De meeste middelbare scholieren gaan na hun examens flink feesten aan de Spaanse Costa of in het altijd zonnige Chersonissos, maar lezeres Carline had andere plannen. Zij wilde deze zomer graag een maand vrijwilligerswerk doen in een weeshuis in Afrika. Nadat ze haar VWO-diploma in the pocket had vertrok ze begin juli richting Ghana, een heel avontuur! Speciaal voor Beautylab schreef ze haar verhaal; de voorbereidingen, de belevenissen in Ghana en de terugkomst.
De voorbereidingen
Er moest veel geregeld worden; visum, paspoort, inentingen. Gelukkig reisde ik via de organisatie Activity International, die me hiermee goed hebben geholpen. Als ik ergens niet uit kwam kon ik ze altijd bereiken.
Ik wist dat de omstandigheden in het weeshuis erg primitief zouden zijn en daarom wilde ik wat extra’s doen. Ik had zoiets van ‘als ik een maand vrijwilligerswerk ga doen, wil ik er alles uit halen wat erin zit’. Ik ben daarom geld gaan inzamelen voor het weeshuis zodat ik een project kon gaan opzetten, zoals de kamers van het weeshuis opknappen of het aanschaffen van nieuwe spullen.
Ik heb lokale bedrijven uit mijn dorp een brief gestuurd met mijn verhaal en de vraag of ze mij wilden sponsoren. Ik heb bij ‘Kom in de Kas’ gestaan met een kraampje waar ik snoeptomaatjes verkocht en daarnaast heb ik op mijn middelbare school een pannenkoekenlunch georganiseerd. Natuurlijk werd ik ook gesponsord door lieve familieleden en vrienden. In totaal had ik zo’n €1600,- ingezameld voor het weeshuis!
Verkoop tijdens de pannenkoekenlunch met een opbrengt van €250,-!
De reis
Op 7 juli was het dan zo ver, mijn backpack stond gepakt en het was tijd om naar het vliegveld te gaan. Afscheid nemen van papa, mama en de rest. Best spannend om voor de eerste keer een vliegtuig in de stappen en dan ook nog zonder ouders of vriendinnen! Gelukkig vloog ik samen met een ander meisje uit Nederland die ook vrijwilligerswerk ging doen in hetzelfde weeshuis. Eenmaal in Mampong verbleef ik samen met haar en 2 andere meiden (uit Noorwegen en USA) in hetzelfde gastgezin. Alle vier werkten we bij hetzelfde weeshuis.
This is Africa
Wat een geluiden als je op straat loopt! Alle auto’s toeteren constant en iedereen spreekt je aan omdat je blank bent. Oburoni, oburoni, ete sen! (blanke, blanke, hoe gaat het?) Er zijn veel cultuurverschillen vergeleken met Nederland. Zo is het in Ghana niet de bedoeling dat je geld geeft, zwaait of iets aanpakt met je linkerhand. Ook eten mag niet met deze hand, omdat dit je onreine hand is. Erg lastig aangezien ik linkshandig ben… Je moet veel respect hebben voor oudere mensen en het is niet ongebruikelijk om op straat de vraag te krijgen of je getrouwd bent. Voor dat je het weet heb je een huwelijksaanzoek te pakken! Maar goed, alles went.
Het Mampong Babies Home
In het weeshuis waren in totaal 35 kinderen tussen de 0 en 7 jaar oud. Er waren 5 kinderen jonger dan één jaar en die moesten echt nog gevoed worden met de fles. De iets oudere kindjes konden liggend op de mat zelf hun flesje drinken. Dan waren er nog een aantal kinderen die hun melk uit een beker dronken. Ongeveer 15 kinderen waren oud genoeg voor de peuterspeelzaal. Om half 4 kwamen zij weer terug en kregen ze te eten: één van de vrijwilligers of moeders van het weeshuis nam een bak rijst op schoot, kneedde een balletje van het eten en gaf de kinderen om de beurt een hapje. Met de hand, want bestek gebruiken de locals niet.
Mijn dag zag er als volgt uit: om 8:00 uur begon het werk in het weeshuis wat bestond uit luiers verschonen, waar nodig schone kleding geven, alle bedden verschonen en knuffelen met de kinderen. Vervolgens was het om 9:00 uur etenstijd. Het blijft leuk om een baby de fles te geven!
Ik ben trouwens verliefd en ik denk dat ik er voorlopig niet van af kom, papa had me nog wel zo gewaarschuwd, sorry pap! Dit is Ezikiel, hij is pas een paar maanden oud. Is hij niet schattig?
Na het eten gingen de kleintjes in bad. Maar liefst 22 kinderen werden dan in rap tempo gewassen, afgedroogd, geolied, gepoederd, gezalfd en aangekleed. Om 11:00 uur was het tijd voor onze pauze en om 15:00 kwamen we terug. In de tussentijd gaan we terug naar het gastgezin, doen de was (op de Ghanese manier, dus met de hand), liggen in de zon, eten wat fruit/lunch, lezen, dagboek schrijven, etc. Kortom lekker luieren. Na onze pauze verschonen we wederom luiers en de rest van de middag bestond vooral uit knuffelen, spelen en troosten. Er is namelijk altijd wel een kindje aan het huilen.
Om 17:00 kregen de kleintjes weer de fles en daarna schone luiers en kleding. Dan brachten we ze naar bed, hingen we muskietennetten tegen malaria-muggen over de bedden en was het slaaptijd! Om 18:00 uur zat onze dag erop en gingen we naar huis. In de weekenden waren we vrij en hadden we de tijd voor uitstapjes. Zo hebben we onder andere een safari gedaan en een grote groep olifanten gezien!
Het project
De kinderen in het weeshuis weten volgens mij niet wat spelen is. Er is veel speelgoed, maar dat wordt niet gebruikt. Het staat opgeborgen in de kasten, waarschijnlijk omdat het te veel werk is of te veel tijd kost om de kinderen ermee te laten spelen. Ik heb ze slechts eenmaal zien ‘spelen’ en dat was op het terrein rondom het weeshuis, maar eigenlijk was het daar niet veilig. Er zaten gaten in de grond, de kinderen konden zomaar weglopen, er stonden twee oude, roestige fietsen en op hetzelfde terrein werd de was gedroogd. En dat terwijl er in de binnentuin van het weeshuis een mooie, ongebruikte en afgesloten ruimte was zonder gaten. Daar moet verandering in komen, dacht ik! Ik had €1600,- ingezameld voor een project en toen ik de binnentuin van het weeshuis zag wist ik wat er gedaan moest worden.
De eigenaresse van het weeshuis heeft me toestemming gegeven om van de binnentuin een speeltuin te laten maken. Het duurde even voor ze overstag ging, maar ik heb de discussie uiteindelijk gewonnen!
Met een deel van het sponsorgeld en heel wat hulp van mijn hostfather en de andere vrijwilligers is het gelukt om de binnentuin om te bouwen tot een kleurrijke speeltuin. Er is een glijbaan, er staan schommels en er is een wipwap. De toestellen staan hier nog niet ingegraven, dat werd pas ‘s avonds om 21.00 uur op mijn laatste dag in het weeshuis gedaan. Hieronder de voor- en nafoto:
Morgen zal dat allemaal wel droog zijn en kunnen de kinderen op de toestellen gaan spelen. Ze waren al heel enthousiast. Ze zongen in koor ‘zie-zo, zie-zo (wip wap) en swings swings (schommel)!’. Ook de sisters (verzorgers van de kinderen) waren erg enthousiast. ‘ Thank you so much & God bless you’ werd er gezegd. Natuurlijk baal ik dat ik niet mee kan maken dat er in de speeltuin gespeeld wordt, maar ik heb tenminste wel iets achter kunnen laten in Ghana en dat is het belangrijkste. Afscheid nemen van de kinderen was lastig. Vooral van de kleintjes Abongo & Ezekiel. Die hebben toch wel echt mijn hart gestolen…
De thuiskomst
Na een lange vliegreis stond ik na een maand weer op Nederlandse bodem. Geen bucketshower (douchen door middel van een emmertje koud water over je hoofd gooien), maar heerlijk stromend warm water. Geen droog brood, maar een heleboel verschillende dingen om op je brood te smeren. Geen rijst maar een overvloed aan groente, vlees en fruit. Helaas ook regen in plaats van lekker warm weer en geen lieve kindjes meer om te knuffelen…
Veranderd?
