Het komt toch nog best regelmatig voor dat ik mailtjes in mijn inbox krijg van (vaak jonge) meiden die problemen hebben met een vriendin of hun vriendengroep. Ze worden van de ene op de andere dag genegeerd, er wordt over ze geroddeld of hun vriendinnen gedragen zich ineens heel anders in een grotere groep.
Ik denk dat iedereen wel eens zoiets heeft meegemaakt, ik wel in elk geval, en het legt echt een knoop in je maag. Slapeloze nachten. Met een rotgevoel naar je werk of school gaan. Zoiets wens ik niemand toe. Daarom heb ik dit artikel gemaakt om jullie te vertellen wat mijn mening is over wat echte vrienden horen te doen en wat je eigenlijk zou moeten doen wanneer ze daarin falen.
Je beste vriend of vriendin is niet per se de persoon waarmee je de meeste tijd spendeert. Door de jaren heen leer je nieuwe mensen kennen en zullen vriendschappen verwateren of sterker worden. Hoe ouder je bent, hoe meer teleurstellingen je waarschijnlijk te verduren hebt gekregen. Uiteindelijk blijft er een klein groepje mensen over die je door dik en dun zal steunen: je besties.
Waar ik zelf het onderscheid in maak tussen kennis, vriend of beste vriend is onder andere vertrouwen. Als ik een probleem heb en ik wil mijn hart luchten, dan doe ik dat het liefste bij mijn beste vriendinnen. Ik neem ze in vertrouwen, ze nemen de tijd om naar me te luisteren en om er voor me te zijn, en ze houden deze informatie voor zichzelf.
Als jouw vriendin geen tijd voor je neemt, of met een half oor luistert terwijl ze met haar smartphone aan het spelen is, dan kan dat een aantal dingen betekenen: 1. ze heeft nooit geleerd hoe je voor iemand klaar moet staan. 2. jouw problemen interesseren haar niet. Wanneer dat laatste het geval is ben je in elk geval op de hoogte van jullie vriendschapstatus. Jullie zijn geen besties. Niet dat je haar dan meteen links moet laten liggen, maar het is gewoon een wijze les. Als je het vermoeden hebt dat ze gewoon niet weet hoe ze moet luisteren naar iemand, dan kan je dit het beste gewoon eerlijk tegen haar zeggen. ‘Hee, leg die telefoon eens neer joh, ik stort hier mijn hart uit en ik heb je nodig!’ kun je bijvoorbeeld zeggen. Of ‘ik zou het echt prettig vinden als je mijn verhaal aanhoort, dit is belangrijk voor me’. Er is niets mis mee om je gevoelens te uiten naar je vriendin toe, ook al gaat het dit keer om háár. Hopelijk begrijpt ze je en zal ze in elk geval proberen te luisteren. Net als in relaties zijn vriendschappen ook een proces waarin je elkaar steeds beter leert kennen en waarin je samen groeit. Of niet.
Iets wat ik ook belangrijk vind bij een goede vriendschap is de reactie nadat je een probleem hebt voorgelegd. De ene vriendin zoekt meteen een oplossing en geeft raad en advies, de andere vriendin zal alleen maar met je meehuilen en een arm om je heenslaan. Hoe ze ook reageren, het is belangrijk dat ze altijd het beste met je voorhebben. Dat ze je vragen stellen waardoor je zelf tot een oplossing komt. Of gewoon bij je zijn en je bezighouden zodat je niet zo alleen bent. Elk persoon is anders en elk persoon reageert anders, houd hier rekening mee en wordt dus niet boos als ze niet reageren zoals jij had gehoopt. Het belangrijkste is dat ze luisteren en met je meeleven en dat ze willen dat het goed met je gaat.
Als ik met een probleem zit dan weet ik dat ik bij Nena kan aankloppen. Met haar analytische achtergrond heeft ze binnen no-time een oplossing voor me. Zij houdt mij ook altijd een spiegel voor, ook al is dat niet altijd leuk. Caroline is iets subtieler, maar zij stelt de juiste vragen waardoor ik uiteindelijk (zelf) tot een oplossing kom. Terwijl Angel meer zo’n vriendin is die me het huis uitsleept, me volgiet met alcohol en me een discotheek binnensleept, mocht ik liefdesverdriet hebben. Zijn er familiekwesties dan praat ik het liefste met mijn nichtjes Hester en Maren. Maar goed, als jij je vriendinnen ook goed kent dan weet je vast wel bij wie je moet aankloppen met een bepaald probleem. Het is soms maar ook net waar jij behoefte aan hebt.
Dat mijn familie me steunt door dik en dun is een feit. Ik weet dat niet alle families zo hecht zijn als die van mij, en daarom is het belangrijk om een hechte vriendengroep om je heen te hebben die je steunen, stimuleren, motiveren en die gewoon trots en blij voor je zijn. Als er wederzijds respect is dan heb je al een goede basis. Ik heb wel eens mails gekregen van meiden die me vertellen over vriendinnen die jaloers zijn of die ze belachelijk maken waar anderen bij zijn, of die hun dromen en ideeën omlaag praten. “Dat lukt je nooit” en “pfff, jij? Dat kan jij niet!”. Nu is de een wat negatiever ingesteld dan de ander… maar ik vind dat vriendinnen elkaar altijd moeten steunen, wat je ook doet.
Jaloersheid, elkaar omlaag praten en demotiveren hoort daar niet bij. Als een vriendin dit doet dan kan dat komen door haar opvoeding, door ervaringen uit het verleden, doordat ze zelf onzeker is of gewoon omdat het een rotwijf is (kan!). Als deze vriendin de moeite waard is vind ik het altijd een goed idee om een gesprek aan te gaan, wie weet kan jij háár wel helpen. Ik ben nooit zo van het ‘laten vallen als een baksteen’ ook al is zij diegene die rot tegen je doet. Want waarom reageert ze zo? Waarom zo jaloers en negatief? Wat is er aan de hand? Misschien is zij geen goede vriendin, maar wees dat zelf in elk geval wel. En wie weet kom je er samen uit en ben je besties 4 life. Misschien ook niet, maar dan heb je het in elk geval geprobeerd en kan je weer verder met je leven, zonder haar.
De term ‘vriendschap’ vind ik moeilijk uit te leggen. Want wat is vriendschap naast voor elkaar klaarstaan, een luisterend oor bieden, elkaar steunen, wederzijds respect, elkaar motiveren, raad en advies geven en megaveel leuke dingen doen? Het is ook een soort gevoel. Ik voel me helemaal op mijn gemak bij mijn vriendinnen. Ik kan mezelf zijn. Ik kan makkelijk een uur naast Jacq op de bank zitten zonder iets te zeggen en nog is het niet awkward. Het is gewoon fijn om bij elkaar te zijn. Ik kan er een hele pagina over volschrijven en dan nóg weet ik niet of ik het wel voldoende heb onderbouwd.
Ik kan altijd op mijn vriendinnen rekenen en vice versa. We kunnen 100% eerlijk zijn tegen elkaar en ik PIK het, want ik weet dat ze het beste met me voorhebben. Ze zeggen geen gemene dingen om mij te kwetsen, ze leggen gewoon hun gevoel op tafel omdat ze zich zorgen maken, omdat ze willen dat het beter gaat. Een hechte vriendschap is iets wat je opbouwt en waar je altijd moeite in moet steken, net als in een relatie. Verwaarloos het niet!
Het is soms lastig om nieuwe vriendschappen op te bouwen, of om je bestaande te onderhouden, maar als het goed voelt en als het klikt dan gaat dit vaak gewoon vanzelf. Soms moet je er moeite voor doen, tijd en geduld hebben (want niet iedereen is even makkelijk in de omgang), maar uiteindelijk levert het je een hechte vriendschap op waar je de rest van je leven van kunt genieten.
Als je nog jong bent heb je niet altijd even snel door wie wel en wie niet je vrienden zijn, maar naarmate je ouder wordt hoe scherper je intuïtie en je mensenkennis zal worden en hoe sneller je dit door zal hebben. Bedenk goed met wie je verder wilt gaan en wie je beter even kan loslaten. Leven is lijden, zegt men, en zo is het ook. Vallen en opstaan. Gelukkig maken vriendinnen je leven wel een stuk leuker!
Hoe belangrijk is vriendschap voor jou? Welke ‘voorwaarden’ stel jij aan een vriendschap? En ben je wel eens teleurgesteld door een vriendin? Hoe ga jij om met ‘vriendinnen’ die jou onredelijk hebben behandeld?
Until next time,
Serena Verbon
Vriendschap is voor mij niet heel erg belangrijk. Zeker wilt iedereen een vriend of vriendin waarbij je je hart kunt luchten maar uiteindelijk sta je er toch alleen voor.
Ik heb zelf één beste vriendin en mijn vriend is tevens ook mijn beste vriend.
Dat zeg je goed, je partner hoort ook je beste vriend te zijn of worden met de tijd!
Momenteel zit ik elke dag alléén thuis. Mijn vrienden wonen ver en we hebben allemaal net een opleiding afgerond en hebben moeite met ‘t vinden van werk ( te oud, te onervaren, te jong etc. )
Ik heb al niet zoveel vrienden, laat staan besties. En ook geen nichten waarmee ik ‘t goed kan vinden. Ik wil geen drama verhaal doen, maar ik ben erg jaloers op mensen die ‘t wel hebben ( en niet jaloers in de gemene zin, maar dat ik t zelf ook zou wensen ).
Sommige mensen beseffen niet altijd hoe geweldig het is dat je soms maar 1 of 2 mensen om je heen hebt die door hun aanwezigheid er voor zorgen dat je niet compleet de afgrond in zakt.
Ik ben 21, kan geen werk vinden evenals mijn vrienden, net mijn opleiding afgerond en woon ver bij mijn vrienden vandaan dus we kunnen elkaar niet bezoeken.
En de overige vrienden die ik heb ben ik een beetje ontgroeid. Ik heb niemand om mijn interesse in mode en makeup te delen int echt. Ik ga dus ook alleen naar IMATS London ( voor gespaard )
Je verhaal klinkt me bekend in de oren. Ik heb ook 2 jaar heel erg gekloot met werk vinden na het afstuderen (heb nu eindelijk een leuke baan maar ook deze biedt weinig zekerheid). Vrienden waren allemaal met andere dingen bezig zoals trouwen, huis kopen, studeren of weet ik veel wat. In ieder geval was ik de enige die zo’n last had van de crisis. Deze mensen zie ik nog wel, maar niet zo vaak als vroeger. En andere vroegere beste vrienden ben ik ook verloren door verschillende redenen.
Ik vind het echt super stoer dat je alleen naar Londen gaat!! Mijn ‘beste’ vriendin werkt op een cruiseschip dus afgelopen zomer ben ik een week alleen op vakantie gegaan waarvan ik 3 dagdelen met haar heb kunnen optrekken. Het wad best even spannend, maar hé, er zijn ook een hoop voordelen: de wekker zetten of uitslapen tot wanneer je wilt, eten wat je maar wilt, uuuuren rondstruinen bij winkels die anderen niet zo interessant vinden als jij, 10 dingen passen in een kledingwinkel zonder dat iemand staat te zuchten. Niet naar een natuurhistorisch museum hoeven als je zelf meer geïnteresseerd bent in moderne kunst, etc etc… Geniet ervan! En achteraf zul je trots op jezelf zijn :).
Ik heb na 13 jaar, 2 jaar geleden de vriendschap met ‘zogenaamde’ beste vriendin verbroken. Ze was altijd jaloers, maakte altijd steken, kwam te vaak afspraken niet na en had het temprament van een 3-jarig driftig kind.
Ik heb ook zo’n ‘smartphone’ vriendin en ik zeg ook altijd: “hey, chill zeg, ik stort mn hart uit maar whatsapp gerust verder he”! Echte vriendinnen maken tijd. Als ik een mega lange dag heb gehad neem ik als ik om half11 thuis kom nog de moeite om die vriendin met een issue te appen hoe ze zich nu voelt!
Loyaliteit is het belangrijkst!
Wat een mooi artikel!
Hi Serena
Ik neem aan dat jouw moeder Mathilde Janssen is, getrouwd met Petrus Gijsbertus Verbon.
Ik heb echter alleen informatie dat ze twee kinderen hebben, Robin en Jasper.
Ben jij ook een kind van hun?
Ik ben een achterneef van Mathilde Janssen, haar overgrootvader, Charles Chapple Olive II was een broer van mijn overgrootvader Frederick Olive.
Groetjes uit Amerika,
Arthur Olive
Hallo Arthur,
Nee, Serena is de dochter van Margaretha Juliana (Rita) Janssen, getrouwd met Robertus Antonius Verbon. Onze dochters zijn dus Serena, Larissa en Tara Verbon. Ik (Rita) ben een jongere zus van Mathilde en mijn echgenoot ( Rob) is een jongere broer van Peter( Petrus). Heb je het artikel van Serena gelezen’ wat is je afkomst’ ? Bij de comments heeft ook een Olive uit Italie gerageerd. In Februari vertrekken de drie dochters voor een weekje naar Las Vegas.
Groetjes, Rita Verbon-Janssen
Hi Rita
Dank voor jouw reactie, en ja ik heb het artikel van Serena gelezen.
Jouw dochter is zeer volwassen in haar waarnemings vermogen om een gezonde vriendschap te handhaven. Wat dat betreft doet ze me denken aan mijn vrouw Jean, die heeft dezelfde overtuiging.
Ik zelf denk dat vele mensen geen echte vrienden hebben, dit klinkt negatief maar dat is mijn observatie.in het leven.
Jouw dochters zullen zich wel vermaken in Las Vegas zolang ze niet te veel dobbelen, de shows zijn geweldig. Ik heb daar nog Elvis Presley gezien in de Hilton dat was de goede oude tijd, voor $15 inclusief 3 drinks.
Je vroeg me wat mijn afkomst was.
Zoals je waarschijnlijk al weet komen de Olives van de Engelsman Charles Chapple Olive. Chapple was de achternaam van zijn moeder. Frederik en Charles II, de twee zonen van Charles zijn de overgrootvaders van ons.
Er is dus een vertaking hier. Jouw tak is Charles II, John Carolus Mariette Pauline, Rita. Mijn tak is Frederik, Arthur, Robin, Arthur.
Wij zijn dus nicht en neef in de 3de graad.
Groetjes, Arthur Olive
Ik heb de volgende tekst in mijn kamer: “Een vriend is iemand die je verleden kent, in je toekomst gelooft en je accepteert zoals je vandaag bent.” Voor mij is dit een mooi uitgangspunt voor vriendschappen. Goed artikel! You rock!
Wauw, ik vind dit echt een van je beste artikelen ooit. 🙂 Gewoon omdat je het zo goed verwoord.
Zelf heb ik geen beste vrienden. Wel vrienden die ik zo af en toe zie, maar op dit moment moet ik eerst leren hoe ik met mezelf overweg moet gaan. Begin vorig jaar is gebleken dat ik chronisch ziek ben. Niet dat ik vanaf toen alleen maar ziek was, het ging juist in stapjes beter, maar mentaal niet. Nu vind ik het heel lastig om lang in grotere groepen te zijn, ik wordt er heel snel moe van. Mensen begrijpen dat niet en vinden mij saai. En daarom wordt ik (waarschijnlijk onbewust voor henzelf) verder afgestoten, omdat ik geen deel uitmaak van hun leven. Sowieso ben ik niet iemand die makkelijk vriendschap sluit, ik heb al teveel meegemaakt wat niet erg positief was en ook een hecht gezin heb ik niet. Ik hoop ooit nog eens de goede vrienden, of vriendin tegen te komen, waarbij ik gewoon mezelf kan zijn en niet iemand anders hoef te worden.
Want dat vind ik het áller belangrijkste: dat je jezelf kan zijn bij vrienden, hoe slecht het ook met je kan gaan. En dat zij je een schop onder je **** kunnen geven als je het nodig hebt, zonder dat je het gevoel hebt dat ze niet oprecht zijn en je eigenlijk niet zo mogen.
Dat geroddel achter je rug om, bah!
Mijn post komt nu ontzettend ‘donker’ over, dat was niet mijn bedoeling. Gelukkig heb ik 2 super lieve nichten die ik 100% kan vertrouwen. Helaas zie ik ze bijna nooit, omdat ik niet dicht bij ze in de buurt woon. Maar zij zijn wel wat ik me voorstel bij een goede vriendin. <3
Wat een leuk artikel!
Ik ben bijna 20 en ik ben zo blij met mijn eigen lieve ‘besties’. Het is inderdaad zo dat je naar een aantal jaar levenservaring weet wie je echte vrienden zijn, het is zo’n fijn idee dat ik nu weet wat ik van welke mensen kan verwachten.
Ik ben ontzettend dankbaar voor mijn lieve vriendinnen, die net familie voor me zijn. Door dit artikel realiseer ik me dat nog maar eens. Dankje!
xx
Wat een ontzettend goed artikel! Echt heel mooi geschreven en zo waar!
Ik las de comments en werd toen een beetje naar van al die mensen die zo gekwetst zijn door zogenaamde ‘vrienden’ Ik kan er gewoon niet bij dat we dit elkaar aan doen 🙁
Zelf ben ik ook veel gekwetst, zijn er vriendschappen stukgelopen en soms voelde het alsof ik de rest van mijn leven alleen zou doorbrengen. But hey, ik leef nogsteeds, heb ingezien dat sommige van mijn angsten alleen in mijn hoofd zitten en beetje bij beetje ben ik weer nieuwe vrienden aan het maken.
Dat stukje wat je schreef over het energie krijgen van mensen heb ik op dit moment heel sterk als ik van school kom. Dankzij mijn lieve jaargenootjes heb ik het vertrouwen in de mensheid weer terug gekregen, want ze accepteren je als je anders bent of andere beslissingen neemt en we denken om elkaar, heel erg fijn.
En aan iedereen in de comments die gekwetst is en gebroken, die weinig of geen goede vrienden hebben: heel veel sterkte en ik hoop oprecht dat ieder van jullie toch nog een goede vriend(in) in hun leven krijgt.
Hoi Sereen, wat een goed artikel! 🙂 Heel leuk om te lezen.
Ik vroeg me af, zou je misschien een review willen schrijven over de BareMinerals foundation die je in Londen kocht? Ik ben er al langere tijd op zoek naar maar heb helaas nog geen reviews kunnen lezen van ‘voor mij bekende’ beautyblogs. Liefs! 🙂
Auteur
Yes, coming up!
Vriendschap tussen mijn ‘beste’ vriendin en ik is kapot door haar vriendje..belachelijk ook maar ze vindt die 5 maandjes met heb veel belanrijker dan de jaren met mij.
Ik heb een groot deel van mijn vrienden het afgelopen jaar verloren. Ik heb al heel mijn leven een sociale angststoornis. Maar dit jaar was een enorm moeilijk jaar die de hele zaak alleen maar erger maakte. Ik heb me maanden opgesloten door mijn onvoorspelbare paniekaanvallen. Ik negeerde alle pogingen van mijn vriendinnen om mij buiten te krijgen. Na eindeloos proberen hebben ze het wat opgegeven.
Deze post geeft me om een onverklaarbare reden weer moed om ze te contacteren. Iets waar ik hiervoor te beschaamd voor was omdat ik ze zo verwaarloosd heb.
Dank je!
Mooi artikel! Op dit soort momenten verlang ik echt naar een Blair, Serena vriendschap uit GG. Momenteel heb ik niet zoveel energie voor sociale contacten, best balen want ik mis het wel. Zonder vrienden is het leven héél anders, haha. Gelukkig heb ik door mijn blog dan weer een hele hoop leuke mensen leren kennen, en ik wil nu wel weer wat sociale contacten oppakken. Gelukkig heb ik ook het geluk dat mijn vriendinnen van school daar ook open voor zijn, en me begrijpen. Zoiets noem ik echte vriendinnen.
Leuk trouwens al die foto’s, mooie tekst en die tattoo is gaaf. Heel inspirerend! <3
Voor mij is vriendschap enorm belangrijk… ik denk dat dit bij de meeste mensen zo is. Maar, sinds ik school verlaten heb, en ben gaan werken zijn enorm veel vriendschappen jammer genoeg verwaterd… 🙁 ik vind het echt enorm jammer, en wou er gerust nog veel tijd in steken, maar het was gewoon niet meer wederzijds. Verder heb ik nog 3 echte vrienden… waarvan 1 jongen, maar ik weet als ik mijn hartje wil luchten, ik bij hem kan aankloppen. En zo is het ook wederzijds, bij alle drie. En alle drie zouden me wakker mogen belln ‘s nachts voor de meest domme dingen… 🙂 w
Ik heb de hoop op vriendschap zn beetje opgegeven heb 2 vriendinnen waar ik wel mee kan praten en de rest is om af en toe wat leuks mee te doen. En verder alleen mijn man en broer waar ik echt alles mee kan delen.
Telkens als ik investeer in een vriendschap, tijd, aandacht,luisteren en helpen met problemen krijg ik er niks voor terug. Geen goh hoe gaat het met jou? Of dat zij een keer met een leuk uitje komen. Telkens geef ik een hoop en worden ze boos op mij als ik 1 x niet snel genoeg reageer. Erover praten geprobeerd maar werkt niet.
Dus ik heb maar besloten ik ga niet meer investeren in zo geheten vrienden die mij steeds laten vallen af en toe wat leuks doen prima maar ik heb hun niet nodig ik laat mijzelf niet steeds weer kwetsen en omlaag praten. Daar ben ik veelste goed voor
Ik heb twee beste vriendinnetjes die er altijd voor mij waren in zware tijden en waar ik de grootste lol mee heb. Een vriendin (die hoor ook altijd komt, hoi Jorinde :D!!) is verhuisd naar Zwolle. En vanuit Maastricht is dat best een eind, maar we zorgen er toch voor dat onze vriendschap blijft bestaan. Ondanks dat we het allebei soms reuze druk hebben. En als we elkaar dan weer in het echt zien is het weer ouderwets gezellig.
Met mijn andere vriendin ga ik nog regelmatig naar feestjes en dan blijft ze vaak het hele weekend hangen en dat is altijd leuk. Ze werkt in mijn straat en dan komt ze vaak na haar werk hier eten. Ik zou ze allebei voor geen goud willen missen, ik denk niet dat ik nog snel twee meiden vind waar het zo mee klikt. Daar ben ik soms wel bang voor.
Pff zeer herkenbaar, maar zo gaat dat nou eenmaal.. Je wordt er wijzer van en met die kennis moet je het toepassen in deze wereld. Natuurlijk zullen er mensen zijn die bij je aankloppen wanneer ze je nodig hebben en vervolgens ”dumpen”, omdat ze schijnheilig zijn en NOOIT wat verkeerds hebben gedaan. Maarja, als je van jezelf weet dat je op je eigen benen kan staan en zulke mensen niet in je buurt nodig hebt, geloof me dan gaat het automatisch beter. Just keep ya head up. The less you care, the happier you will be. 😉
– Pain makes you stronger. Fear makes you braver. Heartbreak makes you wiser.
Ik ben in 2009 naar Australië geweet en de ene vriendin zegt als ik er iets over vertel ‘Dat heb je al verteld!’ En de ander zegt ‘Leuk!’ Soms vraag ik dan of ik dat al verteld had ( dat is vaak een ja ) maar dat vind ze niet erg,, en daar hou ik van
Vriendschap vind ik erg belangerijk. Helaas zit ik niet altijd op één lijn wat betrefd vriendschap.
Maar als je ouder word weet je hoe het wereldje een beetje in elkaar zit, en weet je wie je kan vertrouwen en niet.
Zit nu net even in een dipje met mijn beste vriendin, en ik zit met tranen in mijn ogen dit te lezen. Mooi artikel!
Wat een supergoed artikel Serena!
Hierdoor ben ik eens gaan nadenken over de meidengroep waar ik bij zit.
We zijn nu al vier jaar een hele hecht groep. Nu begin ik alleen de laatste tijd soms zo zat te worden van het onderling geroddel over elkaar. Afgelopen week waren was één vriendin niet bij onze ‘meidenavond’ en er werd vrij gemeen over haar gepraat. Ik word daar dan zo naar en moedeloos van. Wat stelt onze ‘hecte’ vriendinnengroep voor als je zo makkelijk over je vriendinnen kan praten? Iedereen schreeuwde maar door elkaar heen en wie de beste roddel had, werd naar geluisterd..
Ik zou er zo graag wat van willen zeggen, alleen ik weet niet hoe..
Iemand tips?
Auteur
Flap het er gewoon uit! Maar houd er dan wel rekening mee dat het binnenkort je vriendinnen niet meer zijn… maar of dat nou zo erg is? is er niemand met wie je dit kunt bespreken? Je moeder of een andere vriendin die buiten deze groep valt en die je kan vertrouwen?
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt vijf jaar geleden! Enorm naar en je kan je er ook echt rot doorvoelen. Ik ben er over gaan praten met de 2 meiden die mij het best lagen, en wat bleek? Zij dachten er precies hetzelfde over! Ik heb samen met hen de moeilijke keus gemaakt dit groepje achter ons te laten! Niet met ruzie ofzo maar wij zijn gewoon onze eigen wegen ingeslagen! We gingen studeren en zaten dan toch niet meer bij elkaar in de klas. Kies er voor om af te spreken met de meiden waar je je wel goed bij voelt! Nu vijf jaar later zijn wij met z’n drieën nog steeds de beste vriendinnen die er bestaan terwijl we allemaal een andere studie of baan hebben! De rest komen we nog vaak tegen en zeggen we dan ook gewoon gedag! Het is een moeilijke keuze maar zeker de moeite waard! Wij voelen ons nu veel zekerder en zijn er enorm van gegroeid! Ik hoop dat je er wat aan hebt! X
Idd wat Kelly zegt sowieso! Ik heb een beste vriendin die eerst ook onderdeel van zo’n groepje was, echt vreselijk. Toen leerde ze ons kennen en Nu is het 1 van me beste vriendinnen. Mijn vriendin ging nog wel eens af en toe een praatje maken met hun en dan stond ik er ook wel eens bij maar als er 1 meisje weg liep werd er gelijk achter de rug om geroddeld. En dan wel poeslief in elkaars gezicht doen. Kots. Het zieke nog is dat ik heel veel groepjes ken die zo met elkaar om gaan.. Kan je 100% zeker van zijn dat ze ook over jou zo praten
En leuk artikel serena! Ik heb zelf 3 besties en meer heb ik ook niet nodig! Ik moet zeggen dat ik het moeilijk vind om goeie vrienden te maken hoor, de meeste zijn zo achterbaks..
wat een super leuke foto’s met je vriendinnen!
om eerlijk te zijn heb ik de tekst niet gelezen *schaam schaam* maar wel de foto’s bekeken!! En die zijn heel leuk ^^
Vriendschap is voor mij heel belangrijk. Ik ken wel mensen maar ik heb 1 beste vriendin en wat mij betreft is dat genoeg. We steunen elkaar door dik en dun. Zo heeft zij bijvoorbeeld borderline en ik fibromyalgie we weten dat we altijd met alles hierover bij elkaar terecht kunnen. Ik heb ook wel een voor de grap gezegd de gekke help de lamme! We staan altijd voor elkaar klaar en houden ook minstens 1x per maand een filmavond met ijs popcorn film met de nodige mooie mannen en gewoon een hoop geklets. Ik vind dat vrienden de familie is die je zelf uitkiest en ik ben heel blij met mijn keuze in familie!!
Ik ben er een paar maanden geleden achter gekomen dat degene die ik tot nu toe mijn beste vriendinnen noemde, dat eigenlijk helemaal niet zijn. Ik had al een tijdje het gevoel dat ze me niet meer moesten en dat vermoeden heb ik uitgesproken. Op dat moment zeiden ze dat ze geen idee hadden waar dat op sloeg en dat het helemaal niet zo was. De volgende dag vertelden ze me dat ik alleen maar hele dagen lang zeurde. Ik probeer(de) daarmee te stoppen, maar dat zorgde er ook voor dat ik ze minder durfde te vertellen, omdat ik bang was dat ik dan weer zou zeuren. Maar er veranderde niks aan de situatie. Ik ben er nog een keer over begonnen, maar toen kreeg ik te horen dat zij mij probeerde te steunen maar dat het allemaal aan mij lag en dat ik naar een psycholoog moest. Het was vier tegen een en ik was alleen maar aan het huilen, dus ik zei niet veel terug. Dat is nu al een paar maanden geleden en er is nog steeds niks veranderd. Ik hang er altijd maar een beetje bij als de vijfde van de groep en als diegene waar ze bij kunnen zitten als het ze uitkomt. Ik ben er zo klaar mee, maar te toegeeflijk om het te zeggen, want elke keer als ik er ook maar probeer over te beginnen, laat ik me bij het minste weerwoord al uit de weg slaan. Zij noemen mij hun vriendin, ik noem hun mijn vriendinnen, maar ik weet eigenlijk niet wat het nog voorstelt.
Ik vind mijn handje vol vrienden erg belangrijk.
Toen mijn relatie in 2009 uitging na 3 heel moeilijke jaren (afpersing, bedreiging, kleineren etc) heb ik mijn échte vrienden leren kennen.
Ik ben er in die tijd heel veel kwijtgeraakt en dat kleine plukje mensen dat overbleef zijn dus mijn echte vrienden en daar sta ik zelf ook altijd voor klaar.
Deze post doet me ineens aan dit stukje denken.
Echte vrienden krijg je niet en kopen maakt je wereld klein
Een echte vriend verdien je door er zelf een te zijn.
Ik had vroeger nooit vriendinnen, op een basisschool wel maar vanaf een jaar of 11 ben ik vaak buitengesloten of gepest, dit duurde tot aan het eind van de havo. Wel met periodes dat ik “vrienden” had maar dat waren geen echte vriendschappen want die meiden lieten me ook zo weer vallen. Ik dacht altijd dat het aan mij lag, maar nu heb ik 3 hele goede vriendinnen en daarnaast ook nog meiden waar ik af en toe mee afspreek en hoef ik me nooit meer eenzaam te voelen. Ik voelde me ook altijd anders toen ik opgroeide, en dat ik in een dorp woonde en als enige make-up droeg, “hippe” kleding mooi vond en grote dromen had hielp niet in een dorpje waar iedereen hetzelfde (en dus het tegenovergestelde van mij) was!
Dus ik wil even zeggen tegen jonge meiden die dit misschien lezen en zich ook eenzaam of anders voelen, als je eenmaal gaat studeren of werken kom je vast echt leuke mensen tegen met dezelfde interesses 🙂 Over de ‘voorwaarden’ voor echte vriendschappen, ik vind het heel belangrijk om elkaar te steunen en elkaar de vrijheid te geven om te doen wat jij wilt. Mijn echte vriendinnen begrijpen het als ik een paar weken te druk bezig ben met werk bijvoorbeeld dat ik niet mee uit ga. Maar als ik dan wel met ze afspreek is het niet raar en hebben we het heel leuk samen, we supporten elkaar en dat is een heel fijn gevoel 🙂
Wat fijn dat je hier aandacht aan besteed. Vriendschap is ontzettend belangrijk. Bij de ene vriendin kan ik inderdaad heerlijk uithuilen en mijn ei kwijt. De ander die komt altijd gelijk met een oplossing of raad.
Helaas heb ik het ook meegemaakt dat ik dacht dat iemand een vriendin was, terwijl er alleen maar achter mijn rug om dingen werden gezegd.
Vriendschap is heel belangrijk. Ik ben 1,5 jaar geleden naar de andere kant van Nederland verhuist. Er waren vriendinnen die steevast het contact bleven houden. Anderen hielden er direct mee op zodra de verhuiswagen de straat uit was.. Een vriendin is tot de dag van vandaag nog mijn beste vriendin. Het eerste jaar hier was verschrikkelijk. Ik had wat ‘nepvriendinnen’ maar een echte klik was er niet. Nu de laatste maanden gaat het goed, ik heb vriendinnen hier en in mijn vorige woonplaats. En via mijn blog heb ik een aantal hele lieve meisjes ontmoet..
Super artikel! Wat je beschrijft is zo waar!
Ik heb gelukkig een aantal (4) super goede vriendinnen. Als ik hun zie voelt het altijd goed, begrijp je mekaar met 1 blik, heb je altijd wel iets te bespreken en ze hebben het beste met me voor. Ze zullen het ook zeggen als ze iets slecht aan me vinden, als een kledingstuk me niet staat of me dik maakt, als k aan gekomen ben (”M, je moet wel een beetje oppassen.. gaat het wel goed met je?”) of juist ben afgevallen (complimenten), als iets me geweldig staat of wat dan ook.
Ook had ik een vriendinnen groepje, (bestaand uit mij, C en J) maar k ben er door de jaren heen achter gekomen dat zij eigenlijk niet echte vriendinnen waren (alles draaide uiteindelijk om hen). Bijvoorbeeld als J weg ging, roddelde C over J, als C wegging hetzelfde verhaal. Of dat ze geen rekening hielden met mijn wensen, over me roddelen, liegen, schijnheilig doen C: ”OMG zij is zo dik” over een voorbij lopend meisje. dat ik reageerde van ”Huh, maar ik ben veel steviger?” (was echt zo, heb een stevige bouw maar kan wel realistisch vergelijken met anderen) C: ‘Neeejoh gekkie! zij is echt veel dikker hoor! En trouwens, J heeft echt benen als boomstronken hahahahah jij bent echt dunner hoor” (oftewel ze zijn niet eerlijk en vals). Ook zoende C een jongen op wie ik lang verliefd was geweest, keek ze m’n FB ww af en las ze al mijn prive berichten (en dit ontkennen). En ga zo door. En door C en J heb k 2 vriendinnen verloren, noem ze maar S en W. Maar daar heb ik inmiddels weer super goed contact mee en zij maken deel uit van mijn super goede vriendinnen.
Echte vrienden zijn zeldzaam! (helaas) Dus ik koester de mijne!
Keer op keer hebben vrienden mij laten vallen. Laatst heeft mijn ´beste vriendin´ mij nog ingeruild voor haar vriendje, omdat ze duidelijk liet merken dat ze dat belangrijker vond.
Om eerlijk te zijn heb ik ook geen vrienden, ik had alleen mijn beste vriendin.
Ik ben nu 17, en ik ben nu ook wel op een punt gekomen dat het me niet meer interesseert of ik vrienden heb.
Wauw! Wat een artikel is dit zeg. Je hebt mij echt even aan het denken gezet. Momenteel heb ik niet veel contact meer met mijn vrienden omdat we allemaal een andere richting zijn uitgegaan na de middelbare school. Ik ben wel af en toe een beetje bang om hun te verliezen. In mijn cultuur is familie echt een hele grote zaak. Mijn ouders komen beide uit Marokko dus ik heb die cultuur ook aangenomen van hun.
Echt een leuk en inspirerende artikel Serena.
Liefs
je omschrijft vriendschap echt perfect! 🙂
Voor mij is vriendschap heel erg belangrijk mijn beste vriendin ken ik nu al zo’n 12 jaar en we hebben ook zeker onze up’s en down’s gehad. Ik vind dat dit er gewoon bij hoort en hierdoor is onze vriendschap alleen maar sterker geworden. Ik kan alles bij haar kwijt en zei bij mij en dat is voor mij toch wel het belangrijkste, dat je altijd voor die gene klaar staat.
Er is 1 vriendin die ik beschouw als mijn ECHTE vriendin! bij elkaar random op de bank zitten en niks tegen elkaar zeggen zonder dat het awkward is. Ik ben wel bang om haar kwijt te raken nu ze een vriend heeft! Ik heb het idee dat ze veranderd is. Bij haar kan ik wel lekker mezelf zijn.
Veel vriendinnen heb ik niet. Ze zijn op twee handen te tellen. Is ook niet nodig want minder dan de helft houd je uiteindelijk over.
Ik heb een groepje vrienden gehad waarvan ik ook dacht dat het echt was.
Toen ik in verwachting raakte wilde ze het allerliefste iedere dag wel bij me zijn, maar toen ik mijn kindje kreeg was het opeens over..
Nu weet ik dus ook dat het nooit echte vrienden zijn geweest!
Daarintegen heb ik dan juist wel weer oude vriendinnen terug gekregen van mijn schooltijd!
Die meiden zijn zo super tof, ik ben ontzettend blij met deze meiden!
Ik heb een hele sterke vriendengroep die ik heb van de middelbare school. Ondanks dat we elkaar nu niet meer elke dag zien, proberen we zoveel mogelijk af te spreken. Niet iedereen in die groep is echt mijn beste vriend, maar ik durf ze zeker wel dingen te vertellen als ik ergens mee zit.
Daarnaast heb ik ook nog mijn allerbeste vriendin waar ik echt altijd heen kan. We hebben veel dingen meegemaakt samen en weten ook veel van elkaar en voelen elkaar precies aan. Haar zie ik niet veel, maar toch is ze heel speciaal voor me!
Mooi ja. Ik vind eerlijkheid belangrijk, en dat je kunt zeggen wat je vindt van iemands keuzes. Dus niet altijd meewaaien en rucksichtslos supporten, maar ook je mond durven open trekken als iemand iets doms doet. Hopende dat zij dat ook doen als je zelf aan de beurt bent…
Wat een geweldig artikel! Echt goed dat je ook aan dit soort inner-beauty aandacht besteedt. Ik heb ook zo’n moment gehad dat mijn ‘vrienden’ me lieten zitten. Gelukkig heb ik nu een paar een stuk betere vrienden, die er echt voor me zijn. Het is een hele grote gezellige groep, maar aan twee vertrouw ik al mijn geheimen toe. Daarnaast heb ik nog twee vriendinnen, die niet bij mij op school zitten, maar ik al heeeeeeeeel lang ken. Dat zijn echt vrienden bij wie het altijd goed is. Al hebben we elkaar maanden niet gezien, als we afspreken, voelt het altijd goed en is het gezellig!
Dit vind ik echt een heel erg goed artikel van je want er zijn zoveel meiden die hier problemen mee hebben! Ik had het ook, verschrikkelijk
ik vind vriendschap erg belangrijk! mijn echte vrienden zijn echt op een hand te tellen!
Ik denk dat ik zelf wel een hecht persoon ben, ik ben hecht met mijn familie. Ik tref alleen de ‘vriendinnen’ die dus echt niet leuk zijn of wel leuk zijn tegen mij en vervolgens kwaad spreken over anderen. Heb best wat vriendschappen beëindigd daardoor, omdat ze ook geen goede vriendinnen voor mij waren. Veroordelen, uitlachen als je met een probleem naar hun toe kwam. Zo had ik ook een vriendin die ik al 19 jaar kon, we waren samen opgegroeid, ik heb zelfs nog foto’s waarbij we 2 jaar waren en een partijtje aan het vieren waren. Na 19 jaar heb ik eindelijk het besef gekregen dat sommige mensen niet veranderen en dan expres mensen pesten of naar beneden halen dus gewoon echt niet kan. Heb geprobeerd om er met haar over te praten, maar ik denk dat haar jaloezie te groot was en onze vriendschap te weinig betekende voor haar om haar gedrag te veranderen. Nouja, her loss 🙂 Ik weet namelijk van mezelf dat ik een goede vriendin ben!
Ja, ik ben wel eens teleurgesteld door een vriendin, ik ben 18 en zit nu in het laatste jaar van de middelbare school, en ze zit nog steeds bij mijn vriendengroep,en ik ga nog steeds veel met haar om en we doen veel samen.
Máár: ik weet nu al dat wanneer ik op mijn vervolgopleiding zit, ik deze vriendschap wil laten verwateren. ik ben er klaar mee, maar ik moet nog het goede moment vinden om haar los te laten.
Prachtig artikel! Ik vind het belangrijk dat vrienden eerlijk zijn tegen me en mij steunen. Maar ook dat ze het mij vertellen als ze zich zorgen maken om me, wanneer ik een ‘verkeerde’ beslissing neem.
Ik vind dat je dit allemaal heel erg mooi hebt omgeschreven. Weet er niet echt een ander woord voor, maar het was fijn en duidelijk ook om te lezen 🙂 Ik vind het jammer dat ik me er niet mee kan identificeren want zelf heb ik geen vrienden. 2 jaar terug had ik pfeiffer wat echt vreselijk was. Van de enorme uitputting en niks kunnen doen werd ik vervolgens depressief. Langzamer hand verwaterde het contact vervolgens met mijn vrienden tot ik helemaal niets meer van ze hoorde. Ik kon toen nooit echt iets met ze doen omdat ik altijd zo moe was. Daarna kreeg ik eigenlijk het idee dat ze me niet meer als een vriendin zagen omdat ik nooit meer iets met ze deed en volgens mij is een van hun zelf boos op mij. Ik had ooit een mail gestuurd met waarom enzo maar daar heb ik nooit geen antwoord op gekregen en als ik ze nu ook tegen kom in de stad krijg ik een boze blik terug. Dus naja… dat waren dus mijn vrienden. Gelukkig heb ik nog wel een heel lief vriendje die me er doorheen heeft geholpen en nu nog steeds bij me is. 🙂 <3
Leuk topic!
Ik had vroeger “beste” vriendinnen, maar achteraf bleek dat ze allemaal achter m’n rug om aan het praten waren. Misschien ontzettend egoïstisch van mij, maar ik heb sindsdien geen contact meer met ze gezocht. Ik heb ze nog wel op facebook en twitter, maar daar houdt het ook mee op.
Na m’n middelbare school had ik nog 1 ‘beste’ vriendin over, maar naarmate ik ouder werd, werd steeds duidelijker dat ze me alleen gebruikte als ze iets nodig had. Wilde ze graag naar de stad, maakte ik wel een gaatje voor haar vrij. Eenmaal in de stad, had ze “net niet genoeg geld” om een leuk truitje ofzo te kopen. Nu ben ik de moeilijkste niet, en betaal ik gewoon het truitje voor haar. Maar op een gegeven moment gebeurde het steeds vaker. Ik ben dan weer zo iemand die geen nee kan zeggen, en door blijf betalen voor iemand.
En alleen als zij problemen had, wist ze mij te vinden.
Een andere vriendin spreek ik heeeeeel vaak via what’s app. Hetzelfde verhaal: alleen als zij problemen heeft.
Midden in de nacht mag ze me bellen als er iets aan de hand is, maar als ik mijn verhaal wil uitstorten, is er niemand thuis.
