Zoals jullie weten lees ik altijd alle comments en vaste commenters leer ik op deze manier steeds beter kennen. Een tijdje geleden vielen de comments van Tammelini me op, omdat ze bij de artikelen over bijvoorbeeld haarproducten vertelde dat ze geen haar had. Ik dacht, ‘geen haar? Hoe kun je nu geen haar hebben, iedereen heeft toch gewoon haar?’. Tammelini, oftewel Tamara, heeft de aandoening Alopecia. En omdat september Alopecia Awareness maand is leek het me interessant om Tamara haar verhaal te laten doen over een leven zonder haar.
Ik ben Tamara en ik ben opgegroeid in een klein dorpje in Twente. Mijn vader is Indisch en mijn moeder Nederlands en zoals Serena al eens omschreef maakt mij dit ook Indisch.
Ik ben 34 jaar en ik woon sinds mijn 19e in Enschede.
Ik ben docent Omgangskunde en mentor derde leerjaar op een Praktijkschool voor schatten van tieners.
In mijn vrije tijd ben ik een gescheiden single vrouw die samen met haar exman nog steeds de oude, eigenwijze Engelse Bulldog heeft en bakken geld uitgeeft aan make up, geurtjes en andere verzorgingsproducten.
Als ik mijn uiterlijk zou moeten omschrijven dan zou ik zeggen; lang, dun en… kaal.
 |
| Facebook foto van Tamara/Tammelini |
Rond mijn vierde, vijfde levensjaar kreeg ik last van kale plekjes op mijn hoofd. Mijn ouders reden stad en land af op zoek naar antwoorden. Ik werd gediagnosticeerd met Alopecia Areata, oftewel, kringvormig haaruitval. Een remedie hiertegen lijkt niet te bestaan, want tot op de dag van vandaag zijn de meningen verdeeld over het toedoen van de ziekte.
Toch geloofden mijn ouders in genezing en ben ik van de ene dokter naar de andere magnetiseur geweest.
Ik kan mij een moment herinneren waar ik in een ziekenhuis op een tafel werd gezet en moest wachten totdat ik wortel aan het schieten was (tja wachten is voor een kind altijd te lang). Er kwam een groep doktoren aan die mij van een afstandje gingen bestuderen met van die flapover-bordjes in de hand. Ik weet dat dit mij van binnen verdriet deed. Ik weet niet hoe apen zich in een dierentuin voelen, maar op dat moment voelde ik mij plots een inheems dierentuin aapje. Mijn vader werd furieus en heeft mijn moeder en mij weggesleurd uit die grote witte zaal. De rit naar huis was stil, ik voelde dat mijn ouders veel verdriet hadden. Als kind vond ik dit vreselijk, ik had het gevoel dat ik mijn ouders tekort deed, ook al wist ik dat het niet in mijn macht lag om een ‘normaal meisje’ te zijn.
Toen kwam de dag dat mijn ouders mij een pruik voorstelde, ik was denk ik zeven/acht jaar. Mijn ouders wilde het beste voor mij en hadden al hun spaarcenten verzameld en ze gingen op een missie; een pruik voor de jonge dame.
We gingen naar het westen des lands want hier zat immers de haargoeroe van bekend Nederland.
Ik werd binnengehaald door allemaal lieve meiden met het mooiste haar van de wereld. Ik kan me herinneren dat ik in een kamer zat met allemaal bakken met haar. Aziatisch haar, Europees haar en ga zo maar door. De ene pluk werd langs mijn gezicht gehangen terwijl de vorige pluk nog half uit mijn mond hing.
Bij de volgende afspraak mocht ik mijn pruikie ophalen. Het was geen succes. Een bos haar joh, ze hadden voor mij een of andere fancy BNN pruik gemaakt en wederom begonnen mijn paps en mams te flippen.
Een afspraak later kreeg ik dan eindelijk mijn beloofde pruik, in de auto terug naar Twenteland. Jeetje wat voelde ik mij slecht, daar zat ik dan, met een hoofd vol kriebels. Mensen keken mij anders aan. Achteraf gezien keken ze normaal, maar ik was al min of meer gewend geraakt aan idiote blikken alsof ik van Jupiter kwam. We reden langs een vrachtwagen met soldaten en ze zwaaiden naar mij. Op dat moment brak ik van binnen en dacht ik ‘ze vinden mij leuk met haar, maar ik heb geen haar, ik ben kaal’. Ik huilde van binnen. Ik voelde mij een fraud, een bedriegster en niet Tamara.
Voor het slapen gaan vroeg ik mijn mams of ik de pruik af mocht doen, en dit mocht. Ik wilde mijn ouders niet vertellen dat ik het verschrikkelijk vond, maar ik barste in tranen uit. De pruik werd ver weg gestopt, achter het linnengoed. En vanaf dat moment ga ik kaal door het leven.
In mijn puberjaren begon ik mij zorgen te maken. Ik viel buiten de groep als het ging om uiterlijk terwijl de meeste pubers juist naar gelijkheid streven en vooral niet anders willen zijn dan anderen. Nu zal je vast denken ‘ze zal wel gepest zijn’, maar dat is niet het geval. Mijn ouders hadden in het dorp gezorgd voor een niet-pestbeleid. De school drukte dit onmiddellijk de kop in en er werd goede voorlichting gegeven aan ouders en hun kids.
Het bleek dat ze deze maatregelen ook getroffen hadden toen ik naar het Voortgezet Onderwijs ging, alleen kwam ik daar later pas achter. Vandaar dat ik nooit gepest ben. Ja tuurlijk, ik kreeg wel eens een opmerking, maar dit Indootje kan goed voor zichzelf opkomen.
Ik had vriendinnen en vrienden, maar ik voelde mij anders. Ik was teruggetrokken in mijn vrije tijd en ik ging bijna nooit uit. In mijn tienerjaren had ik erg veel verdriet en ik ben uiteindelijk in een depressie geraakt. Ik deed heel stoer, maar van binnen was ik toch een zacht gekookt eitje. Ik heb netjes mijn school afgemaakt en daarna kwam ik laat tot bloei.
