In het verleden heb ik wel eens geschreven over mijn internetverslaving, of in elk geval de angst om een internetverslaafde te worden. Ik ben als blogger zo goed als 24/7 online en daarom neem ik altijd een aantal voorzorgsmaatregelen om in sociale situaties niet de hele tijd aan mijn telefoon vastgeplakt te zijn. Zo laat ik mijn telefoon wel eens expres in mijn tas of jaszak zitten, zodat ik er niet de hele tijd op kan kijken, of spreek ik met mezelf af dat ik pas iets op mijn telefoon kan gaan doen als het absoluut noodzakelijk is, zoals het opzoeken…
Als blogger ben ik om de seconde benieuwd of er nieuwe comments zijn op mijn blog, of er nieuwe tweets naar me zijn verzonden, of er vragen worden gesteld via de de comments van YouTube, Instagram en Facebook en of ik meer likes en followers heb gekregen. Het is een soort obsessie of verslaving danwel automatisme geworden om het hele riedeltje af te gaan en het vervolgens nog eens vijf keer over te doen. Ik probeer in gezelschap niet mijn telefoon te pakken, want als ik het eenmaal doe dan is er geen ontkomen meer aan: het ding lijkt wel…
Vriendin Angel schrijft eens in de zoveel tijd een leuke column hier op Beautylab en vandaag wil ze het met jullie hebben over haar compleet gezonde verslaving: schoenen. Ik denk dat ik verslaafd ben. Aan schoenen. Niet uniek. Niet spannend. Maar soms wel zorgwekkend. Een klein beetje maar. Cognacbruin, chocoladebruin, hak van 10 cm, hak van 10,5 cm… voor een man niet te onderscheiden, maar voor mij een wereld van verschil. Als kind zag ik het al, beter een vette kop haar dan een paar slechte schoenen. Inmiddels heb een aardig pensioenfonds opgebouwd: mijn schoenencollectie. Ik ga nog net geen…
