen, papa en mama (en Larissa en Tara ook) zijn er altijd voor mij geweest. Soms achter de schermen, soms voor de schermen, maar ze denken altijd met me mee, helpen me bij events, helpen me met foto’s maken en helpen me eigenlijk overal waar nodig, of ik het nu vraag of niet. Ik ben er van overtuigd dat ik nooit zo ver had kunnen komen zonder hun hulp.

ble2_01In 2011 maakte mama bijvoorbeeld deze prachtige Beautylab Taart, voor mijn Beautylab Event.

serena's stijlgids boekpresentatie_22Inmiddels ben ik 5 jaar fulltime aan het bloggen en het verveelt me nog steeds niet! Ik heb een boek uitgebracht, een eigen pump ontworpen, een zonnebrillencollectie ontworpen, een Goosecraft jasje gemaakt en samen met mijn zusjes ben ik een reisblog gestart – Travellab – die hartstikke lekker loopt. Ik probeer mezelf te blijven vernieuwen en te verbeteren en hierdoor houd ik mezelf scherp en creatief. Ik ben het bloggen nog lang niet beu!

En dat, lieve lezers, is hoe Beautylab ooit is begonnen.

Until next time,
Serena Verbon

Volg:

127 Reacties

  1. Louise
    2 mei 2016 / maandag, 2 mei 2016

    Heel inspirerend om te lezen 🙂

  2. Tio
    3 april 2016 / zondag, 3 april 2016

    Er zijn ook cremes met nanodeeltjes maar die vergaan niet in de natuur. Ik geloof van Oil of Olaz, en Vichy, en Christian Dior.

  3. Tio
    3 april 2016 / zondag, 3 april 2016

    Dat is wel een hele uitdaging om zo”n bedrijf op te zetten en dat het in korte tijd zo veel afnemers heeft. Bij de D.A. Drogist was er ook ambachtelijke zeep te koop van eigen merk D.A. En die is ook getest en daar staat ook een review van op internet. Ik weet nog wel dat ik een boek las over Dany Lademacher genaamd de Fijne hel. Daar schrijft Dany Lademacher stergitarist bij Herman Brood zijn avonturen neer met de band van Herman Brood. Op een keer was hij bij een boerderij en daar was een meisje en die rook naar goedkope zeep. Toen dacht ik dat zoek ik op. Er bleek dat er vroeger bij kruideniers zeep in staven werden ingekocht. Dan konden mensen vragen naar 100 gram zeep en dat werd afgesneden en gewogen en in kartonnen folie verpakt en meegegeven. het was merkloze zeep dus niet eens Castella, of Lux of Palmolive Sunlight, Pears. dat waren vroeger de bende merken. Zo is mijn hobby ontstaan. Ik ben ook naar het zeepmuseum geweest. daar is het culturele erfgoed van zeep te zien van hoe het wordt gemaakt. Er staan daar ook zepen van vroeger ten toon gesteld. Hoe het ging in de oorlog. Ze gebruikten zeep met zand wat helemaal niet schuimde. Het had een schurende werking. Ze konden geen grondstoffen aangeleverd krijgen in de oorlog vandaar zeep met zand. Het had alleen wat een schurende werking. De eigenaresse van het zeepmuseum zei dat je maar beter niet zeep kon maken van natronloog in een kleine ruimte en dat een grote ruimte en een goede ventilatie een vereiste was. Natronloog is niet ongevaarlijk. Als je hier een kleine concentratie van op je hand krijgt maakt dit al brandwonden of zelfs een gat in je hand. Causistic soda werd ook wel eens gebruik bij het zeep maken maar ook gootsteenontstopper lijkt me geen speelgoedje toe. Zij gaf de voorkeur aan gietzeep en je kon er ook een workshop voor aanvragen. Om te kijken hoe zeep wordt gemaakt en wat je er voor nodig hebt. Misschien interessant voor een scheikundeles. Gietzeep zou minder gevaarlijk zijn, aldus de eigenaresse van het zeepmuseum. Er is ook een site die heet zeepzolder en daar kun je producten bestellen om zeep te maken met mallen. Het is meestal gietzeep wat zij maken. Je kunt daar ook gastenzeepjes kopen in allerlei vormen en voor iedere gelegenheid zoals een trouwerij geboorte verjaardag of thema”s zoals Boeddah zeepjes en in verschillende kleuren. Ik heb er eens wat van besteld en ruiken heerlijk. het staat ook sierlijk voor op de wastafel zo”n gastenzeepje in de vorm van een schelpje. tegenwoordig gebruiken ze voornamelijk douchegel in plaats van een vast stuk zeep maar er zijn nog genoeg mensen die een vast stuk zeep nog steeds wel lekker vinden om te gebruiken. Alhoewel ik vind dat sommige merken wel dat die de huid wat uitdrogen .Het voelt dan wat trekkerig aan. Bij sommige zepen heb je dat niet zoals van Dove en Pears en van Yardley mogelijk ook Bronnely en Roger en Gallet. Vroeger had je alleen maar zeep. Wij gebruikten meestal Palmolive zeep en Lux zeep en mijn vader gebruikte meestal Sunlight zeep. En waste zich daar altijd mee na zijn werk. je had ook wel duurdere toiletzepen zoals Maya en Vinolia Nonchalance en Tosca. Deze merken zeep zijn nog steeds verkrijgbaar. merken zoals Chanel zeep was alleen voorbehouden tot filmsterren en de elite. Nu wordt het wel meer algemeen in gebruik genomen die duurdere merken zoals Chanel en Hermes en Christian Dior.

  4. Jasmijn
    30 maart 2016 / woensdag, 30 maart 2016

    Oh ik weet nog zo goed dat ik zo graag een african black soap wilde maar nog veel te jong was om online te bestellen. Je bent zo ver gekomen!

  5. 20 maart 2016 / zondag, 20 maart 2016

    Wat een leuk artikel! Een deel kende ik al, ik volg je dan ook al jaren maar om het allemaal zo eens samen te zien was wel leuk

  6. 6 maart 2016 / zondag, 6 maart 2016

    Super leuk om dit stuk te lezen en vooral ook het stukje over je vaste contract en je baan opzeggen. Op dit moment werk ik 11jr bij dezelfde werkgever en heb ook een vast contract en wil wat anders. Gewoon een nieuwe uitdaging én meer tijd voor m’n blog (ik werk fulltime). Niet dat ik mijn baan ga opzeggen zonder iets, maar ik wil zeker een dag minder in de week werken bijvoorbeeld zodat ik er echt meer tijd aan kan besteden. Wat een mooi en super fijn artikel om te lezen 🙂

  7. Rianne
    5 maart 2016 / zaterdag, 5 maart 2016

    Leuk om te lezen! Ik volg je blog al ontzettend lang (ik zou niet weten hoeveel jaar, maar in ieder geval vanaf het eerste Beautylab-logo haha) en ik lees altijd elke post, dus ik had verwacht dat ik het hele verhaal al wist, maar door deze post ben ik toch weer een paar dingetjes te weten gekomen die ik nog niet wist. Echt leuk om het hele verhaal zo eens mooi bij elkaar te hebben!

  8. 4 maart 2016 / vrijdag, 4 maart 2016

    Weet je wat ik wel eens mis? The battle of the beautybloggers. Het was een leuke manier om andere blogs te leren kennen en leuke nieuwe manieren te zien waarop je makeup ook kon gebruiken. Het was dan wel tegen elkaar, maar meestal waren de resultaten zo anders dat je niet duidelijk kon zeggen ‘die heeft gewonnen’.

  9. 1 maart 2016 / dinsdag, 1 maart 2016

    wat gaat de tijd snel man. 5/6 jaar later…

  10. 1 maart 2016 / dinsdag, 1 maart 2016

    Wat leuk om te lezen! Weer zo inspirerend. Je bent echt een megaharde werken, met zoveel ideeën die je ook uitvoerd. Dat is hoe je er komt!

