Zo nu en dan plaats ik een persoonlijk verhaal van een Beautylab bezoeker. Vandaag is het de beurt aan Myrthe, een jonge meid met een ziekte die nooit over zal gaan.
Ik ben Myrthe en ik ben 21 jaar, ik woon nu nog thuis maar ben druk op zoek naar een eigen appartement. Ik werk als woonbegeleidster in de zorg. Ik lees graag, ben veel met vriendinnen en vrienden, vind het leuk om te koken, ik schrijf graag en ben eigenlijk altijd wel druk in de weer met van 'alles en nog wat'. Mensen die mij persoonlijk kennen zullen me omschrijven als een vrolijke, spontane 'giechel'. Mijn motto is dan ook: ‘een dag niet gelachen is een dag niet geleefd’. Ik ben een optimistisch mens en zie aan alle dingen wel een positieve kant en er valt in mijn ogen altijd wel iets te lachen. Een gewoon, vrolijk en ‘normaal meisje’ zal je denken.
Toch is er iets wat bij mij hoort en niet echt ‘normaal’ is en wat ik (helaas) mijn hele leven mee moeten dragen. Ik heb een botziekte: epifysaire dysplasie (I know, een hele mond vol). Een ziekte die in elk bot van mijn lijf zit en met name in mijn gewrichten. De ziekte zorgt voor veel pijn en slijtage. De slijtage zorgt er voor dat mijn gewrichten kunnen ‘vergroeien’ waardoor de kans groot is dat mijn gewrichten later vervangen moeten worden door kunstgewrichten.
Doordat ik al verschillende keren geopereerd ben en het zeker is dat ik nog vaak geopereerd zal worden heeft dit een logisch gevolg: littekens. Iets dat mij vroeger veel onzekerheid gaf. Ik voelde me altijd erg schuldig en heel erg oppervlakkig wanneer ik dit dacht of zei, maar het ergste aan mijn botziekte vond ik de littekens die ik ervan kreeg.
Zo ben ik drie keer aan mijn linkerarm geopereerd en heb ik 6 maanden lang met een hele stellage rondgelopen. Het gekke is, de pijn maakte me niet eens zo veel uit, want ik kan wel tegen een stootje. Maar het feit dat iedereen naar me keek, me nastaarde en nawees deed me veel pijn. Aan de ene kant begreep ik het heel goed: het leek alsof ik mijn Mekano doos leeg had gegooid en een prachtig kunstwerk rondom mijn arm had gebouwd. Maar aan de andere kant kon ik er soms erg boos om worden. Het liefst wilde ik kwaad roepen “kun je het zien?!”. Iets wat ik nooit gedaan heb, ik durfde het niet en ik kon het de mensen ook niet kwalijk nemen, ik zou misschien het zelfde gedaan hebben wanneer ik iemand met zo’n ding zag rondlopen.
In die 6 maanden voelde ik me ‘lelijk’, kleding paste ik niet meer, ik kon niet meer door de mouwen heen, dus werden er speciale shirtjes en jasjes gemaakt. Allemaal erg lief, maar eerlijk is eerlijk: het zag er niet uit. Het leek alsof ik in een soort zakken rond liep.Ook had ik geen zin om tijd aan m’n uiterlijk te besteden. “Wat maakt het uit”? dacht ik. “Ook al maak ik mezelf op, doe ik mijn haar leuk, heb ik de prachtigste sieraden aan, iedereen kijkt toch wel naar dat stomme ding”.
Aan de ene kant voel ik me echt een zeikerd, nu ik dit allemaal zo typ. Want waar hebben we het over? Er zijn mensen die in een rolstoel zitten. Mensen die blind zijn. Sommige mensen kunnen alleen maar op bed liggen. Ik voel me schuldig dat ik er vroeger zo over kon ‘zeuren’. Aan de andere kant vindt ik het belangrijk om dit te schrijven: ik kijk nu namelijk heel anders naar mijn littekens, naar mijn toekomst en ik sta heel anders in het leven dan toen. Ik hoop dat ik jullie kan inspireren.
