ANGEL | MR WRONG PART 54

Hoi pap. Net als nu was het op een zondagmorgen. Vandaag twee jaar geleden ging je dood. Gek hè? Ik ben twee jaar ouder geworden maar jij niet. Jij blijft altijd negenenvijftig. Sterker nog, er komt zelfs een dag dat ik ouder ben dan jij. Tenminste, dat hopen we. Maar goed, ik heb je nu twee jaar niet gezien. Daarom schrijf ik je even een kort briefje omdat je dit misschien wel leest. Of niet, daar ben ik nog steeds niet uit. Jij geloofde nergens in en al helemaal niet in hemels en dat soort toestanden. Maar laten we, zoals ik op je uitvaart zei ‘het zekere voor het onzekere nemen’, want voor hetzelfde geld zitten we er allebei hartstikke naast en kun je nu wel lezen wat ik schrijf en kun je wel horen wat ik tegen je zeg. Een half jaar na je overlijden, schreef ik dit stuk over jou. Ik stopte een paar weken voordat je dood ging met schrijven. Pas na zes maanden heb ik het schrijven weer opgepakt. Eerder lukte het me niet om te schrijven in de stijl waar ik om bekend sta. Grappig, dramatisch, in grote emoties en met scherpe randjes. Bovendien had ik niets om over te schrijven, ik deed in die periode niet zoveel. Mijn highlights bestonden uit mijn wekelijkse bezoekjes aan Mary, mijn psycholoog. Deed best zeer hoor, pap, jouw vertrek. Had toch wel even wat tijd nodig om ervan bij te komen. Zeker toen ik merkte dat ik me tijdens het autorijden wel eens af vroeg wat er zou gebeuren als ik een heel klein rukje aan mijn stuur zou geven. Stom hè? Ik weet dat je daar een beetje boos om zou worden. Voor een vader is het denk ik onvoorstelbaar dat zijn kind niet meer weet wat ze met haar leven aanmoet als haar vader dood gaat. Want ze is nog zo jong en het is de circle of life en het hoort er allemaal bij etc. Maar ik denk dat sommige ouders ook onderschatten hoeveel kinderen van hun ouders houden en hoe belangrijk het is om ouders te hebben. Je hoeft niet elke dag bij ze op schoot te zitten maar ze moeten er gewoon zijn, snap je? Net als opa, die vroeg wel eens met een spottende glimlach van flapoor tot flapoor:

“Zal je me missen als ik er niet meer ben?”

“Opa, zeg dat nou niet. Ik moet er niet aan denken.”

“Hahaha! Ach, sodemieter toch op, kind! Ik ben 92. Het wordt hoog tijd dat ik dood ga.”

Hij kon er met zijn hoofd niet bij dat ik verdriet zou hebben om hem. Hij moest eens weten hoeveel ik heb gehuild voor, tijdens en nadat hij dood ging.

Opa-Oma-Dewi-Angel-e1359892284366Anyway, de lieve mevrouw die me hielp, heeft me er wel weer mooi bovenop geholpen. Ik weet nog dat toen je ziek was, ik daar een aantal stukken over je heb geschreven op Beautylab. Ik vertelde je dan dat er wel duizend lieve comments op één van die artikelen kwamen en dat ik daar zoveel troost uit haalde en hoe lief ik dat vond.

“Ja, mop. Jij schrijft van alles maar ik weet helemaal niet wat en waar dat dan te vinden is, ik weet er helemaal niets van.”

Jij had geen smartphone, deed niets online en vond het allemaal te ingewikkeld om te leren. Dus zei ik dat ik het wel voor je uit zou printen zodat je het kon lezen. Ik heb dat nooit gedaan en als ik dan ergens toch een heel piepklein spijtje van moet hebben, dat is dat het. In de stukken die ik over je schreef, staan dingen die ik je nooit in het gezicht heb gezegd. Lieve en mooie dingen. Maar uiteindelijk is dat ook niet heel erg omdat je denk ik wel wist hoeveel ik van je houd.

papa angelTerug naar dit briefje. Ik heb je weinig te zeggen hoor, daar gaat het niet om. Er zijn geen losse eindjes of pijnlijke ‘had ik maars..’, ik zou alleen nog willen laten weten hoe het nu met me gaat zodat je je daar geen zorgen om hoeft te maken. Een paar keer zijn we heel dicht bij elkaar geweest. Zoals de keer dat ik naar die helderziende mevrouw ging en we in mijn overtuiging een middag met elkaar door hebben gebracht, ook al kon ik je niet zien. Of die keer dat ik in een restaurant zat en een vreemde mevrouw me kwam zeggen dat je de hele avond achter me stond met een enorme bos rozen die je aan me wilde geven voor mijn verjaardag. Of minder zweverige toestanden, zoals eergisteren, toen mama’s tv stuk ging en wij de oude tv uit de kelder haalden om die tijdelijk neer te zetten. Ik probeer de loodzware tv van zijn plek te krijgen.

“Hey, daar staat papa!”

De deksel zit los, ik wip hem er zo af en steek mijn hand in jouw verkoolde stukjes. De enige manier waarop ik fysiek dichtbij je kan zijn. Dewi heeft dat volgens mij niet zo. Ik wel, ik steek zo mijn hand erin. Lekker diep en even graaien met die vingers. Als ik heel goed kijk, zie ik gekleurde stukjes zitten. Ik vraag me af of dat stukjes van je kleren zijn. Werkt dat zo als iets 100% polyester is? Ik weet eigenlijk niet wat je aan had omdat ik je niet meer wilde zien toen je eenmaal dood was.

“Weet ik veel”, zou je een beetje vermoeid en ongeïnteresseerd tegen me zeggen. “Zet die bus nou maar weer weg.”

Papa, wil je dat we je uitstrooien? Misschien vind je het helemaal niet fijn om opgesloten in een bus achter de tv te staan. En zo ja, waar zullen we dat dan doen? Zullen we je stiekem in de Utrechtse gracht strooien? Misschien wat in de achtertuin? En de rest bij opa en oma op het graf? Als je een mogelijkheid ziet, maar ik weet niet of je zo’n functie hebt daar waar je ook bent, maar mocht dat wel zo zijn, misschien kun je het in een droom komen vertellen.

Verder wil ik je laten weten dat ik heel gelukkig ben met Hef. Toen je stierf had ik niemand maar ik heb hem kort na je overlijden ontmoet. Na een half jaar vroeg hij me ten huwelijk. Kijk pap, hij deed het in Zuid-Frankrijk en mijn trouwring heb ik vast om.

Angel wedding ringHij komt uit Denemarken en als vader weet ik dat je hem een leuke gozer zou vinden, pap. Hij is niet zo labiel als ex nr 1. Die mocht je ook graag, dat weet ik nog, maar ik was te sterk voor hem. Ex nr 2 dacht alleen aan zichzelf. Jij en mama lieten het niet merken maar ik weet dat jullie je toen zorgen maakten. Er nr 3 was misschien een beetje te oud, maar in ieder geval te rijk en te bekakt. Wel een hele lieve man, je mocht hem ook maar het was te ver van je bed met die veel te dure auto’s waar ik in reed en het leven dat ik toen had. Hij dronk overigens ook teveel en had allerlei complexe issues dus het was beter zonder hem. Daarna was ik een hele poos alleen en toen kwam Hef. Hef houdt van het goede leven en zorgt dat we altijd front row zitten maar staat met beide benen op de grond. Hij is een tikkie rock & roll en lijkt op een boef met veel borsthaar maar het is een ontzettend zachtaardig mens met een groot hart. Hij zorgt onwaarschijnlijk goed voor me. Echt zorgen, weet je wel… wat ik eigenlijk niet gewend ben en wat ook helemaal niet nodig is want ik kan namelijk alles prima zelf maar hij doet dat graag. Dingen voor me dragen, boodschappen doen, hij verwent me, hij is goed voor mama en Dewi en voor mijn vrienden. Hij zorgt zo goed voor me dat ik tien kilo ben aangekomen. We kunnen goed praten, we kunnen samen lachen (en je weet dat ik eigenlijk alleen om jou en Dewi kan lachen) en ik heb met 1% meerderheid de broek aan in onze relatie. Oh, en de praktsiche kant: in een notendop, hij is getrouwd geweest maar gaat heel goed met zijn ex om (net als jij en mama), en nu komt ‘ie: hij wil zelfs ook nog een baby. Dus dat is fijn. Kijk, dit is hem (met andermans kind.)

angel-hefWe wonen nu samen in de Pijp in Amsterdam en het is daar fantastisch. Ik houd van de drukte en het leven daar. De webshop gaat goed en ik heb een kantoor in Utrecht, vlakbij mama dus ik zie Dewi en mama heel vaak. Met mama’s spa gaat het ook goed, Dewi werkt daar nu ook dus we hebben een familiebedrijf, leuk hè? Gekkie is ook dood, we hebben haar in de tuin begraven maar we hebben inmiddels een nieuw hondje. Ze heet Appeltje en ze is te gek. Ze is een verrijking in ons leven.

angel-appeltjeZe brengt ons heel veel gezelligheid en plezier, zoals alle dieren die we hebben gehad. Oh, en met de kitten die we je gaven op je laatste verjaardag, Kobus gaat het ook heel goed. Hij woont bij Dewi, het is nu een grote kerel geworden en het is een echte Raterman. Je zou hem te gek vinden. Hij komt regelmatig thuis van een vechtpartij met een spreekwoordelijk blauw oog of met pluk vacht van een andere kat tussen zijn tenen. Een echt straatschoffie is het. Dewi en Kobus zijn beste vrienden. Allemaal dingen die je als vader denk ik graag wilt weten.

Pap, ik praat tegen je als ik alleen in de auto zit. Hoor je me dan? De helderziende mevrouw vertelde me dat je vaak naast me zit als ik ergens heen rijd. Ik hoop dat dat echt zo is.

Ik mis je en ik houd van je. Dankjewel voor alles. Je bent een fantastische vader, nog steeds, want ik voel toch dat je er bent of het nou waar is of niet. Dat is voor mij genoeg.

IG account angelLiefs,
Angel

Volg:

56 Reacties

  1. 28 november 2016 / maandag, 28 november 2016

    Wat lief en mooi geschreven ♡

    • 28 november 2016 / maandag, 28 november 2016

      En 2 jaar al….Zolang lees ik je verhalen dus ook en ik kijk er elke 2 weken naar uit!!

  2. Renee
    25 november 2016 / vrijdag, 25 november 2016

    Oh en ik denk dat als je je verhalen hier als paperback uitbrengt dat dat ook al een groot succes zou zijn!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *