Opa was in paniek. Compleet over de zeik.
‘Opa, morgen kom ik je halen dan gaan we bij mama eten. Ik ben er om 15.00 goed?’
‘Kind, dat gaat toch niet! Ik moet werken.’
‘Werken? Wat moet je doen dan?’
‘Ach, ik moet naar de… uhm… hoe heet dat nou… ik moet naar de… (onverstaanbaar gemompel) je weet wel!’
‘Nee, je hoeft niet meer te werken opa. Je bent 96. Dan hoef je niet meer te werken.’
Hij keek me gefrustreerd aan. Alsof ik tegen hem zei: Opa, je hoeft niet meer te poepen. Nooit meer, dat is ouderwets. Daar is hij goed in, gefrustreerd kijken. Lang hield hij dat dit keer niet vol. Aan zijn onrustige lippen zag ik dat de woorden vochten om uit zijn mond te ontsnappen. Door de knokpartij kwamen ze er in verkeerde volgorde uit waardoor er geen touw aan vast te knopen was.
‘Meid, hou nou toch op! Ik ben opgeroepen door de… door de… ik ben opgeroepen. Ik MOET er heen! Ach, jij snapt er helemaal niets van.’
‘Opa, luister. Je bent 96 jaar. Je hebt tot je 65e gewerkt. Oude mensen hoeven niet meer te werken. Je krijgt een pensioen en een AOW en daar hoef je niet voor te werken. Echt niet.’
Nu bleef hij stil. Bijna een hele kop thee lang. En daar waren die prachtige blauwe ogen weer.
‘Het is toch een grof schandaal dat ze een oude man van 96 jaar nog laten werken. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen.’
Ik zag de angst en onrust in zijn ogen en toen was ik het zat.
‘Opa, je hebt gelijk. Zijn ze nou helemaal gek geworden? Ik ga ze nu bellen en zeggen dat je geen minuut komt werken.’
Dankbaar en zichtbaar opgelucht keek hij me aan. Ik pakte mijn telefoon en toetste resoluut een fictief nummer in.
‘Ja, goedemiddag. U spreekt met Angel Raterman. Spreek ik met het ministerie van werkgelegenheid? Ik wil graag een afspraak maken om een ontheffing van arbeidsplicht aan te vragen voor meneer Raterman.’… ‘Morgenochtend? Ja. Half tien is prima. Kopie paspoort? Ja, neem ik mee. En met wie ik heb ik de afspraak?’… ‘Goed. Staat genoteerd. En met wie heb ik nu gesproken?’… ‘ Hartelijk dank mevrouw Steur. Dag.’
Het verplegend personeel, dat in de kantine lunchte, lag onder de tafel van het lachen. Mijn moeder zeikte haar broek vol en over mijn zusjes wangen rolden de tranen van het lachen. Opa was kalm en had het er de rest van de dag niet meer over.
De volgende dag zocht ik hem weer op, nu samen met mijn zusje Dewi. We liepen door de lange gang naar zijn kamer en van schrik bleef ik een paar seconden in de deuropening staan. Daar zat hij, met zijn rug naar ons toe en met zijn hoofd gebogen. Helemaal alleen, aan een lege tafel. Een oud mannetje in een nette, veel te grote broek opgehouden door bretels, een keurig overhemd, stropdas en een trui die oma nog voor hem heeft gebreid. Hij keek naar een foto die hij in zijn handen hield. Toen ik beter keek, zag ik dat het een foto was van Dewi en mij en de tranen sprongen in mijn ogen. Ik denk niet dat er een moment komt in mijn leven, dat me meer zal ontroeren. Nadat ik de brok in mijn keel had weg geslikt, liep ik naar hem toe. ‘Opa, ik kom net uit Den Haag. Kijk eens wat ik voor je heb!’
‘Dankjewel kind’. Hij stopte het in de binnenzak van zijn jasje.
Als je zoveel van iemand houdt, wil je best een leugentje vertellen. Of een document vervalsen. Hell, voor opa zou ik nog een bank beroven. Iedere opa en iedere oma is speciaal. Voor mij zijn het helden. Omdat ze Dewi en mij deels hebben opgevoed, zijn wij ongekend aan ze gehecht. Toen ik mezelf deze week tegen een vriendin hoorde zeggen – opa en oma zijn de kern van wie ik ben – realiseerde ik me pas dat zij 2 hoofdrollen in mijn leven hebben. Opa en oma waren de rotsen toen mijn fantastische (ietwat excentrieke) ouders gingen scheiden. En nu, als volwassene, zie ik pas hoe waardevol hun structuur, regelmaat en onvoorwaardelijke liefde is geweest voor mijn ontwikkeling.
Immens verdrietig is hij sinds oma er niet meer is. Diep ongelukkig omdat hij op een gesloten afdeling woont waar hij niet zonder begeleiding vanaf mag. En dat breekt mijn hart. Afgelopen donderdag ben ik bij hem in bed gaan liggen en hij heeft me tegen zich aangetrokken. Keer op keer mijn handen vast gepakt en me gekust. Als klein kind wist ik al dat opa en oma onmisbaar waren in mijn leven. Maar ik wist ook dat ik ze niet tot mijn pensioen bij me kon houden. Talloze keren heb ik opa laten beloven dat hij pas na mijn 30e dood mocht gaan. Dan zou ik groot genoeg zijn en dan kon ik het dragen.
Zoals altijd, heeft hij zich aan zijn belofte gehouden.
De volgende dag is hij overleden.
Opa.
De perfecte opa.
Mopperen maar nooit op Angel & Dewi.
Bezuinigen op alles, behalve op Angel & Dewi.
Altijd snoep op zak voor Angel & Dewi.
Ik weet hoe het voelt om op de 1e plaats te staan, altijd.
Ik weet hoe roestvrije liefde eruit ziet.
En ik weet hoe je onvoorwaardelijk van iemand moet houden.
Vorig jaar heb ik afscheid genomen van oma. Opa, deze is voor jou.
Opa en oma, you did good.
Hebben jullie nog opa’s en oma’s waar jullie hartstikke gek op zijn? En hebben jullie wel eens iets geks gedaan – zoals liegen, verzwijgen of het vervalsen van een document – omdat je gewoon zielsveels van iemand houdt?
– Angel
Ik ben helemaal stil geworden hiervan. Bedankt om dit te delen, mijn oma heeft Alzheimer en dat is niet altijd even gemakkelijk, maar ik koester elk moment met haar en opa.
Dat waren tranen. Prachtig verwoord!
Mijn allerliefste opa is in 2010 overleden, mijn oma kon dat nooit verwerken. Ook de dood van haar vader kon ze niet verwerken en ze heeft altijd gedacht dat hij levend begraven was, “hij huilde in zijn kist”.
Lieve lieve oma ik bel straks in de auto het ziekenhuis. Een uur later belde ik d’r trots terug, oma dat kwam omdat ze natte watten op zijn ogen legde zodat deze niet open zouden gaan als er bezoek kwam.
Oma was tevreden, kort daarna in 2013 overleden.
X
wat jammer dat tie is getorven maar ik heb veel recpect voor je
Serieus schandalig dat men zijn/haar ouder(s) gewoon kunnen weg stoppen op het moment dat zij niet meer voor hun zelf kunnen zorgen. Nadat zij jou hebben groot gebracht, en jij op je eigen benen kon staan, is het meteen ja sorry pa/ma, maar ik heb geen ruimte in huis, bedoel heb ook mijn eigen gezin enzo, dus je zult toch echt naar een tehuis moeten, want wij allen hebben geen tijd voor je. En dat is dan de dank voor het groot brengen van je kinderen.
Wauw, prachtig geschreven. Ik ben zelfs aan het huilen.
Gecondoleerd en heel veel sterkte!
Jeetje Angel, het is nu 23.22 uur tijd voor mij om naar bed te gaan en eigenlijk ben ik een beetje moe van de dag van vandaag, maar ik weet nu al dat ik de 1e 2 uur niet zal slapen, ik dacht… ik kijk nog even naar mijn mail……dit verhaal over opa gelezen, het heeft me enorm geraakt en tevens is het heel herkenbaar. Ooit hoop ik dat mijn Daan en Teun, nu 3 en 5 jaar oud ook zo’n mooi bericht zullen schrijven over Dick en mij, want zij zijn onze kanjers en hopelijk wij……hun helden!!
Lieve Angel voor mij kan je al niet meer stuk want als je op jou leeftijd al zo begaan bent met de oudere mens van de samenleving, ook al is het dan je liefste opaatje dan kan jou hart en dat van je zus alleen maar op de goeie plek zitten. Gecondoleerd lieve groetjes Nicolien, een super trotse oma!!
Een super late reactie (komt omdat ik een tijd had) maar ik wilde alsnog reageren. Wat een ontzettend mooi stuk heb je geschreven!
Mijn laatste oma is bijna 9 jaar geleden overleden en heb nog wel een verjaardagskaart van haar van toen ik 18 werd (ben nu 27) en een ketting met as.
Super mooi geschreven.
Mijn oma is pas overleden weet hoe je je ongeveer zal voelen op dit moment.
Heel veel sterkte ook voor je familie.
Gecondoleerd.
Fak! Tranen in mijn ogen.
Wat geweldig geschreven!
Mijn oma is (ook) een super oma! Laatst gevallen in de Hema omdat ze schoenen wilde passen (ik heb t niet van n vreemde) en daarbij haar heup gebroken. Ze ligt nu al zo’n 3 weken in een verzorgingstehuis, te wachten tot haar heup zover genezen is dat ze weer naar huis mag. Elke keer breekt mijn hart een beetje als ik haar daar in haar eentje achterlaat.
Ze wordt dit jaar 90 en ik hoop dat ze nog minimaa 10 jaar bij ons is.
Wauw zit bijna met tranen in mijn ogen, zo ontzettend mooi geschreven. Ontzettend veel sterkte met het verwerken van je verdriet en gecondoleerd natuurlijk. Zo te lezen was je opa echt onwijs lief!
Prachtig geschreven en heel veel sterkte met dit verlies.
Mijn oma is nu 86 en heeft vroeger ook veel voor me gezorgd. Mijn opa (haar man dus) is helaas 8 jaar voor mijn geboorte overleden.
Ik ben gek op mijn oma. Ik heb zelfs een dagpauwoog vlinder laten tattooeren omdat het haar favo vlinder is en we een gezamenlijke liefde voor de natuur en insecten hebben. Hoewel ze erg anti tattoos is, vond ze dit wel prachtig en haar reactie toen ze het zag was echt geweldig.
Ik hou heel veel van mijn oma, maar 96 zal ze niet worden en dat hoop ik ook niet, want dat wil ze zelf niet.
wauw, enorm mooi geschreven. Ik ben er stil van!
Heel veel sterkte en gecondoleerd!
xxx
Wauw. Ik zit met tranen in mijn ogen. Wat een prachtige ode aan je opa.
Gecondoleerd en sterkte voor jou en je familie met het verwerken van het verlies.
Mijn opa van mijn moeders kant heb ik nooit gekend, mijn oma tot ik11 jaar was. Zij was een schat, maar mijn herinnering is niet heel erg goed meer, ik was té jong. De ouders van mijn vader hebben nooit echt liefde gegeven. Mijn opa sloeg zijn zoons, en mijn oma accepteerde mijn moeder niet, dus die verstandshouding is nooit goed geweest. Mijn verjaardag is in augustus, en mijn opa en oma waren dan altijd op vakantie. Op latere leeftijd werd het niet veel beter. Toen ik met mijn kersverse kindje van 3mnd oud bij ze langs ging vonden ze het mooi, maar oma zei ‘wat ben jij dik geworden meis, het ziet er niet uit’. En daar kon ik het mee doen. Daarna zijn wij nooit meer langs gegaan. Het was de druppel, de zoveelste opmerking. Ze zijn uiteindelijk overleden maar mijn ouders en wij zijn niet bij de crematies geweest. Er was geen binding, hoe treurig ook. Als ik je blog lees heb ik tranen in mijn ogen. Het is mooi, maar ook het gemis bij mij is extra hard voelbaar. Mijn opa en oma waren niet aardig. Ook dat kan helaas. Ik heb wel genietend gelezen, MOOI! Dank voor je verhaal! xx
Ik heb gelukkig mijn opa’s en oma’s van beide kanten nog. Met 1 van mijn oma’s gaat het niet zo goed al een tijdje….
Angel en familie, sterkte! ♥
He verdorie nu zit ik te janken op mijn werk (ik krijg rare blikken haha). Wat een prachtig stukje heb je geschreven. En natuurlijk gecondoleerd en heel veel sterkte!
Ik heb tranen in mijn ogen… Gecondoleerd <3
Jezus, lachen en janken tegelijk! Sterkte! Ik moet mijn meer dan fantastische, niet te evenaren oma al 10 jaar missen.
Ze woonde 8 hoog aan de voet van de Erasmusbrug in Rotterdam. Op een dag liet ze ons (ik zal een jaartje of 8/9 geweest zijn) een barbie helemaal naar z’n grootje helpen. Zwart verven, haren knippen en op niet te noemen plekken terug plakken, spijker in der hoofd meppen (kennelijk hadden ik en m’n broertje nogal wat opgekropte woeden in ons ofzo). Nadat barbie onherkenbaar misbruikt was mochten we haar aan een draad op een spoel knopen en der 8 verdiepingen laten zakken om mensen op straat een hartverzakking te geven! Oma lag op de grond van het lachen en te hopen dat ze niet in der broek zou piesen….Altijd kind blijven en lol houden in het leven, dat heeft mijn oma mij geleerd!
Wat mooi! Heel veel sterkte en gecondoleerd.
Ik herken het heel erg, mijn oma zit ook op een gesloten afdeling en hoewel we heel hard met haar kunnen lachen moet mijn vader ook altijd smoesjes verzinnen, waarom ze niet naar huis gaat of dat zijn broer (haar oudste zoon) haar zo komt ophalen om “naar huis” te brengen. Of dat haar overleden zus op dit moment ziek is maar binnekort op bezoek komt (terwijl ze overleden is).
Prachtig. Gewoon prachtig!
Ik ben heel gevoelig voor dit soort dingen, en ja hoor ik moet huilen. Wat een mooi stukje . Gecondoleerd. Veel succes !
Ik moest huilen als een klein kind. Ik ben namelijk een paar maand geleden ook mijn opa verloren. We waren echt 2 handen op 1 buik. Je weet dat ze ooit moeten gaan, maar toch… wat een gemis.
Aiai 🙁 Wat prachtig geschreven! Veel sterkte! x
Wat kan je toch goed schrijven Angel! Heel veel sterkte aan je familie.
Wauw, wat een ontzettend mooi artikel…
Zit met een brok in mn keel, en tranen in mn ogen achter mijn beeldscherm. Angel, heel veel sterkte de komende tijd.
Zo te lezen, waren niet alleen je oma en opa helden meid. Als je zoveel voor iemand over hebt, mag je zelf ook in het rijtje “helden” opgenomen worden.
Liefs
Wauw, wat een mooi stuk! Ik herken er erg veel in. Toen mijn ouders gingen scheiden heb ik samen met mijn moeder en broertje 1,5 jaar bij mijn opa en oma ingewoond. En nu merk ik hoeveel die tijd voor mij betekend heeft. Door hun regelmaat en ook strengheid (o, wat vond ik dat soms oneerlijk) is mijn leven doorgegaan en is de scheiding van mijn ouders geen enkel trauma geworden in mijn leven. Helaas heb ik in 2006 mijn opa moeten laten gaan. Ik heb jaren op een gesloten afdeling gewerkt en ik herken je verhaal. Ja, dan mag je idd wel een leugentje vertellen, of een document vervalsen (what the hell, als dat helpt). Ik lees zoveel liefde en dankbaarheid in dit stuk, het ontroert me en ik moet er een zakdoek bijpakken, want er rollen tranen over mijn wangen. Ik wens jullie allemaal sterkte bij het verwerken van het verlies.
Wauw wat een leuk en mooi stuk. Ik moest toch even een traantje wegpikken. Mijn opa was ook een superlieve sterke man die helaas ook overleden is. Mijn oma is er nog, maar die begint al wat te suffen. Ze zeurden inderdaad op alles en iedereen behalve op hun kleinkinderen. X
Ja, opa’s zijn speciaal.
Me opa is gewoon de man. Ik houd ontzettend veel van hem, elke keer als we vertrekken krijgt ie van die rode oogjes en moet hij huilen, me zusje en ik zijn bij hem weze wonen toen we nog kleine kinderen waren.
Hij heeft mij,mij gemaakt.
Hoop dat me vader later ook een opa kan zijn voor me kinderen, wat zijn vader voor mij was.
Helaas is mijn opa 3 jaar geleden overleden. Over een maandje zouden we allebei weer jarig zijn, samen op 8 maart. Damn wat konden wij de boel flink opstoken samen zeg echt geweldig. Gelukkig mag ik zijn as altijd bij me dragen in een ketting die ik vorig jaar op mijn 18e gekregen heb van mijn oma. De deal was dat als ik 18 werd, en hij dus 60 zouden we samen een groot feest geven. Too bad dat het niet door mocht gaan. Ik heb wel eens moeten liegen maar zoon stunt heb ik nog nooit uitgevoerd. Denk dat hij het geweldig grappig had gevonden