Belangrijke levenslessen van tante Angel

Door Angel – Weet je wat ik zo heerlijk vind aan ouder worden? Levenservaring opdoen en daardoor steeds beter op je eigen oordeel kunnen vertrouwen. Zelf ga ik als een raket. Volgens mij ben ik aan het eind van mijn leven nog verder dan de Dalai Lama en Oprah Winfrey bij elkaar.

Zo heb ik met de jaren geleerd dat (ogenschijnlijk) waardeloos scharrelen wel degelijk een zinvolle functie heeft. Je leert daardoor namelijk welke types wel en niet bij je passen. Ik ben daar inmiddels zo bedreven in dat ik niet eens meer een gesprek met iemand hoef te hebben om een oordeel over hem kunnen vellen. Op meters afstand ruik ik of het potentieel heeft of bullshit is. That’s right. Jarenlange ervaring, bloed, zweet & tranen baby. I’m a pro.

Het grootste gedeelte van deze zelfstudie heb ik te danken aan een eersteklas varken. Hij was 34, ik 19 toen ik hem voor het eerst zag. Als ik een piemel had gehad, zou ik een spontane erectie gekregen hebben die een week stand had gehouden. Compleet uit het veld geslagen, sprakeloos en met een halve beroerte heb ik dagen moeten herstellen van die eerste ontmoeting. Bloedaantrekkelijk was hij… en zo dom als een varken. Wel tien jaar lang zagen we elkaar regelmatig en onregelmatig. Alleen als we beide beschikbaar waren, zochten we elkaar weer op. En dat tien jaar lang. Een lange leerweg maar de beloning neem ik de rest van mijn leven mee. Dit type, en alle types die er ook maar een beetje op lijken, nooit meer.

Deze week had ik het met mijn zusje Dewi over de Big Mistakes die in onze levens de revue zijn gepasseerd. Het liefst benoem ik de mijne hier met voor en achternaam, maar dat is geloof ik niet netjes. We noemen hem dus Anoniem Varken.
“Bij mij staat Anoniem Varken met stip op 1.”
“Inderdaad ja. Wat heb je daar nou ooit in gezien?” vroeg ze me.
“Al sla je me hartstikke dood. Ik denk dat ik in een psychose zat.”
“Echt niet. Je valt gewoon op domme varkens.”
“Ik was in ieder geval diep teleurgesteld in mezelf. Zo teleurgesteld dat dit me nooit meer gaat gebeuren. Die hele vent is een smet op mijn mannencarrière.”
“Dat weet je helemaal niet, of dit nooit meer gaat gebeuren. Je hebt geen controle over aantrekkingskracht.”
“Echt wel. Ik ben geen 33 geworden om nu nog steeds als een hitsige teef achter mijn spreekwoordelijke pik aan te lopen. Het verslijten van al die kerels is niet voor niets, Dewi. Dat zijn kostbare, leerzame jaren die hebben geresulteerd in een hypergevoelige sensor waardoor ik nu feilloos ‘waardeloos’ van ‘waardevol’ kan onderscheiden. Ik verlies geen tijd meer aan nutteloze scharrels.”
“Tuurlijk. En die laatste keer dat je verliefd was dan?”
“Hou je bek.”

Een paar dagen later sta ik met Dewi in een Surinaams eettentje te wachten op onze afhaalmaaltijd. Door het raam kijk ik verveeld naar buiten. Omdat ik in een heftige staarsessie in het oneindige niets verwikkeld zit, zie ik hem pas op het allerlaatste moment. Als onze blikken elkaar kruisen zie ik de mooiste man die op dit moment leeft. Een volle bos donker haar, een zongebruinde huid, een stel felblauwe ogen, krachtige mannelijke kaaklijn… en ik schat zo’n vijf jaar jonger dan ik. Gebiologeerd door zijn waanzinnige gezicht lukt het me met geen mogelijkheid zijn blik los te laten. Hij blijft me aankijken en terwijl de vlammen uit mijn oren spuiten, sta ik me verward af te vragen waar ik hem van ken. Hij komt me te bekend voor. Zou ik ooit al met hem…? Nee! Zo ver ben ik toch nooit heen geweest?

Buiten kom ik hem weer tegen. Weer raak ik verstrikt in zijn magnetische blikveld maar nu lukt het me wel me los te rukken en ik loop vastbesloten de andere kant op, weg van het gevaar.

– Wijze levenslessen, remember?! –

Na tien stappen hoor ik mezelf zeggen ‘F*ck it!’ en resoluut draai ik me om. Hij gaat over mijn schouder mee naar huis.

“Ik realiseer me hoe goedkoop dit klinkt maar waar ken ik jou van?”
“Uhm… Ik geloof niet dat ik je ken.”
“Nee, we kennen elkaar geloof ik ook niet direct. Maar misschien kennen onze vaders elkaar en heb ik je via mijn vader ooit gezien? Je komt me te bekend voor.”
“Misschien wel ja.”

– En nu komt ‘ie, houd je vast –

“Mijn vader heet Anoniem Varken. Ken je hem?”

Weet je wat ik zo waardeloos vind aan ouder worden? Levenservaring op doen en er geen ene reet van opsteken.

Doei.
Angel

Volg:

138 Reacties

  1. ella
    16 augustus 2014 / zaterdag, 16 augustus 2014

    Gelukkig maar, soms. Het is toch heerlijk om op die manier tegen te komen wie je bent? ella

  2. 18 juli 2014 / vrijdag, 18 juli 2014

    Oh my, wat een verhaal! Ergens vind ik dit soort stomme ‘toevalligheden’ altijd wel lachwekkend, eigenlijk ben ik ook van mening dat toeval niet bestaan. Haha.

  3. Roosjee
    4 juli 2014 / vrijdag, 4 juli 2014

    Leuk verhaal Angel haha:p

  4. Nikki
    3 juli 2014 / donderdag, 3 juli 2014

    HAHAHAHAHAAH o mijn god, hoe is het mogelijk?!

    • 25 juni 2014 / woensdag, 25 juni 2014

      Ik bedoel trouwens niet dat het leuk is dat het gebeurde, maar een leuk geschreven stuk 🙂

  5. Chantal
    25 juni 2014 / woensdag, 25 juni 2014

    Ik vind het voor Serena haar site behoorlijk grof.
    En ik ben er van overtuigd dat de verhalen lekker worden aangedikt en sommige niet eens waar zijn.

  6. Eva
    24 juni 2014 / dinsdag, 24 juni 2014

    Ik reageer bijna nooit, maar deze verhalen zijn altijd zo heerlijk! Dankjewel!

  7. Lara
    23 juni 2014 / maandag, 23 juni 2014

    Hahahaha, wauw!!

  8. Faat
    23 juni 2014 / maandag, 23 juni 2014

    Ik ga stuk hier! Wat een geweldige post!

  9. Marissa
    22 juni 2014 / zondag, 22 juni 2014

    Hahaha 🙂

    Prachtig geschreven, mooi slot!

  10. 22 juni 2014 / zondag, 22 juni 2014

    Haha leuk artikeltje.
    Liefs, Shannon

  11. Diana
    22 juni 2014 / zondag, 22 juni 2014

    OMG wat toevallig!! HAHAHHAH ik ga dooood hier

  12. Eliza
    22 juni 2014 / zondag, 22 juni 2014

    huilen van het lachen!

  13. Lisa
    22 juni 2014 / zondag, 22 juni 2014

    Whahaha wat een toeval seg! Bijna onmogelijk! Dan moet die felle bink inderdaad stuk jonger geweest zijn

  14. 21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Hahahahaa, wat een verhaal weer. Maaaar, als ik een rekensommetje maak had hij dat kind al toen hij met jou dingen deed? hahaha

  15. Sanne
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Hahaha goud dit stukje.

  16. Jessy
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Ik lag echt dubbel om het laatste stukje :p

  17. 21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Neeejoh, die zag ik niet aankomen! Top opgebouwd, Angel!
    Geweldige schrijfkunsten! Mij (en vast anderen) aan het lachen maken, daar ben je ook een pro in!
    X

  18. 21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Hahahaha. Wauw. En ik zag het einde niet eens aankomen. :’)

  19. Lindy
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Geniaal!!! en wat leuk geschreven !

  20. Sigrid
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Ge-niaal!!!

  21. 21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    haha wat ontzettend leuk geschreven en wat een toeval zeg 😉

  22. Mariska
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Hahahahah geweldig

  23. Samira
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Hahaa

  24. Aletta
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Waaaaaaahahahahahaha, wat hilarisch! Dit is echt te bizar voor woorden. Heb me stuk gelachen!

  25. Joyce
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    OMG! Dat is wel vies toevallig!

  26. Annika
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Haha wat een verhaal!
    Maar misschien is deze wel stukken slimmer? 😉

  27. Esther
    21 juni 2014 / zaterdag, 21 juni 2014

    Ik reageer normaal nooooit op blogs, maar dit is echt te grappig hahahaha. Je schrijft het echt super leuk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *