Bout, buikwind, darmgas, ruft

Door Angel – We gaan het hebben over mijn favoriete topic: awkward moments. Mijn zusje en ik zijn rasechte poep- en plaskinderen. Laat een scheet, liefst per ongeluk, en ons kun je wegdragen. Waarschijnlijk heeft dit vooral te maken met het feit dat we zijn opgevoed door karakters als Theo & Thea en Rembo & Rembo die ons het VPRO-gedachtengoed van de jaren ’80 hebben meegegeven.

Opa had al vrij snel door dat een gezonde, luidruchtige bout, stevig op onze lachspieren werkte. Zoals het een goede opa betaamt, liet hij dan ook geen mogelijkheid voorbij gaan ons te trakteren op een buikhoest. Dewi en ik gingen altijd, elke keer weer, dertig jaar lang, stuk om de wonderbaarlijke geluiden die hij met zijn hoogbejaarde, uitgelubberde anus waar alle rek uit is, wist te produceren. Oma zat er dan naast, nee schuddend, om vervolgens haar breiwerk weer te hervatten. Later liet hij ze te pas en te onpas wapperen. Volgens mij had hij het op een gegeven moment gewoon niet meer in de gaten. Maar de pret bleef voor ons even groot.

Opa-Oma-Dewi-Angel-e1359892284366Een uur nadat Opa was overleden, lag hij beneden in het verpleeghuis opgebaard in een daarvoor bestemde kleine ruimte. Gek genoeg voelde zijn dood als een opluchting. De afgelopen anderhalf jaar waren ondraaglijk voor hem geweest. Het gemis van oma, zijn razendsnelle aftakeling, de gesloten afdeling. Alles vond hij afschuwelijk en ik vond het minstens net zo erg. Dan maar allebei dood. Dan hoeft hij in ieder niet meer zo te lijden.

Terwijl de familie bij Opa zat, besloten Dewi en ik naar zijn kamer te gaan om tussen zijn spullen te zoeken naar dingen die we wilden hebben. Zijn muts bijvoorbeeld die oma voor hem had gebreid en die hij altijd op had als we naar buiten gingen. Ik heb hem in een plastic zakje bewaard waardoor hij altijd naar Opa blijft ruiken en soms begraaf ik mijn gezicht erin en is het net of ik bij hem ben.

Terwijl we door zijn kledingkast gingen, haalden we een herinnering op van iets dat een paar dagen ervoor was gebeurd. Opa geloofde weer eens niet dat hij daar daadwerkelijk woonde. Hij trok me mee naar zijn kamer.

“Hoe is het toch mogelijk dat hier allemaal spullen van mij staan? Wie heeft dat hier allemaal neergezet?’’

Soms vertelde ik hem de waarheid. Soms loog ik als ik zag dat hij echt bang was. Hij trok zijn kledingkast open en keek vol verbazing naar zijn eigen kleren.

‘’Hoe kan dat nou toch?! Dat zijn allemaal pakken van mij. Kijk! Dit pak moet ik aan op mijn begrafenis. Hoe kan dat nou in vredesnaam hier hangen?’’

Hij deinsde achteruit en wees geschrokken naar een stapel grote-mensen-luiers.

“Verrek! Kijk nou! Allemaal onderbroeken om vol te schijten! Zijn die ook van mij?’’

En dan had je ons alweer. Waar we die tien seconden ervoor, met tranen in onze ogen stonden te kijken naar onze opa die geen flauw idee had waar hij was, lagen we met de woorden ‘vol te schijten’ alweer over de grond te rollen. En terwijl we deze scene naspeelden brak de hel los. Het moet de ontlading geweest zijn, ik kan het niet anders verklaren.

“Dee, ik voel iets scherps in mijn kont. Wil jij even kijken of ik soms een splinter in mijn broek heb?’’

Terwijl ze mijn spijkerbroek geconcentreerd onderzoekt op glas- of houtsplinters, blaas ik haar vol in haar gezicht.

“Haha! Dat is een Opa-scheetje! Is je kont gescheurd? Klinkt niet gezond, Eend.’’

Het volgende moment laat Dewi van zich horen en voor we het weten staan we de ene na de andere ruft uit te stoten. Zo hard en zo veel mogelijk. Het interesseerde ons niets dat de deur wagenwijd open stond en er regelmatig oudjes met hun rollator langs schuifelden. Met het zweet op de bovenlip en gierend van het lachen stonden we Opa’s hele kamer vol te pompen.

Gierend bracht ze uit “Wat ben je toch een vies varken, zou opa gezegd hebben!’’ en ze trakteert me op een laatste bout. Terwijl ze steun zoek tegen de muur, zucht ze “Eend, ik kan niet meer. Ik ben leeg…”

“Wacht, ik heb er nog één. Deze is voor jou Opa!” Terwijl ik paars aanloop van de spanning komt er enorm geweld aan geluid uit me en precies op dat moment verschijnt er een oudere dame in de deuropening. Het is de mevrouw die haar man altijd komt bezoeken en samen met opa vaak kopjes koffie dronk. We noemen haar voor het gemak even Mevrouw Gecondoleerd.

Terwijl Dewi snel rechtop gaat staan, is het voor mij te laat. Ik zit er midden in en kan het gebrul uit mijn kont niet meer dicht zetten. Vreemd genoeg lijkt ze niet op te merken dat ik me compleet laat leeg lopen en ze komt mijn kant op om me te condoleren. Als het een cartoon zou zijn, zou er op dat moment een dikke, groene wolk om mij heen ontstaan. Ik zet dus snel een grote stap naar achteren. Wrong thinking. Ze gaat precies op de plek staan waar ik drie seconden ervoor was bevallen van een kerngezonde atoombom. Ergens had ik nog de ijdele hoop dat Dewi me zou redden door haar weg te lokken. Nee hoor. Ze ging solidair naast de mevrouw in dezelfde walm staan. Een kleine prijs die ze graag wilde betalen om van dichtbij het gezicht van mevrouw Gecondoleerd wit te zien weg trekken.

Mevrouw Gecondoleerd pakte mijn beide handen vast en begon haar verhaal.

“Lieve schat, hij is weg hè?”

Terwijl de darmgassen zich langzaam een weg baanden omhoog door mijn trui, om er door mijn dikke wollen kraag weer uit te komen, zette ik nog een grote stap opzij. Mevrouw Gecondoleerd liet me niet los en verhuisde als een volleerd kunstzwemster synchroon met mij mee. Terwijl ik misselijk sta te worden van mijn eigen lucht, kijkt ze me ernstig aan en wacht op een antwoord. Ik kan precies één zin uitbrengen “Uhm… ja. Hij is weg ja.”

Als ik een gesmoorde lachpiep uit Dewi hoor komen, ben ik reddeloos verloren. Ik probeer te redden wat er te redden valt en doe net of ik onbedaarlijk sta te huilen in plaats van te lachen. Ik probeer me een beetje los te wurmen maar Mevrouw Gecondoleerd verstevigt haar grip op mijn handen.

“Heeft hij veel geleden?’’

Waarom praat deze vrouw door? Ziet zij niet hoe idioot deze situatie is?

“Uhm… ja. Wel… uhm… ff geleden ja. Ja.”

Achter haar zie ik Dewi blauw aanlopen van het lachen en ik klap dubbel terwijl ik het uitschreeuw.

“Sorry Mevrouw, het zijn de spanningen denk ik.”

“Ja”, roept Dewi, “Er hangt hier ook zo’n bedompte sfeer in deze kamer. Beetje muf ook.”

Ik verlies mijn evenwicht en lig letterlijk over de grond te rollen van het lachen. Ik weet niet of ik mijn leven harder gelachen heb dan toen. Die arme vrouw is nog ruim tien minuten bij ons blijven staan in dat gore stinkhok. Of dit nou mijn meest awkward moment was? Eigenlijk niet. Ik schaam me niet zo snel. Zeker niet in een verzorgingstehuis waar de scheten je als vleermuizen om de oren vliegen. Hilarisch, dat wel.

funny-fart-jokes2 6-funny-fart-jokesMaar… stay tuned! Dit was slechts een opwarmertje, want het verhaal dat ik volgende week voor je heb, slaat werkelijk alles op het gebied van schaamte.

Wat is jouw meest awkward moment waarop je een scheetje moest laten?

Lfs,
Angel

 

Volg:

88 Reacties

  1. Lili
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Je bent echt hilarisch! Super leuk stuk weer!:D

  2. Layla Copeland
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Oooh, het is heel lang geleden dat ik zo hard heb gelachen!

  3. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    OMG ik kom niet meer bij hahahaha geweldig!!

  4. Ester
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Ik moest echt zo keihard lachen om deze post hahahaha, wat was dit hilarisch om te lezen xD!
    Geweldig Angel! hahaha, heerlijk jou berichten altijd.

  5. Robina
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Ooh Angel you did it again!
    Buikkrampen van het lachen! !

  6. Femke
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Ik heb zo hard gelachen om je stukje, en het was net of het over mijn opa ging. Die kon er ook wat van en poep- en plashumor zijn in onze familie ook de bron van de slappe lach. Geweldig!

  7. Mira
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Geweldig hahaha en helaas een tikje herkenbaar 😉

  8. Jette
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHA IK MOEST ZO HARD LACHEN

  9. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    OMG hahaha! Een scheet laten in de lift met vreemde mensen precies op het moment dat je uitstapt… of een scheet laten en dan iemand anders heel vies aankijken hihi =P

  10. Maria
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahaha, ik lig dubbel van het lachen hier!

  11. Lieke
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Bah!

  12. Nienke
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Ik was niet in zo’n goede bui maar met het lezen van dit verhaal kon ik m’n lach niet inhouden!!
    Hilarisch! Je hebt m’n dag goed gemaakt!

  13. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahahaha angel je bent m’n held! (Ook die van mijn vriend trouwens, als ie weet dat er een stukje van jou online staat moet ik t altijd voorlezen en lacht ie net zo hard mee haha!). Ik ben echt precies hetzelfde, maak een poep of pies opmerking en je hebt me. Haha!

  14. ellen
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    jij bent echt hilarisch!

  15. Elise
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahahaha, zo te horen zijn wij met hetzelfde vpro gedachtengoed opgegroeid. Heb me kapot zitten lachen! Iedere vrijdag op weg naar huis moet ik mijn lach inhouden in een volle trein bij jouw verhalen, maar dit keer heb ik echt hardop zitten bulderen!

  16. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahahha!!!

    GEWELDIG!!

    Mooi weekend!

  17. Aylin
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahaha zoals gewoonlijk lig ik weer in een scheur. Leuk geschreven Angel! Het is alleen in de eerste zin niet ‘Akward’ maar ‘Awkward’ 🙂

  18. Annika
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahaha wat een prachtig verhaal weer! Ik geloof eigenlijk niet in de hemel enzo, maar ik hoop dat jouw opa dit verhaal op een of andere manier ook nog kan lezen! Geweldig!

  19. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Ik verheug me altijd op jouw verhalen. Je bent geweldig!

  20. fadime
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Mooi verhaal ik heb me opa nooit gekend alle twee toen ik geboren werd werd me app vijf dagen gelden dood gegaan maar wel een grappig he stuk angel

  21. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Geweldig begin van het weekend, dit verhaal!

  22. Caithlin
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    O mijn god. Alle collums van Angel zijn sowieso extreem grappig en leuk. Maar deze slaat echt alles! Ik heb huilend van het lachen over de eettafel gehangen. Het resultaat is mascara tot op mn kin! Bedankt!
    Ik ben benieuwd naar volgende week!

  23. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Heerlijk stukje weer tegen de vrijdagmiddagblues. Had zelf ook een scheetmomentje, bij een supersjieke dame. Ik belde bij haar aan (commissielid van eea) en ik moest wat vragen. Bekakt begint ze te vertellen. Midden in de zin laat ze toch n ruft. Ze begon uitgebreid te excuseren en ik had plaatsvervangende schaamte. Eenmaal in het trappenhuis heb ik staan gieren van de lach, ze heeft me erna altijd ontweken uit schaante, arm mens.

  24. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hilarisch!
    Jouw opa was een toffe opa!
    Zo hoort het ook , scheten laten doen we allemaal maar niemand komt ervoor uit dat we t doen.
    Boeiend!!!

  25. Rosanne
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Leuk, maar wel vol fouten:
    * akward ipv awkward
    * ging ipv (wij) gingen
    * volgens hij ipv mij of hem
    * ze komt ipv komt ze (en meer onlogische zinsconstructies)
    * mij kant ipv mijn kant
    * een weg baande ipv baanden, en omhoog moet hiertussen: zich een weg omhoog baanden
    * mij trui ipv mijn trui
    * dat toen ipv dan toen
    * vt/tt door elkaar
    * opa/Opa door elkaar, net als Mevrouw/mevrouw
    * interpunctie
    Dat leidt enorm af van het verhaal.

    • Saar
      8 maart 2014 / zaterdag, 8 maart 2014

      Haha hier zou je ook een leuke post over kunnen schrijven Angel 😉

    • Summer
      8 maart 2014 / zaterdag, 8 maart 2014

      Zijn die zogenaamde verbeteringen serieus? :’D Hier zou inderdaad een leuke post over geschreven kunnen worden!

      • Rosanne
        8 maart 2014 / zaterdag, 8 maart 2014

        Ze heeft het gister na mijn post aangepast maar verder niet gereageerd, vandaar dat het nu lijkt alsof ik dingen fout verbeter..
        Beetje jammer!

    • Vicky
      9 maart 2014 / zondag, 9 maart 2014

      Wauw, wat ben jij een zeikwijf zeg, iedereen maakt wel eens een spelfout.
      Just read the story and laugh !

      • Miekie
        9 maart 2014 / zondag, 9 maart 2014

        Ik vind haar helemaal geen zeikwijf. Taalfouten zijn slordig als je iets publiceert en Angel maakt nou eenmaal gewoon veel fouten. Is niet erg, menselijk, maar men mag daar best iets van zeggen zonder metteen aangevallen te worden.

  26. il0l0
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Angel, you made my day!! Ik zit hier in een verschrikkelijke grafstemming achter m’n bureau de laatste uurtjes af te tellen. Gaat inmiddels beter na deze geniale post! Mens wat laat je mij lachen elke keer weer! Ga ze zo lekker laten vliegen in de auto op weg naar huis… 😀

  27. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Om even in het thema te blijven, ik heb zowat in me broek gescheten van het lachen. IK KWAM NIET MEER BIJ !! Angel je bent altijd weer mijn redder in nood, als ik een bad day heb, lees ik jou’n stukje, en HUP weg bad day !

    HOU VAN JOU’N HUMOR !!!

  28. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    hahaha geweldig stukje, you made my day 😛

  29. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Je schrijft op zo’n leuke manier. Er staat een glimlach op mijn gezicht nu!
    x

  30. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahaha geniaal! Dit had ik net nodig om de saaie sleur van het schrijven van mijn scriptie even mee te verbreken. En ik en nu erg benieuwd geworden naar het verhaal dat je volgende week gaat delen.

  31. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    wat een geweldig verhaal ik ben nu wel heel erg benieuwt geworden naar je volgende verhaal 😛

  32. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Hahahaha geweldig! Mijn schoonmoeder had ook zo’n moment. Tijdens de avondvierdaagse wachten op haar kleinkinderen heeft ze de mensen letterlijk weggejaagd nadat ze even bewezen had dat ze totaal verrot is van binnen. Is nu jaren geleden en ze hebben het er nog over!!

    • Lianne
      7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

      Hahhahaha ik ga hier echt helemaal kapot van het lachen!! Eerst dan het verhaal van Angel en nu dat van jou! Hahaa

  33. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Wat een geweldige stuk weer, heb mij kapot gelachen!

  34. Feng
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    GENIAAAL VERHAALL!!!

  35. Britt
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Geweldig weer gewoon, super jouw verhalen!

  36. Marieke
    7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    hahahahahha gweldig

  37. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Haha jouw vocabulaire is echt enorm!

  38. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Haha Angel schrijft altijd geweldige en leuke artikels 🙂 Maakt me altijd meteen een stuk vrolijker !

  39. 7 maart 2014 / vrijdag, 7 maart 2014

    Geniaal verhaal! Mooi, maar ook wéér enorm grappig! Ik heb zelf nooit mijn opa gekend dus deze humor heb ik heulaas even gemist. Al hebben mijn vader en broertje goed hun best gedaan om mij niet uit huis te laten gaan zonder een scheten-trauma.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *