Mijn naam is Susan en ik ben achttien jaar oud. Ik woon in een dorp in de buurt van Nijmegen. Hopelijk woon ik snel in Nijmegen zelf, met mijn vriend. Nu woon ik nog lekker thuis bij mijn ouders en mijn broer(tje). Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar toch zie ik mijn vader altijd maar de helft van het jaar… en sinds kort mijn broertje ook.
Hier was ik 1 jaar oud. Ik zit op schoot bij mijn vader in de stuurhut.
Schipperskind
Al zo lang ik me kan herinneren is mijn vader kapitein van een duwboot. Dat is een niet al te grote boot met twee grote stevige 'palen'. Die palen zijn super sterk en duwen grote stalen bakken. In die bakken kan van alles zitten; kolen, erts, noem maar op. Gelukkig vaart mijn vader niet op zee, maar in de binnenvaart. Hij vaart voornamelijk over de Rijn. Mijn vaders vaarschema is 2/2 wat inhoudt in dat hij twee weken vaart, twee weken thuis is, twee weken vaart etc. Op deze manier zie ik hem dus maar de helft van het jaar.
In Nijmegen, hier is 'mijn vader' 261 meter lang.
Soms mist hij mijn verjaardag
Mijn vaders rooster is niet flexibel. Het regelen van een goede kapitein is erg moeilijk en mijn vader is één van de beste binnenvaart kapiteins die er zijn. Als je in het buitenland zit kan je ook niet even zeggen van ''ik wil even naar huis''. Voor belangrijke dingen zoals een begrafenis kan dat wel, maar voor verjaardagen en diploma uitreikingen dan weer niet. Ik ben er wel aan gewend dat mijn vader niet altijd thuis is en dat is natuurlijk wel jammer. Met verjaardagen is hij niet altijd aanwezig en ook met mijn MAVO diploma-uitreiking was hij er niet. Bij mijn HAVO diploma gelukkig wel! En zo is het gewoon een beetje verdeeld.
Op deze foto ben ik aan het sturen, met aanwijzingen van mijn vader natuurlijk.
Binnen één seconde was hij verkocht
Sinds vorig jaar volgt mijn broer de opleiding tot schipper op het STC in Rotterdam. Voor die opleiding moet je ook een schip of boot vinden waar je kan werken als stagiaire. Je hebt 7 weken les en de rest van het schooljaar werk je via het werkschema van je schip of boot. Mijn broer is bij mijn vader gaan werken waardoor ik hem sinds kort dus ook maar de helft van het jaar zie. Het klinkt misschien gek, maar sinds hij vaart gaat het eigenlijk een stuk beter tussen ons. We missen elkaar nu zelfs.
Samen met Frank, mijn broertje.
Naast mijn vader en mijn broer vaart mijn vriend ook. Hij had nog nooit gehoord van de binnenvaart maar toen hij in februari moest stoppen met zijn opleiding fysiotherapie (omdat die toch echt te moeilijk was voor hem) had hij werk nodig. Ik vertelde hem dat het varen echt geweldig was, ik ging immers heel vaak met mijn vader mee. Hij was niet helemaal overtuigd, maar hij wilde wel een poging wagen. Hij draaide een kleine week mee op een tanker en binnen één seconde was hij al verkocht. Hij vond het geweldig. Hij vaart nu nog steeds en hij gaat nu ook – net als mijn broertje – de opleiding tot schipper volgen. Hij start volgend jaar.
In vaders voetsporen…
Door al het gepraat over anderen vergeet ik bijna mijzelf! Sinds een maandje vaar ik zelf ook. Ik vind het echt heel leuk, maar het is ongelofelijk hard werken. Het klinkt misschien alsof ik een halve jongen ben, maar ik ben echt een meisjes meisje. Ik loop hier rond in shortjes, roze laarsjes en natuurlijk met gelakte nagels. Mijn uiteindelijke doel is om kapitein te worden, maar helaas moet ik daarvoor eerst het 'slaafje' zijn en de zogenoemde rotklusjes klaren.
Hier zit ik voor de stuurhut rond te kijken.
Bloggen en vriendinnen
Mijn vrienden zijn bijna allemaal 'vasteland' vrienden. Ik heb drie vriendinnen waar ik tijdens mijn schooltijd veel mee om ging en nu eigenlijk nog steeds. Tijdens het varen in Nederland sms ik natuurlijk met ze, maar in het buitenland niet. Dan bewaar ik mijn beltegoed echt alleen voor mijn vriend en voor mijn moeder! Als ik thuis ben spreek ik gewoon met mijn vriendinnen af, heel gezellig 🙂 Ik heb één vriendin die ook vaart, haar heb ik leren kennen op mijn eerste schip. Ze is echt super tof, ik had niet verwacht dat er meer leuke jonge meiden zoals ik (haha) in de binnenvaart zouden werken!
Op mijn oude schip hadden we op sommige plaatsen WiFi bereik. We hadden daar één 'boord laptop' maar daarmee mocht je helaas niet op MSN of YouTube. Met die laptop keek ik wel af en toe op Facebook en ook kon ik vanaf het schip mijn blog onderhouden.
Mijn vriend en ik zwaaien naar mijn vader, in Nijmegen.