Het eerste warme bad na thuiskomst is heerlijk, kan ik je vertellen. En de eerste maaltijden ook. Daarna went alles al weer heel snel. Ik heb niet echt het gevoel dat ik veel veranderd ben, daarvoor is een maand te kort, denk ik. Wel heb ik veel gezien en veel meegemaakt. Je bent op jezelf aangewezen, je leert jezelf echt kennen. En in die maand gaat er sowieso het één en ander mis, waardoor je goed tot 10 leert tellen 😉 Of ik het snel nog een keer zou doen weet ik niet, misschien over 2 of 3 jaar weer eens. Wie weet ga ik dan terug naar het Mampong Babies Home om te kijken hoe het gaat met Ezekiel, Abongo en de andere kindjes.
Als je de kans krijgt om vrijwilligerswerk te doen dan raad ik het je zeker aan, al is het alleen maar voor de lach van zo’n kindje. Het in in het begin even wennen, maar uiteindelijk geeft het erg veel voldoening. Tijdens mijn reis heb ik een weblog bijgehouden, dus als je het leuk vind om mijn verhalen in meer detail terug te lezen dan kan dat via www.carlinetas.wordpress.com. Mocht je vragen hebben omdat je er zelf ook over nadenkt om vrijwilligerswerk te doen, stel ze gerust.
Heb jij wel eens vrijwilligerswerk gedaan in het buitenland of in Nederland?
Groetjes,
Carline Tas
Wat een hoop leuke en lieve reacties! Word gelijk helemaal vrolijk 😉 Ook leuk om te lezen dat er meer meiden zijn die vrijwilligerswerk hebben gedaan of doen. Ik zal proberen antwoord te geven op de vragen die gesteld worden.
Met het geld dat is overgebleven is deels mijn organisatie (zowel de Nederlandse als de Ghanese partnerorganisatie) en mijn gastgezin betaald. Met een ander deel is mijn hostfather nu nog aan een klein projectje bezig. Aankomende zondag zal er veel (tweedehands) kleding worden uitgedeeld in zijn community. Niet iedereen is daar even rijk en vaak zijn er kindjes hard toe aan nieuwe kleding.
Vrijwilligerswerk doen kost veel geld. De organisatie (900 euro) en het vliegticket (nog een 900 euro) zijn de grootste kostenposten. Daarnaast zijn er nog wat kleine dingen zoals een verklaring omtrent gedrag, malariapillen (hoewel mijn verzekering die helemaal heeft vergoed) en inentingen. Hard sparen dus 😉 Of ook een sponsoracties bedenken! Laat je hier echt niet door tegen houden, zoals je leest krijg je er heel veel voor terug. Ik heb me ook geen moment onveilig gevoeld in Ghana. 🙂
Wauw wat supersupergoed!
Die speeltuin! Wat zullen ze daar blij mee zijn geweest!
echt onwijs knap. Ook dat je dat durft!
super dat je dit gedaan hebt Carline ! in plaats van te gaan feesten ga jij andere mensen helpen respect !
serena ik heb een vraagje voor jou : ik hoor van velen dat venkel goed is voor de huid zou je mischien een artikel kunnen maken over venkel en het voor mij een beetje opklaren voorwat het nu goed is ? dat zou ik heel fijn vinden ! x
Heel mooi verhaal. Ik ken iemand die voor een half jaar naar Ghana is geweest en dit wil ik nu zelf ook heel graag gaan doen!
Wauw. Wat ontzettend goed dat je dit gedaan hebt Caroline, daar heb ik echt respect voor! En een leuk verhaal om te lezen, ook met die foto’s erbij. Petje af voor jou!
heel mooi verhaal en knap dat je zoiets bent gaan doen. Je mag trots op jezelf zijn, niet veel meiden van die leeftijd hebben de moed ervoor!
Ahh wat super stoer zeg! Ik wil ook nog eens ergens vrijwilligerswerk doen 🙂
Wat leuk, ik ga over 2 weken 4 maanden naar Tanzania! Spannend spannend!
Super hoor! Ik heb het artikel in een zucht uitgelezen en ga zeker je blog bezoeken.
Wauw wat mooi 🙂 Je hebt het ook heel leuk geschreven. Dat je dit in een maand hebt kunnen bereiken zeg! Je mag trots zijn.
Wat een mooi verhaal!
Ik ben zelf in februari voor 2,5 maand naar Suriname geweest om daar stage te lopen op een basisschool. Dat was ook wel een hele ervaring. Het was een hele arme school, sommige kinderen kregen geen eten mee naar school, omdat de ouders daar geen geld voor hadden. Ook waren er nauwelijks materialen, waardoor alles klassikaal moest worden gedaan. Kinderen werden geslagen wanneer ze iets fout hadden gedaan (voor de kleinste dingen), dus ik was wel blij toen ik de lessen mocht over nemen en de leerkracht van die klas kon laten zien op welke manier je ook straf kon geven. De school bestond uit 800 kinderen en die hadden allemaal tegelijk pauze, op een schoolplein dat bestond uit zand, een beetje gras en een paar bomen. Bovendien stonden de auto’s van de leerkrachten er geparkeerd. Samen met twee andere stagiaires hebben we er ook geprobeerd een beter schoolplein van te maken, door auto- en trekkerbanden te zoeken, te plaatsen en die samen met de leerlingen een mooi kleurtje te geven. Zo hadden we een plek gemaakt waar ze konden zitten, springen, schommelen. Zo leuk om te zien hoeveel plezier ze er van hadden. Het zag er ook meteen een stuk vrolijker uit. Ik ben super blij dat ik de kans heb gegrepen om in het buitenland mijn stage te doen, ik heb hier meer voldoening uit kunnen halen en ik heb de leerlingen iets mee kunnen geven.=)
Mooi verhaal! Ik heb zelf 7,5 maand in Bolivia gewoond en gewerkt in een weeshuis en op een school/eetzaal/huiswerkbegeleiding. Zo’n ontzettend mooie en leuke ervaring, maar ook zoveel heftige verhalen. Kan het absoluut iedereen aanraden om dit te doen en zelf heb ik erg van het feit genoten dat ik er ook lange tijd heb kunnen zitten. Dus mocht die mogelijkheid zich voordoen, ga ervoor!
Wat schattig die ukkies! echt heel goed van je dat je dat gedaan hebt.
Lijkt me een fantastische ervaring!
Ik ben zelf 13 (bijna 14), maar als ik klaar ben met school, dan ga ik misschien wel vrijwilligerswerk doen. Maar daar denk ik nu nog niet echt overna.
Heel veel respect voor jou, inspirerend verhaal!
wauw geweldig!!
over 3 jaar wil ik mee,
ik wil andere mensen helpen
Erg leuk om dit te lezen! Ik wil zelf ook graag naar het buitenland om of vrijwilligerswerk te doen of mijn afstudeeropdracht. Ik zou dolgraag iets willen doorgeven waardoor de kinderen beter kunnen worden geholpen.
heb ik ook altijd al willen doen 🙂
Hallo Carline,
Wat een mooi en bijzonder verhaal en wat ontzettend goed dat je dit gedaan hebt! Dit is een ervaring die je voor de rest van je leven al bijblijven denk ik.
Ik werd onder andere geïnspireerd om je verhaal te lezen omdat een klant van mij momenteel ook voor een paar maanden vrijwilligerswerk doet in Afrika, o.a. in Oeganda. Samen met andere klanten van RS Natural Cosmetics proberen we voor de stichting waarvoor zij werkt (Doingoood) fondsen te werven om spullen te kunnen kopen voor de kinderen daar. Ze houdt net als jij een weblog bij, erg boeiend om ook haar ervaringen te lezen!
Groetjes,
Rieneke Steeghs
Wat een schatje is die Ezekiel!
En hoe geweldig Carline dat je die speeltuin geregeld hebt. Daar zullen ze vast veel plezier van hebben! 🙂
Wat een geweldige mensen, is zo mooi!!
Wat een prachtig verhaal. Ik heb dit altijd al willen doen maar ik durf gewoon niet naar Afrika. Ik hoop dat er een keer komt dat ik vrijwilligerswerk kan doen in een Oost-Europese land.
Wauw, goed dat je dit gedaan hebt! Respect 🙂
Liefs, Mariette
Ik vind dit heel inspirerend om te lezen. Echt heel tof, je hebt ook veel lef dat je dit aandurfde! Zelf ben ik ook zoiets van plan, maar dan na mijn HBO. Mag ik misschien vragen hoeveel geld het je heeft gekost om dit te doen? Ik probeer een beetje uit te vinden hoe duur het nou is, ik vind het moeilijk om dat in te schatten.