Sindsdien ben ik niet meer zo van de “vriendinnen”. Ik heb wel hele leuke collega’s waar ik goed mee kan opschieten, maar ik zou nooit meer iemand in vertrouwen kunnen nemen als ik deed hiervoor. Ik heb er ook geen behoefte meer aan en ik los m’n eigen problemen wel op.
Met m’n zus heb ik wel een heel goede band trouwens. Zij is echt m’n beste vriendin en zus in 1. Op vroeger wat bekvechten na, nooit echt ruzie gehad gelukkig (:
(sorry voor de lange reactie)
X
Wat knap dat je knoop hebt doorgehakt en een punt achter een vriendschap hebt durven zetten!
Je hebt in elk geval genoeg eigenwaarde! Je vind wel nieuwe vrienden 🙂
ja, hier kan ik me ook wel in vinden ja!
ik wil hier graag op reageren maar ik weet niet hoe. ik wil heel veel typen maar dan gaat alles door elkaar.
ik ben 24 en heb geen vrienden.(en famillie daar heb ook niets aan, de enigste die ik nog heb is mijn moeder) ik had altijd wel een beste vriendinnen maar als het er dan op neer kwam betekende ze voor mij meer dan ik voor hun.
ik ben veel gekwets en dat doet wel wat met je vertrouwen. toen werd ik ziek (depressies) en bouwde ik steeds meer een muur om heen. en daardoor leef ik nu als een soort kluizenaar. al die dingen om vrienden te maken klinken zo makkelijk maar dat is niet zo. ik heb geen baan en dus geen geld om op een sport te gaan. in 2012 heb ik wel een meisje ontmoet waar het goed mee klikte we hebben wel eens afgesproken maar de laate keer dat ik haar sprak is ook al weer een tijdje geleden. en ik wil ook niet als een creepy iemand haar de hele tijd smsje enzo sturen. (het moet wel van 2 kanten komen)
ik ben hard bezig om beter te worden! we krijgen binnenkort weer een hondje en dan moet ik wel naar buiten en dan hoop ik wat leuke mensen tegen te komen en wie weet zitten daar wel vrienden tussen.
Wat herkenbaar! Door mijn depressies ben ik ook mensen verloren (gewoon geen begrip krijgen) en ik ben lichtelijk autistisch (zeggen ze) en vervolgens krijg je te horen dat je je gewoon aanstelt en gehandicapt bent. Omdat ik niet kan werken en niet naar school kan. Kreeg ik ook nog te horen dat het lullig was dat ik meer geld krijg dan haar terwijl zij zo hard werkte. Ze heeft alleen even niet opgelet met wat ik daarvoor in de plaats niet kan doen, wat zij dus wel kan. Veel plezier met je nieuwe hondje! Ik heb gehoord dat een hond heel goed schijnt te helpen, heb geprobeerd mn ouders over te halen maar helaas!
het is niet zichtbaar aan de buiten kant dat je ziek bent en daarom zeggen mensen al snel dat je je aanstelt. en dat is zo jammer!!
dankjewel 😀 wie weet krijg jij je ouders toch nog zover.
of als het echt niet mag kijken of je een oppas hondje kan vinden.
Precies, mensen zeggen als snel, dan stop je toch met je zo te voelen? Dat is toch niet nodig? Bah.
Totaal niet serieus genomen.
Héél erg herkenbaar. Door het eenzaam zijn en depressief zijn gaat de relatie met mijn vriend momenteel zelfs naar de kloten. Ik zit in precies dezelfde situatie momenteel. Net een kluizenaar. ><
ohnee!! doe alsjeblieft je best om het redden!! het zou zo zonde zijn om het te laten verpesten door een hoofd met een eigen willetje.
Die hartjes vind ik zo gaaf!
Vriendschap is heel belangrijk voor mij, maar ik ben nu een beetje op zoek naar wie mijn echte vrienden zijn en aan wie ik echt wat heb. Ik vind het een heel goed en mooi artikel, bedankt! 😀
Mooi geschreven!
Wat een fijn artikel, Sereen!
Ik heb de afgelopen jaren pas geleerd hoe je ‘nee’ moet zeggen. Voorheen stond ik altijd voor iedereen klaar, al was het om een rondje te rijden, te gaan stappen, de functie van luisterend oor op me te nemen of met praktische dingen helpen: Ik vind dat je anderen altijd moet behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden, en dit paste ik altijd ook letterlijk toe, maar… ik voelde me er op een gegeven moment niet fijn meer bij. Ik doorging een kutperiode omdat familieleden ziek werden en overleden, en besefte toen pas hoe eenzijdig bepaalde vriendschappen waren: Ik voelde me ontzettend kut en alsnog werd er zoveel van me geëisd -en dat is ook normaal, omdat ik anderen het altijd heb laten doen- zonder dat er echt begrip naar me werd getoond… wat een eyeopener!
Ik probeer me nu te omringen door alleen mensen die zo positief mogelijk zijn, en heb wie met mij bevriend was alleen om te zeuren en zielig te doen stukje bij beetje losgelaten. Daarbij ga ik gewoon veel meer om met wie ik echt leuk vind en bij wie ik echt mezelf en open kan zijn, want ik was dan wel zo bezig om een goede vriendin voor anderen te zijn, terwijl ik ze zelf helemaal niet eens leuk vond! en dat verdienen anderen ook niet, een luisterend oor of iemand die tijd met ze doorbrengt alleen omdat ze aardig wil zijn.
Ik vind het heel fijn te kunnen beseffen dat ik best veel echte, goede vriendschappen heb -waarvan veel ook in Nederland, terwijl ik daar alweer 5 jaar niet woon! en dat had ik niet verwacht, aangezien ik er niet heel veel energie in heb gestoken om ze levend te houden- en ben ook best trots bij het besef dat het waarschijnlijk, naast veel geluk, ook aan mijn eigen houding ligt: Ik behandel anderen nog steeds zoals ik zelf behandeld zou willen worden, en met de tijd heb ik ook begrepen wat ik leuk vind en met wie ik dat fijn vind om te delen. Open kunnen zijn is een must, de rest, zoals elkaar vaak zien of bellen en cheesy dingen tegen elkaar zeggen, komt pas erna :).
haha meer lj volk hier 😉