Ik ging verhuizen naar de stad, waar ik me meer op mijn gemak voelde. Ik kon naar kroegen en disco’s waar ik de muziek super vind en mensen lieten mij zijn zoals ik was. Ik kreeg vriendjes en had de tijd van mijn leven. Wat ten koste ging van mijn studie, maar who cares. Ik was de schade aan het inhalen, dubbel en dwars.
Het klopt wel dat vrouwelijkheid in je haar en in je lichaam zit. Ik mis het haar en de mooie geproportioneerde borsten (die van mij zijn niet zo groot). Maar ben ik dan vrouwelijk met mijn kale hoofd en kleine borsten? Persoonlijk vind ik van wel. Ik beweeg als een vrouw en ik kijk als een vrouw door mijn niet aanwezige wimpers. Toch mis ik aan het einde van de dag mijn haar. Nee, ik heb geen idee hoe het is om haar te hebben, maar als ik weer zo’n leuke krulset zie op een youtube filmpje, met van die funky sweet kleuren, dan wil ik dat ook proberen.
Of de reviews van Serena over mascara. Wimpers en wenkbrauwen, wat lijkt mij dit gaaf.
En handig, want als ik onder de douche sta glijdt het water mij zo de ogen in en dan sta ik daar te knipperen als een slechte actrice.
Ik teken geen wenkbrauwen, persoonlijk vind ik het geen porum, van die 1D wenkbrauwen.
Dunne wenkbrauwen en bijtekenen kan prima, maar als je helemaal geen diepte hebt vind ik het verschrikkelijk staan.
Ik heb ook geen haar op het hoofd, dus het ziet er zo vlak uit allemaal. Ik heb gelukkig een kleurtje en een goed wenkbrauw bot, dus schaduw is er wel. Tja, daar let je dan op als je kaal bent.
Ook draag ik geen nepwimpers, want ze blijven beter zitten op een eigenstel wimpers. En ik moet toegeven dat ik bang ben dat ik ze verlies, dat ik denk mooi te zijn en te flirten met een lekkere toyboy, terwijl er een stel wimpers op mijn voorhoofd geplakt zit.
Zo denk ik ook over een pruik, ieks, het idee dat met een storm je haar op je hoofd verschuift en dan de blikken die mensen je geven als ze zien dat je een nepperd draagt. Te veel stress voor mij.
Zoals je mij ziet, zo ben ik, en dat is kaal. Het is even wennen en daarna valt het niet meer op. Voorbeeldje; een vriendin vraagt ‘wie heeft er een borstel voor mij?’. Dan zeg ik luid ‘ikke!’ en dan blijft ze maar wachten totdat ik die borstel aan haar geef. Hahaha! Of een collega, ‘dan föhn je die sticker toch van je auto af?’. ‘Jazeker, ik heb nog wel een föhn of drie in huis liggen!’. Pfff! Ik vind dit grappig.
Het leven met alopecia is geen makkie, toen ik piepjong was vond ik dat mensen met alopecia zich aanstelden wanneer ze bij Catherine op RTL4, huilend op de bank zaten en over hun verdriet vertelden.
Maar nu weet ik anders, na mijn scheiding kreeg ik een domper, een major one. Zat een trieste film te kijken en plotsklaboem begon ik te huilen.. en te huilen.. ik kon niet stoppen. Ik realiseerde mij dat ik huilde om het feit dat ik ‘anders’ was.
Ik ontmoette lotgenoten via het internet (Engels forum) en we ontmoetten elkaar in Engeland. Jeetje, wat een superland, mensen staarden niet, gluurden misschien heel voorzichtig, maar op een vriendelijke manier. Het leek wel of ik normaal was. Wat heerlijk! Terug in Nederland ging dat gevoel weg en heb nog heel lang zitten smachten naar de Engelse netheid.
Oh ja, denk nu niet, lekker goedkoop hoor geen haar, geen kapperskosten, shampoo enzovoorts.
Wrong! Ten eerste smeer ik niet alleen anti-rimpel crème op mijn gezicht, maar tegenwoordig ook op mijn koppie. Weten jullie wel hoeveel huid er op een hoofd zit? Ik doe maar heel kort met een potje. En ik moet ook scheermesjes kopen, want ondanks de alopecia willen er altijd wel wat haartjes groeien en ik wil er niet uit zien als een uitlopende aardappel. En nu ik ouder word, hoofdbedekking voor in de winter. Jahhaaa ik moet mijn huidje een beetje beschermen. En factor 50 op je hoofd is ook niet cheap in de zomer. En nu lachen… want afgelopen winter heb ik zelfs geslapen met een hoofddingetje. Want tochten dat het deed op mijn slaapkamer en mij wijze collega zei dat ik veel warmte verloor door mijn haarloze hoofd. Hij had gelijk, met zo’n mutsje op had ik het veel warmer in bed. Zo’n mutsje is ook niet goedkoop. Klagen klagen, klagen! Ik krijg nogal eens de opmerking, ‘lekker goedkoop toch, geen haar!’ en ik wilde met mijn ‘geklaag’ gedachtes doen veranderen, vandaar! Hahaha!
Op dit moment vind ik het wel best. Ik ben nu zo en ik leef vandaag. Stiekem maak ik mij wel zorgen over het rimpels krijgen, tja ik krijg ze ook op mijn hoofd. Wat dan? Word ik het oude kale omaatje van de buurt? Ik weet het niet. Ik laat het maar op mij af komen.
Meiden die Alopecia hebben, doe lekker waar je jezelf het beste bij voelt. Voor mij was het zonder pruik voor anderen zal het zijn met pruik.
