Angel | Mr Wrong part 28

 

“Ok. Thanks for clearing that up. So, I stopped taking birth control yesterday.”

Ik houd mijn glaasje sake in de lucht. “Cheers!”

“You’re a funny girl.”

“I know.”

“But seriously. You got out of it once with your ex. But do you want children in the future?”

“Darling, it seems like you are on a bit of a time schedule here.”

“No. I am not one of those woman seeking for a spermdonor on every corner of the street because of my critical age. But I am not 25 anymore. And I don’t need a baby like yesterday but at some point…”

“Listen, I don’t blame you for asking. And to be honest, I think it’s good thing to talk about these things an early stage of a relationship because…”

Mijn hart slaat een slag over.
Ik voel mijn ademhaling stoppen.
Hoorde ik dat nou goe…?
Zei hij nou…?
Hij zei het.
Hij zei ‘relationship’.
Hij zei het echt!
Holy mother of God… Hij heeft het gezegd!
We hebben een ‘relationship!’

Ik spring op uit mijn stoel, vlieg op de bar en met twee vuistjes hoog in de lucht juich en schreeuw ik mijn longen uit mijn lijf alsof Nederland zojuist bevrijd is door de geallieerden. Alle gasten staan op en beginnen euforisch met me mee te juichen. Vrouwen vallen dramatisch op hun knieën en danken alle denkbare heiligen die er zijn. Mannen vliegen elkaar uitzinnig in de armen en huilen pure tranen van geluk. De voordeur van het restaurant vliegt open en laat een dertigkoppige fanfare binnen die ‘we are the champions’ speelt. Uit het plafond komt confetti en ballonnen en uit de keuken een grote bruiloftstaart waar metershoog vuurwerk uit spuit.

In werkelijkheid vertrek ik geen spier. Mijn hoofd maakt een geïnteresseerd knikje om aan te geven dat ik aandachtig luister. Terwijl zich in mijn brein een wereldfestijn afspeelt, blijf ik onbewogen zitten.

“… because you both need to know where you stand in order to prevent any problems later on in the relationship when it might…”

Hij zei het weer!
Hij zei het fokking weer!
Ja. Nu is het aan. Nu is het echt zo aan als een anus. Ik hoor niet eens meer hoe hij zijn betoog afmaakt. Ik moet iemand bellen. Ik moet dit met iemand delen. Ik moet dit met iedereen delen! Ik ga naar het toilet en dan bel ik al mijn vriendinnen in want we moeten dit onmiddellijk analyseren. Ja. Ik moet nu meteen een conference call opzetten. Dit is groot nieuws. Wereldnieuws. Dit is praktisch een huwelijksaanzoek. Ik sta op uit mijn stoel en wil me net excuseren als Mr. Wrong me met een klein dwingend gebaar weer terug op mijn stoel zet. Godsamme, wat vind ik het sexy als hij me soms een beetje domineert. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben een lastig project. Ik laat me namelijk door niemand domineren, daar ben allergisch voor. Maar gebaren zoals dit geilen me mateloos op.

“Darling. I have some meetings in Turkey. Do you want to fly to Istanbul with me this weekend?”

“Yes, I fucking do.”

En zo zitten Mr. Wrong en ik samen in de KLM Business Lounge met een glaasje je-raadt-het-al-want- wat-moet-je-anders-zuipen-in-die-verrekte-business-lounge te wachten tot we kunnen boarden. Ik ben hier nog nooit geweest. In die business lounge. Kijk me nou zitten. Met die filmster naast me die op zijn laptop nog even snel zit te werken. Ik heb me voor de gelegenheid uitgedost in een reistenue in KLM kleuren. Een witte, strakke broek met een donkerblauw zijden bloesje in de broek gestopt (dat kan nu want ik ben lekker dun geworden van al het verliefd zijn), witte mocassins en mijn bruine Gucci schoudertas. Lekker bekakt, daar hou ik van. Zeker in contrast met die foute, veel te bruine Antonio Banderas naast me. Ik naar ons in de spiegeling van een ruit en constateer trots dat we een prachtig stel zijn. Mag best een keer gezegd worden, vind ik zelf. Ik heb een hekel aan wachten. Meestal ga ik ik mijn telefoon zitten pieren, dan voelt het niet zo als wachten. Maar op dit moment kan het wachten me niet lang genoeg duren, zo hard zit ik hiervan te genieten. Ik ben al jaren niet met vakantie geweest. Een reden was natuurlijk omdat papa ziek werd en maar daarvoor was ik ook al een poos niet meer weg geweest. Voornamelijk omdat ik een paar jaar vrijgezel was en ik gewoon niet in mijn eentje op vakantie ga. En nu zit ik hier lekker decadent te doen in een businesslounge, met als klap op de vuurpijl naast me een echte eigen ‘relationship’. Ik kan wel janken van geluk. Ik hoop dat de vlucht uitvalt zodat we niet de rest van de dag moeten blijven zitten en ik gelukzalig om me heen kan zitten staren.

Door mijn roze bril was het nog niet eerder opgevallen maar dan ineens word ik me ervan bewust. Schuin tegenover me, aan dezelfde enorme leestafel, zit een blonde vrouw naar ons te kijken. Ze is waanzinnig goed gekleed. Vooral duur. Ik zie veel geld aan haar lijf in de vorm van dure kleren en onbetaalbare accessoires, tassen en horloges. Ze zit een meter of drie bij ons vandaan. Als onze blikken elkaar kruisen, draait ze snel haar hoofd weg en kijkt weer in haar magazine. Nog geen vijf seconden later kijkt ze weer. En weer laat ze haar blik zakken. Wie is dat toch? En waarom kijkt ze steeds naar ons? Als ze nou alleen naar mij kijkt, of alleen naar hem, dan is het vast iemand die een van ons kent maar niet direct herkent. Maar ze kijkt steeds van mij naar Mr. Wrong en van Mr. Wrong naar mij. Zou het een lezer zijn die mijn columns leest op Beautylab? Oh ja, dat hoop ik. Oh ja, oh ja, oh ja! Dat zou ik zo ongelooflijk stoer vinden, als iemand mij nu herkent waar Mr. Wrong bij zit. Dan zou hij denken dat ik een beroemde auteur ben en dan zou hij tegen al zijn vrienden vertellen dat…

“Sorry, ik moet het je toch vragen.” Ze leunt een stukje voorover om te laten zien dat ze het tegen mij heeft.

Ja, daar gaat ‘ie. Ze gaat het nu vragen. Of ze met me op de foto mag. Ze gaat zeggen dat ze altijd mijn stukjes leest en dat ze me fantastisch vindt. Mr. Wrong, let je op? Mijn 5 minutes of fame gaan nu in. Wil iedereen in de business lounge even goed opletten graag? Attentie!

“Ben jij niet Angel?”

“Jazeker. Hoi! Wat leuk dat je me aanspreekt! Kennen wij elkaar?”

“We waren allebei compleet naar de tyfus van de drank maar hebben wij elkaar niet ontmoet op koningsdag bij Laurien? Toen liet je nog al die foto’s zien van die foute gast… Mr. Wrong geloof ik?”

Holy shit! Dit is nog veel leuker dan ik dacht! Dit is een van die powervrouwen aan wie dit allemaal te danken heb.

“Ja! Nu zie ik het! Wat leuk je hier te zien!” Ik spring gelijk op en loop naar haar toe om haar drie kussen te geven.

“Jeetje, Angel. Hoe gaat het met je? Is dit hem nou? Is dit nou die gast waar die hele helse klotenacht om draaide?”

“Ja, dit is hem. En het is aan. Hij heeft het van de week gezegd. Hij zei relationship.” Ik zeg het op fluistertoon zodat Mr. Wrong het niet hoort.

“Wat ontzettend leuk. Zie je nou? Als je iets wilt hebben, moet je gewoon van je vette, luie reet komen en het gaan halen. Geen gelul.”

“Geen gelul. Je had gelijk.”

“Goed gedaan bitch.”

Ik hou van powervrouwen. Daar moeten we er meer van hebben.

Ze pakt mijn hand vast en kijkt me aan.

“Ik ben ontzettend blij voor je Angel. Je hebt het verdiend na die berg stront die je voor je kiezen hebt gekregen het afgelopen jaar.”

Ik ben ook blij. Ik durf voor het eerst te zeggen dat ik gelukkig ben. Voor het eerst sinds papa’s dood voel ik me gelukkig zonder dat ik me ervoor schaam. En daarom heb ik vandaag ook geen spannende cliffhanger. Geen ‘wat flikt die gore boef nou weer?’ of ‘waarom doet Angel altijd zo spastisch en waarom doet ze niet gewoon een keer normaal?’. Vandaag ben ik gewoon, heel saai, gelukkig en blij. Blij met hem, blij met mezelf en vooral blij met de geruststelling dat er toch altijd weer een zon te vinden is achter de donkerste wolken.

Liefs,
Angel

Wil je af en toe een glimp van Mr. Wrong zien? Op mijn Instagram account post ik heeeel soms een kleine sneak peak. Dus als je wilt gluren… be my guest!