Mijn naam is Susan en ik ben achttien jaar oud. Ik woon in een dorp in de buurt van Nijmegen. Hopelijk woon ik snel in Nijmegen zelf, met mijn vriend. Nu woon ik nog lekker thuis bij mijn ouders en mijn broer(tje). Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar toch zie ik mijn vader altijd maar de helft van het jaar… en sinds kort mijn broertje ook.
Hier was ik 1 jaar oud. Ik zit op schoot bij mijn vader in de stuurhut.
Schipperskind
Al zo lang ik me kan herinneren is mijn vader kapitein van een duwboot. Dat is een niet al te grote boot met twee grote stevige 'palen'. Die palen zijn super sterk en duwen grote stalen bakken. In die bakken kan van alles zitten; kolen, erts, noem maar op. Gelukkig vaart mijn vader niet op zee, maar in de binnenvaart. Hij vaart voornamelijk over de Rijn. Mijn vaders vaarschema is 2/2 wat inhoudt in dat hij twee weken vaart, twee weken thuis is, twee weken vaart etc. Op deze manier zie ik hem dus maar de helft van het jaar.
In Nijmegen, hier is 'mijn vader' 261 meter lang.
Soms mist hij mijn verjaardag
Mijn vaders rooster is niet flexibel. Het regelen van een goede kapitein is erg moeilijk en mijn vader is één van de beste binnenvaart kapiteins die er zijn. Als je in het buitenland zit kan je ook niet even zeggen van ''ik wil even naar huis''. Voor belangrijke dingen zoals een begrafenis kan dat wel, maar voor verjaardagen en diploma uitreikingen dan weer niet. Ik ben er wel aan gewend dat mijn vader niet altijd thuis is en dat is natuurlijk wel jammer. Met verjaardagen is hij niet altijd aanwezig en ook met mijn MAVO diploma-uitreiking was hij er niet. Bij mijn HAVO diploma gelukkig wel! En zo is het gewoon een beetje verdeeld.
Op deze foto ben ik aan het sturen, met aanwijzingen van mijn vader natuurlijk.
Binnen één seconde was hij verkocht
Sinds vorig jaar volgt mijn broer de opleiding tot schipper op het STC in Rotterdam. Voor die opleiding moet je ook een schip of boot vinden waar je kan werken als stagiaire. Je hebt 7 weken les en de rest van het schooljaar werk je via het werkschema van je schip of boot. Mijn broer is bij mijn vader gaan werken waardoor ik hem sinds kort dus ook maar de helft van het jaar zie. Het klinkt misschien gek, maar sinds hij vaart gaat het eigenlijk een stuk beter tussen ons. We missen elkaar nu zelfs.
Samen met Frank, mijn broertje.
Naast mijn vader en mijn broer vaart mijn vriend ook. Hij had nog nooit gehoord van de binnenvaart maar toen hij in februari moest stoppen met zijn opleiding fysiotherapie (omdat die toch echt te moeilijk was voor hem) had hij werk nodig. Ik vertelde hem dat het varen echt geweldig was, ik ging immers heel vaak met mijn vader mee. Hij was niet helemaal overtuigd, maar hij wilde wel een poging wagen. Hij draaide een kleine week mee op een tanker en binnen één seconde was hij al verkocht. Hij vond het geweldig. Hij vaart nu nog steeds en hij gaat nu ook – net als mijn broertje – de opleiding tot schipper volgen. Hij start volgend jaar.
In vaders voetsporen…
Door al het gepraat over anderen vergeet ik bijna mijzelf! Sinds een maandje vaar ik zelf ook. Ik vind het echt heel leuk, maar het is ongelofelijk hard werken. Het klinkt misschien alsof ik een halve jongen ben, maar ik ben echt een meisjes meisje. Ik loop hier rond in shortjes, roze laarsjes en natuurlijk met gelakte nagels. Mijn uiteindelijke doel is om kapitein te worden, maar helaas moet ik daarvoor eerst het 'slaafje' zijn en de zogenoemde rotklusjes klaren.
Hier zit ik voor de stuurhut rond te kijken.
Bloggen en vriendinnen
Mijn vrienden zijn bijna allemaal 'vasteland' vrienden. Ik heb drie vriendinnen waar ik tijdens mijn schooltijd veel mee om ging en nu eigenlijk nog steeds. Tijdens het varen in Nederland sms ik natuurlijk met ze, maar in het buitenland niet. Dan bewaar ik mijn beltegoed echt alleen voor mijn vriend en voor mijn moeder! Als ik thuis ben spreek ik gewoon met mijn vriendinnen af, heel gezellig 🙂 Ik heb één vriendin die ook vaart, haar heb ik leren kennen op mijn eerste schip. Ze is echt super tof, ik had niet verwacht dat er meer leuke jonge meiden zoals ik (haha) in de binnenvaart zouden werken!
Op mijn oude schip hadden we op sommige plaatsen WiFi bereik. We hadden daar één 'boord laptop' maar daarmee mocht je helaas niet op MSN of YouTube. Met die laptop keek ik wel af en toe op Facebook en ook kon ik vanaf het schip mijn blog onderhouden.
Mijn vriend en ik zwaaien naar mijn vader, in Nijmegen.
Lange afstand relatie
Mijn vriend en ik hebben veel zin in volgend schooljaar, want wij gaan samen naar Rotterdam voor de opleiding. Door onze vaarschema’s zien we elkaar helaas niet zo vaak als we zouden willen. Momenteel werken wij beiden op een ander schip. Ik ben sinds kort veranderd van schip, mijn nieuwe rooster weet ik nog niet. Met het rooster van mijn oude schip waren we slechts acht dagen per maand tegelijk thuis. In die 8 dagen waren we natuurlijk wel bij elkaar. Mijn vriend woont in Zwolle en ik in de buurt van Nijmegen, dus we waren het wel gewend om elkaar niet non-stop te zien. Toch houden we het al bijna anderhalf jaar vol zo'n 'lange afstand' relatie 🙂
Ik vind het jammer dat we elkaar niet zo veel zien, maar daar krijgen we wel weer wat voor terug; het varen verdient goed! We sparen beiden heel hard en hopen snel samen te kunnen wonen in Nijmegen. Hoe we onze toekomst zien? Later willen we beiden graag kinderen. Wel op zijn tijd dan, nu nog niet, haha. Misschien gaan we eerst als stelletje op een schip, of een eigen schip. Dat kost natuurlijk wel veel geld, dus we zien dat nog allemaal wel! Als we aan kinderen gaan beginnen ga ik stoppen met werken. Je kan kinderen tot hun zesde op het schip lesgeven of je kan ze naar een internaat sturen. Daar voelen wij echter niks voor.
Gezinsfoto in Wenen. Met oma.
What about mum?
Mijn lieve moeder is huisvrouw, ze vaart niet en blijft dus thuis, maar gelukkig is ze bijna nooit alleen. Onze vaarschema’s sluiten redelijk mooi aan elkaar aan. Bij mijn vader, bij mijn vriend en bij mijn nieuwe schip plannen ze het zo dat je thuis bent met Kerst OF met Oud & Nieuw. Op elke boot of elk schip zitten twee ploegen. De ene ploeg viert Kerst, de andere ploeg viert dan dus Oud & Nieuw. Dit jaar is mijn vriend thuis met Kerst. Wanneer mijn vader, mijn broer en ik thuis zijn weet ik nog niet.
Mijn moeder is het natuurlijk al lang gewend, maar dat neemt niet weg dat ze het niet jammer vindt. Sinterklaas vieren wij nog steeds, dan maken wij gedichtjes voor elkaar en kopen we dingen. Tegenwoordig vieren wij het alleen als onze vader thuis is, maar vroeger kwam Sinterklaas gewoon op 5 december, of hij nou thuis was of niet.
Het went wel, maar toch vind ik het erg jammer dat we nooit meer echt met z’n viertjes kunnen zijn, zoals vroeger.
Groetjes,
Susan
Wauw, wat een mooi verhaal.
Mooi verhaal! Ik zou het zelf alleen waarschijnlijk niet kunnen.
Mooi verhaal, ik kende dit helemaal niet!
Mooi verhaal!!
Ik vind het echt tof dat jullie allemaal kapitein willen worden. En ach, opzich wel zielig voor je moeder, maar gelukkig sluit alles op elkaar aan. Veel succes met het nastreven van je dromen!
Liefs
Interessant verhaal om te lezen! Alvast veel suces met je opleiding en hel veel geluk saen met je vriend! 🙂
Goed verhaal en heel erg leuk geschreven!
Ik ben ook schipperskind.. ik ben ook echt geboren aan boord en ik heb op een schippersinternaat gezeten.. Ik heb er ook gewoond. mijn ouders varen beide op hun eigen schip… Dat is ook net weer anders als dit verhaal.
Jouw verhaal is inderdaad indrukwekkend. Wel tof (lijkt mij) dat je ook aan boord bent geboren 🙂
xoxo
Echt heel erg leuk om te lezen 🙂
Ik ben zelf ook een schipperskind, mijn vader vaart op een tankschip in de binnenvaart. Mijn ouders zijn zelf ook schipperskinderen en mijn opa en oma ook dus het gaat wel rond in de familie. mijn ouders hebben elkaar ook ontmoet op het schippersinternaat net als mijn oom en tante (: op dit moment is men vader 3 weken weg, maar normaal werkt hij week op week af. Ik mis hem wel, maar ik ben er aan gewend
Lieve Susan,
Wat heb je er een leuk en duidelijk verhaal van gemaakt.
Fijn om te lezen.
Goed gedaan meisje.
Liefs, oma
leuk om zoiets te lezen over iemand die je vanuit school kent 🙂
Ik ben ook een schipperskind. Ik ben 13 jaar oud en allebei mijn ouders zijn schipper maar mijn vader is fulltime. We hebben een zeilschip met moter en het schip zelf is 39 meter lang. Het is een 2 master. We hebben slaapplaatsen voor 23 man. Mijn vader en moeder hebben elkaar leren kennen door de scheepsvaard. Samen hadden ze een schip de “Verandering”. Toen mijn broer werd geboren woonden ze op het schip. En toen ik werd geboren, 2 jaar later, kochten we een huis op het vaste land. Want het was of dat of op een kostschool. En ik ben blij dat ze voor een huis hebben gekozen. Mijn vader is na het seizoen altijd thuis dus met kerst is hij altijd thuis en ongeveer in April begint het seizoen weer. Met de zomervakantie zitten we altijd 5 weken of langer op de boot, en tussendoor ook. Het schip vaart niet in de binnevaard maar in de Noord-zee en Oost- zee voornamelijk. Nu zitten we dus ook op de boot en heb ik ook WiFi gevonden met mn leptop :). Ik heb door de boot ook een paar Duitse vriendinnen maar ook een paar waarvan de ouders ook varen.
Hahah wel grappig dat jij ook vaart.
Wat leuk dat je nu zelf ook vaart! Het lijkt me best wel lastig om gezinsleden zo weinig te zien…Nog veel succes met het varen enzo!
Mijn vader heeft vroeger de hoge zeevaartschool gedaan en heeft toen ook jaren rondgevaren. Op een gegeven moment woonde hij samen met mijn moeder, maar woonde ze eigenlijk alleen haha. Hij was vaak maanden weg, en dan weer een paar maand thuis. Toen ze net verkering hadden moest hij voor een jaar weg om over de hele wereld te varen. Best heftig! Maar zij zijn ook nog steeds gelukkig getrouwd dus met jou en je vriend komt het vast goed 😉 Leuk verhaal!
Pff, zeevaart is inderdaad een stuk minder prettig. De vader van een vriendin van mij zit ook in de zeevaart.. Die is zelfs een keer aangevallen door piraten. Ik ben blij dat mijn vader in de binnenvaart zit, en ik zelf ook! haha.
xoxo
Boeiend verhaal om te lezen! 🙂
In Nieuwegein zit een schippersinternaat, maar om nu eens een verhaal van een schipperskind te lezen vind ik erg interessant.
mijn vader werkt ook 2 op 2 af, ik vind het heerlijk want als hij thuis is is hij er ook echt voor ons!!!
Goed geschreven!
Liefs, Mariette
Mooi verhaal knap van jou en je familie dat jullie er zo goed mee om kunnen gaan.
Wat leuk om jouw verhaal te mogen lezen! Mijn beide opa’s en mijn vader hebben alledrie op de buitenvaart gevaren. En ik heb altijd gezegd dat ik, als ik een man was geweest ook zou zijn gaan varen.. Als ik had geweten dat er meer meisjes varen..! Ik wens je heel veel plezier op alle schepen waar je nog zult komen en succes met je opleiding. 🙂
Haha! De geheime boodschap van mijn verhaal is dat vrouwen sterk zijn. Mijn moeder zit vaak alleen en gaat daar goed mee om, ik werk in een mannenwereld en ga daar ook goed mee om. Jammer dat als het echt je droom was geweest je het niet hebt gevolgd omdat je een meisje bent.
xoxo
Wat ongelofelijk leuk om te lezen! Het lijkt een beetje of mijn verhaal daar staat. Met uitzondering dat mijn broer en ik geen ambities in de vaart hebben, maar mijn vader was kapitein op de grote vaart, en ook mijn opa, de boers van mijn opa, en de broers van mijn vader hebben op de vaart gezeten. Het komt me dus allemaal bekend voor.
(Mijn vaders sterrenbeeld was een waterman, en zijn achternaam is Vaarwater, dan snap je wel dat het voor hem voorbestemd was om Kapitein te worden! :-))
Haha grappig dat van jouw vaders sterrenbeeld en achternaam.
Leuk dat je familie ook vaart, en als je het zelf niet leuk vindt moet je het ook zeker niet doen.
xoxo
Leuk verhaaltje 🙂 x
Wat een bijzonder verhaal en eigenlijk wat mooi ook dat jullie allemaal zo geïnspireerd zijn geraakt door je vader en in de scheepvaart terecht zijn gekomen. Ik wens je het allerbeste toe voor de toekomst, maak je dromen waar en geniet ervan! <3
Dankjewel 🙂
xoxo
Interessant! Leuk om te lezen, even een blik op een heel ander leven.
Erg mooi geschreven
Mooi verhaal
ik vind dit eerlijk gezegd niet zo boeiend en ook niet passen bij een beautysite.
Auteur
Beautylab is niet alleen beauty, maar ook lifestyle. Ik vind het leuk om zo nu en dan op zondag Beautylab bezoekers hun verhaal te laten doen, gewoon een kijkje in een ander leven. Dat is toch altijd interessant en boeiend, juist omdat je er niets vanaf weet?
Mooi verhaal!
Ik zou het jou niet na kunnen doen
Erg mooi verhaal om te lezen!
Mij zou het niet boeien maar ik snap wel dat een hele familie er in geïnteresseerd is. Zou je nooit overwegen iets anders te gaan doen als je kids hebt? Van thuisblijven word je niet bepaald happy, weet ik uit ervaring.
Auteur
Mijn moeder is sinds mijn geboorte gestopt met werken en is sindsdien huisvrouw en zij is erg gelukkig! Het verschilt per persoon.
nijmeguuuuhhh!! haha zag gelijk die foto!
Wel interessant om te horen. Je denkt er eigelijk nooit over na als je bij de waal naar de boten zit te kijken.
Oeps mn reactie zit op de verkeerde plek
Dat is inderdaad waar.. Als je een autoritje maakt komt je sowieso wel een aantal schepen tegen.. Je denkt er inderdaad niet aan. Daardoor zitten er ook veel families in de sector. Van ”buitenaf” komen er minder mensen op af.
xoxo
Super leuk verhaal!
ik herken mezelf er heel goed in.
Mijn ouder varen namelijk ook samen op een binnenvaartschip, dus zie ik mijn ouders ook alleen in het weekend en doordeweeks ben ik op een schippersinternaat.
Echt super leuk dat dit ook op beautylab is gekomen!
Wauw respect! Ik zie mijn vader ook de hele week niet, want hij is vrachtwagenchauffeur. Hij komt op zaterdagavond thuis en gaat op zondagavond weer weg. Dat zijn dus zes dagen in de week en of ik het erg vind? Nee, want het is al mijn hele leven zo. Ik ben er dus aan gewend ongeveer hoe het voelt. Mijn vader is dus ook alleen op m’n verjaardag thuis als die toevallig op zondag valt en dat is helaas niet zo vaak. Gaan jullie trouwens wel op vakantie? Wij niet namelijk, want als mijn vader vakantie heeft vindt ‘ie het wel fijn om dan ook écht thuis te zijn. 🙂
Hee Anna,
Even antwoord op je vraag; Wij gaan wel op vakantie.
We blijven dan natuurlijk niet weken weg.
Gewoon 10 tot 12 dagen.
Groetjes, Susan
Hee Susan, mijn vader is ook kapitein en is een 1/1 rooster sinds 20 jaar, eerst ook een 2/2.
Hij vaart op een tanker ook in de binnenvaart, ik vind zelf geen tijd om mee te gaan ook al heb ik nu vakantie hoeft het voor mij niet, het is daar zó’n mannenhut. Mijn neven gaan wel graag helpen als ze vakantie hebben. Mij pa werkte eerst Barging Intersteam (daarvoor heette het Vopak en dáárvoor Gebroeders Broeren) Maar toen zijn boot door het bedrijf verkocht werd is hij mee gegaan naar de nieuwe eigenaar.
Mijn vader komt dit jaar op tweede kerstdag thuis waardoor we voor het eerst in een hele lange tijd weer eens samen kerst kunnen vieren:)!
Hij was niet bij mijn Havo diploma uitreiking maar gelukkig kan hij morgen thuis komen omdat mijn oom en tante gaan trouwen dinsdag.
Hee Jasmine,
Het is inderdaad een mannenwereld, toch heb ik al wel wat dames aan dek gezien. Ikzelf vermaak mij wel prima aan boord. Ik voel me echt de top lady haha, met mijn roze laarsjes.
En gefeliciteerd met de trouwdag van je oom en tante 🙂
Groetjes
Dankjewel, ik vind het echt cool van je :D! You rock girl!
Mooi verhaal, interessant ook om te lezen! Het verandert ook mijn beeld van de (binnen)vaart waarvan ik altijd dacht dat hier alleen oudere mannen op werkten. Raar misschien, maar ik heb het nog nooit anders gezien 😉
Ik kan me helaas niet goed inleven in de situatie, dus ik weet ook niet of ik het vervelend voor je moet vinden of dat je echt gelukkig bent met de situatie.
Dat je op een gegeven moment je ouders niet zo vaak ziet is op een bepaalde leeftijd wel logisch, zeker als je op jezelf gaat wonen enz…. Maar je vriendje en vriendinnen steeds zo lang niet zien, lijkt me onwijs lastig. Aan de andere kant als je van kleins af aan al zo leeft en je familie doet dat werk ook, dan kan het natuurlijk zijn dat je het niet mist omdat je het niet anders kent….
Maar als het varen zo goed verdiend als jij zegt…dan kan je inderdaad lekker sparen en leuke dingen doen in de dagen dat je thuis bent. De dagen dat je vaart heb je in ieder geval niet te verleiding om te gaan shoppen en onnodige uitgaven doet.
Wat interessant om te lezen! Op de middelbare school zaten ook wat schipperskinderen in m’n klas, maar daarvan waren allebei de ouders weg en dan zaten ze dus in het internaat voor schipperskinderen. Dan lijkt het me toch wel fijner als je moeder gewoon thuis is en alleen je vader vaart!
Een heel mooi verhaal!
Wat toevallig, kom zelf ook uit Nijmegen en herken haar broertje.
Zo kom je nog eens wat te weten over mensen..
Trouwens: de link van haar blog werkt niet.
Ik kan me niet goed voorstellen dat ik het varen leuk zou vinden, maar daar moet je het vast gewoon een keer voor hebben meegemaakt!
Wel fijn dat jij en je vriend dezelfde passie hebben! Het lijkt me verschrikkelijk om m’n vriend zo weinig te kunnen zien, maar jullie snappen elkaar en weten beiden waavoor je het doet.
Ik vond het interessant om te lezen! Eens een keer heel wat anders 🙂
Met plezier gelezen!
Mooi verhaal! Leuk dat je het met ons gedeeld hebt! En wat fijn dat je lange afstandsrelatie zo werkt!
Mijn broer werkt in de scheepvaart (heeft ook op het STC gezeten) en die zit echt in de scheepvaart. Die is meestal 3 of 4 maanden weg en dan weer een tijdje thuis. Je begint dan echt te merken dat je hem ook mist.. Hij heeft nu sinds kort een vriendin en ik hoop voor hem dat dat ook goed blijft gaan 🙂
Heej,
Mijn broer heeft dit ook meegemaakt als hij kind was.
mijn vader was ook schipper, en mijn moeder vaarde vaak mee.
Door een ongeluk mocht hij niet meer op een tanker varen.
Zelf ben ik het ook gewend om mijn vader(& moeder) vroeger niet zo veel te zien.
ik was nog niet geboren toen hij het ongeluk heeft gehad.
Van het schip is hij in een vrachtwagen gaan werken.
Op een bureau zitten is niets voor hem.
Ik zag mijn vader hooguit 1 of 2x een paar dagen per maand.
Mijn moeder is in die tijd mee met de vrachtwagen gaan rijden.
Zij nam om de 14 dagen een vrij weekend waar ik haar in zag,
Mijn vader reed vaak dan nog binnenland.
Heb altijd bij mijn oma gewoond waar ik erg gelukkig was.
Rond mijn 8ste is mijn moeder 2 jaar gestopt, maar kon haar draai niet vinden in haar job toen en is na 2 jaar terug mee met papa gaan rijden.
Heb toen 2jaar bij mijn mama gewoond.. Maar ben dan terug naar mijn oma gemoeten.
Daarvoor had ik geen problemen met het wisselen en om het weekend eens naar mama te gaan. Maar na 2 jaar bij haar gewoond te hebben miste ik haar enorm.
Na 2 jaar is ze definitief gestopt, en ben ik definitief thuis gaan wonen.
Ze kon mijn gezaag niet aan denk ik 🙂 En daarvoor heeft ze bijna nooit bij mij gewoond, dus miste ze het ook wel.
Mijn ouders zijn geen slechte ouders daardoor, ze hebben misschien niet voor me gezorgd wanneer ik hun nodig had. Maar zij hebben er wel voor gezorgd dat we niet iets minder kregen dan andere kinderen. Door hun was er geld in huis waardoor we vanalles kregen. Mijn ouders zijn beide ongeschoold en moesten een keuze maken…
Maar ik ben wel blij dat ik op mijn 12 de naar huis ben gegaan, mijn oma is nog altijd mijn 2de moeder. maar een moeder kan je niet echt vervangen.
ik heb daardoor ook geen moeder-dochter band met mijn mama.
Maar eerder dat we 2 harstvriendinnen zijn. Ik ben onlangs samen gaan wonen met mijn vriend en heb echt tranen met tuiten gelaten omdat ik haar zo miste.
met mijn vader is de band nu ik uit huis ben beter, vroeger klikte het niet zo tussen ons. Ik was niet gewend om een man in huis te hebben waar ik naar moest luisteren. mijn oma was alleen, mijn moeder is vaak alleen geweest en plots was hij elk weekend thuis, midden in mijn puberteit. 🙂
Interessant, mijn vader is ook een schipperskind. Hij heeft inderdaad tot zijn zesde op een schip gezeten en is toen naar school gegaan, hij is zelf echter niet schipper geworden. Verder is wel mijn hele familie aan mijn vaders kant schipper geweest. Zelf zou ik het niet leuk vinden!
Wat een mooi verhaal. Heel apart ook… Ik zou het zelf echt moeilijk vinden om zo te leven. De link naar haar blog doet het trouwens niet. :c Je moet er even http:// voor zetten Sereen. ^^
Leuk en interessant om te lezen! Bij ons in de buurt stond een internaat voor schippers kinderen, vond ik altijd zo sneu! Nou ja misschien waren zij het helemaal gewend om op zo’n jonge leeftijd zonder ouders te moeten maar ik had dat zelf denk ik echt niet getrokken! Fijn dat je moeder wel gewoon aan wal is 🙂
als je klein bent is t wel moeilijk hoor! maar daar wen je vanzelf aan 🙂 je gaat met je 6e al naar t internaat he 😉
Wat een bijzonder verhaal! Heel interessant om te lezen. Lijkt me toch best moeilijk om ‘schipperskind’ te zijn, vooral als je een relatie hebt.
interessant, het levens als schipperskind 🙂
Wat mooi! Ik zou dat echt niet kunnen, denk ik.. Ik ben heel erg gehecht aan m’n ouders en lief!
Wat een mooi verhaal! Leuk dat je dit met ons wilt delen.
moooi verhaal !