  11. Raf
    1 maart 2016 / dinsdag, 1 maart 2016

    Oeh, ik weet nog wel dat ik vroeger altijd zo’n heerlijk zoet geurende whipped body butter bij je kocht… awww man dat mis ik wel hoor <3

  12. 1 maart 2016 / dinsdag, 1 maart 2016

    Heerlijk om te lezen! Dat stukje over Lady Gaga heb ik nooit geweten, echt ontzettend gaaf en knap dat je zelf ook contact opnam met 3FM en EditieNL. Echt een heel inspirerend verhaal. x

  13. 1 maart 2016 / dinsdag, 1 maart 2016

    Ik kende een gedeelte van het verhaal, maar het is echt zo fijn om te zien waar je vandaan bent gekomen en te zien hoe je dit allemaal met keihard werken hebt bereikt. Echt heel erg bedankt voor dit inspirerende verhaal Serena <3

  14. 29 februari 2016 / maandag, 29 februari 2016

    Ik kende het verhaal al uit je boek maar het blijft heerlijk om te lezen!
    Zo tof om te zien hoe snel het ineens kan gaan. Dat is waar ik ook op hoop ^^

  15. Emma
    29 februari 2016 / maandag, 29 februari 2016

    Hihi leuk hoor!

    Ik ken je vanuit de secret garden tijd en volg je nog steeds 🙂
    Ik bestelde indd altijd de black african soap bij jullie, en ook t klei masker die ik dan kon aanmaken met yogurt.
    En ik weet ook nog wel dat ik van die thee bloemen kocht bij jullie haha, super leuk!

  16. evelien
    29 februari 2016 / maandag, 29 februari 2016

    Ik voel me oud! ?? Volg je al vanaf het begin. Ook genoten van de heerlijke secret garden zeepjes. In die tijd begon mijn beauty verslaving ?

  17. 29 februari 2016 / maandag, 29 februari 2016

    Ik ben nog steeds super trots op je Serena! Ik support je nu al een aantal jaar en dat blijf ik nog steeds doen! <3

  18. Stephanie Werlotte
    29 februari 2016 / maandag, 29 februari 2016

    Wauw, dit was zeker weten inspirerend mooi om te lezen. Ga zo door lieve Serena XXX

  19. 28 februari 2016 / zondag, 28 februari 2016

    Zo ieder woord heb ik gelezen en eigenlijk is het gewoon een geweldig verhaal ! Bijna een droom, waarvan jij laat zien dat het ook echt kan ! Je hebt het ook dubbel en dwars verdiend, en ben blij dat ik al zo lang hier rond kan snuffelen 🙂

  20. Justine
    28 februari 2016 / zondag, 28 februari 2016

    Jaaaaa leuk om te lezen! Heb de nodige zeepjes en dergelijke bij je besteld destijds 😀

  21. roos
    27 februari 2016 / zaterdag, 27 februari 2016

    omg heel leuk om het te lezen! ik volg jou al bijna vanaf het begin zo leuk!

  22. Rianne
    27 februari 2016 / zaterdag, 27 februari 2016

    Super leuk. Fijn dat je de knoop hebt doorgehakt, want een vaste baan opgeven is niet niks, Je hebt naar je gevoel geluisterd en kijk wat ervan is gekomen. Als ik de vele reacties lees bij je post, zijn veel lezers blij om jou te volgen, zoals ik ook.
    Ik reageer niet vaak, maar wat een mooie post. Vind je een hele stoere vrouw ga vooral zo door met je superleuke blog.

  23. 27 februari 2016 / zaterdag, 27 februari 2016

    Heerlijk om je verhaal even weer te lezen. Ik volg je nu ongeveer drie jaar en ik vind je nog steeds een van de bloggers die helemaal achter zijn eigen concept blijft staan. Je boek staat in mijn kast te pronken, naast die van Cynthia en ik moet zeggen jullie blijven voor mij wel de inspiratie.

    Liefs Agneta

  24. 27 februari 2016 / zaterdag, 27 februari 2016

    Wat een mooi verhaal om te lezen! Echt knap hoe je dit allemaal hebt gedaan 🙂

  25. 27 februari 2016 / zaterdag, 27 februari 2016

    Wat leuk! Ik had geen idee eigenlijk hoe je begonnen was dus leuk om te lezen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *