ANGEL | MR WRONG PART 66

Je hebt er lang op moeten wachten, maar daar is ‘ie dan weer. “Ik pak even een zomerstop!” riep ik doodleuk, vlak voor de zomer. “Ben zo terug!” Even een pauze om, bij gebrek aan uit het leven gegrepen materiaal, te voorkomen dat ik 1e klas kwaliteit diaree zou gaan schrijven. Nooit meer wat van gehoord, die hele Angel. Maar ik ook na de zomer had ik niets te melden. Dus stiekem hoopte ik dat jullie me een beetje zouden vergeten. Dat het zachtjes zou doodbloeden en ik me met stille trom kon terugtrekken uit het hectische supersterrenbestaan dat iemand die eens in de twee weken een stukkie schrijft, leidt 😉 Maar de trouwe Mr. Wrong fans lieten het er niet bij zitten dus ik klim maar weer eens in de pen. Spoileralert: ik heb nog steeds niets te melden. Dus doeg en een fijne kerst allemaal!

Liefs,
Angel

Grapje. Hoe is het nou met me? Goed. Mijn haar zit fantastisch. Maar ik ben niet zwanger. En inmiddels 37 jaar. In Moeder Natuur termen ben ik hoogbejaard. Mijn baarmoeder verkeert in verre staat van ontbinding. Ik heb daarom (ondanks dat Hef steeds roept dat ik nog zeeën van tijd heb maar die domme kerels snappen er niets van) in het voorjaar een afspraak gemaakt met het ziekenhuis op de afdeling fertiliteit. Het duurde drie maanden voordat ik terecht kon en Hef moest mee. In het eerste gesprek wordt een hele vracht vragen gesteld waarvan ik wist dat ze zouden komen. De arts heeft een rond, vriendelijk gezicht. Ze draagt geen make-up en heeft draagt blonde haar in een staart. Ik schat haar een paar jaar jonger dan ik zelf ben. Omdat ik niet het risico wil lopen naar huis gestuurd te worden met het advies ‘Jullie zijn beide gezond, je bent al een keer in verwachting geweest dus dat verhoogt de kansen op een natuurlijke zwangerschap aanzienlijk. Ga het nog maar een jaar proberen en dan zien we je volgend jaar terug. Hey, later!’, heb ik Hef van te voren streng geïnstrueerd.

“Hef, laat mij het woord maar doen.”

“Fine.”

Op dat moment waren Hef en ik nog geen 2,5 jaar bij elkaar.

“Hoe lang zijn jullie het al aan het proberen?”

Zonder blikken of blozen zeg ik “Ruim 3 jaar.”

Hef geeft geen kick.

Ze vraagt hoe lang ik anti-conceptie hebt geslikt. Wanneer ik ben gestopt. Of we roken. Of we drinken. Of we sporten. Hoe vaak we sex hebben. En tot slot krijg ik een inwendige echo. Ik word naar huis gestuurd met een grafiek waarop ik een maand lang mijn temperatuur moet bijhouden (jawel, via de goeie ouwe bips) om te zien of ik een eisprong heb. En dat is het begin van ons fertiliteitsavontuur.

In de maanden die volgen, krijg ik nog een hele rits onderzoeken. Ik vind het onnodig Hef overal mee naar toe te slepen. Sommige stellen doen dat, die doen alles samen. Zelf heb ik dat niet nodig. Hij hoeft niet voor elke scheet met me mee naar het ziekenhuis. Zowel emotioneel als fysiek kan ik best wat hebben en vind mezelf vrij snel een aansteller als ik de neiging voel ergens over te willen piepen. In dit hele traject laat ik Hef dan ook alleen opdraven als het strikt noodzakelijk is.

“Don’t you want me to come with you?”

“Welnee. Ik krijg geen hersenoperatie. Het is maar een echo / bloedonderzoek / uitstrijkje / ingegroeide teennagel / weet ik veel wat.”

Maar als ik een HSG onderzoek moet ondergaan en ik lees in de informatiebrochure dat ik van te voren pijnstillers moet slikken en daarna niet zelfstandig naar huis kan rijden, vraag ik toch of hij mee gaat. HSG is een onderzoek om de baarmoeder en eileiders in beeld te brengen. Met contrastvloeistof worden de baarmoeder en de eileiders in beeld gebracht om te kijken of er doorgang is naar de vrije buikholte. Dit wordt zichtbaar gemaakt op röntgenfoto’s.