Lange afstand relatie
Mijn vriend en ik hebben veel zin in volgend schooljaar, want wij gaan samen naar Rotterdam voor de opleiding. Door onze vaarschema’s zien we elkaar helaas niet zo vaak als we zouden willen. Momenteel werken wij beiden op een ander schip. Ik ben sinds kort veranderd van schip, mijn nieuwe rooster weet ik nog niet. Met het rooster van mijn oude schip waren we slechts acht dagen per maand tegelijk thuis. In die 8 dagen waren we natuurlijk wel bij elkaar. Mijn vriend woont in Zwolle en ik in de buurt van Nijmegen, dus we waren het wel gewend om elkaar niet non-stop te zien. Toch houden we het al bijna anderhalf jaar vol zo'n 'lange afstand' relatie 🙂
Ik vind het jammer dat we elkaar niet zo veel zien, maar daar krijgen we wel weer wat voor terug; het varen verdient goed! We sparen beiden heel hard en hopen snel samen te kunnen wonen in Nijmegen. Hoe we onze toekomst zien? Later willen we beiden graag kinderen. Wel op zijn tijd dan, nu nog niet, haha. Misschien gaan we eerst als stelletje op een schip, of een eigen schip. Dat kost natuurlijk wel veel geld, dus we zien dat nog allemaal wel! Als we aan kinderen gaan beginnen ga ik stoppen met werken. Je kan kinderen tot hun zesde op het schip lesgeven of je kan ze naar een internaat sturen. Daar voelen wij echter niks voor.
Gezinsfoto in Wenen. Met oma.
What about mum?
Mijn lieve moeder is huisvrouw, ze vaart niet en blijft dus thuis, maar gelukkig is ze bijna nooit alleen. Onze vaarschema’s sluiten redelijk mooi aan elkaar aan. Bij mijn vader, bij mijn vriend en bij mijn nieuwe schip plannen ze het zo dat je thuis bent met Kerst OF met Oud & Nieuw. Op elke boot of elk schip zitten twee ploegen. De ene ploeg viert Kerst, de andere ploeg viert dan dus Oud & Nieuw. Dit jaar is mijn vriend thuis met Kerst. Wanneer mijn vader, mijn broer en ik thuis zijn weet ik nog niet.
Mijn moeder is het natuurlijk al lang gewend, maar dat neemt niet weg dat ze het niet jammer vindt. Sinterklaas vieren wij nog steeds, dan maken wij gedichtjes voor elkaar en kopen we dingen. Tegenwoordig vieren wij het alleen als onze vader thuis is, maar vroeger kwam Sinterklaas gewoon op 5 december, of hij nou thuis was of niet.
Het went wel, maar toch vind ik het erg jammer dat we nooit meer echt met z’n viertjes kunnen zijn, zoals vroeger.
Groetjes,
Susan
Mooi verhaal om te lezen, ik ben ook een schippersdochter, maar dan uit een andere tijd, ik ben 59 jaar. Mijn ouders zijn gestopt met varen tien ik een jaar of zes was, maar we zijn altijd aan boord blijen wonen. Dus ik heb mijn vader niet hieven missen als kind. Ik ben pas op mij 21ste in een huis gaan wonen, maar viel mij nog altijd een schippersdochter en dat voelt goed.
Succes met de studie en veel geluk in de liefde,
Anne
leuk! ik woon in nijmegen
Hoi Susan,
Je verhaal leest lekker weg, mooi geschreven en de foto’s zijn een bijzondere aanvulling op je verhaal. Veel plezier de komende tijd, liefs van ons.
Groeten Je oom en tante
Ik ben ook een schipperskind, mijn vader is ook kapitein en voer de hele wereld over. Ik ben nu 14 jaar en intotaal is hij 3 keer op mijn echte verjaardag geweest natuurlijk is dat moeilijk maar ik ben het ook gewend haha. Hij was altijd 6 weken weg 6 weken thuis dat verander nu naar 4 weken. Ik zou zelf nooit kapitein willen worden maar vind het knap dat jij het wel doet. Succes!
Ik heb ook 3 vriendinnen met precies hetzelfde verhaal we hebben zelf ook een oud werkschip maar mn vader werkt er niet mee. Ik ben toevallig nu met die vriendinnen en hun ouders op vakantie 🙂
wow, dat had ik niet verwacht! Ik ben zelf ook schipperskind, maar bij mij gaat t wel even anders hoor, k heb 9 jaar op internaat gezeten, en ik woon nu al 3 jaar alleen thuis in het huis van mijn ouders, en k ben nu 18… mijn ouders varen samen op één schip, en varen vooral in duitsland, ook binnenvaart. Ik heb ze nu 2 weken niet gezien, maar het komt wel eens voor dat ik ze 3 of 4 weken niet zie, en mijn broer studeerd in nijmegen, dus zit daar op kamers. Mijn vader zal dat schip wel kennen dan, want mijn ouders zitten ook vaak op de rijn 🙂 grappig om te zien dit!
btw, serena, als je interesse hebt, mijn moeder houd altijd een blog bij over waar ze varen (met hele mooie foto’s van plaatsen waar ze komen!) http://motorschipvito.blogspot.nl/
ze schrijft niet elke dag ofzo, maar wel vaak, en maakt graag foto’s 🙂
oh mooi verhaal! mijn vader is ook een schipper, hij is 1 week weg en dan weer 1 week thuis, maar vroeger was hij 3 weken weg en 1 week thuis dus zag ik hem echt weinig echt jammer maar tegenwoordig kan ik er goed mee leven ! Het is zo leuk om eindelijk is iemand tegen te komen dat hetzelfde meemaakt! Ik ga zeker je blog eens checken 😉 groetjes en veel succes met het varen !
Leuk verhaal!
Ik had er nog nooit bij stilgestaan hoe het zou zijn als je op een boot werkt.. ik denk dat het hard is elkaar zo weinig te zien als je anders gewend bent, maar op zich heeft het ook iets spannend, elkaar terugzien en uitzwaaien 🙂