Wat een gaaaaf avontuur! Ik vertrek over 4 dagen voor een jaar naar Londen om te werken als au pair. Ik zou het ook wel leuk vinden om er wat over te vertellen, aangezien steeds meer meiden dat gaan doen en omdat veel mensen ook niet weten wat het precies inhoudt. Laat maar weten Serena als je het wat lijkt! X Manouk
Heel mooi om te lezen!
Echt super dat je dat gedaan hebt, en ook erg mooi dat je initiatief nam voor die speeltuin!
Wat een mooi verhaal! Nee, zoiets heb ik nog nooit gedaan en ik heb daarmee misschien wel een hele fijne ervaring gemist.
wat een goed stukje 🙂
Super mooi verhaal! En wat een schattige kindjes! Wel geweldig dat je dat gedaan hebt! Heb het zelf nog nooit gedaan, vrijwilligerswerk, maar het moet wel een super fijn gevoel geven!
Wow wat een ontzettend mooi verhaal! Vaak is vrijwilligerswerk natuurlijk een druppel op de gloeiende plaat, maar jij hebt echt daadwerkelijk het levem van die kindjes wat leuker gemaakt! Wat is er eigenlijk met de rest van het geld gebeurd? Echt heel erg veel respect voor je!
Bedankt voor het delen : ) En wat een mooie foto’s!
wow 🙂
ik wil dat later ook doen, maar dan met m’n zus.
xx
Wauw wat een mooie ervaring is dat! Mooi dat je daar ook nog iets hebt achtergelaten. Ik denk dat dit verhaal een mooie inspiratiebron is voor vele anderen!
Wat goed van je zeg! Mag je trots op wezen. :D!
Wat mooi zeg! Erg gaaf om te lezen. En wat een lieve kindjes!
ik doe altijd vrijwilligerswerk bij funpop in horst, een festival voor verstandelijk beperkten. Zodat zij ook naar een festival kunnen, er is zelfs een camping bij en natuurlijk goede artiesten.
Ik vind het echt knap dat je dit zo in je eentje durfde! Mooi verhaal
Ik wil volgend jaar zomer eigenlijk vrijwilligerswerk gaan doen. Lijkt me erg gaaf.
Mooi verhaal! Heb er met plezier naar gelezen 🙂 het geeft inderdaad een goed gevoel om iets voor anderen te kunnen doen. Ik doe zelf vrijwilligerswerk in een dierenasiel en het geeft nog steeds een goed gevoel als je een ziek en verwaarloosd dier weer beter ziet worden en uiteindelijk een nieuw thuis krijgt.
Wat leuk! mijn vriendin is vorig jaar ook een maand naar Ghana geweest. toen ze klein was woonde ze er zelfs 2 of 3 jaar. Haar ouders waren daar arts 🙂
Mooi verhaal! Het lijkt me echt zo’n fijn gevoel geven, iets doen voor andere mensen (in dit geval kinderen) en er zelf niks voor krijgen. Puur om te helpen. Zelf heb ik nog nooit zulk vrijwilligerswerk gedaan.
Ik heb dit artikel met plezier gelezen, zo lief dat je dat wilde doen!! En een speelplein laten maken voor die kindjes, ze zullen je voor altijd dankbaar zijn.
I
Wat interessant en mooi om te lezen!
Wat een prachtig verhaal, respect voor die meid! En wat bijzonder hoe blij kinderen kunnen worden van 3 schommels, een glijbaan en een wipwap. Als hier een nieuwe speeltuin word gebouwd zouden weinig mensen omkijken.
Ik vind het heel mooi om te lezen en heb respect voor haar dat ze zoiets heeft gedaan! Wat lijkt het me ook raar om op straat zomaar een huwelijksverzoek te krijgen. Carline verdiend echt respect dat ze zoiets goeds heeft gedaan. <3
Hoi Carline, ik die nu in drie vwo tto en dit is echt iets wat ik al heel lang wil gaan doen! Echt gaaf dat je je verhaal gedeeld hebt! Xjes lisa
Interessant!
Wat super dat je dat gedaam hebt!
Zou het zelf ook graag willen doen, dit zet me weer aan het denken!
Ja, mij ook! Ik ben 13 en zit in 3vwo en denk er al langer aan om een tussenjaar te “nemen :)”
Wat onwijs mooi om te lezen 🙂