Tegenwoordig is het schoonheidsbeeld een strak lijntje, een egale huid en het liefst een zo smal en klein figuurtje. Het feit is: ik heb dit niet en zal dit nooit krijgen. Mijn botten zijn erg breed, ik heb littekens en dus ook geen egale huid. Vroeger vond ik dit vreselijk, ik heb drie zomers geen shirtjes aan gedaan omdat je dan mijn onderarm zag. Ik liep altijd met vestjes rond. Al was het 40 graden, liep iedereen te puffen en te zweten: Myrthe liep met bedekte armen en viel van de hitte zowat neer. Allemaal zodat niemand mijn littekens kon zien. Nu is het heel anders. Als het warm wordt of de zon schijnt doe ik net als iedereen een zomers shirtje of jurkje aan.
Lieve meiden, ik denk dat er veel meiden rondlopen die niet blij zijn met hun uiterlijk of een ziekte hebben die ervoor zorgt dat het ook hun uiterlijk ‘aantast’. Misschien dat je net als ik littekens hebt waar je je voor schaamt, misschien heb je erge huidproblemen zoals acne of heb je een oneffen huid waar je niet blij mee bent, misschien dat je door een bepaalde ziekte problemen met je gewicht hebt, of dat je er nu eenmaal voor je gevoel ‘anders’ uitziet. Kortom: misschien ben je soms erg onzeker over jezelf. Ik kan dit goed begrijpen, maar ik hoop dat je op een dag anders naar jezelf en naar je lijf kijkt. Want de waarheid is: je bent mooi en goed zoals je bent.
Wanneer iemand nu naar mijn arm of littekens vraagt dan kan ik op de één of andere gekke manier bijna ‘trots’ op ze zijn. Natuurlijk zal ik ze nooit mooi gaan vinden, maar ze horen nu eenmaal bij me, ik kan er niets aan doen of aan veranderen. Of ik het nu leuk vind of niet, ze zijn er.
Wat ik probeer te zeggen tegen jullie: wanneer je geen egale of strakke huid hebt, dan maakt je dit niet lelijk. Je bent net zo mooi als ieder ander. Delen van je lichaam die je misschien minder mooi vindt hoef je niet te verstoppen: laat ze maar gewoon zien! Het is ten slotte een deel van je lichaam! Waarom zou je je armen of benen verbergen? En wanneer je je ergens onzeker over voelt, probeer dan niet in een hoekje te kruipen, net als dat ik deed. Dat heeft geen zin: je voelt je er alleen maar onzekerder en vervelender door.
Als je onzeker bent over een bepaald deel van je lijf, gezicht of huid, zorg er dan voor dat mensen niet eens de tijd hebben om er naar te kijken. Zorg juist dat je haar prachtig zit, maak je leuk op, doe je leukste kleding aan en probeer je zo min mogelijk te focussen op dat gene waar je je onzeker over voelt of je druk om maakt. En weet je, ieder mens heeft iets waar hij of zij zich voor schaamt, ieder mens zou wel iets aan zichzelf willen veranderen. Niemand is perfect en dat is prima. Je bent wie je bent en je bent goed zoals je bent!
Nu, vandaag de dag, kijk ik heel anders naar mijn botziekte. Ik denk en pieker niet meer over de littekens, maar denk na over mijn toekomst en ga verstandiger om met mijn lichaam. High heels staan misschien ontzettend mooi, maar voor mij is het niet slim om hele dagen op hoge hakken te lopen. Als ik uit eten ga dan haal ik natuurlijk mijn pumps uit de kast, maar voor de rest loop ik gewoon op m’n gympies. Ook pak ik meer m’n rust en denk ik meer na over mijn dagindeling. Als ik met vriendinnen ga stappen dan zorg ik dat ik rond 2 uur op bed lig en dat ik goed slaap en kan uitslapen en de volgende dag mijn rust pak. Wanneer ik moe ben of pijn heb dan luister ik naar mijn lichaam. Vroeger ging ik eigenwijs door en viel ik ’s avonds soms huilend in m’n bed. Dat komt nu gelukkig niet meer voor.
Ik kijk nu naar de ‘belangrijkere’ zaken. Ik denk niet meer na hoe ik een litteken kan voorkomen of kan verbergen, maar ik denk er nu aan hoe ik de pijn of een volgende operatie kan voorkomen of uitstellen. Natuurlijk komt het vaak genoeg voor dat ik pijn heb, maar ik probeer hier zo min mogelijk bij stil te staan. Als je iets mankeert aan je gezondheid: negeer dit dan niet, zorg goed voor jezelf en praat er over! Stop het niet weg. En leef wel gewoon door! Geniet van het leven, van vrienden, van familie en lachen is gezond, dus vergeet niet te lachen. Lach veel en lach elke dag!
Ik ben nu erg gelukkig en kan met trots zeggen dat ik blij ben met mijn lichaam. Ik hoop dat jullie dat ook kunnen zeggen over jezelf! Ik hoop dat als je in de spiegel kijkt dat je tevreden bent. Misschien dat je op dit moment niet kunt zeggen dat je jezelf mooi vindt. Misschien dat dit (onterecht) door niemand tegen je gezegd wordt. Misschien dat je, je zelfs lelijk voelt. Misschien dat je jezelf niet mooi kan of durft te noemen. Maar lieve jij, dan zeg ik het nu tegen jou: Je bent prachtig!
Veel liefs,
Myrthe
Erg goed en mooi geschreven Myrthe, ik kan mij voorstellen dat littekens en imperfecties jezelf erg onzeker kan maken. Vorig jaar mocht ik van Serena hier mijn verhaal doen.
Uiteindelijk moeten en mogen we met ons zelf leven zoals we zijn en je bent al erg ver gekomen. Het is vervelend wanneer je om je heen kijkt en een ander lijkt gezond te zijn, energie voor tien en met een super lichaam rondhuppelt, wanneer je door dat alles heen kan kijken en je op je eigen focused wordt alles langzaam weer een beetje lichter.
Ik vind je een super knappe meid en vind het ontzettend tof dat jij hier je verhaal doet.
lfs Tam
Heftig verhaal, erg mooi verteld! Veel sterkte en vooral nog veel plezier Myrthe! Er zijn inderdaad belangrijkere zaken dan een puist op je kin of een bad hair day. We zouden allemaal blij moeten zijn met een gezond lichaam, ook al is het niet perfect!
Wau<w sterk verhaal! Love your spirit Myrthe!
Wat heftig. Ik krijg er een kriebel over mijn hele lichaam van. Blijf zo sterk als je nu bent!
wauw! mooi verhaal!
en je hebt inderdaad helemaal gelijk!
succes verder met alles, de operaties enz
x
Misschien ben ik vreemd maar ik vind littekens prachtig. Zowel als verhaal, en esthetisch. Dapper van je dat je je verhaal doet, je bent een powervrouw!
Haha het is voor het eerst dat ik iemand hoor zeggen dat ze littekens mooi vind!
Ik heb wel vaak dat mensen mijn littekens cool of stoer vinden, maar het is nou niet dat ik dan denk ‘hee bedankt, dat laat me een stuk beter voelen!’, als je snapt wat ik bedoel 😉
Wel fijn om te weten dat er dus in ieder geval mensen zijn die littekens niet alleen maar vies vinden en ze raar uit vinden zien
Dit vind ik echt een goed en realistisch verhaal! Ik ben nooit zo van de “be happy smile be positive” boodschappen omdat ik het onrealistisch vind, maar dit inspireert me wèl!
Wat een geweldige instelling heb je Myrthe! Heel bijzonder, voor iemand met toch wel een hele serieuze ziekte. Ik vind het logisch dat je je zo onzeker voelde met je littekens, en daarom des te knapper dat je er nu gewoon niets van aantrekt en gewoon in je zomerjurkje naar buiten gaat. Heel erg fijn dat je nu zo ver bent! En natuurlijk dat je bewust omgaat met je ziekte 🙂
Ik heb zelf een ‘ritssluiting’ op mijn been, maar die verberg ik eigenlijk nooit bewust.. Krijg soms wel reacties maar ja! Ik hoorde trouwens laatst ook iets leuks: een jongen met allemaal littekens (van een operatie geloof ik) vertelde elke keer dat iemand ernaar vroeg een wild en spectaculair verhaal over surfen in de oceaan en dat hij werd aangevallen door haaien, om daarna het ‘saaie’ antwoord van “ik heb een operatie gehad” te geven. Vond ik ook wel een leuke!!
Marilyn heeft gelijk. En jij bent hartstikke mooi.
Top! Ik heb ook een oneffenhuid, heb waarschijnlijk reuma en kans op vroege rugvergroeing. Ik sta dan ook elke dag op met pijn. ( ik laat t niet op papier zetten omdat er toch niets aan te doen is, alleen krijg ik minder snel een baan. Ik ken mijn eigen grenzen. Niemand heeft over mij te zeggen wat ik wel en niet mag door een mogelijke aandoening. )
Voel me daardoor ook nog wel ns onzeker en niet fijn in mijn vel.
Huid met striae, pukkels, allergische reacties, een buikje en altijd pijn. Ja gelukkig word ik er niet van, maar t gaat nooit over.
Ik ben blij geworden door dit verhaal omdat ik denk ik net in de fase ervoor zit. Ik voel me nog niet altijd zo, maar ben hard op weg om t te accepteren. En ben blij dat er meer mensen zijn.
Wow, je kan erg goed sgrijven… O.o
Wat een heftig verhaal zeg!
Super knap gewoon dat je het hier op beautylab
hebt verteld!
Mooi verhaal zeg!
Zelf heb ik veel last gehad van acne, wat veel littekens heeft achtergelaten, en dat is iets waar ik me elke dag nog aan erger.
Maar wat ik eigenlijk altijd “vergeet”, is dat ik zelf iets ernstigs aan mijn heupen heb, namelijk heupdysplasie. Hieraan ben ik toen ik klein was vaak aan geopereerd, wat als gevolg heeft dat ik met 2 enorme littekens op mijn heupen, en nog eens 2 schuin boven de heupbotten. Maar op de een of andere manier merk ik het zelf niet meer, en kijkt er gelukkig ook niemand naar. Ik hockey nu op hoog niveau, iets waarvan de artsen dachten dat het nooit zou kunnen gebeuren. Aangezien ik 15 ben is de kans dat er nog een operatie komt helaas wel redelijk groot.
Hee dat heb ik ook, jij hebt hierboven ook op mij gereageerd nietwaar? Ben jij geopereerd toen je nog jong was? Wanneer dan? Sorry ik ben gewoon heel nieuwsgierig omdat er weinig mensen zijn die hetzelfde hebben, dus ook weinig die je vragen erover kan stellen. Wat hebben ze toen bij jou gedaan?
Wat een heftig verhaal! Wat kan je leuk schrijven zeg
Prachtig artikel; schoonheid is heel iets anders dan aan het ideaalbeeld voldoen. Het is pas echt geweldig als je accepteert wie je bent en uit durft te stralen dat je daar trots op bent!
Respect Myrthe!
Wat een mooi en inspirerend stukje!
Heftig, je blijft er wel erg positief onder, heel knap! Ik zou er echt niet aan moeten denken… Knap van je dat je nog steeds zo blij ben met alles! En sterkte met alle operaties en dergelijke!
Echt heel erg goed geschreven allemaal & ik wens je er heel erg veel succes mee verder. Je ziet er echt heel mooi en vrolijk uit. (:
Respect.
Inspirerend verhaal. Bewijst nog maar eens dat er niets zo belangrijk is als je gezondheid.
Wauw, heftig verhaal!
Maar, zeker een motivatie boost.
Fijn dat je je lichaam kan accepteren, en dat je ondanks alles een vrolijke kijk hebt!
Trouwens, wat ben jij prachtig zeg. Vooral je ogen, wauw !
Wauw goed geschreven, en bij dat stukje over die ”stellage” heb ik echt hard gelachen! <3
En ze heeft helemaal gelijk, geniet van je leven, en je bent prachtig (:
Heftig verhaal, knap dat je het deelt dat is weer een stukje acceptatie.
Je bent een mooie meid en ik wens je veel geluk toe.
Liefs Lindy
Ontzettend mooi geschreven! Diep respect dat je er zo goed mee om gaat!
Super veel respect voor dit verhaal!
Myrthe: Je bent prachtig!
Wat een inspirerend verhaal 🙂
Heel goed en mooi artikel! Ik wens je nog heel veel succes in je verdere leven, je verdient het!
Wauw! Wat een verhaal zeg, ben er gewoon een beetje stil van.
Zoals ‘Lotje’ ookal zegt, echt een reality check!
Heftig! Knap dat je dit artikel schrijft meid!
wat een mooi verhaal .
ik was heel erg ontroerd door.
en het raakte me wel.
en ik vind myrthe een hele stoere meid.
wil haar heel veel sterkte wensen.
maar ook heel veel plezier met haar vriendinnen en vrienden wensen.
Respect voor jou Myrthe!!
Je bent een prachtige vrouw! Ik hoop dat je inderdaad goed met de pijn om kont gaan en operaties uit kan stellen of zelfs voorkomen… Sterkte!
Met of zonder littekens je bent een super mooi meisje!!
Ik heb respect voor je dat je met je ziekte toch werkt en van het leven geniet.
Door mijn opleiding zie ik veel (jonge) mensen die met minder helemaal niks meer doen.
Zonde van je leven vind ik dat.
Zelf heb ik een litteken op mijn keel zitten.
De artsen dachten vorig jaar dat ik lymfeklier kanker had.
Was gelukkig niet zo maar moest wel mijn lymfeklieren in de borstholte laten verwijderen.
En dat gebeurd dus via het kuiltje in je keel.
Gek genoeg staren mensen nooit naar me.
Bij mij komen ze het direct vragen en ik zit ook onder de tattoos.
En mensen zitten juist heel vaak aan me en vragen me de oren van het hoofd.
Ik zal er zeker wel erg aaibaar uitzien of zo hahaha.
Heftig verhaal. Sterktee !
Ik kreeg serieus tranen in mijn ogen!
Echt heel mooi geschreven. De boodschap komt echt binnen.
Same here.
Ik ook 🙂
ik vind ‘t een mooi stuk tekst, heel eerlijk en inspirerend en echt lief dat je mij en alle andere lezers ook laat inzien dat je blij met jezelf mag zijn. Ik had ‘t even nodig en voel me echt een stukje beter nu. Dus thanks 🙂
Misschien een tip, maar de oogcreme van Louis Widmer, is eigenlijk ontworpen om littekens sterk te verminderen tot bijna volledig te laten vervagen…
Met zo’n artikel wordt je wel met beide benen op de grond gezet! Het vervelende vind ik dat het maar even blijft hangen, want volgende week ben ik het weer kwijt. Daarom vind ik het zeer goed dat Serene deze artikels plaatst! Dank je wel Myrthe, dank je wel Serena.
🙂
Wow, echt heftig! Serena echt goed van je dat je deze verhalen laat horen op je blog! Erg inspirerende meid is dit zeg! Respect!
Wat een herkenbaar verhaal voor mij! Ik heb zelf heupdysplasie en ben daar nog geen drie weken geleden voor onder het mes geweest. Het gevolg is dat ik nu in een rolstoel zit en binnenshuis met een looprekje rondwandel, maar het enige waar ik me druk om kan maken zijn de littekens. Mn wonden zijn nu net aan het genezen en ik ben s de dood dat ik enorme littekens eraan overhou, die ik zeker in de zomer niet kan verstoppen…
Ook het te veel doen en s avonds huilend in slaap vallen herken ik; als ik iets in mn hoofd haal, moet en zal het ook gebeuren, ondanks de pijn.. Ik vind je verhaal erg herkenbaar en ik vind het goed dat Beautylab zulke digen plaatst, thumbs up! 🙂
Een klein vraagje, weet iemand goede (en het liefst betaalbare) littekencreme?
Xxx
Biodermal heeft littekencreme, het is wel een kleine tube.
Heb je daar ervaring mee? Weet je of die werkt? Ik ga maar eens kijken!
Ik vond niet dat mijn littekens erdoor weggingen, maar ze werden wel soepeler. Misschien kan je ook langs de huidtherapeut gaan, die kunnen je volgens mij helpen met de littekens. Succes!
Dankjewel, ik ga maar eens kijken want m’n littekens voelen ook hard!
Cocosolie van de tuinen en veel sterkte gewenst.
Dankjewel! Werkt dat? Ik ga kijken haha!
Wow dit is echt zo toevallig, ik heb nog nooit eerder van iemand gehoord dat hij/zij ook heupdysplasie heeft! Is dit je eerste operatie of heb je er al meer gehad? En hoe oud ben je? En ik ken helaas geen goede littekencreme..
Heb jij dat ook dan? Wordt je er ook voor behandeld? Nee het zijn zoo weinig mensen die dat hebben! Hoe lang weet je al dat je dat hebt?
Dit was mijn eerste operatie, ik krijg er nog maar een meer, om de pinnen eruit te halen. Maar dat komt omdat mijn chirurg nogal vooruitstrevend is, hij vond dat het wel mogelijk was om beide benen in een keer te doen, en anderen vinden dat niet altijd mogelijk!
Ik ben zelf 18 jaar en jij?
xx
Jaa ik ben inderdaad degene van het comment hier ergens onder, ik zag het toevallig staan toen ik even snel door de comments scrollde!
Ik word er zelf op dit moment niet echt voor behandeld, alleen af en toe langs het ziekenhuis als ik last heb, zo heb ik vorig jaar bij hockey bijvoorbeeld heel erg mijn heup verdraaid. Bij mij werd het het al vrij snel na mijn geboorte ontdekt, bij jou? En heb jij lang in het ziekenhuis moeten liggen? Want ik heb heel vaak een aantal maanden achter elkaar in het ziekenhuis moeten liggen, ook wel eens bijv 4 maanden lang met mijn benen omhoog, en ik heb gipsbroeken en spalken enz tussen mijn benen gehad, maar het zou kunnen dat ik dit had omdat ik toen nog heel klein was.
Ik ben geloof ik 8x geopereerd, dus 4x aan beide benen als het goed is.
En ik ben nu 15, dus mijn operaties zijn al wel weer een tijdje geleden.
Heel “leuk” (niet helemaal de goede term..) om eens van iemand anders te horen dat ze hetzelfde heeft!
En in welk ziekenhuis wordt jij behandeld?
Haha sorry voor de vragen, ben alleen erg geintresseerd!
Xx
haha ja ik ook, daarom zag ik het!
Oke, ik heb ook vanaf m’n kindertijd eigenlijk alleen controles gehad, met ieder jaar rontchenfoto’s en ik heb ook een keer een ctscan gehad, maar verder was het altijd afwachten. Bij mij werd het pas ontdekt toen ik een kleutertje was, toen het al te laat was om er iets aan te doen. De GGD heeft bij mij gigantische fouten gemaakt, waardoor het pas erkend werd, toen er niets meer aan gedaan kon worden. Ik heb dus ook nooit een gipsbroekje oid aangehad. Wow dat is rot zeg, dat is lang omhoog liggen enzo..
Zo dat is vaak geopereerd, wat deden ze dan als ik vragen mag? Want bij mij wouden ze juist nooit iets doen omdat ik in de groei was..
Ja ik vind het ook “leuk” (ik weet ook inderdaad geen betere term) om te horen van iemand die het ook heeft, omdat het niet zo vaak voorkomt! Ik ken uit de plaats war ik kom, toevallig ook maar 1 ander meisje die het heeft.
Ik word behandeld in veldhoven, het maxima medisch centrum! En jij?
Maakt niet uit hoor, ik ben zelf ook nieuwsgierig. Ik had alleen even weinig tijd om te reageren afgelopen week haha. Dan denk je dat je stil moet zitten, mag je 3x per dag oefeningen doen (en niet zo weinig ook niet.. Ik heb er 350 op een dag :’) Ik word helemaal afgebeuld haha!)
xxxx
Bio-oil (oranje flesje) bij oa de kruidvat te koop!
Dit heb ik ook, ik kon hierdoor lange tijd niet zo intensief kunnen sporten als ik eerst deed en ben nu 10 kilo aangekomen. Heb tot nu toe alleen een operatie in mijn kindertijd gehad en veeel fysiotherapie. Ik hoop dat je van je litteken af komt! En @Pien, heel veel kinderen worden geboren met zwakke heupen, alleen de meeste hebben geluk dat het weer goed komt in de groeispurt. Wij niet dus 😉 maar er lopen waarschijnlijk heel veel mensen rond met deze afwijking.
Jaa inderdaad, wij hebben net even pech haha. Hoe oud ben jij nu? En blijkbaar kan jij gelukkig ook intensief sporten nu, fijn! Welke sporten doe je?