Op het internet heb je fijne sites waar je kan komen voor een babbel, een advies of voor een zoektocht naar de oplossing. Luister vooral naar jezelf, neem je eigen tijd en eigen stappen. Geen mens is hetzelfde. Acceptatie is een vaag begrip, hang daar niet zoveel waarde aan op. Men wil dit nog al eens meegeven. Mijn ervaring is, het blijft een achtbaan, want soms ben je het beu en soms kijk je in de spiegel en zie dat je er ook mag zijn.
Voor mensen zonder Alopecia, staar niet naar mensen die ‘anders zijn’, wij hebben liever dat je netjes vraagt waarom we geen haar hebben. Wij zijn de uitzondering die de regel bevestigt, het maakt anderen ‘normaal’… of juist niet 😉
Ik wil Tamara heel erg bedanken voor haar openhartige levensverhaal. Ik zal nooit echt begrijpen hoe het is om Alopecia te hebben, maar ik kan me voorstellen dat het behoorlijk koud is op je hoofd, dat je het soms wel ‘mist’ en dat je er depressief van kan worden… Veel van mijn artikelen gaan over wenkbrauwen, wimpers en haarverzorging, allemaal dingen waarbij je toch steeds weer met je neus op de feiten wordt gedrukt. Ik hoop dat Tamara’s verhaal jullie laat inzien dat wat er ook gebeurt; het leven gaat door. Het is niet makkelijk om ‘anders’ te zijn, maar het allerbelangrijkste is om jezelf te accepteren zoals je bent. En van jezelf te houden zoals je bent. Tamara, bedankt! Ik ben supertrots op je, je hebt je heel open en kwetsbaar opgesteld door zo openhartig over je aandoening te vertellen, maar ik denk dat iedereen het nu beter begrijpt en een lesje van jou kan leren. Je bent een topper en ik wens je all the best!
Until next time,
Serena Verbon
Respect!
Dank je wel voor dit mooie en o zo ware verhaal. Voor mij heel herkenbaar (als mama van een dochter (13) met alopecia. Deze prachtige meid zei vandaag voor het eerst dat ze liever helemaal kaal wil. Pruik ligt al ergens in een hoek (nooit gedragen, kriebelt e.d.), mutsjes ook geen succes. Gina is een enorm sterke meid. Ik vind haar sowieso prachtig met of zonder kale plekken maar zie ook haar verdriet.. Ik gun haar zo een mooie volle bos haar.. dat wil toch iedere meid van 13..
Nogmaals bedankt voor je mooie verhaal, ook wel een eye-opener op sommige fronten. Thanks..
liefs Chantal
Hoi Chantal
Ik dacht laat ik weer eens kijken naar nieuwe comments. Oeps al heel lang niet gedaan of de jouwe gemist.
Is alles goed met Gina en jou?
Lfs Tam
Heyy, ik ben 15 en ik heb het nu ruim 7 jaar, de laatste tijd is best stressvol geweest dus weg haar… bijna dan.. het valt op zich wel mee maar het begind een beetje optevalllen, ik kan niet meer een invlecht in zonder alles te bedekken.. ik wil graag alles er af halen en dan idd kaal door het leven gaan dus naar school met een muts of met een pruik voor op mn werk.. maar mn ouders vooral mn vader snapt het niet en zegt dat ik nog even moet wachten.. dat ga ik sowieso doen omdat ik 2 weken stage moet lopen voor school.. en dan een paar weekjes later word ik 16.. mijn wenkbrauwen en wimpers zijn er nog maar u had het ook over sites voor een babbeltje.. dus daar ga ik zeker kijken.. u bent een mooi mens
liefsss
Hoi Ruby,
Ik heb al een tijdje niet meer gekeken en heb je reactie dus gemist.
Ik hoop voor je dat je haar weer groeit en dat de stress minder is.
Of als het toch verder is gaan uitvallen dat je hebt gedaan wat je wilde.
Vaders willen ons beschermen tegen mensen die hard en onaardig zijn, dat wilde mijn vader ook, maar uiteindelijk zal hij trots zijn als hij ziet dat jij je leven leeft zoals jij bent.
Dank je voor je compliment, jij bent ook een mooi mens!
Liefs Tam
Wauw wat is dit herkenbaar. Ik heb zelf nu 2 jaar alopecia en ben sinds 1,5 jaar volledig kaal. Ik heb echt heel veel respect voor je dat je zo sterk bent om zonder haar rond te lopen. Die kracht moet ik nog vinden helaas haha!
Ook top van jou serena dat je dit artikel wilt plaatsen! Ben blij om te zien dat mensen bekendheid aan deze ziekte willen geven.
Liefs
Hoi meis,
Ik zie je bericht nu pas. Echt rot dat je nu ook volledig kaal bent. Alopecia is een achtbaan en je zult jouw kracht ook vinden. Alles in je eigen tijd en op je eigen manier.
Ik heb mij altijd ongemakkelijk met een pruik gevoelt en het kan maar zo zijn dat jij je juist prettiger voelt met een pruik. Dat is ook helemaal goed. Je moet het jezelf niet moeilijker maken, maar juist makkelijker zodat jij je op je gemak voelt.
En geloof mij, ik heb ook genoeg momenten waarop ik denk en voel, ‘laat mij toch met rust, ik heb er geen probleem mee, dus waarom ‘jullie’wel. ‘
Knuffel voor je meis x
Hee Tamara,
Ik had sinds vandaag nog nooit van deze aandoening gehoord, Ik heb echt respect voor jou en hoe je alles hebt aangepakt en je positieve manier van denken.
Echt een mooi verhaal!
xoxo
Hiii Daniëlle,
Thanks, lief van je!
lfs Tam x
Hoi Tamara
Vind je verhaal geweldig en ik kan het zeggen want ik heb dezelfde aadoening en ook bijna 34 jaar jong haahhah.Heb erg gelachen om die opmerkingen die je maakte want ben precies hetzelfde heerlijke humor echt superverhaal.x
Hoi Kim,
Hahah thanks voor je comment! Ondertussen ben ik al weer 36 😛
Zeer mooi vertelt! geweldig van je dat je je zo positief opsteld tegenover alles!
Respect meid!
Dank je !
🙂
Beste tamara
Wat fijn om z’n artikel te lezen. ik ben zelf ook een alopecia patient. Eerst begon het met mijn wenbrauwen en daarop volgde al mn haren, ik heb mn wenkbrauwen getatoeerd omdat ik er anders heel ziek uit zag, en in Kroatie heb ik een hele goede shampoo gevonden waardoor mijn haar is terug gekomen. Behalve 1 plek precies bij mn kruin. Zelf ben ik 2x opgelicht met pruiken, alle 2 waren ze syntetisch, terwijl ze zeiden dat het echt haar was! En nota bene door de zorgverzekeraar aanbevolen.. Ook heb ik pretnison prikken in mn hoofd gehad (geeenpretje kan ik je vrrtellen) en het hielp van geen meter ben alleen 10 kilo aan gekomen.
Bedankt voor dit fijne artikel!
Groetjes, stefani
Hi Stefani,
Wat een boel nare ervaringen heb jij, wanneer je een pruik koopt moet je goed begeleid worden, walgelijk wanneer dit niet gebeurd.
Ai die Prednison prikken in je hoofd, vreselijk, ik heb dit niet gedaan maar wel mee gewerkt aan onderzoek waarbij stukjes uit mijn hoofdhuid werd gehaald.
Dank je voor je leuke en eerlijke reactie over jou ervaringen
lfs Tam
maar eh ..
ben ik nou dom , of is het zo dat wenkbrouwen en wimpers ook je ogen beschermen ? hoe moet dat dan als je ze niet hebt?
inderdaad, dat horen ze te doen, na een paar uur in een minder goede omgeving, krijg ik rode ogen en ze zijn snel geirriteerd,maar dat voel ik niet. Daar wordt een mens letterlijk en figuurlijk hard van en het oogpotlood en oogschaduw wat ik erbij op duw is ook niet handig, hihih maar wel leuk
Je bent een hele mooie vrouw Tamara!
Dank je Emine 🙂
Kale vrouwen vind ik juist weer apart, maar dan op de positieve manier!
Trouwens, bang zijn om rimpels te krijgen? 🙂 Als indo zijnde hoef je je daar juist geen zorgen om te maken 😛
Hahah ik hoop het Gabi, ik heb helaas niet de dikke indo huid gekregen 🙁
Wauw ik heb echt zoveel respect voor jou, je bent echt prachtig! En ik altijd maar zeuren als mijn haar een keer niet goed zit of wat dan ook, pff.. Vind het super van je dat je je verhaal hebt gedaan en zo eerlijk bent.. Veel mensen kunnen van jou nog leren!
Hoi Anna
Als ik haar had zou ik ook zeuren als het niet zou zitten zoals ik wil.
Ik klaag ook als ik lang moet lopen, maar iemand die dat niet kan zou dat niet vinden.
Wij zijn maar mensen, als we elkaar maar vriendelijk benaderen 🙂
x
Ik vind je een prachtige vrouw!
Dank je wel Christel 🙂
Ik ben egt super trots op je dat je zonder pruik en dal die shit enzo loopt!! xx
Hihihi thanks meis x
Supermooi geschreven heel knap, respect!
Maar wat bedoel je precies met 1S wenkbrauwen, want hun doen hun wenkbrauwen niet volgensmij tenminste ze zien er neutraal uit en mannelijk, want ik vind het niet uitzien als jongens hun wenkbrauwen TE doen.
X
1D wenkbrauwen zijn alleen getekende wenkbrauwen, dus geen diepte door middel van haartjes en dus vaak 1 kleur. Teken maar eens wenkbrauwen boven je wenkbrauwen, dit ziet er natuurlijk gek uit maar misschien begrijp je wat ik bedoel.
Het is is natuurlijk mijn mening, dus een ander kan het best mooi vinden.
🙂
Las net dit stuk Erg indrukwekkend. Dat mensen soms staren kan ik me helaas best voorstellen als men iemand (jong man of vrouw) zonder haar ziet kan dit gedachten oproepen van is ze ernstig ziek bijvoorbeeld men weet zich dan geen houding te geven. Alopecia is immers iets dat niet erg bekend is bij de meeste mensen. Ik vind het dan ook mooi dat er hier aandacht aan word besteed om er zo meer bekendheid aan te geven. Na dit stuk gelezen te hebben moest ik meteen denken aan iets dat ik jaren geleden mee maakte. Ik kon een dame vrij oppervlakkig niet echt goed. Zij had problemen met haar heup en kon daardoor niet goed lopen ( liep met cool versierde krukken ). Niet lanG nadat ik haar leerde kennen viel het me totaal niet meer op dat ze wat lastiger liep sterker nog soms vergat je het totaal. De reden hiervoor was dat de krukken gewoon bijzaak waren ze had een dusdanige positieve instelling en prettige persoonlijkheid. Voor zover ik weet is ze ook nooit het meisje met de krukken geweest maar gewoon (Naam). Ik maak uit het hierboven geschreven stuk op dat het ook niet het meisje met het kale hoofd is maar gewoon Tamara!
Tot slot wil ik dit nog zeggen
Tamara is wie ze is en dat is mooi haar of geen haar.
Alles zou er veel saaier uitzien als iedereen er hetzelfde uit zou zien. Ikzelf weeg 147 kilo mensen kijken mij ook aan en hebben commentaar op me en doen me daar best verdriet mee zonder dat ze me werkelijk kennen. Iets dat ze nooit zouden doen als ze me wel kennen. Mensen hebben de nijging om teveel waarde te hechten aan hun uiterlijk. Maar waar het echt om draait zit veel dieper onder de huid. Ik wens Tamara veel heel veel liefde en geluk toe vanuit het altijd zonnige Maassluis
Gangster of Love
Hi Gangster of Love uit Maassluis,
Je hebt gelijk, vrienden, collega’s en leerlingen merken mij hoofd ook niet meer op als kaal. Leerlingen zeggen wel eens, juf toen ik hier met de introductie kwam dacht ik jeetje wat eng, maar na een dag was dit weg. Hahah gelukkig maar!
Ik kan mij goed voorstellen dat je gewicht ook heel wat hoofden doen draaien en dat het soms pijn doet, we kunnen nu niet eenmaal 24/7 harde vrouwen zijn.
Ik wens jou ook alle liefde en geluk toe en thanks voor je lieve reactie x
Hi Tamara,
Ik woon zelf ook in Enschede en ik geloof dat ik je wel een aantal keer heb gezien. Ik wou je alleen vertellen dat je overkomt als een FFF, zoals cosmopolitain dat zo mooi kan bedenken. Een Fun Fearless Female.
Wens je een fijn leven toe en sterkte heb je bijna niet nodig. Het lijkt dat je het allemaal ontzettend goed handled.
Liefs, Merel.
Hihi Merel, wat leuk, een FFF. Het maakt niet uit hoe ik mij kleed ik lijk altijd aan de stoere kant. Vestje van Esprit aan, blauw/wit gestreept blousje eronder en nog steeds zie ik eruit als een meid met ballen.. hahaha Ik kan ook een kwestbaar vogeltje zijn hoor 😉 en dan ga ik stiekem in een hoekje mijn tranen wegslikken 😉
lfs Tam
Kennelijk heb ik dit artikel gemist, ik lees het net pas.
Diep respect voor jou Tamara! Dat je hier je verhaal doet, echt heel knap!
Je hebt helemaal gelijk over het ‘aanstaren’. Ik betrap mezelf er ook wel eens op en nu weet ik hoe dat over kan komen…daar zal ik nu meer bij stilstaan.
Ik wens je alle goeds.
Super dat je jezelf betrapt op het aanstaren, ik denk dat niemand dit leuk vind tenzij iemand van die aandacht leeft;)
Ik ben niet heilig hoor, soms staar ik ook, niet naar iemand zijn uiterlijk maar door gedrag, is natuurlijk ook niet sjiek 😉
Ik vind jou heel mooi
😀 dank je wel
x
http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/cnt/DMF20120805_00247808
Moest meteen aan dit artikel denken 🙂
yep, tof hè. Er zijn er zoveel. hihih Bijna iedereen kent de bekende kale scheidsrechter wel en zo zijn er een heleboel. Het komt toch best vaak voor.
En die plukjes, daar ben ik te ijdel voor, die scheer ik eraf, ik voel mij dan een kuiken, of beter gezegd, een uilskuiken want lomp ben ik 😛
ik moet eerlijk zeggen dat ik niet begrijp waarom Tyra banks op de eerste foto staat, zij heeft die ziekte toch niet?
Auteur
Nee, maar ze is hartstikke kaal op die foto en daar gaat het om. Gewoon, ter illustratie.
Vleiend hoor 🙂 Tyra Banks in het stukje over Alopecia, hihih of omgekeerd.
Ik was altijd wel beetje jaloers op die meiden, want hun prachtige wimpers en wenkbrauwen staan zo gaaf met een kaal koppie..
Ik heb nooit echt concurrentie strijd met andere vrouwen/meiden, onmogelijk, maar wanneer ik het programma zag dacht ik, damm! hihih
Dankje om je verhaal te delen! Echt waar bedankt, ik kan niet zeggen in woorden hoe het mij doet voelen dat ik niet de enige ben en dat ik me niet moet schamen. Ik heb gedeeltelijke kale plekken. En als zo een plek zichtbaar is zie ik mijn moeder naar een kammetje grijpen om het tegoei te leggen of mensen staren. Er zijn ook maar weinig die het weten en zij vragen elke dag ‘hoe is het met je haar’. Ik wil zo graag gewoon kunnen fietsen of lopen of iets doen waardoor ik de wind in mijn haren heb zonder dat mensen kijken naar de kale plekken. En jij hebt me de moed gegeven om mij er gewoon niet echt iets meer van aan te trekken en gewoon te leven.
Nogmaals bedankt!! Nog veel sterkte
Grtjes, Laura x
Lieve Laura,
Dank je voor het delen van jouw stukje. Pfff ik kan mij echt nog herinneren hoe het voelt hoor. Een plekje, die je moeder dan verbergt. En die wind, oh meis, ik snap je echt hoor. Voordeel van mijn kale hoofd is dat ik niet meer last heb van die weersinvloeden (oke, swinters kan het best koud zijn hoor), ik weet nog heel goed hoe het voelt.
Sterk van je dat je moed hebt gekregen en wees niet te hard voor jezelf hoor. Ik ben jaren keihard geweest en kreeg alsnog een mega klap. Maar leef je leven en niet het leven die anderen je gunnen of misgunnen.
You go girl en mocht je lekker van je af willen praten, hopelijk weet je mij te vinden of iemand anders :d
lfs Tam x
Het is inderdaad niet makkelijk om ‘anders’ te zijn. Ik denk dat je daar naarmate je ouder wordt wel vrede mee neemt en het makkelijker kan accepteren. Ik heb vitiligo, een huidziekte waardoor ik overal lelijke witte opvallende vlekken heb op m’n huid en ik heb nog steeds moeite met dat te accepteren, ook al zegt iedereen dat het hoort bij wie ik ben. Ik ben gewoon doodsbang dat het uitbreidt over m’n hele lichaam en op plekken waar het nog meer zichtbaar is. Ik zoek nog steeds manieren om het te verbergen, zoals jij pruiken kon uitzoeken of je wenkbrauwen kon bijtekenen. Ik ben tenslotte nog maar 16 en ik hoop gewoon dat ik het uiteindelijk gewoon kan accepteren.
Ik kan mij goed voorstellen dat je die angst hebt. Ik hoop niet dat je teveel luistert naar die angst, maar dat is een weg met vallen en opstaan.
Ik vind vitiligo niet lelijk, alles behalve, ik zou zeer waarschijnlijk ook zeggen dat het bij je hoort, omdat het een stuk van jou is, er komt heus een moment waarop je het kan accepteren, en til niet zo zwaar aan accepteren, ik vind dat altijd tricky. Ik accepteer mijn alopecia ook niet helemaal hoor. Ik word soms best erg gekwetst, hoelang ik het ook al heb, ik ben van vlees en bloed en heb een hart, net zoals jij. Wees lief voor jezelf, anderen zijn al hard genoeg xx
ik heb echt respect voor je tamara, ik had nog nooit over deze ziekte gehoord. je bent een heel mooi meisje, ook zonder haar. mooie ogen waar ik echt heel jaloers op ben. heel veel mensen vinden het denk ik een beetje raar om aan iemand die ze niet kennen te vragen wat er is, maar zo staren is dan natuurlijk ook niet nodig. tamara, je hebt een heel mooi verhaal geschreven (ookal lees ik het nu pas, veeeeeel later) nog maals, ik heb super veel respect voor je, succes met alles. en als je in een dipje zit, kijk vooral nog even naar alle lieve reacties van iedereen <3 dankje voor het verhaal tamara
Thanks Femke, wat lief.
Ik vind het ontzettend leuk dat hier weer reacties opkomen. En je hebt gelijk, al de lieve reacties geven echt wel een boost, soms heb ik echt momenten dat ik alles behalve sterk ben en dan herinner ik mij dat er veel meer lieve mensen zijn, dan nare mensen. Lang leve internet 😀
lfs Tam
wow ik heb echt respect voor je.
En je hebt me laten inzien dat ik eigenlijk best wel snel oordeel over iemand zonder dat ik iets van diegene weet. Daar zal ik voortaan wel rekening mee houden.
Hi Paula, fijn dat je nu anders kijkt. Daar doe ik het voor.
Ik ben ook niet heilig voor, ik blijf een vrouw die bitchy kan zijn en dus mega gemeen op zijn tijd. Ik denk dat vrouwen elkaar toch gemeen kunnen bejegenen. Ik probeer ook mijn best te doen om niet altijd snel te oordelen, maar trapt nog best wel eens in die valkuil
Wauw wat ben jij een sterke vrouw..
Ik zit hier met de tranen in mijn ogen
en jij… je verteld het zo makkelijk
Ik heb zelf maaaaaanden zitten huilen omdat ik geopereerd moest worden
schildklier eruit, en een litteken van 10 cm erbij
En nu ik dit lees.. damn wat heb ik me aangesteld
heel veel respect voor jou Tamara!
Oh jeetje, ik zou ook huilen hoor. Een operatie lijkt mij doodeng!.
Je stelt je niet aan, een litteken hebben heeft een geschiedenis en daar kan je slechte gedachtes aan vast knopen. Ik heb ook niks te klagen wanneer ik mensen met brandwonden in het gezicht zien die daarbij enorme pijn moeten verdragen. Elke verdriet telt als je er maar niet in verdrinkt 🙂
wauw wat heb jij een mooie kaaklijn !! dat viel me meteen op toen ik je foto zag ik ben blij voor je dat je er zo goed in staat, je kan heel leuk vertellen werd op de een of andere manier blij van het verhaal omdat ik respect voor je heb hoe je hiermee om gaat! en nog iets iemand met haar heeft ongeveer 140 bad hairdays in een jaar, nutteloos van de tijd vind ik het die bad hair days. Jij kan die tijd mooi in andere dingen steken nuttige dingen, genieten van alles om je heen en vooral blij zijn met jezelf!! je hebt een heel mooi sprekend gezicht en als ik je op straat een keer tegen kom zal ik je zeker even groeten want ga binnenkort naar school in Enschede haha !
veel liefs !
Hoi Stie, hahah dank je voor je compliment, de foto is alweer een paar jaartjes oud dus ik denk dat mijn kaaklijn al langzaam zakt, hihih
140 bad hair days, oh dear, dat is niet zuinig, ik denk dat ik op jaarbasis 5 bad bald head days heb,hihihi
Leuk dat je naar Enschede naar school gaat, maakt mij natuurlijk nieuwsgierig naar welke school 😉
Groet maar als je me ziet, hahah gil dan ff beautylab, op straat kijk ik vaak dwars door mensen heen omdat ik meestal in gedachten ben 😛
lfs Tam
hahah zal ik zeker doen ! ga naar roc enschede !
liefs
ah leuk zeg, in de UFO? hihih
hee tamara, super sterk verhaal! mooi om zo te lezen, je bent erg openhartig. zelf heb ik ook alopecia gehad toen ik klein was, en inderdaad wenkbrauwen deels weg met daarbij ongelijke wimpers, aangezien de helft miste. gelukkig is het bij mij meegevallen en heb ik tot nu toe nog mijn haar. maar het doet me goed om te lezen dat stel het komt nog terug, het absoluut niet het einde van de wereld is. dankjewel
Hoii Tessa,
Ben erg blij te horen dat je lichaam de strijd tegen je haarzakjes heeft opgegeven. 😀 en natuurlijk is kaal zijn niet het einde van de wereld hahah maar haar hebben is super leuk toch.
Bedankt voor je lieve reactie
lfs Tam
Wat stoer dat je dit zo durft te vertellen!
Het nichtje van mn vriend heeft ook Alopecia, bij haar is het stress-gerelateerd.
Op dit moment heeft ze wel wat haar, maar begint het halverwege haar hoofd. Ook heeft ze net als jou geen wimpers of wenkbrauwen, zelfs geen arm- of beenhaar.
Respect.
Wat vervelend voor het nichtje van je vriend.
Stress gerelateerd is niet helemaal juist, elke ziekte wordt getriggerd door stress, maar de oorzaak ligt elders. Helaas gaan veel artsen laconiek om met diagnotiseren.
Ik hoop dat het snel beter gaat met je nichtje en erg lief dat je een reactie geplaatst hebt
lfs Tam
ik heb echt respect voor je meid!!!
dit verhaal geeft me diep geraakt.
RESPECT!!!
Dank je wel Hanne. Super dat je het gelezen hebt.
-Tam
Super verhaal! Ik heb echt veel respect voor jou. <3
Dank je 😀
Wauw Tamara, echt heel veel respect hoe je hiermee omgaat en hoe je het vertelt!
En dit moet je sowieso eventjes weten:
‘je ziet er prachtig uit, precies zoals jezelf, gewoon zoals jij bent.’
dank je voor je lieve woorden Stella
lfs Tam
Tam, ik vind je heel erg dapper en stoer dat je zo iets zo open verteld 🙂 Ik heb echt respect voor je.
Thx Merve 😀
Wauw, wat goed dat je hiernzo open over verteld! Daar heb ik echt heel veel respect voor. Sommigen meiden weten niet hoe blij ze moeten zijn met wat ze hebben. Dit heeft mijn ogen echt geopend, ik zal voortaan extra genieten van mijn haar!
Voor iedereen die hier ook last van heeft, heel veel sterkte! Ik hoop dat tamara’s woorden jullie kunnen helpen.
Tamara, you rock!!
Anouk, super dat je het artikel gelezen hebt. Tof hè dat Serena alle kanten van “haar” laat zien. Ik heb zojuist de docu Good Hair gekeken en weer wat geleerd.
Thanks for je lieve comment en geniet lekker van je haar.
lfs Tam
Bedankt Tamara en Serena voor deze inspirerende blogpost.. Het heeft mij diep geraakt.
Dank je Natasha
x
Ik heb zelf last van gedeeltelijke alopecia(eerste keer dat ik het correct schrijf haha normaal noem ik het gewoon kale plekken), en in totaal neemt het zo´n 1/3 van mijn hoofd in beslag. Gelukkig heb ik een dikke bos haar en kan ik het meeste wel camoufleren. Waarom ik dit vertel is omdat ik mij ongelooflijk schaam.. Ik dacht namelijk dat ik het o zo moeilijk had! Op mijn middelbare school werd ik namelijk toch heel vaak raar aangekeken als er een plekje tevoorschijn kwam(ik heb donkerbruin haar dus het valt meteen op).
Heel erg veel respect hoe open jij ermee omgaat. Het is denk ik een combinatie van ervaring(je leeft er nu al een tijdje mee) en van een een hele sterke persoonlijkheid. Ik denk dat jouw manier van ermee omgaan heel veel zegt over jou persoonlijk en hoe sterk jij wel niet in je schoenen staat.
En goh ik zou bij mezelf niet eens stilstaan bij die extra zonnebrand, anti age creme etc.. Goh, het is bijna even lastig! Hopen dat je rimpels dus nog maar lang uitblijven 🙂 Als je Indische genen overheerst zal dit denk ik wel zo zijn, veel oudere mensen die ik ken uit Indonesie en omliggende landen hebben nog een huid alsof ze 20 zijn!
Nogmaals heel veel geluk toegewenst verder in de toekomst 🙂
Jessica, heftig hoor die plekken, kan mij voorstellen dat het veel energie weghaalt.Echt super dat je reageert en ik vind je woorden echt lief.
alopecia is een bitch hè, natuurlijk overleven we en leven we ermee, haha maar het is toch een hoop extra gedoe 😉
Ik wens jou ook heel veel geluk en liefde voor nu en de toekomst x
Bedankt voor je verhaal Tamara! Ik denk dat je beter helemaal geen haar kunt hebben dan heel weinig of slechts plukjes haar… Althans: ik probeerde het me voor te stellen.. Maar dat is makkelijk kletsen zonder werkelijk in die situatie te zitten.
Je hebt wel een heel mooi kaal hoofd. Ik bedoel: geen gekke bulten of deuken en een mooi expressief gezicht. You ‘own it’ en ik bedoel dat 100% als compliment.
Ja ik scheer de kleine haartjes eraf, soms mis ik er een paar en dan zie ik plotseling bij goed licht een spriet, dat willen we niet.. hehehe
Dank je voor je complimentje 🙂
Hee,
Wat een ontzettend boeiend artikel om te lezen!
Zo leren we weer wat. Je bent een prachtige vrouw!
Bedankt voor het delen 😉
Liefs Lola
Dank je voor je lieve woorden Lola 🙂
Thx Vony,
Ja stoer hè van Serena dat ze dergelijk onderwerpen de ruimte geeft.
Alopecia komt veel voor, van gering tot de versie die ik heb. Ik zie ook vaak vrouwen die een andere vorm hebben, waar bij je ze op de schedel kan kijken, deze vorm is ook slopend en ze zullen vaak niet zo kaal worden als mij, maar uitdunnen (androgentica alopecia), ik weet uit gesprekken en van fora dat zij vaak heel eenzaam zijn in dit proces..
Ok enough, mensen zoals jou geven andere mensen de ruimte om te zijn wie ze zijn. :))
xx
Hoi Tamara,
Ik vind je een heel sterke en ook heel mooie vrouw. Het leven is al niet altijd makkelijk, laat staan als je als ‘anders’ wordt beschouwd. Ik hoop dat we toch zo langzamerhand er bewust van worden dat kaalheid, alopecia bijvoorbeeld vaker voorkomt dan we met zijn allen willen weten. En dat het voor vrouwen geaccepteerd wordt, net als bij mannen, alhoewel mannen het ook vreselijk vinden om hun haar te verliezen. Respect voor je verhaal en hoe je ermee omgaat, alle goeds toegewenst, xoxo
Jeetje, zo’n stoer iemand die haar verhaal durft te vertellen, en zo weinig reacties.. het is misschien een beetje een late reactie van mij, maar ik vind het heel knap van je! Toen ik je foto zag, moest ik gelijk aan een paspop denken in zo’n winkel. Dat is niet stom bedoeld! Want ik vind dat namelijk heel mooi. Ik snap niet dat mensen je aanstaren.
Heel veel sterkte met je ziekte en blijf vooral jezelf! Ook vind ik het heel stoer van je dat je geen pruik draagt, veel mensen doen dat wel, maar jij durft jezelf te zijn! Respect 🙂
Hoi Ellen, Serena heeft deze site overgenomen van een andere blogsturingsprogramma, alle comments zijn toen verloren gegaan, geloof maar, van het zomer waren de reacties zo ontroerend en veel, ongelofelijk.
Fijn dat je nu reageert, hahah een paspop die hoor ik vaker, die vind ik altijd leuk.
Voorlopig voor mij geen pruik, zo voel ik mij het meest Tam x
Wat dapper om dit zo te vertellen! Heel stoer!
Merci, ik vond het lief en daadkrachtig van Serena dat ze meiden/vrouwen de kans geeft om een stukje openbaarheid te geven, na het stuk zijn er al verschillende meiden uit de omgeving geweest die mij met in gesprek gingen om een verhaal te vertellen etc, allemaal lieve bezoeksters van Beautylab, dankzij Serena 🙂
Wow, toen ik in het midden van je artikel was en naderde naar het einde moest ik toch even wat traantjes wegpinken. Niet omdat ik medelijde ofzo met je heb, maar omdat ik het erg vind dat mensen zo kunnen staren. Oke het is raar om iemand te zien zonder haar, maar toch niet lelijk? Ik vind je een heel mooi gezicht hebben, ook zonder haar! En ik vind het heel knap van je dat je dit artikel hebt geschreven. Want soms denk ik, ‘pf mijn haar zit zo slecht!!” en dan kan ik daar blijven over doorzeuren, maar nu denk ik wel 2x na voor dat ik dat zeg want er zijn mensen die moeten leven zonder haar 🙁
Veel sterkte nog! Trek je niks aan van de mensen die gemeen naar je kijken, je bent hoe je bent en aan je artikel te zien ben je een topmeid!
Groetjes, xx
Lieve Evi, dank je voor je lieve woorden.
Natuurlijk mag je mopperen over je haar, dat is heel gezond toch. Ik mopper ook over buikpijn , spierpijn etc. Mopperen hoort erbij..
Ik kan me het ook goed voorstellen hoor, als ik haar zou hebben dan zou ik zeer zeker mopperen, hihih al die leuke haarproducten en modellen met perfecte kapsels 🙂
xx
Vreselijk dat gestaar van mensen. Mijn zoontje heeft 2 jaar lang kale plekken gehad. Bij hem was het het gevolg van 2 schooljaren lang 2 vreselijke juffen…… 🙁 Stress dus.
Maar het alleen maar kijken van mensen en het niet vragen wat het is of hoe je er aan komt…. Vraag het gewoon……
En inderdaad de dermatoloog waar ik toen met hem liep wist eigenlijk weinig hoe of waarom alopecia ontstaan. Maar bij onze zoon was er wel een oorzaak maar het ging niet om zijn hele hoofd.
Knap van je verhaal en goed om het te lezen.
Groetjes Nelly.
Fijn om te horen dat de alopecia weer weg is gegaan. Onveilig voelen, stress kunnen het immuumsysteem behoorlijk triggeren. Ik vond als de kind de spanning van school ook erg lastig, ik was zo’n kind die gewoon 4 jaar op de kleuterschool had moeten zitten en lekker kon spelen.
Wauw, ook ik heb respect voor je!
Dank je Naomi. Leuk dat je de moeite hebt genomen om het artikel te lezen 🙂
Je kunt heel goed vertellen, Tamara, ik heb respect voor je
Ik had nog een vraagje, misschien een beetje een rare, maar
mijn moeder heeft borstkanker en ze gaat binnenkort haar haar verliezen (dat vind ze op zich niet zo erg) maar dan verliest ze dus ook haar wenkbrauwen, en zij heeft echt supermooie wenkbrauwen die echt haar hele gezicht ‘maken’. Ik weet dat ze ze graag bij wil tekenen dan, maar ze is helemaal niet into beauty, dus ze weet niet precies hoe. Ik vroeg me af, als je dus helemaal geen wenkbrauw hebt, kun je dan het beste bijtekenen met potlood of met poeder (of met iets heel anders)? potlood is ‘steviger’ denk ik, blijft ook beter zitten, maar misschien ziet dat er te ‘opgetekend’ uit. Nouja, ik hoop dat 1 van jullie (Serena of Tamara) me kan helpen, alvast heel erg bedankt:$
Oh Robin, sorry ik heb het berichtje niet gezien. Ik hoop dat je dit nog leest.
Wanneer je een scherp geslepen potlood kan je of dunne streepjes zetten, desnoods twee kleuren zodat er iets dimensie in komt. Als ik bijvoorbeeld een lijntje zet op mijn oogleden dan doe ik dit met een waterproof oog potlood en dan doe ik er daarna oogschaduw op.. Dus voorzichtig het lijntje over trekken met een dun kwastje. Zo blijft de lijn beter zitten.
Op heel veel verschillende forums over alopecia of kanker geven vrouwen en meiden elkaar veel tips over het tekenen van wenkbrauwen, helaas ben ik hier niet ervaren in.
En het tekenen van wenkbrauwen zonder haartjes is toch even andere koek dan wanneer je haartjes heb.
Veel sterkte meid
Heel erg bedankt dat je hebt gereageerd 🙂
Inmiddels is ze kaal, en het staat haar heel stoer en goed! Ze heeft ook een pruik, maar die is meer voor als ze een dagje gaat werken, of als ze net wilt overkomen voor de mensen om haar heen. Ik vind haar persoonlijk een stuk mooier en meer zichzelf als ze gewoon een mutsje opheeft:) Haar wenkbrauwen zijn (nog) niet uitgevallen, ze zijn wel een stuk minder vol, maar ze zijn er nog steeds, dus dat is wel fijn. Als ze echt uitvallen zal ze zeker op die forums gaan kijken!
Nog een keer heel erg bedankt!