Door Angel – het (single) leven dat ik nu leid, houd ik met gemak nog een jaar of vijftig vol. Ik kan me geen tijd herinneren die stabieler, minder stressvol en meer ontspannen was. Waarom weet ik niet, maar op de een of andere manier ging elke relatie in mijn leven hand in hand met veel gepassioneerde liefde (top!) en veel gepassioneerde conflicten (minder top). Tot ik ontdekte dat ik eigenlijk niet zo heel veel trek meer had in iemand die dagelijks aan mijn kop stond te trekken.
De enige die nog aan mijn mag kop trekken, ben ik zelf en ik trek nooit. Ik & ik zijn dus kort samengevat, een perfect stel. Enerzijds een heerlijke manier van in het leven staan. Anderzijds licht verontrustend aangezien ik goed op leeftijd begin te raken. Rammelende eierstokken? Waar zitten die eigenlijk? Oer-moedergevoelens? Mmmm… not at all. Het enige dat me zorgen baart, is een visioen dat af en toe opduikt waarin ik op mijn vijftigste wakker schrik en denk ‘crap, shit, asshole. Vergeten een lieve man te vinden, een leuke relatie op te bouwen en kinderen te maken!’.
En om die reden werd ik vorige week onder lichte dwang door een groep ongeduldige vriendinnen gedwongen me aan te melden op Tinder, ook wel bekend als de shag-app, kwam ik later achter. Tinder is een dating app met facebookprofielen waarbij in een razendsnelle vleeskeuring alleen gebruikers die elkaar leuk vinden met elkaar kunnen chatten. Bovenal een onuitputtelijke bron van vermaak. My God, wat wij aan profielfoto’s voorbij hebben zien komen. Deze briljante meneer bijvoorbeeld, begrijpt precies hoe je de vrouwtjes als gillende Justin Bieber fans naar je toe kunt lokken.
Terug naar mijn avontuur. Tussen alle ‘dislikes’ zag ik ineens een bekend gezicht. Een bloedmooie vent die ik ooit in real life al eerder had ontmoet. Omdat ik toen nog in een relatie zat, is het nooit tot een gesprek gekomen maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Laten we het beestje ‘meneer Tinder’ noemen. Meneer woonde vijf kilometer bij me vandaan dus de afspraak om samen een hapje te gaan eten, was snel gemaakt. Er werd geserveerd bij een goed restaurant bij mij in de buurt, ik werd keurig opgehaald en thuisgebracht en aangezien ik toch weer eens de deur uit moest, dacht ik ‘why the hell not?’
Die vraag werd in de eerste minuut al beantwoord. Meneer Tinder kakelde aan één stuk door over zichzelf. Over zijn vorige relatie. Over de relatie daarvoor. En die daarvoor. Over zijn kind van drie. Over hoe dat kind bijna geaborteerd was. Over hoe dat op het nippertje toch maar niet door ging. En dat alles in een bijna onverstaanbaar Amsterdams accent. Geen enkel probleem mee, Amsterdammers zijn leuk. Behalve als ik de rest van mijn leven ondertiteling nodig heb als mijn man iets tegen me zegt.
“Meneer Tinder, je bent een prachtexemplaar om naar te kijken. Heb jij net als ik ook Indonesisch bloed?’’
‘’Ja, ik ben kwart.’’
‘’Van je vaders of je moeders kant?’’
‘’Mijn ouders zijn allebei halfbloed.”
“Ok. Maar dan ben jij geen kwart.”
“Tuurlijk wel. Mijn ouders zijn allebei half Indonesisch en half Nederlands dus ik ben kwart Indonesisch.”
“Nee, jouw ouders zijn allebei half dus jij bent ook half. Anders kom je niet uit op honderd procent.”
Hij keek me aan alsof ik in het Mongools de relativiteitstheorie aan het uiteenzetten was.
“Maakt ook niet uit. Je bent goed gelukt en daar gaat het om!”
“Zo meneer Tinder, waarom ben jij online gegaan? Ontmoet je in het dagelijkse leven weinig interessante vrouwen?’’
“Om jou. Nee hoor, grapje. Ik dacht; dit is toch veel leukerder, kejje lekker foto’s kijken.’’
Zei hij nou ‘leukerder’?
“Sorry, ik verstond je niet. Het is toch veel… wat?’’
“Veel leukderder.’’
Goed Angel, dit wordt hem niet. Maar je zit heerlijk te eten, je hebt een prachtig uitzicht en je bent er weer eens uit. Is dus helemaal niet erg. We gaan gewoon genieten van de avond.
“En heb je al leuke Tinder dates gehad?’’
Hij pakte zijn telefoon en het volgende half uur zat ik naar foto’s te kijken van alle hoogblonde Samantha’s uit Utreg die hij had afgevinkt. De één nog ordinairder dan de ander.
“Maar als dit het type is waar je op valt, waarom zit ik hier dan?’’
“Schatje, jij bent het voor mij. Helemaal. En wij krijgen prachtige kinderen’’.
Bekijk het maar. Ik ga het gewoon nu gelijk eerlijk zeggen.
“Nee, ik geloof dat ik het niet helemaal ben voor jou. Weet je wat wij eens even gaan…”
“En waar ben jij naar op zoek?’’
Ah! Een vraag van zijn kant.
“Nou, eigenlijk naar niemand. Ik heb het net iets te prima met mezelf. Maar als ik iemand ontmoet die mij aan het lachen krijgt, en dat is tot nu toe nog nooit gebeurd, dan is hij meer dan welkom om achterop mijn fiets te springen.’’
“Ik krijg jou wel aan het lachen hoor, wijffie. Let maar op.”
Hij keek om zich heen het restaurant in en vond wat hij zocht. Helemaal achterin, aan de andere kant van de zaak stond een ober een gezelschap te bedienen aan tafel.
Brullend, dwars door het restaurant heen: “Hey! Hey Rudi! Als die tafel straks weg is, ken je dan ff lekker een Indisch deuntje voor me meisie open knallen? Gooie we ff de beuk erin! Hey, schatje. Hoorde je dat? Hoe vind je die? Effe de beuk erin op een Indisch deuntje! Hey… HAHAHAHA! Lache of niet?! Ja, toch?! Hier heb je je humor.’’
Ik keek naar de grond en wachtte tot er een zwart gat zou verschijnen waar ik met stoel en al in kon verdwijnen. De ober keek ook naar de grond en wachtte op hetzelfde gat.
“Meneer Tinder, ik heb het beregezellig met je maar ik voel geen match made in heaven. Dus kom hier met je telefoon, we gaan gelijk even een nieuwe date voor je scoren.”
Hij keek me aan, zei even niets en zijn ogen begonnen te glanzen.
“Weet je wat ik ga doen? Ik ga werk van jou maken.’’
Huh? Ik probeerde me te herinneren wat ik drie seconden eerder tegen hem had gezegd. Het was toch: Ik voel geen match made in heaven. Of heb ik soms gezegd: Jij bent het helemaal. Trouw met me. Nu.
‘’Lieverd, steek die energie maar in je volgende date. Wij worden gewoon dikke maten en gaan het hartstikke leuk hebben. Luister… ’’
‘’Wat doe je morgenavond?’’
‘’Morgenavond ben ik extreem druk. En die avond erna ook. Eigenlijk zit ik de rest van de week ram- en ramvol.”
“Zeg maar af. Zeg de rest van je leven ook maar alles af. Kom morgenavond bij me eten. Ik stel je gelijk aan mijn kind voor.”
Mijn mond zakte open en perplex zat ik hem een paar seconden aan te staren.
“Stel jij elke vrouw die je een kwartier kent gelijk aan je kind voor?’’
‘’Nee, nooit. Ik heb nog geen enkele vrouw voorgesteld. Maar jij bent het.’’
Het had geen zin nog een poging te wagen uit te leggen dat het er verdacht veel op leek eenrichtingsverkeer te zijn. De rest van de avond heb ik mijn mond gehouden, heerlijk gegeten, genoten van de wijn en gedaan alsof ik met Geer en Goor aan tafel zat. En ik heb nog gelachen ook. Als een boer met kiespijn. En vol overtuiging zeg ik weer: Het leven dat ik nu leid, houd ik met gemak nog een jaar of vijftig vol.
liefs, Angel
Facebook: The Beauty Bakery
Twitter: @thebeautybakery
Instagram: @thebeautybakery
Website: TheBeautyBakery.nl
Yeeytje! Geweldig. 😀
Hahahah omg (sommige) mannen denken echt dat vrouwen nee = ja bedoelen.
Lekker in dat gat springen meid!
Haha geweldig artikel weer!