We zitten in de wachtkamer. Hef komt net terug met een bekertje koffie uit de automaat. Ik lees nog even snel de folder door om te zien wat me te wachten staat. In een notendop: je gaat liggen, gooit je benen in de beugels, de gynaecoloog zet met de spreider je fabriek wagenwijd open, ontsmet je baarmoedermond en frot een cupje op de baarmoedermond. Waarom weet ik ook niet maar dat laatste schijnt veel pijn te doen. Dat wordt er contrastvloeistof ingespoten, in mijn geval een soort olie, en op dat moment worden er foto’s gemaakt om te kijken of de vloeistof goed overal doorstroomt. Benen weer bij elkaar, opstaan, broek aan, een stuk maandverband erin en dan met die lekkende olieton in de baarmoeder die langzaam leeg stroomt, een kwartier gaan rond strompelen door de gangen van het ziekenhuis. Weer liggen, de boel wordt weer opengebroken en dan wordt er weer een portretfoto van de baarmoeder gemaakt om te zien waar de olie heen is gekropen.

“Oh shit.”

“What’s wrong?”

“Ik ben vergeten die pijnstillers te slikken. Had ik twee uur geleden moeten doen. Na ja, ik vertrouw er wel dat ik gewoon flauw val als ik de pijn niet meer trek. Komt vast goed. Oh, en Hef. Als de arts een man is, ga je daar geen probleem van maken, begrepen? Het zijn gewoon mensen die hun werk uitvoeren.”

Hij heeft ooit eens een relletje getrapt toen hij ontdekte dat mijn huisarts, die ook wel eens een uitstrijkje moet afnemen, een man is. Ik heb dat indertijd gelijk de grond in geboord door te zeggen dat als hij ooit toch besluit voor de penisvergroting te gaan, dat alleen door een mannelijke chirurg uitgevoerd mag worden. Anders word ik jaloers. Niet dat hij die nodig heeft, maar dat terzijde.

“Mevrouw Raterman!”

“Ja, dat ben ik.” Ik sta op en kijk achterom naar Hef.

“Good luck, darling. I’ll be right here. You’ll be fine.”

“Jij gaat mee. Kom op.”

Geschrokken kijkt hij me aan.

“You want me to come? I didn’t know I was supposed to come inside.”

Hef kan niet tegen bloed, ziektes en alles wat met ziekenhuizen te maken heeft. Het is een grote, gevaarlijk uitziende kerel maar als hij zich snijdt met een vleesmes, is het huis te klein.

“Ja, natuurlijk ga je mee naar binnen. Waarom denk je anders dat je hier bent? Het wordt één groot bloedbad, ik vind het wel prettig als er dan iemand naast me zit.”

Hef trekt wit weg. De vrouw die naast hem zit doet haar best haar lach in te houden.

“Sta op.”

Na een korte aarzeling, slaat hij zijn koffie achterover alsof het een glas whisky is en staat dan toch op.

Eenmaal binnen mag ik me in een verkleedhokje uitkleden. Als ik met ontbloot onderlijf uit de kleedkamer kom, neem ik plaats op de behandeltafel. Hef is op van de zenuwen. Hij ijsbeert heen en weer en frut mijn zijn handen aan het lege plastic bekertje dat hij vastklemt alsof zijn leven ervan af hangt. Er komt een verpleegkundig binnen om me de procedure nogmaals uit te leggen. Hef probeert bloednerveus in sneltreinvaart een gesprek aan te knopen.

“Hello! How are you today? It’s a beutifull day today, isn’t it?”

Als ze adem haalt om antwoord te geven, begint hij alweer aan zijn volgende vraag.

“Is it a busy day today? Probably not, lot’s of people are on holiday this time of the year. Do you have a vacation planned? We are going to Rome later this month. The temperatures are crazy at the moment.”

De ervaren verpleegkundige heeft dit blijkbaar vaker meegemaakt en herkent zijn gedrag. Ze heeft al lang in de gaten dat dit waardeloze product mij niet kan ondersteunen en dat hij waarschijnlijke de eerste is die medische hulp nodig heeft als het vervelend wordt. Ze  loopt naar hem toe en dirigeert hem zachtjes en geduldig naar een kruk die even verderop op veilige afstand van mij staat, waar hij geen schade kan aanrichten. Dan helpt ze hem in zijn loden schort tegen de straling van de radiologieshit. Dat wordt wat als ik er ooit nog een kind uit moet scheuren.

“Neemt u maar even plaats in deze stoel, meneer. Dan leg ik jullie nog even uit wat er gebeuren gaat.”

Na een korte instructie komt de radioloog  binnen. Het is een jonge, frisse, leuk uitziende man. Hef is veel te nerveus om jaloers te zijn. Die heeft maar één doel, hier zo snel mogelijk weg.  En ja hoor, daar gaat ‘ie weer vanaf zijn kruk aan de andere kant van de kamer.

“Hello, my friend! How are you doing on this beautifull day?”

De arts kijkt hem eerst een beetje vreemd, dan vrolijk aan.

“Very well. And yourself?”

“Yeah, yeah. All is good. Fantastic weather outside!”

Die arme schat.

De arts begint ondertussen aan zijn routineklus. De verpleegster heeft zonder overleg de taak van Hef overgenomen en staat naast me. Ze heeft een geruststellende hand op mijn schouder gelegd. Terwijl de arts met zijn koplamp tussen mijn wijd opengesperde benen bij mij naar binnen gluurt en met beide handen druk aan het sleutelen is, babbelt Hef er druk op los. Ondertussen probeer ik me te concentreren op het gewroet en getrek in mijn onderstel.

“Ik ga nu het kapje op je baarmoedermond plaatsten. Dit kan vervelend voelen.”

De verpleegster trekt mijn aandacht door me aan te kijken.

“Let maar even goed op je ademhaling”, zegt ze rustig. “Door je neus in, door je mond uit. Goed zo. Door je neus in, door je mond uit. Als het pijn gaat doen, stil blijven liggen. Niet bewegen.”

Geconcentreerd focus ik me op het radiologieaparaat dat boven mijn buik hangt en zet me schrap voor de pijn.

“Daar komt ‘ie. Blijven ademen.”

Ok, daar komt ‘ie, Eend. You can do this. In door de neus, uit door de mond. Hef begint steeds sneller te praten. De arts zegt af en toe vriendelijk iets terug.

“Komt er nog wat? Ik voel niets.”

“Ik krijg het slangetje er niet in”, zegt de arts. “Ben je ooit geopereerd? Het kan zijn dat er wat littekenweefsel zit waardoor het iets verdikt is.

“Nee, nooit geopereerd.”

“Hm. Vreemd. Ik zal het nog een keer proberen.”

Na weer wat heen en weer getrek en geduw, komt de arts tot de conclusie dat het op een andere manier moet.

“We gaan het op de ouderwetse manier doen. Ik ga een ballonnetje inbrengen en dat opblazen.”

Welja. Waarom ook niet.

Wat hij ook doet, het doet geen pijn. De hele toestand valt me enorm mee. Toch weer blij dat ik mezelf heb kunnen bewijzen dat mijn pijngrens lekker hoog ligt. De arts gaat routinematig door en babbelt er tussendoor op los met Hef. Over Italië. Over dat het eten in het Noorden niet zo goed is als in andere delen van het land omdat het zo dicht bij de Zwitserse grens ligt. Over de fietstochten die de arts daar volgende week gaat maken. Hef die vervolgens weer allemaal tips heeft over in welke restaurants hij dan moet eten als hij daar is. Hij doet zijn werk snel en kundig. Daar kan ik niets van zeggen. De verpleegkundig stelt me erg op mijn gemak. Maar ineens irriteer ik me aan dat gefrut. Het duurt me allemaal te lang.

“Guys, sorry. Ik vind het echt heel fijn dat jullie het zo goed met elkaar kunnen vinden maar ik lig hier met een halve gereedschapskist uit mijn truus dus Hef, kun je misschien heel even JE KOP DICHT HOUDEN!’

De verpleegster laat een lach ontsnappen. De arts geeft me een knipoog.

“Klaar dame. Je mag je weer aankleden. We zien je straks voor de volgende foto’s.”

Ik ben nog niet overeind geklommen of ik zie dat Hef al de kamer uit gerend is. Hij kan er niets aan doen. Het is gewoon een ontzettend wijf of het gebied van wondjes, medische instrumenten en bloed.

Na een rits onderzoeken, blijken we beide in orde te zijn en we kunnen beginnen aan het traject. Zes keer IUI en daarna over op IVF. Ik ben nu halverwege de IUI. Lang verhaal kort: ik zit er midden in. En om maar weer even mijn typische zelf te blijven, het gaat prima. Ik vind het emotioneel niet belastend. Ik ervaar de twee weken wachten tot je ongesteld wordt niet als ‘spannend, moeilijk, emotioneel, etc.’ Helemaal niet zelfs. Mezelf injecteren vind ik bloedinteressant. Ben er inmiddels heel goed in. De hormonen zijn niet zo zwaar dus ik heb nergens last van. Al en met al vind het een fijn proces dat erg goed verloopt. Ben alleen nog niet zwanger maar heb een donkerbruin vermoeden dat het met IUI ook niet gaat lukken. Ergens denk ik dat ik IVF nodig heb maar we zullen zien.

Tot zover mijn update. Er komen geen wekelijkse of twee-wekelijkse stukken voorlopig. Het is simpelweg allemaal echt niet spannend genoeg. Ongezellig hè? Dat ga ik pas weer doen als er iets leuks of juist niet leuks te melden is. Jullie elke maand vervelen met ‘ik ben toch weer ongesteld geworden’, doe ik niet. Dat doe ik mezelf niet eens aan. Ik haal mijn schouders op en zeg ‘volgende maand weer’. Het komt wel goed. Het is al goed. En er zijn nog heel andere manieren om aan een baby te komen. Stelen bijvoorbeeld. Dus mocht je zwanger zijn, blijf maar uit mijn buurt.

Lieve, allerliefste jij met je bek. Ik hoop dat het heel fijn hebt de komende dagen. Met veel voer, veel zuip, veel kepotlach, hoog haar en veel lieve bekken om je heen! En ik hoop dat ik volgend jaar mag vertellen dat ik zwanger ben. Van een drieling.

Wil je af gluren of ik al een dikke pens heb of wat ik uitvreet? Op mijn Instagram account post ik shit. Dus als je wilt gluren… be my guest.

Heel veel iefs,
Angel

Volg:

32 Reacties

    • Neomie
      2 oktober 2018 / dinsdag, 2 oktober 2018

      En ondertussen is het oktober en nog steeds geen nieuwe mr. Wrong….

      • Fiona
        30 oktober 2018 / dinsdag, 30 oktober 2018

        En? Hoe gaat het nu met je Angel? We zijn benieuwd!

  1. Patricia
    8 januari 2018 / maandag, 8 januari 2018

    Weer geweldig geschreven! Ik duim voor jullie. Ik zelf heb zowel IUI gehad en IVF, na de 4e Cryo terugplaatsing werd ik zwanger van een geweldig wondertje die volgende week 1 jaar word! Hou de moed erin en weet dat met IVF de kansen groter worden dan IUI, en zelf vond ik IVF niet veel zwaarder. Het wachten word beloond met een magisch klein babtje. Succes!

  2. Lisa
    1 januari 2018 / maandag, 1 januari 2018

    Lieve Angel, ik wens je heel veel succes en hopelijk krijgt het baby’tje van Serena en George er snel een speelkameraadje bij

  3. Tut
    1 januari 2018 / maandag, 1 januari 2018

    Hier ook ivf en ook een hcg onderzoek gehad. Ging in de eerste instantie goed daarna voelde ik een vreselijke pijn en bleken mijn eierstokken super dicht en verkleefd te zitten. Ik vind het traject op zich soms best zwaar vooral de zogenaamde wachtweken. Punctie was ook lastig met mijn linker eierstok. Volgend jaar gaan wij alweer naar de 2de ronde de eerste ronden was ook niet geheel zonder slag of stoot. Overstimulatie… Eisprongen die door de progynova heen komen (kunstmatige cyclus, eigen cyclus wilde niet mee werken, zo is mijn verse poging ook verpest begon na 3 dagen alweer te bloeden). In het begin vond ik mezelf ook vrij sterk erin staan maar langzaam begin ik af en toe toch te breken… De wens is ook gewoon super groot. Ik wens je veel succes en hoop dat je de ivf niet nodig zult hebben. Ookal denk ik dat je deze ook best gaat overleven… Blijf alleen uit de buurt van overstimulatie als dat kan haha het ga je goed Angel ?

  4. yasmina
    28 december 2017 / donderdag, 28 december 2017

    Super leuk weer wat van je te horen, heel veel sterkte met het traject en heel veel liefde toegewenst in het nieuwe jaar! <3

  5. Ty
    27 december 2017 / woensdag, 27 december 2017

    Heel veel sterkte in dit slopende traject.. zit zelf inmiddels midden in ivf en kan je vertellen dat ik ook fluitend begon maar dat zwakt helaas af. Hou hoop en ik zal ook voor jou duimen!

  6. 27 december 2017 / woensdag, 27 december 2017

    Hi Eend,
    Ontzettend gezellig om ook hier weer wat van je te lezen!
    Ik snap het helemaal dat er geen regelmatige updates komen en dat is ook helemaal niet erg. Ik wens jou en Hef heel veel goeds toe het komende jaar en ik hoop dat er straks een lieve bebe mag komen en op welke manier dit ook gebeurt, de bebe zal in een liefdevol en geweldig gezinnetje opgroeien. Dat weet ik zeker! 🙂

  7. 27 december 2017 / woensdag, 27 december 2017

    Fijn weer wat van je te lezen! Vroeg me al af hoe het met je gaat. Hopelijk brengt komend jaar je waar je op hoopt. X

  8. yvonne
    26 december 2017 / dinsdag, 26 december 2017

    Fijn om weer wat van je te lezen. Ondertussen blijf ik gluren op IG.

  9. Sanne
    26 december 2017 / dinsdag, 26 december 2017

    Glad to have you back girl!

    xoxo Sanne

  10. Mieke
    26 december 2017 / dinsdag, 26 december 2017

    Fijne feestdagen! En veel succes met het hele traject.
    Ik ben 35 en ben een maand geleden voor het eerst mama geworden. Komt dik in orde!

  11. Charifa
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Yessss zo ken ik weer and effe tegenaan.bedankt dat je ons weer op de hoogte hebt gehouden.en hele fijne feestdagen met je bek. Ik zal voor jullie duimen !!

  12. Inge
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Hier lekker vet hoogbejaard en zwanger, 38, dus No worries, komt allemaal dik in orde!
    Dat kind zal sowieso prachthaar hebben…

    Prettige feestdagen!!

  13. Inge
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Leuk om te lezen! Wij hebben net 2 IUI behandelingen achter de rug. Laatste behandeling afgebroken want inderdaad kans op een drieling en dat lijkt me nou net niet helemaal de bedoeling 🙂
    Heel veel succes met alles, ik hoop weer een keer een update van je te kunnen lezen.
    Op naar goed nieuws in 2018!

  14. 25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Fijn dat er weer iets online staat! Fijne feestdagen!

  15. Phoebe
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Yay! Zo fijn om weer iets te horen van je Angel! Ik heb nog nooit zo snel op een nieuwe post gedrukt ?

  16. Aileen
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Leuk om weer iets van je te lezen/horen!
    Heb een mooie kerst, en ik wens je veel succes en een wolk van een baby voor 2018!

    Xxx

  17. Geke
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Lieverd, ik heb je al vaker gezegd dat het een tweeling wordt…niks drieling, mark my words.

    Fijne dagen daar ?

  18. Milou
    25 december 2017 / maandag, 25 december 2017

    Eindbaas <3

  19. Inge
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Succes met het traject! We hopen dat het lukt want het is jullie gegund! Fijne feestdagen!

  20. Lucy
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Eerst naar beneden gescrolld, had het al zo voor je gehoopt!! En wat je zegt, iedere maand nieuwe ronde, nieuwe kans.

  21. Joyce
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Wat schrijf je toch fijn! Leuk om weer een update te krijgen. Hoop dat jullie volgend jaar een kleintje krijgen. (Met geweldig haar)
    Je instagram staat op privé, dus kan niet gluren…
    Fijne dagen ?

  22. Diana
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Wens je veel succes met alles en hoop zo dat het lukt!! Dat 2018 jullie jaar mag worden ♡

  23. Valerie
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Héééérlijk weer! Ik hoop van harte dat jullie volgend jaar mooi nieuws hebben. En tot die tijd moet je maar gewoon zorgen dat je haar goed zit!

    Fijne dagen!

  24. anna bakker
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    love u angel!

  25. 24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Ik moest even knipperen toen ik het bekende plaatke zag. Fijn man, een nieuwe update. Had ik nodig geloof ik 😉 Heel fijne dagen en tot gauw!

  26. M
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Succes!
    En fijne kerstdagen enzovoort natuurlijk.

  27. Kim
    24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Succes Angel en Hef! Ik hoop dat het jullie gegund is.
    Fijne feestdagen en een gelukkig 2018!

  28. 24 december 2017 / zondag, 24 december 2017

    Geweldig goed geschreven! Ik hou mijn fingers crossed voor jullie <3

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *