Door Angel – Allemaal goed opletten want ik ga je een belangrijke levensles geven. Helemaal gratis. Mocht je kies afbreken, laat hem dan zo snel mogelijk fixen. Dat was ‘m. Got it? Goed onthouden en doorgeven aan je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zodat dit geheim van generatie op generatie doorgegeven kan worden en nooit en te nimmer verloren gaat.
Twee jaar geleden (jawel, je leest het goed. Twee volle jaren geleden) zat ik fluitend in de auto op weg naar Parijs. Ik keek in de rommelige opbergruimte van mijn dashboard en zag tussen de kauwgompjes, zonnebrillen en telefoonkabeltjes iets eetbaars liggen. “Hmm… een aangevreten koekje van vorig jaar kerst. Die gaat er wel in.’’ En zo zat ik het volgende moment op mijn eigen kies te kauwen. Gek genoeg deed het geen pijn. Ook de dagen, weken en maanden erna niet. En dat was jammer want om die reden ben ik twee jaar door het leven gegaan met een afgebroken holle kies die als kliko fungeerde voor de restjes biefstuk, roerei, cocktail, kip piri piri en ga zo maar door. Twee jaar lang ging dat prima tot ik vorige week schreeuwend en jankend wakker werd van de pijn in mijn… hele hoofd. Zelfs mijn haar deed pijn. Ik had nog maar één laatste wens. Mijn hardloopschoenen aantrekken, naar buiten vliegen en zo hard mogelijk met mijn kop tegen een betonnen muur aanrennen.
Een uur later lag ik in de tandartsstoel die me vertelde dat ik naast een kaakontsteking ook een keelontsteking had en dat de ontsteking niet alleen op de röntgenfoto maar ook aan de binnenkant van mijn mond al te zien was. Lekker! Dat was precies een week geleden op vrijdag en de vrijdagochtend is altijd stressen want dan moet mijn stuk voor Beautylab geschreven worden. ‘’Nu onmiddellijk naar de kaakchirurg? Om de kies eruit te laten slopen? Ik zou niets liever willen maar dat kan helaas niet. Ik heb een deadline. Ik ga maandagmorgen wel. Tot die tijd schakel ik mijn goede vriend Ibuprofen in.”
Goed, we hebben een crisissituatie. Het ding met crisissituaties is dat je ze niet even in de ijskast kan leggen om de boel eens rustig te overzien. Een gedegen plan van aanpak maken, is er niet bij. Hoe dan ook, linksom of rechtsom, je komt er niet onderuit. Dus wat doe je dan als rasoptimist?
“Hi Sereen, met mij. Zin om maandagmorgen zeven uur je bed uit te komen om gezellig wat tanden te laten trekken?’’
‘’Tuurlijk! Zeg maar waar ik moet zijn. Ik ben er.’’
En daar heb je je magische woord. Vriendinnen. Met je bestie maak je van elk rampscenario een feestje.
Bevallen van een achtling? Vriendinnen.
Een tros aambeien laten verwijderen? Vriendinnen.
Nierstenen laten vergruizen zonder verdoving? Vriendinnen.
Ze stapt in en zoals altijd beginnen we direct elkaars oren vol te tetteren. Over de kies wordt met geen woord gerept, dat ben ik alweer vergeten. Ondertussen rijd ik op de automatische piloot bij het stadscentrum in. Zodra mijn hersenen registeren dat Serena in de buurt is, sturen mijn handen ons automatisch naar een winkelgebied of een horecagelegenheid.
“Oh nee, we moesten naar het ziekenhuis!”
Als ik niet veel later in de executiestoel lig, dekt de assistent mijn hoofd, hals en borst af met operatiedoeken. Alleen mijn mond is nog zichtbaar en ik krijg het gevoel dat ze per ongeluk een open hersenoperatie op de verkeerde patiënt gaan uitvoeren. De assistent is, schat ik, eind vijftig en heeft een gezellig en vriendelijk gezicht. Ik besluit dat ze Truus heet.
De kaakchirurg drukt op het knopje die de stoel mechanisch laat zakken. Ineens voel ik mijn oksels prikken en realiseer me dat ik vergeten ben mezelf dicht te schroeien met deo. Wat als ik tijdens het trekken ineens enorm begin te zweten? Zo erg dat het zweet er in liters onder hoge druk uit spuit en de kaakchirurg en Truus flauwvallen van de stank en ik daar lig daar maar met een halve gereedschapskist aan mijn lip… wat dan?! Ik spring uit de stoel, de chirurg deinst geschrokken achterover en ziet mij naar mijn tas rennen. Serena en Truus kijken alsof ze water zien branden maar zeggen niets.
“Zo, even de boel opfrissen want ik ga ontzettend zweten. Niet zo prettig voor u.”
“Spring je nu uit de stoel op om…?” De chirurg maakt zijn zin niet af.
Serena zag kennelijk dat ik op het punt stond om mezelf van pure ellende door een raam te gooien.
“Mag ik erbij blijven?”
“Nee, alleen bij de verdoving. Daarna mag je weer plaatsnemen in de wachtruimte.”
“Maar ze heeft me juist meegenomen om haar hand vast te houden.”
“Nee.”
De prikken waren een eitje en de kaakchirurg verdween om na een paar minuten weer terug te komen op het moment dat mijn mond in hogere sferen was. Ik vraag me altijd af wat zo’n man dan doet in die paar minuten. Ze verdwijnen altijd om als een musicalster pas weer op het podium te verschijnen als de hoofdact uitgevoerd moet worden. Zou hij zich even terugtrekken in een meditatieruimte om zich voor te bereiden op de kaakoperatie? Of zou hij gewoon nog ontzettend moeten schijten omdat hij daar thuis geen tijd meer voor had?
Terwijl ik weer toegedekt lag en de verdoving zijn werking deed, kwam er een andere assistent binnen.
“Wat een leuk afdelingsetentje hadden we gisteren hè?’’ begon Truus tegen de assistent.
“Nou, heel gezellig.’’ antwoordde de assistent.
Truus boog voorover om me onder mijn afdekzeil aan te kunnen kijken.
“We hadden gisteren een leuk afdelingsetentje. Het was heel gezellig.”
Uhm… ja. Dat hoorde ik je toch net zeggen? Maar dat maakt niet uit, Truus. Je probeert me gerust te stellen door wat tegen me te babbelen en dat vind ik lief.
Truus tilde haar hoofd op en keek de assistent weer aan.
“En de toetjes waren ook zo lekker, vind je niet?”
“Nou, heerlijk’’, zei de assistent zuchtend.
Kiekeboe! Daar was Truus weer, gluren onder mijn operatiekleed.
“En de toetjes waren ook zo lekker!”
Zou ze zou echt denken dat ik haar alleen maar kan horen als ze haar woord tot mij richt?
“Jammer alleen dat afdeling M3 er niet bij was, hè?”
“Nou, heel jammer. Doei.” En weg was de assistent.
“Wel jammer dat M3 er niet bij was” zei ik tegen Truus.
De deur ging open en daar was de kaakchirurg weer. Hij zag er een stuk vriendelijker uit. Ik hield het erop dat hij schijtend had zitten mediteren.
“Zo, ik ben binnen. Het feest kan beginnen.”
Ik hoorde wat geritsel en zag door de spleetjes van mijn ogen dat Truus zich weer onder mijn afdekzeil had gewurmd. Laat me raden…
“Zo, de kaakchirurg is binnen. Het feest kan beginnen!” zei ze enthousiast.
De kaakchirurg was royaal geweest met zijn verdovingen en aangezien in half verlamd met een mond vol gereedschap lag, kon ik op de volgende zinnen, die ik liever niet had gehoord, niet reageren.
“Ik ga de kies nu eerst in stukken breken met deze tang.”
“De wortels zitten te diep dus ik ga nu de kies in stukken zagen met deze boor. Niet schrikken en niet plotseling opstaan.”
“Ik ga nu de wortels eruit wrikken.”
Geen monoloog waar je graag naar luistert. En zeker geen twee keer. Truus gooide ook hier weer alles in de repeat.
Eerlijk is eerlijk, de hele voorstelling duurde nog geen vijf minuten en het was vrijwel pijnloos. En als je dan met een gehavend hoofd terug loopt naar de wachtkamer, is er niets fijner dan daar het mooie, lieve, prettige gezicht van je bestie te zien die geduldig heeft zitten wachten.
“Hoe was het eendje?”
“Heerlijk! Ik kan het je van harte aanbevelen. Zo, zullen we ergens lekker gaan lunchen?”
Nog geen drie minuten laten stonden we voor het ziekenhuis alweer steun te zoeken bij een lantaarnpaal van het lachen. Op de een of andere manier gebeurt er altijd wel iets waardoor we onze broeken vol stralen. En zo maak je van een stresssituatie toch nog een leuk uitje. Met de juiste vriendin is het leven een makkie.
Liefs,
Angel
Facebook: The Beauty Bakery
Twitter: @thebeautybakery
Instagram: @thebeautybakery
Website: TheBeautyBakery.nl
Hahahah echt hilarisch en uh ik zal je levensles onthouden hoor ;D
Hahaha wat een leuk verhaal weer!
Ik HOU van jouw blogposts, Angel!
Awww zo herkenbare verhaal. Ik heb ook twee jaar rondgelopen met een gebroken kies (in de lengte), waardoor er elke keer wat van mijn eten in bleef haken ( wat ik offcourse snel weer schoonmaakte). Had al twee jaar een verwijzing naar de kaakchirurg liggen, maar weigerde mijn kies op te geven. Helaas kreeg ik op werk spontaan een enorme pijn in mijn kaak, trekkend tot aan mijn oor en oog … bijna jankend van de pijn! Niets hielp. Omdat ik in een ziekenhuis werkte belde ik maar de polikliniek kaakchirurgie of ze mij aub konden helpen, wonderbaarlijk kon ik binnen een uur terecht!! En wat was dat een verlossing zeg ….
Weer een geweldig verhaal! Jullie boffen maar met zo een vriendschap! Wees er zuinig op
Heel leuk verhaal, en ook heel leuk geschreven!
Denk dat ik maar eens een afspraakje ga maken voor mijn holle kies. Brrrr.
Je vraagt je af wat de kaakchirurg tussen de verdoving zetten en het opereren gedaan heeft? Waarschijnlijk een brief dicteren over de vorige patiënt. Die kans is heel groot. Ik werk voor o.a. kaakchirurgen en die dicteren tussen de patiënten en ingrepen door de brieven.
Hopelijk heb je niet teveel last gehad na het verwijderen van je kies? Na het verwijderen van mijn verstandskiezen heb ik er een week bij gelopen als Martha hamster.
Hahahaha! Wat een geniaal verhaal zeg!
Ik heb me kapot gelachen, Angel volgensmij ben jij in een vorig leven caberetiere geweest ofzo. Alsjeblieft schrijf nog heel veel meer van dit soort geweldige stukjes!
Je hebt een betere kies ervaring dan ik heb gehad. Ik brak ook een stukje van mijn kies af en deze is meteen opgevuld bij de tandarts. Helaas bleek er in de tussentijd een ontsteking onder de kies te zijn gekomen. Halfjaar later naar de kaakchirug, die samen met mijn 2 verstandskiezen mijn ontsteking ook uit de wortelpunt haalde. Helemaal prima, totdat ik een halfjaar later op controle moest. Het moest opnieuw, de verdoving werkte helaas niet zo goed en het hechten voelde nog het minst prettig aan! Ondertussen zijn we al drie dagen verder en voelt mijn kin nog steeds verdoofd omdat mijn zenuw nu geïrriteerd is (ofzoiets). Achja, gelukkig komt het allemaal goed. Toch blijft de kaakchirug niet mijn grootste vriend, en ze zien er ook nog eens allemaal hetzelfde uit (lang en grijs).
Hahaha! Hoe je het schrijft ook… ^^
Boris de ziekenhuiskittie!!!!
Ken jij Boris?
Iedere zichzelf respecterende Hilversummer hoort Boris te kennen ^^. Zo’n lief beestje!
Hij heeft zelfs zijn eigen FB pagina 😉
https://nl-nl.facebook.com/ZiekenhuiskatTergooi
Wat een heerlijk artikel weer Angel. Dat je van zoiets brrrrr nog iets lolligs kunt maken ;).
Oohh! Echt geweldig de verhalen van Angel!!
wat kan ik altijd om jouw stukken lachen en vaak lees ik ze ook aan mn vriend voor die ik dan vanuit een andere kamer hoor lachen..
ik hoop dat je een beetje goed ervan af ben gekomen en dat t mooi zal genezen.
toen ik ooit is bij de kaakchirurg een kies liet trekken, zag ik er daarna uit als een blauw paarse hamster. om nog maar te zwijgen over de ontsteking die zich daarna in mn mond vormde waardoor de zwelling alleen maar erger werd.. ik ga echt nooit meer naar die kaakchirurg.
heerlijk weer een stukje te lezen van je Angel.
en zo zie je maar weer dat de kaakchirurg ook best gezellig kan zijn.
je schrijft trouwens echt geweldig, zit iedere week weer af te wachten wat voor verhaal je nu weer met ons wilt delen (:
x
Oow, wat herkenbaar! Ik heb 1,5 week een verstandkies weg laten snijden (laten snijden ja, hij zat nog onder mijn tandvlees, maar was gaan ontsteken) en toen ging ze me ook vertellen dat ze de kies in stukjes moest boren en ging wrikken en trekken. Vreselijk!
Hoe is het verder gegaan? Geen last gehad de dagen erna?
Geen centje pijn!
Oh wat fijn,! ik ben 3 weken ziek ervan geweest, met gevolg dat ik nog maar 43 kg. Woog… Wat een hel was dat.
Wat leuk geschreven! En een goede vriendin is altijd fijn. Hoop niet dat je na de verdoving veel last heb gehad..
hahaha geweldig dit!
Supergrappig verteld Angel, ik had al e.e.a. van Serena gehoord, maar de boodschap achter dit verhaal is nog veel mooier. Zó fijn dat jullie er voor elkaar zijn !.
Dat is lief, Rita! Onze moeders hebben toch maar een stel leuke kinderen op de wereld gezet die nu veel aan elkaar hebben. Dank daarvoor 😀
Wat een geweldig stuk weer!
Ach lieefie toch, wat heb je dit weer leuk geschreven, heb weer moeten lachen. Ja, die kaak chirgurg heeft sowieso schijtend zitten mediteren. Gelukkig ben je er nu van af!
Hahaha. Heeeeerlijk artikel. Moet je toch eens wat meer mee gaan doen; het schrijven dan. Lekker herkenbaar ook.
Haha oh, herkenbaar! Ik heb hetzelfde gehad, al had ik maar ‘een jaartje’ gewacht. Deed inderdaad geen pijn, niks aan de hand. Gelukkig geen kaakontsteking erbij, want de jaarlijkse controle kwam er weer aan en blijkbaar was ik er dus nog op tijd bij haha.
Hahaha even hilarisch weer Angel. Blijft super om te lezen!
Hahahahhaah mijn god wat is het lachen met jou! Hier op het saaie kantoor zit ik gniffelend achter mijn beeldscherm weggedoken om dit stuk door te lezen. You just made my day!
Geweldig stuk!! Ik lig helemaal dubbel.
Oh die laatste is geweldig 😀 The piss in my pants 😀
hahahaha donders grappig, afgezien van de situatie…
heb gelukkig nog nooit iets in mn mond kapot gehad of een gaatje gehad oid, en ik hoop dit ook nog lanngggg te kunnen blijven volhouden!
Hahahaha wat ben je toch ook een droogkloot hé!
Heerlijk geschreven, gelezen met een big smile tussen het studeren door..
Liefs
Hahahaha, wat een grappig stuk, en ook heel lief eigenlijk 🙂
Enorm geestig en lekker over de top weer. Zo geinig die stukken van jou!
Zo’n ervaring heb ik ook gehad. De behandeling zelf valt wel mee, maar daarna! Ik heb een week ontzettende pijn gehad.
Haha wat leuk geschreven weer, en dat je 2 jaar met een afgebroken kies hebt gelopen joh! Ik heb het nog nooit gehad dus ik kan me het ook niet voorstellen maar wel fijn dat je zo snel geholpen kon worden nadat je zo’n erge pijn had.
jij hebt meer geluk dan ik, mijn tandarts is zoooo lomp op zn zachts gezegd..vorige week lekker 3 puiten gehad , hij zet zo de spuit in mijnnonstekende tandvlees d8 ff dat ik nokkie ging, en voor die spuit elke x zijn instrumenten laten vallen op mn tanden , zo leuk dat ik a.s week weer kan langskomen vor een wortelkanaal behandeling ahaha… wish me luck
Leuk artikel!
ik hou hou hou HOU van je artikelen!! ze maken mijn dag helemaal goed! xoxo
Haha wauw petje af. Ik ben echt als de dood voor de tandarts en kaakchirurg. Me vriend moet mee anders ga ik niet hahaha..
Zooo wat weer een ervaring meid, but you did it en je hebt het ook nog overleefd, natuurlijk te danken aan Truus! haha
Fijn weekend!! 🙂 Xx uit friesland
Hahaa wat een verhaal. Dit is ook wel een van mijn nachtmerries, naar de kaakchirurg brrrr liever niet. Thank god voor de bff
Wauw wat een te gek verhaal! Ik heb zó hard moeten lachen dat ik er morgen spierpijn van ga krijgen in mijn buik. Je schrijfstijl is echt geweldig. Fijn dat het zo snel achter de rug was en super dat jullie zo’n mooie vriendschappen hebben dat je alles met elkaar kunt delen. Lieefs
hahaha! Je schrijft zo super leuk!
Goh! Dapper! Ik ben doodsbang van de tandarts, laat staan de kaakchirurg! Mijn neef is kaakchirurg en ik snap werkelijk niet dat dit zijn beroepskeuze kan zijn 😉 Mooi omschreven….ik zou haast weer durven! Maar als het maar verschrikkelijk veel zeer doet dan ga je graag denk ik. 🙂
hahaha je schrijft zo super leuk!!
HEERLIJK!
Hahahaha.
Ik was helemaal alleen bij de kaakchirurg. Volgende keer(hopelijk komt die niet) neem ik ook iemand mee.
Geweldig stukje Angel ^^ Humor én een mooie boodschap 🙂
Hahaha heerlijk dit 🙂
Angel, HELD! ik schijt nog liever een 2ling eruit dan dat ik naar de kaakbeul ga. Wat een ellende is dat. Ging zowat dood onder mn kleedje toen mn verstandskiezen eruit moesten..Ook al had ik killer deo op, het zweet spoot in een straal ala hogedrukspuit mn okseltjes uit hoor..brrrr En dan hebben we het nog niet eens over die met bloed volgezogen tampon in je waffetje…:-|
Zo erg dat het zweet er in liters onder hoge druk uit spuit en de kaakchirurg en Truus flauwvallen van de stank en ik daar lig daar maar met een halve gereedschapskist aan mijn lip… wat dan?!
Hahhaaha! Ik dacht dat ik de enige was die zulk soort doemscenario’s kon bedenken
Leuk stuk weer, Angel!
Ahahah hmmm ik ga stuk hier (op t toilet op m’n werk) 😛 Wel fijn dat het uiteindelijk nog enigszins soepel ging, je hoort wel eens anders!