En wanneer werd jij geopereerd? X
Oh sorry ik geloof dat ik je verkeerd begrepen had, gaat het sporten nu juist wel of niet goed?
Ik heb juist nooit intensief kunnen sporten, van m’n ene uurtje dansen in de week kon ik met gemak 2 dagen mank lopen van de pijn.. Wel fijn dat je zo veel iig kan! Wat voor operatie heb jij gehad in je kindertijd dan, als ik vragen mag?
heel veel sterkte toegewenst! Ik heb zelf ook heupdysplasie en ontkom waarschijnlijk ook niet aan het mes… Ik hoop dat je goed herstelt!
Liefs, Floor
Sterkte alvast ermee!
Bedankt! Jij ook nog!
Veel sterkte meid, ik vind het echt heel knap van je hoe je er mee omgaat. Ik heb zelf ook 1 ziekte waar ik nooit meer van af kom gelukkig is die wat minder heftig als jou ziekte ik heb namelijk diabetes, en daardoor heb ik ook nog eens een allergie gekregen, ik ben allergisch geworden voor granen en tarwe.
Meid je kan het zet hem op!
Wauw, een erg heftig verhaal, knap dat je het zo verteld. Heel veel sterkte verder 🙂
Heel goed dat je dit verhaal hebt gedeeld!
Je littekens zijn het bewijs dat je sterker bent dan je ziekte.
Ik vind het knap van je dat je er nu niet meer mee zit, kan me voorstellen dat het toch een enorme inpakt heeft in je leven.
Ik kan me goed voorstellen dat je je littekens en die stellage vroeger verschrikkelijk vond! Ik was zelf ook erg onzeker en had er niet aan moeten denken dat er ook nog bij te hebben. Ik ben heel blij voor je dat er een omslag is gekomen en je nu tevreden kan zijn met je lichaam! Een mooi en inspirerend verhaal 🙂
Jeetje, wat heftig, ik heb echt respect voor haar. Dit mooie verhaal inspireert me echt. Elke dag word ik weer geconfronteerd met het feit dat ik niet gezond ben en mezelf kapot maak. Soms denk ik echt dafuq waar ben ik mee bezig en wil ik dol graag genezen. Dat is ook echt mijn grootste droom, maar ik blijf maar angstig. Dankjewel sweetheart voordit mooie artikel, het geeft me echt een motivatie boost! <3
Hoi,
Ik heb net je blog even doorgelezen en ik wil je heel veel sterkte wensen in je gevecht. Ik hoop dat je kunt accepteren dat je goed bent zoals je bent, je kunt het meid :).
When there’s nothing else left to say, there’s always still one word. Respect. Ontzettend veel respect voor je, meisje! Voor je manier van denken, en voor het hiervan overbrengen op anderen. Bedankt 🙂
wow wat en mooi en insprerend verhaal. respect voor de manier hoe jij in leven staat. En ik vind je ook nog eens prachtig op de foto`s. Jammer dat je leven in het teken staat van deze ziekte maar zo mooi hoe je er mee om gaat. suc6 met alles wat je gaat doen in de toekomst.
Heftig!! Ik wens je alle sucses toe met alles 😉 xxx
Wat een heftig verhaal! Dit is echt een reality check, mensen moeten het meer waarderen dat ze gezond zijn, en inderdaad meer kijken naar de belangrijkere zaken in plaats van een puistje of pluizig haar. Ik vind het echt super goed van je dat je nu gewoon blij bent met je lichaam, super knap!
Je hebt helemaal gelijk! Soms maak ik mij druk om dingen als een puistje of wat extra gewicht, maar dit doet me helemaal beseffen dat dat niet zo erg is. Het belangrijkste is gezond zijn en je goed voelen! Ik vind het dan ook erg knap dat Myrthe ondanks haar ziekte, toch positief in het leven staat en zich goed in haar vel voelt! Daar kunnen we veel van leren.
Helemaal eens met jou, Lotje! Zo dacht ik er precies over toen ik het verhaal af had!
Helemaal mee eens, er zijn belangrijkere dingen in de wereld dan een simpel mankement aan je uiterlijk. Soms heb je even een wake-up call als deze nodig 🙂 Hopelijk heeft dit artikel veel mensen geholpen hierbij (en bij optimistischer zijn!)