Door Nena – Ik heb helaas last van een aantal angsten die na al die jaren nog steeds aanwezig zijn. Aangezien het geen hele vreemde angsten zijn moeten er meer mensen last van hebben. Nou ben ik benieuwd hoe jij, indien je last hebt van een angst, daarmee omgaat? Vermijd je het gewoon zodra het kan? Of laat je je er niet door beperken en bikkel je even door!? Of heb je er een cursus voor gevolgd? En heeft dat geholpen? Ik wil mijn ervaringen graag met jullie delen in de hoop dat jullie er misschien iets aan hebben. Al ben ik niet in alles even heldhaftig hoor 😉
Acrofobie – Hoogtevrees
Al van kleins af aan heb ik last van hoogtevrees. Toen ik op turnen zat ben ik er mee gestopt, omdat ik niet meer op de balk en de ongelijke brug durfde. En toen ik op paardrijden zat ben ik er o.a. van af gegaan toen we overgingen naar die (super grote en hoge) paarden! Daar waar een ander kan genieten van een mooi uitzicht, krijg ik een raar misselijk gevoel in mijn buik. Indien je ook last van hoogtevrees hebt, herkennen jullie dan dat rare gevoel?
En ach, sommige dingen moet je gewoon meegemaakt hebben… Huilend of niet 😉 Hier zit ik heel stoer op een muurtje aan The Grand Canyon! (Niet iedereen weet dat het na dit muurtje nog een paar meter duurt voordat de afgrond begint…!)
Mijn oplossing voor hoogtevrees is: Vermijd hoogtes! Klinkt suf, maar dit werkt voor mij. Ik zie geen reden om er iets aan te doen, want ik ga gewoon geen Domtoren beklimmen, en al helemaal geen Walk of Faith bewandelen in China!
Bron: Walk of Faith, een route van 60 meter lang 1430 meter boven de grond.
Aviofobie – Vliegangst
Tsja, hoe ik hier aan gekomen ben? Geen idee! Misschien omdat ik als kind nooit met het vliegtuig gereisd heb? En dat mijn moeder zelfs nog steeds nooit gevlogen heeft? Mijn vader houdt er niet van, maar doet het af en toe wel. Ik probeer de laatste jaren steeds vaker een reisje te maken met het vliegtuig, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
Ik heb nu ongeveer 4 keer gevlogen en dat in 27 jaar tijd. Een keer naar Turkije, naar Griekenland, naar Italië en als laatste naar Amerika. Ik heb me op mijn reis naar Amerika 3 jaar voorbereid. Ik probeerde het steeds weer uit te stellen, maar uiteindelijk won m’n nieuwsgierigheid (en mijn wens) het van de angst. Ik moest toch een keer de stap wagen! Uiteindelijk heeft mijn vriend onze reis geboekt, waarna ik in tranen uitbarstte. Nu zouden we echt gaan! Uiteindelijk hebben we een top vakantie gehad! Een ervaring om nooit te vergeten. Mijn verslag kun je hier lezen. Ik ben nou eenmaal zo’n persoon die een hekel heeft aan beperkingen. Dus waarom zou ik mij laten beperken door mijn (vlieg)angst? Hoe erg die angst ook is? Of nog erger. Waarom zouden andere mensen daar ook last van moeten hebben (mijn vriend wilde altijd al naar Amerika en vroeg het elk jaar weer). Daar kan ik dus niet tegen. Ik moest en zou gaan (vliegen)!
Uitzicht vanuit ons vliegtuig.
Misschien denk je nu: “Als je angst zo erg is, dan was je nooit naar Amerika gegaan!” Dat is niet helemaal waar. Ik heb er een kleine training voor gevolgd (EMDR) en er van alles over gelezen. 1000 x de feiten opgezocht en wekelijks liet ik me vertellen dat vliegen de veiligste manier van transport is. Naarmate de vakantie naar Amerika dichterbij kwam had ik veel nachtmerries. Huilend van angst werd ik midden in de nacht wakker, waarop ik mijn vriend wakker brulde met de vraag: “Waarom doen mensen zichzelf dit aan!? Waarom zetten mensen hun leven op ‘t spel voor een vakantie? Waarom gaan mensen vliegen, alsof ‘t Russische roulette is!?” Vreselijk vond ik ‘t.
Ik was ook steeds bezig met de vraag hoe ik dan zou gaan vliegen? Zal ik gewoon alleen maar (sterke) drank bestellen en de vlucht in een roes beleven? Of zal ik zo’n pilletje halen bij de huisarts, dat ik er niet zo veel van mee krijg? Maar nee, m’n grootste angst was neerstorten. En wat nou als we zouden neerstorten en je hebt een kans op overleven? Dan wordt die kans alleen maar kleiner als ik gedronken heb of gedrogeerd ben?! Nee, alcohol of een pilletje zijn geen opties voor mij! Ik ging gewoon zoals (bijna) ieder ander, hooguit met wat minder slaap…
De vakantie leuk voorbereiden en eens zien wat we allemaal wilden bezichtigen, was helaas ook niet aan mij niet besteed. Dat deed mijn vriend. Zolang ik er niet mee bezig was, gingen we nog niet.. Totdat uiteindelijk het moment daar was!
Hoe erg was het nou echt? Tsja, best erg. De reis duurde zo’n 13 uur, maar gelukkig viel de ergste spanning na een uurtje weg. Ik was nog wel heel erg bezig met het aftellen van elke minuut. En ik volgde alles op het schermpje voor ons, bijvoorbeeld wanneer we over grote stukken water waren geweest, maar het ging wel steeds beter. Op een gegeven moment kwam er een nieuwe gedachte in me op: “Hé, als ik straks in Amerika ben… Dan moet ik ook weer terug! En wat nou als ik dan niet meer durf?!” Maar goed die gedachte stopte ik direct weer weg. Dat duurde tenslotte nog een paar weken… De terugreis was overigens minder erg. Ik moest niet huilen in ‘t vliegtuig, maar wel zodra we waren geland. Opgelucht dat we het toch maar geflikt EN overleefd hadden! Haha, ja dat gaf een kick! Zo erg zelfs, dat ik misschien wel weer een keer terug wil 🙂
Mijn plan is nu om wat vaker te vliegen, zodat mijn angst daardoor (hopelijk) zal afnemen.
Arachnofobie- Spinnenangst
Al mijn hele leven heb ik last van een spinnen angst. Hier ben ik helaas totaal niet van af. Ik durf er zelfs geen therapie voor te volgen en tijdens het zoeken naar bovenstaande afbeelding was ik door m’n sjaal aan het turen en kreeg ik zweethanden. Man, man, wat is dit een vervelende angst! En het erge is nog, je kunt die beestjes niet vermijden! Ze zitten overal en dan zijn ze niet op twee handen te tellen… Brrr… Daar moet ik maar niet te lang bij stilstaan.
Ik ben al bang voor onze achtpotige ‘vriendjes’ sinds ik nog maar een klein meisje was. Het enige dat ik kan bedenken is dat de oorzaak ligt bij een incident toen ik een jaar of 5 was. Ik moest naar het toilet en gilde naar m’n moeder dat ze snel moest komen, want… er zat een spin(netje) in de WC! Ach, zei m’n moeder. Wijs hem maar even aan. En zo gauw ik dat deed, draaide m’n moeder de deur dicht! Ze dacht dat ik me aanstelde en ze wilde me op deze manier laten zien dat het beestje echt niets deed (hij sleurde me niet in z’n hol) en dat ik gerust bij ‘m kon blijven zonder dat er iets gebeurde. Maar in plaats van dat dat werkte (tsja, hoe verzin je het?), of dat ik gilde, gaf ik geen kick. Ik gilde niet, huilde niet, deed niets. Na een korte tijd deed m’n moeder de deur weer open en trof daar een verstard meisje aan. Ik was bijna in trance. Verstijfd van angst. Ik moet sindsdien al helemaal niets meer van deze beestjes weten!! (Verder heb ik een hele goede jeugd gehad hoor! Laat dat even duidelijke zijn! En mijn moeder heeft zich nog altijd schuldig gevoeld over dit ene incident ;).)
Voor deze angst heb ik nog geen oplossing. Het allerergst vind ik die vieze dikke kruisspinnen! Met zo’n vies vet lijfje…. brrrr..kippenvel! En ben er zeker door beperkt, dus ik wil er van af! Nu ren ik naar de buren of ik bel mijn vriend overstuur. Ik heb hem zelfs een keer op z’n werk gebeld. Of hij per direct naar huis wilde komen om een hele grote (echt een hele grote) zwarte huisspin voor me weg te halen. Het rare is dat ik dan verstijf van angst en niet weg durf. Want straks kruipt hij weg en dan kunnen we hem niet meer vinden en dan WEET ik dat hij ergens moet zijn… Nou denk maar niet dat ik dan dat huis nog in ga als ik niet weet waar DE SPIN zich bevindt! Kortom, erg vervelend dus 🙁 Hier zoek ik nog een oplossing voor! Ik ben mezelf nu aan het trainen door hele kleine inimini-spinnetjes te verplaatsen naar buiten. Gewoon op een papiertje laten kruipen en buiten de deur zetten. (Want ook al is het zeer onvriendelijk zelfs met de stofzuiger durf ik ‘t niet! Ik ben dan bang dat hij eruit kruipt en bovendien moet hij dan door de slang (= dus door mijn handen heen) de stofzuigerzak in…). Die hele kleine inimini-spinnetjes zijn nu inmiddels 5mm groot. En een hooiwagen lukt ook nog wel.
Ik ben zeer benieuwd naar jullie ervaringen en tips! En of jullie een cursus of therapie hebben gevolgd om van de angst af te komen? Zo ja, heeft deze (iets) geholpen?
Liefs Nena
Twitter: @nenaburger
Instagram: @nenaburger
God wat naar is het zeg, ik weet er alles van grrr. Ik denk dat je heeeeel veel reacties hier op krijgt omdat iedereen wel iets heeft waar hij bang voor is en zich er misschien voor schaamd? of het er nooit over heeft?
Ik zelf heb een overgeeffobie gehad en daardoor straatvrees/fobie. Door naar een psycholoog te gaan weet ik hoe ik er mee om moet gaan (met paniekaanvallen). Vaak kun je niet de angst wegnemen maar wel leren hoe je om moet gaan met zo’n vervelende situatie. En vooral… ga de uitdaging aan met jezelf, net als jij hebt gedaan door te vliegen. Zelf durfde ik niet meer met de bus en trein te reizen, en later zelfs niet meer naar de supermarkt. Ik baalde hier zo van, huilen huilen! Ben toen een reis gaan boeken naar Indonesie en heb daar 3 maanden vrijwilligerswerk gaan doen met een vriendin. Ik zag er als een berg tegenop maar hierdoor MOEST ik wel en heb mezelf gedwongen om te reizen en overleven.
Ik herken de hoogtevrees wel. Ik vind het doodeng om op een hoge duikplank te staan of op het balkon van een hoog flatgebouw. De spinnenangst had ik vroeger ook, maar dan minder extreem. Ik ben er vanaf gekomen door een klein spinnetje over mn arm te laten kruipen en een steeds groter exemplaar te pakken. Een vriend van me heeft een vogelspin en die mag nu op mn hoofd zitten. Die vriend kent het gedrag van spinnen en weet dus wanneer het veilig is om zoiets te doen. Ik realiseer me wel dat het niet voor iedereen zo werkt. Je bent al op de goede weg door ze levend buiten te zetten. En ik vind het zo stoet dat je toch hebt gevlogen, ondanks je vliegangst!
Heb een beetje vliegangst en ben bang voor spinnen maar dat is bijna elk meisje haha
Ik heb dezelfde angsten als jou. Ik heb ontzettende hoogtevrees en zoek het dus ook niet op. Ik ben weleens in een reuzenrad geweest, maar daar had ik gigantische spijt van.
Vliegangst… Begin er niet over.. Het houdt mij tegen om verre reizen te maken hoe graag ik het ook wil. Ik word al misselijk aan de gedachte dat ik moet gaan vliegen. Ik heb veel schoonfamilie in het buitenland wonen, dus ik heb weleens gevlogen, maar dan ben ik de hele dag letterlijk ziek van de stress. De hele vliegreis probeer ik de stewardessen in de gaten te houden, want zodra ik paniek bij hun zie weet ik dat het mis is. Meestal gaan we dus ook met de auto op vakantie of naar de schoonfamilie toe. Liever een langere reis, dan te moeten gaan vliegen.
Spinnen… Brrr.. Ik heb je stuk daar over dus ook niet gelezen en de foto’s, daar word ik al spontaan misselijk van. Klein spinnetje, groot spinnetje, ik vind ze allemaal niets. Op tlc is een programma wat gaat over je angsten overwinnen, en daar was ook een aflevering bij die ging over spinnen.
Ik heb ook nog een andere angst, ik kan niet tegen alleen zijn in de nacht. Als ik alleen thuis ben, is in iedere ruimte een licht aan. Van de garage tt an de overloop. Mijn bed schuif ik voor de deur en dan kan ik ook slapen. Dit heb ik ook echt alleen maar als het donker is buiten.
Ben ook bang voor prikken, maar dat komt gewoon omdat ik een onwijze lage pijngrens heb. Ook weer van die dingen waar ik voor loop te stressen als ik weet dat ik naar de tandarts of dokter moet.
Ik denk echt dat je wel goed bezig bent met het ‘verslaan’ van de angsten. Het feit dat je zo’n lange vlucht naar Amerika heb gemaakt zegt al heel wat. Dat je jezelf nu ook traint met die kleine spinnetjes is ook heel goed!
Ik ben heel erg bang voor onweer. Ik weet niet hoe die angst is ontstaan, maar het is erg. Zodra het begint te rommelen buiten en er hier en daar een flits te zien is, word ik onrustig. Ik voel me simpel gezegd niet op mijn gemak. Wanneer het overdag onweert of ‘s avonds wanneer ik niet alleen ben en alle lichten aan zijn, dan blijft het bij het onrustige gevoel. Wanneer het nacht is en ik in bed lig is het een ander verhaal. Mijn hart gaat tekeer, mijn spieren spannen zich aan en ik begin te zweten. Ik ga ook altijd onder mijn dekens liggen en ik hou mijn oren dicht. Ik herinner mij een keer dat ik alleen thuis was en het buiten stormde. Het onweerde echt als een malle. Ik heb al die tijd liggen huilen als een klein kind 🙁
oh bah spinnen vind ik vreselijk! ze krijgen mij ook aan t gillen 😎
die glazen brug achtig iets lijkt me ook helemaal vreselijk! straks breekt t glas 😎
ik herken het allemaal! Vliegen ben ik ook heel bang voor, maar toch wil ik het wel een keer proberen. Want ik wil sowieso een keer naar het buitenland (Amerika ofzo)! maar die angst dat het vliegtuig dan neerstort, zit me gewoon dwars. En ik ben ook al mijn hele leven bang voor spinnen en ik weet dus ook niet hoe het komt. alle spinnen vind ik eng, maar die vieze zwarte al helemaal! soms droom ik zelfs dat er een spin boven mijn hoofd zweeft en daar word ik dan wakker van. Dan doe ik meteen de lamp aan en ga ik net zolang zoeken totdat ik zeker weet dat er geen spin zit. echt erg gewoon..en verder ben ik heel bang voor onweer, voor de donder vooral. als het ‘s nachts onweert, kan ik echt niet slapen
Ik ben dus echt extreem bang voor spinnen en andere vieze insecten.. Maar ook zul je mij nooit op een schip of boot vinden, daar ben ik ook te bang voor (thank you Titanic haha)
Voor iedereen met vliegangst die er vanaf willen komen, kijk eens op de website van Stichting Valk (www.valk.org). Dit is een stichting die zich richt op het overkomen van vliegangst. Ze hebben intensieve cursussen met een grote succesfactor, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Er zijn verschillende opties, van individuele sessies tot en met een gratis app. Veel succes voor iedereen, want het is geweldig om te mogen genieten van al het moois onze wereld heeft te bieden!
Ik ben echt bang voor de gekste dingen :’D De normaalste zijn nog spinnen, honden en kikkers. Spinnen en kikkers vind ik gewoon heel smerig, iemand heeft ooit een kikkertje in mijn boekentas gedaan, op weg naar de middelbare school, wat een horror! In het geval van honden moet ik ze vaak gewoon even leren kennen, maar zodra honden springen of happen (of ook maar met hun neus bij mijn hand in de buurt komen, brr), ben ik weg. Daarnaast heb ik ook een voetfobie en ben ik bang voor de zee. Voeten vind ik vies, zelfs als iemand mij een voetmassage wil geven of als een jongen in bed ineens zijn voeten tegen mijn benen/voeten legt (ahh, ik word hier ter plekke panisch :’D). Mijn angst voor de zee is makkelijk te verklaren, aangezien ik in Italië mee werd gezogen door de stroming en vervolgens bijna op de rotsen klapte en bijna verdronk. Ik ga tegenwoordig nog wel de zee in, maar maximaal tot mijn bovenbenen. Mijn laatste angst is de trein. Heel gek, maar ik hou gewoon niet van het harde geluid dat ze maken, of als ze ineens langsrazen of toeteren. Zelf woon ik in een klein dorp, dus op ons station is het geen ramp, maar grote stations als Amersfoort en Utrecht.. Oren dicht en sprintje naar de uitgang.
Om de lap tekst nog even langer te maken.. 😛 Ik vergat naalden. Piercings zetten is prima, maar inentingen, infuzen en bloedprikken. Pure horror. Maar daar dwing ik mezelf meestal doorheen, het is toch iets noodzakelijks.
Spinnen vind ik echt verschrikkelijk !
Ik weet nog goed dat ik een keer alleen thuis wat met m’n zus en er zo’n enorme dikke, vieze zwarte huisspin door de woonkamer kroop..
Ik ben huilend via de bank bovenop de bureau gaan staan en heb mama gebeld of ze heel snel naar huis wilde komen om die spin dood te doen..
Dat ging natuurlijk niet, dus toen heb ik mijn broer maar gebeld, die kon ook niet komen, ik heb zeker een kwartier op de bureau gestaan, en toen was ze nergens meer te zien, gruwelijk!
Of toen ik voor school verschillende soorten spinnen moest leren, we moesten zelf afbeeldingen opzoeken, en ik zat te gillen achter de pc 🙂
Vreselijk die achtpotige monsters!
Dat hoogtevrees verhaal is zo herkenbaar! Ik heb het ook, gelukkig niet zo erg als jij, ik durf nog op m’n paard te stappen :P.
Maar het heeft bij mij ook geleid tot vliegangst, maar toch is de drang om het te overwinnen ook erg groot. Ik vlieg als sinds kleins af aan (lees elk jaar naar Griekenland). maar op een of andere reden ben ik sinds een paar jaar bang. Nu had ik vorig jaar de kans om mee te gaan naar Ecuador (13-14 uur vliegen) en weigerde de angst me te laten meeslepen… Nou 3 slaappillen en een fles wijn later zat ik nog met m’n nagels in de stoel te stressen! (normaal lig ik echt nok out van een slaappil). Maar gelukkig twee vluchten zonder turbulentie dus ik dacht eroverheen te moeten zijn… nou nee hoor….. de angst is er nog steeds. Een paar maanden later vloog ik naar Londen en was nog steeds angstig! (dat is een vlucht van nog geen 30 minuten!!!) Angst is een gek ding!
Het enige dat ik kan zeggen is laat de angst je niet meeslepen en durf over je eigen grens heen te stappen! Ik deed het en werd beloont met een ervaring van m’n leven in Ecuador en een paar maanden later een bezoek aan de Olympische Spelen!!! al moet ik ook zeggen dat me wel rust geeft dat er nog geen volgend vliegtripje op de lijst staat!!!
Dat angstgevol ken ik 🙁 Ik heb dus ook angst van spinnen, hoe klein ze ook zijn. En in een vliegtuig? Dat vermijdt ik liever terwijl ik al zo vaak in een vliegtuig heb moeten zitten, omdat mijn ouders graag eens naar warme landen gaan. Ook heb ik ban g van onweer en harde knallen. Als er bommetjes zijn wordt ik gans bang voor die knallen. Over die angst begin ik overheen te komen, tegen onweer kan ik al ietsjes meer tegen, en van vuurwerk geluiden heb ik al geen schrik meer zolang ik binnen ben. Ik hoop dat jij van je angsten af komt! xx
Goed artikel.
Ik ben een klein beetje bang voor hoogtes, maar echt heel bang voor spinnen. Andere beesten vind ik niet snel eng, ook geen muizen etc., maar spinnen…..ik kan echt huilen van angst als er weer zo’n grote zwarte op de muur zit. Brrrr.
Ik heb dezelfde angsten als jij, maar ook nog voor kleine ruimten en voor (luid) lawaai. Maar de spinnenfobie is écht het ergst. Toen ik alleen thuis was met een mega grote spin, heb ik huilend iedereen opgebeld of ze ‘m kwamen vangen voor me, doodsbang was ik! Ben er niet trots op haha :’)
Ik ben best wel bevattelijk voor angsten!
Ik heb een extreme prikangst, helaas. Ik ga overgeven of val flauw, ik heb het gevoel dat ik stik, ik ga sterretjes zien en ga hyperventileren, ik heb het gevoel dat ik doodga van angst en ik wil dat ik niet besta. Dit is een samenvatting van wat er met me gebeurt als ik door een naald geprikt moet worden. De angst is zo groot dat ik er niet voor in therapie durf, want de enige therapie die hiervoor werkt is ‘exposure therapie’. Dan wordt je stukje bij beetje steeds meer blootgesteld aan je angst totdat je deze overwint. Bij prikangst therapie werk je toe naar uiteindelijk geprikt worden, en de angst is zo groot dat ik dat niet op kan brengen. Ik heb vorig jaar met mijn vriend een woning gekocht en voor onze levensverzekering moesten we een medisch onderzoek laten doen inclusief bloedprikken. Ik heb geweigerd door mijn angst. En nu zijn we dus daardoor veel lager verzekerd dan wat eigenlijk moet, en kunnen we in de problemen komen met het betalen van ons huis als een van ons iets overkomt. Dit alles door die prikangst. het beheerst dus echt mijn leven soms. Mocht ik ooit zwanger worden, of ziek worden, dan heb ik een GROOT probleem, want dan moet ik wel geprikt worden. het is een grote ellende, ik zou er zo graag vanaf willen, maar ik durf gewoon niet in therapie omdat ik dan met naalden geconfronteerd ga worden 🙁
Ik heb hetzelfde wat spinnen betreft.. geen idee waar het vandaan komt maar ik krijg helemaal de kriebels van die beesten. Net als jij Nena durf ik ook niet naar ze te kijken op foto’s ;). Films waar mega spinnen (Harry Potter, Lord of The Rings) in voorkomen moet ik m’n ogen voor dicht doen of de andere kant opkijken. Niemand snapt deze angst maar hij is wel heel vervelend, vooral bij dikke vieze kruisspinnen en dikke zwarte huisspinnen.. gatverdamme! Een grote zwarte huis spin durf ik ook echt niet weg te halen, ik verstijf gewoon. De vakantie van 3 jaar terug in een oude boerderij in Frankrijk was dan ook een hel.. ze zaten overal. Durfde de badkamers niet eens meer in omdat zo’n zwart monster boven de douche hing. En nog erger, ik ben wel eens van douche cabine op de camping geswitcht omdat ik er eentje in een hoekje naar me zag zitten loeren; met shampoo in m’n haar en handdoek om me heen gewoon naar een andere cabine gesprint. Bah! Wel blij om te weten dat ik niet de enigste bent =D
O en hoogtevrees helaas ook.. en daar kwam ik pas achter toen ik hoog in de boom hing in m’n tuigje in de Franse Alpen ;). Ik schaam me er nog steeds voor.
Tsja. Die spinnen (eigenlijk zo goed als alle insecten) komt me bekend voor. Maar nu ik op mezelf woon zal ik er toch echt zelf mee moeten dealen. Ik ga niet gillend mijn huisgenoten vragen om een spin plat te slaan want daar wil ik ze niet mee lastig vallen. Dus diep ademhalen, dik tijdschrift oprollen en gewoon niet bij nadenken!
Woow, echt hoe je je spinnenangst beschrijft en het verhaal erbij, zo voel ik me ook echt precies!
En zeker met die stofzuiger, ik moest lachen toen ik het las. Ik durf dat inderdaad ook niet, omdat ik bang ben dat ie door ‘n gaatje kruipt uit de buis en dan mij ‘pakt’ zegmaar.. Echt verschikkelijk! En ook dat ie daarna gewoon door de buis er weer uit kruipt en dan terug in huis gaat 🙁
Ik loop ook altijd verschrikkelijk hard te gillen dat iemand me moet REDDEN omdat er ergens een spin zit.. Dus ik begrijp je helemaal daarmee!
Wauw dus mijn angsten hebben nog best bijzondere namen; dat moet ik onthouden: acrofobie en arachnofobie. Hoogtes gaan nog wel, maar spinnen aaaaaah! Liefs Romy
Ik ben claustrofobisch. Heel vervelend, vooral op deze leeftijd. Ik durf de deur van de wc niet op slot te doen bij onbekende plaatsen. Als kind is het niet raar als ‘mama even voor de deur moet wachten’ maar nu heb ik toch de leeftijd bereikt dat dat heel raar is. Dus dan doe ik toch maar de deur op slot. En soms krijg ik dan een paniekaanval. Heel veel vervelend maar ik probeer me er toch maar overheen te zetten. Van die vieze kleine liften in oude gebouwen of parkeergarages ga ik ook echt niet in. Liever een kwarier traplopen dan in zon lift stappen.
Ik vind het zo ontzettend knap als mensen hun angsten proberen te overwinnen. Ik denk dat je het makkelijkst een angst overwint, door het gewoon te doen of door iets moois er aan vast te knopen zoals bij jou de USA vakantie waarvoor je moet vliegen.
Wauw, wat een artikel. Best confronterend zo, maar wel mooi eerlijk! Ik ben alleen bang voor ziekten. Dit klinkt heel logisch en rationeel, omdat iedereen bang voor ziekten is, maar ik ben een rasechte hypochonder en doorga periodes waarin ik ontzettend depressief ben, alleen maar thuis kan zitten en huilen en bang zijn en trillen, panieken zodra ik eventjes alleen ben, omdat ik me zo zeker voel van mijn dood. Echt stom.
Hoezo is iedereen bang voor ziekten? Ik niet hoor. Tuurlijk wil je liever gezond zijn maar ziekte hoort bij het leven. Kun je wel bang gaan zitten zijn, maar dat lijkt me niet iets wat iedereen doet hoor. Als ik zelf ziek ben, ben ik niet bang, en ik heb die reactie nooit gehad bij anderen die ziek waren. Ook niet als het terminaal was.
Wat ik hier een beetje lees, en bij veel mensen trouwens in de reacties, is dat veel mensen snel van angsten spreken. ik kan me bij veel wat ik hier lees voorstellen dat je zegt: liever niet. Maar zijn dat dan angsten, of gewoon dingen die je voorkeur niet hebben of klote zijn? Voor mijn gevoel maken mensen er snel angsten van. Maat misschien ben ik daar wel een beetje een lompe in 🙂 ik zou het in elk geval heel irritant vinden om constant angst te hebben. Als in bibereb, huilen, niet willen, niet kunnen en paniekaanvallen.
Okee, we hebben een ander idee bij het concept van ‘bang zijn’. Ik zie bang zijn voor ziektes als iets natuurlijks wat vrijwel iedereen heeft omdat (ernstige, uiteraard heb ik het niet over griepjes) ziektes onvoorspelbaar zijn, en ondanks ze bij het leven horen de mens nog steeds niet weet hoe ze in bedwang te houden.
Wat anderen voelen weten zij zelf trouwens -je kunt iets als angst ervaren zonder er constant onder te lijden, of zelfs zonder paniekaanvallen en dergelijken. Natuurlijk is dat irritant, maar daar kiest men niet zelf voor. Ik denk niet dat mensen zeggen angst voor iets te voelen zonder er serieus in te zijn!
Chill voor jou trouwens dat je niet bang bent voor terminale ziektes, dat zou ik ook wel heel graag willen. Ik verlies op dit moment een dierbare die veel te jong is en kan er echt niet mee dealen.
Ik heb al sinds mijn 15e een heftige angststoornis. Hier zal ik nooit meer vanaf komen, dus angsten zijn voor mij niks vreemds! 😉
Ik ben gelukkig van mijn emetofobie af.
Ik had het al van jongs af aan, maar het is pas erger geworden na een buikgriep. Ik durfde nergens meer naartoe en ook school en vriendinnen zag ik weinig. Het was best moeilijk en ook omdat mensen je niet begrijpen .Ik ben idd behandeld dmv EMDR, maar uiteindelijk moet je de angst toch zelf overwinnen. Het heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Het blijft lastig zo’ n fobie en zeker als je het aan mensen moet gaan uitleggen, want zij kunnen die intense angst van jou niet voelen
ik heb angst voor falen.. ja faalangst. en dat in combinatie met dat ik een pietje precies ben heeft dat veel beperkingen. ik ben heel bang dat ik wat fout doe.. zo erg dat ik me van tevoren me helemaal gek maak. vooral dus met presenteren. dan sta ik te trillen op mijn benen en kan ik alleen nog maar in huilen uitbarsten. niet fijn dus als ik voor de klas sta..
verder heb ik hier wel training voor gehad. maar de angst is er nog steeds. dat zou ook nooit weggaan.. jammer genoeg.
ook heb ik een angst voor ganzen en zwanen. toen ik klein was werd ik namelijk door een groep ganzen aangevallen toen ik aan het wandelen was. zwanen durf ik alleen te bekijken van een afstandje.. omdat ze zo vals kunnen zijn.
verder ben ik niet zo heel bang. beestjes enzo.. daar ben ik dus niet bang voor.
ah bah, zwanen.. ik ben een keer geslagen door een zwaan, geen pretje!
Ik heb ook een spinnenfobie vanaf kleins af aan, en misschien zou dat komen door m’n broer, hij keek vroeger heel vaak naar die thrillers en horrorfilms, en een deel daarvan ging ook over moordende spinnen :p Maar volgens mij is het voor elke insect hahahh , moet altijd mijn ouders erbij roepen als er een zilvervisje bijvoorbeeld over de muur kruipt, verder ben ik wat snel bijgelovig , als in , die horrorfilms. Ik kijk ze , ben niet extreem bang , maar later die dag en de dagen erna ben ik steeds bang dat het toch echt gaat gebeuren maar dan bij mij. Zoals toen ik the Grudge had gekeken dat ik niet eens meer m’n huis in durfde en alleen naar boven wou lopen , uit angst voor dat die vrouw naar mij toe kwam. Hahah , echt raar , heeft er iemand hier dit nog meer ? :p
Ik ben altijd al een dierenvriend geweest en ben gek op honden. Maar helaas durf ik nu niet in de buurt van grote honden te komen. Van de zomer ben ik aangevallen door de rottweiler van de buren toen ik hem aaide. Hij werd ineens agressief en beet een flinke wond in mijn buik waaraan ik een mega litteken heb overgehouden. Sindsdien vertrouw ik geen grote honden meer en ik zit er best wel mee, want ik ben gek op honden. Krijg het benauwd wanneer er een hond in de buurt is, terwijl ik vroeger met elke hond kon spelen al was het een grote pitbull..
Ook ik heb emetofobie en ben dus als de dood voor overgeven. Meeste mensen kijken me lachend aan als ik uitleg wat het is. Maar ik raak compleet in paniek als ik alleen al denk dat er iemand misselijk is. Ik check altijd van alles de datum, want als het over de houdbaarheidsdatum of zelfs de dag ervoor is, eet ik het niet meer, uit angst dat ik ziek word. Ik was als een achterlijke mijn handen en vermijd het om in het openbaar dingen zoals deurklinken of iets dergelijks aan te raken. Van een dagje pretpark kan ik niet genieten, want er is een kans dat mensen misselijk worden van attracties. Het zelfde geld voor uitgaan, soms gaat het hele periodes goed, maar soms kan ik ook weken niet uit doordat ik paniekerig ben.
Als er iemand ziek is in huis (ouders of broertje) ben ik bijna in staat mn spullen te pakken en weg te gaan. Zo bang ben ik om besmet te worden of geconfronteerd met overgeven.
Ik kan wel zeggen dat het mijn leven overheerst. Ik ben er eigenlijk elke dag wel mee bezig.
Hahaha de 3 dingen die jij opnoemt, zijn mijn grootste nachtmerries.
Ik ben 24 en heb 2 keer gevlogen in mijn leven, een keer toen ik 4 was en vorig jaar. Ik heb gehuild met het opstijgen, als een klein kind.
Ik dacht nu ga ik dood, nu ga ik dood. Dit heb ik 4 uur lang zitten denken.
Wat me wel opviel, ik had gedacht als ik eenmaal in Turkije zou zijn dat ik zeker op de helft van de vakantie me al druk zou gaan maken om de terugreis, maar dit was niet het geval. (wel heb ik wederom gejankt met het stijgen)
Ik weet ook zeker dat welke cursussen ik ook volg of hoeveel feiten ik ook lees of ervaringen ik van mensen hoor. Ik zal ALTIJD bang blijven om te vliegen (en voor spinnen en hoogtes)
Het gevoel wat mij bekruipt als ik een spin zie, kan ik niet eens uitleggen. Nu op dit moment krijg ik al kippenvel als ik denk aan de dikke grote robot achtige spin die ik zag tijdens een programma laatst.
Ik ga volgende maand indoor skydiven, dus ben benieuwd hoe ik het vind, mijn vriend wilt heel graag echt skydiven maar dit zal ik nooit van mijn leven doen. Ik snap ook niet waarom, of wat je er aan hebt. Ja, de kick!! Maar ik heb tijdens de hele zomer al genoeg adrenaline door mijn lijf stromen voor heel het jaar, als ik als een gek aan het rennen ben voor alle vliegende insecten.
ik ben ook ontzettend bang voor spinnen, echt vreselijke beesten. mijn vader moet ze altijd weghalen want ik durf er niet langs, net al wat jij zegt, straks kruipen ze weg en dan weet je helemaal niet meer waar hij zit. ik ben ook vreselijk bang voor vuur, met scheikunde kom ik niet in de buurt van branders en ik steek géén kaarsen en al helemáál geen lucifers aan. en ik heb claustrofobie, angst voor kleine ruimtes, wat niet handig is. ik durf eigenlijk zelfs de deur van de wc niet meer op slot te doen, omdat ik in italie in een restaurant ben getraumatiseerd als 8jarig meisje. ik zat op een wc, ik kon het lichtknopje niet vinden en mijn moeder was al terug naar het terras. en ik kreeg de deur niet open, ook al zat hij niet op slot. ik sprak geen woord italiaans en niemand hoorde me. gelukkig kwam m’n moeder kijken waar ik nou bleef.. sindsdien doe ik geen wcdeuren meer op slot als ik het niet vertrouw. tja, en claustrofobie is nu vooral niet zo handig aangezien ik 6 maart een MRI moet laten maken. 3 kwartier lang in een tunnel liggen… bahbah, wordt er nu al misselijk van.
vuurwerk, nog zoiets verschrikkelijks. en ik ben bang voor treinen. het klinkt heel dom maar ik durf geen trein in, verschrikkelijk omdat ik met mijn vader wel eens met de trein moet omdat hij niet in staat is auto te rijden. en ik word dan zo bang! ik weet niet eens zo goed waarvoor dan precies, maar het is niet te doen..
Zo toevallig, want ik heb ook last van al deze angsten! Mijn hoogtevrees blijft bestaan, het maakt niet uit op hoeveel hoge gebouwen ik ben geweest. Het gevoel komt iedere keer terug. Zodra ik naar beneden kijk, dan krijg ik zweethanden, knikkende knieën en een raar gevoel in mijn maag. Wat de spinnenfobie betreft: ik haat spinnen en ik durf zelf geen spinnen weg te halen buiten (ze zijn zo snel!!!). Als spinnen in mijn huis zitten, dan hebben ze echt dikke pech: ik zuig ze gewoon op met de stofzuiger! Ik laat de stofzuiger nog 5 seconden aan, zodat ik zeker weet dat ze weg zijn. Daarnaast ben ik geen fan om te rijden op de snelweg (met of zonder spits).
ik heb ook angsten voor hoogtes en spinnen. Laatst had ik geklommen in zo’n klimhal, en dta ging eigenlijk best goed, ik ben ongeveer na 4,5 meter afgehaakt, maar de vorige keer durfde ik niet eens 1,5 meter. Spinnen zuig ik meestal op, maar van die enorm grote harige, dikke vind ik gewoon te eng, krijg er echt bibbers van.
Wat vervelend zeg, dat mensen hier zo inmens last van kunnen hebben! 🙁
Ik heb zelf geen vliegangst, omdat ik nog nooit heb gevlogen haha. Dus ik weet totaal niet waar ik aan zou moeten denken, of wat me dan te wachten zou staan.
( Klopt gelijk af! You never know! )
En hoogtevrees heb ik zelf ‘gelukkig’ nog nooit gehad.
Ik ben een waaghals, en ga graag extreme activiteiten tegemoed.
Hoge plekken, griezelig hoge atracties NO PROBLEM! het geeft mij juist een enorme kick!
En spinnen … jaa , daar moet ik toegeven, ik ben ook als de dood voor spinnen.
Als het moet, dan haal ik ze weg. Maar als het even kan, laat ik het liever door een ander doen. 😉
Waar ik nou echt als de dood voor ben zijn.. Muizen!
Heel cliche, maar het is echt zo. Ik heb namenlijk met Slangen gewerkt, ( geweldig om te doen!! ) En daarbij moest ik wel eens een muis voeren.
Maar die beestjes zijn zo sneaky, zo snel, zo klein, zo .. brrr!!!
Nee, niks voor mij! En dat terwijl ik wel een hamstertje wil. 😛
Ik vind een hamstertje ook een heel stuk ‘liever’ op de een of andere manier.
Van bovenstaande angsten heb ik geen last gelukkig. Het is zelfs de andere kant; ik hou van hoogtes, spinnen zet ik altijd netjes buiten en ik vind vliegen geweldig.
Helaas heb ik wel last van een sociale fobie. Ik hou mij teveel bezig met wat anderen van mij vinden en laat ( veel minder dan vroeger gelukkig) dit mij beinvloeden in hoe ik mij presenteer en uit. Ik belemmer mijzelf om mijzelf te zijn en doe mijzelf daar goed mee tekort. Maar elke dag leer ik bij en ik laat mij er niet door belemmeren. Sinds een paar weken heb ik hier ook cognitieve therapie voor om het proces wat sneller te laten verlopen.
Extreme hoogtevrees maar niet met achtbanen en vliegen, het is puur de angst om te vallen bij mij. Diepwatervrees dankzij een haaienfobie, die ik waarschijnlijk heb door die oude interpolisreclame.dat het glas breekt! Maar ik zet me er zo goed als t lukt overheen 🙂
Oh spinnen echt mijn grootste horror. Precies als jij. Ik ga ook echt niet op zo’n cursus, maar probeer tegenwoordig wel van die superkleintjes dood te slaan en als dat lukt voel ik me echt een overwinnaar!
En hoogtevrees, maar dat is makkelijk te voorkomen 🙂
Ik vind het ook moeilijk om mensen te vertrouwen; veroorzaakt door slechte (beginnende) relaties met jongens; vreemdganger, erachter komen dat ik als ‘tussendoortje’ of 2e keuze werd gebruikt. Ik heb nu een erg lieve vriend die me er erg mee heeft geholpen, maar af en toe komt alles weer naar boven waardoor ik heel raar reageer op dingen, en ik achteraf ook totaal niet begrijp waarom ik zo moeilijk deed 🙁
Knap van je dat je ondanks dat je het ontzettend eng vond toch in het vliegtuig bent gestapt voor je vakantie in Amerika!! 🙂
Ik heb last van claustrofobie; vooral als ik op een plek moet slapen waar het plafond erg laag is (we hadden vroeger een boot met erg krappe slaapplekken en toen had ik bijna elke nacht nachtmerries waarbij ik ook echt, in m’n slaap, weg probeerde te komen, het plafond weg probeerde te duwen en schreeuwde dat ik er niet uit kon komen. De ene keer was het omdat ik droomde dat de boot in brand stond, andere keren omdat ik droomde dat het plafond steeds verder naar beneden kwam; ik kon in ieder geval nooit ontsnappen). Verder kan ik er ook niet tegen als het super druk is in de trein, en iedereen opgepropt staat; ik ben al een paar keer bijna flauwgevallen daardoor, gelukkig voel ik dat inmiddels wel aankomen en kon ik altijd op een trappetje zitten omdat er aardige mensen waren die voor me aan de kant gingen. Maar ik heb er ook last van in drukke winkels enzo; dan moet ik echt zo snel mogelijk naar buiten om bij te komen.
Verder ben ik ook bang voor naalden, ik moest een paar jaar lang 1 keer per jaar bloed laten prikken (meerdere buisjes), de eerste keer vond ik het allemaal prima, maar later deed iemand niet bepaald voorzichtig met het verwisselen van de buisjes, sindsdien was ik zó bang dat ik elke keer bijna flauw viel en bijna moest overgeven. Als het dan eindelijk klaar was werd ik naar een kamertje met een bed waar ik op kon liggen om bij te komen, wat al snel een half uur duurde.
En verder kan ik absoluut niet tegen enge films, wat voor soort dan ook.
Vliegangst heb ik ook gehad, ik was van te voren en tijdens de reis altijd zo nerveus, dat ik ervoor en tijdens de reis altijd aan het overgeven was. Vooral het opstijgen,turbulentie en dalen, de druk die je dan in je buik krijgt, vreselijk. Maar in de loop der jaren ben ik vaker gaan vliegen en probeerde ik me van te voren rustig te houden en ben ik over mijn angst heen gekomen en vind ik het nu super leuk om te vliegen. Ben gewoon spontaan over m’n angst heen. En spinnen, daar ben ik ook bang voor. Eigenlijk elke insect wel. Ik moet ze niet in m’n buurt hebben of ik sla er op los haha! Daar heb ik nog niks op kunnen vinden om daar overheen te komen. ;-p
Angsten ik heb heel veel angsten, levensangst, mensenangst, verlatingsangst, faalangst en angst voor politieagenten.
Bang dat het leven in de toekomst veel minder aan mijn verwachtingen voldoet dan gedacht.
Bang voor mensen, mensen met diepe geheimen, Mensen met een dubbel karakter die je nog niet kent.
Bang dat de mensen waarom ik geef er niet zullen zijn. De angst dat ik er dan alleen voor sta en nergens anders heb om heen te gaan. Ik heb ook een verschrikkelijk hekel om alleen thuis te zijn.
Bang dat ik ga falen in mijn leven en dat de doelen en dromen te ver weg liggen dan dat ik ooit zal komen.
De laatste is echt vanaf mijn 4 a 5e levensjaar al en nu nog, mijn hart gaat te keer, kniën knikken en ik begin zowat te huilen.
Hadden een keer een auto ongeluk en een vrouwelijke agente kwam mij helemaal gerust stellen, van rustig het komt goed. Later toen ik normaal kon reageren zei ik, dank u wel voor de steun, maar ik heb een hele grote angst voor agenten.
Ik weet ze zijn ook gewoon mensen, maar het is zo moeilijk voor me.
Zo herkenbaar, de spinnenangst. Ik heb een mega zolder met vanalles, oa bokszak. In de winter wil ik wel, maar zomer? Brrrr….
Ik ben vooral heel erg bang voor achtbanen (zal wel iets met de hoogte te maken hebben)…. en clowns. BAH! Eigenlijk alles wat zo geschminkt/verkleed is dat het onherkenbaar is, moet ik niets van hebben.
Ik denk dat ik niet echt van die vreselijke angsten heb. Hoewel ik het ook niet zo geweldig prettig vind als je op zo’n hele hoge toren staat. En verdrinken lijkt mij ook heel eng, het idee dat je geen adem meer kunt krijgen, bedoel ik.
En vuur. Dat is wel echt erg met mij… Ik had vroeger nachtmerries dat ik achterin de tuin stond en dat er allemaal mensen met brandende lucifers uit de bosjes kwamen. Dat heb ik best vaak gehad en ik was er ook erg bang voor. Ik durfde nooit te kijken als iemand een kaars aanstak. Ik vind het nu nog wel eng als mensen met vuur spelen, maar ik durf wel naar kaarsen te kijken 😉 vuurwerk aansteken vind ik nog wel verschrikkelijk
Erg vervelend he zulke angsten. Ikzelf kamp met Emetofobie. Een hele irritante en achterlijke angst. Als ik mensen hierover vertel zeggen ze; ah stel je niet zo aan, overgeven is iets natuurlijks. Ik durf niet over te geven, ben erg bang om ziek te worden, ben als de dood dat iemand anders moet overgeven en ben constant bezig met het checken van de datums van mijn voedsel zodat ik er niet ziek van kan worden. Ik kan niet tegen het geluid en krijg het gevoel dat ik stik. Er was een periode dat ik helemaal niet uit durfte te gaan (uitgaan = kotsende mensen zien), niet naar pretparken durfde, niet uit eten etc. Sinds ik EMDR heb gehad wordt het steeds minder! Het heeft mij zo goed geholpen, ik ben er nog niet 100% van af, maar ik kan zeker weer met een gerust hart ergens lekker eten en stappen met mijn vriendinnen! EMDR it issss.
Zo herkenbaar! En de angst voor de angst.. Het lijkt zo stom maar wat een *** gevoel! Angst voor vliegen heb ik niet, wel voor het onbekende, vakantie? Ik moet er niet aan denken! Dus tsja, emetofobie, agorafobie en een gegeneraliseerde angststoornis. Het maakt het leven er niet makkelijker op..
Maar we gaan door, nu 2 dagen per week in therapie, ik ben op de helft qua tijd maar heb nog een lange weg te gaan.
Ik heb geen angsten, al vlieg ik echt niet graag en probeer ik dit ook te vermijden, maar dan vooral voor het milieu. Tegen de spinnenangst kan je misschien opzoeken waar spinnen allemaal goed voor zijn? Ze houden die rotvliegen en muggen uit je kamer/huis, zodat je weer een betere nacht hebt 🙂 als ik daaraan denk, zijn de spinnen mijn beste vriendjes. al zal ik ze niet snel oppakken ofzo.
Hoogtevrees heb ik ook, maar vind de uitzichten vaak toch te mooi om achter te blijven haha, maar over zo’n Walk of Faith zie je mij ook niet gaan 😉 Vliegen vind ik juist heerlijk en als het kan het liefst ieder jaar! Verder heb ik wel een kleine angst voor vuur… was als klein meisje al hartstikke bang dat er vuur uit zou breken.